Mijn dochtertje van 3 jaar vind ik nu super makkelijk. Het eerste jaar vond ik een drama, het tweede jaar vond ik al een stuk makkelijker maar bij fases Nog wel zwaar en nu gaat het al een hele lange tijd goed zonder driftbuien. Ze slaapt goed, ze is lief, webegrijpen elkaar. .. Heerlijk. Het zal echt nog wel anders worden hoor. .. Alle leeftijden heeft natuurlijk wat momoeilijkere fases. . Mijn zoontje is bijna 10 maand. En 9 vd 10 x kan ik het ook allemaal best wel aan maar nu heb ik zo'n moment dat ik denk. ..pffffff wanneer gaat het nou beter?? Hij wordt altijd 3x wakker snachts maar dat vind ik prima, ff troosten en hij slaapt weer. Maar hij heeft af en toe ook nachten dat hij ineens 10-20 x wakker is. .. Hij heeft net een oorontsteking achter de rug waarbij niemand sliep in huis. Hij heeft een hele periode niet alleen kunnen spelen en dat gaat nu heel goed. En vandaag zit ik bij zijn ochtend slaapje weer 20 min te wiegen, is hij na zijn middag slaap met een half uur weer wakker en zit ik er weer een half uur bij. Maar ook dingen als jas aan trekken, in de auto, boodschappen doen. .. Ik vind het soms zo'n onderneming... Ik hou me een beetje vast aan dat jaar maar ergens ben ik ook bang dat dit tegen gaat vallen. Ik weet niet zo goed wat er toen bij mijn dochter veranderde.... Wellicht dat we elkaar beter begrepen, of dat ze kon lopen. .. Wat was voor jullie het moment dat het minder zwaar werd?
Oohja en dat hij dan naast dat hij 3 x wakker wordt ook om 5 uur/ half 6 op wil staan maakt het er ook niet echt leuker op. Verandert dat ook nog een keer? Dat ze langer slapen?
hier zat ik in een zelfde situatie, zoontjes van nu 3,5 en een van 16 maanden. Het weggaan enzo is makkelijker nu ze beide kunnen staan en lopen, echt heel fijn. alleen thuis ben ik nu echt een politie agent. want de oudste kan heerlijk spelen en dan komt de jongste er doorheen lopen/kruipen, pakt alles af. ook na 100 x nee niet doen, en samen spelen...ik ben bang dat deze fase nog wel even duurt. totdat de kleinste snapt wat wel en niet kan. Slapen was hier ook een lange tijd onrustig, omdat de kleinste nogal hongerig was. maar dat was tot ca. 13 maanden, en nu slapen we vaak prima. gelukkig. wat je al zegt iedere fase heeft iets anders. ik denk ook dat het karakter van je kinderen meespeelt in het hele verhaal. mijn oudste is een temperamentvol mannetje, en de jongste is veel makkelijker, die zet je neer en gaat zelf spelen, de oudste deed dat op deze leeftijd absoluut niet.
Die vraag stelde ik mezelf ook zo vaak. Eerste 2 maanden huilbaby. Toen ging dat goed, maar vond ik de babytijd gewoon niet leuk. Zeiden vriend en ik tegen elkaar: met een jaar gaat het vast makkelijker, want dat zegt iedereen. Helemaal naar uitgekeken en wat viel het toen tegen dat het ineens 4 maanden juist zwaarder werd! Veeeeel huilen, jengelen, ontevreden. Was geen lol aan. En nu kan ik eerlijk zeggen dat ik het nu zo leuk vind! Ik heb zo'n leuk kind! Vrolijk, lief, gek op andere mensen om dr heen. Het is vooral makkelijker geworden omdat ze goed praat, 4-woordzinnetjes al snel. Daarbij weet ik nu beter hoe ik met haar om moet gaan. Ik was te soft, liet over me heen lopen. Nu ben ik echt mega consequent bv. Maar daarbij mag ze juist een hoop kiezen, heeft ze daar wel inspraak in. Maar dat is dan meestal: wil je een roze of groen bordje, wil je kaas of kip op je brood. Dat soort dingen. Ik maak weinig strijd van dingen. Wil jij zonder broek in huis rondlopen? Best schat. Zelfs zonder jas weleens naar buiten, nou die had ze al snel toch maar aan, haha. Maar de dingen die ik wel belangrijk vind, blijf ik consequent in. Nooit van mezelf verwacht, maar dan geef ik 0,0 ruimte. Dat werkt bij haar merk ik. Geen strijd meer over dingen, niet zeuren als ik eens nee zeg. Nou ja, zo gaat het hier dus, haha. Heel verhaal, maar ik ben zo blij dat het nu zo goed gaat. Combi dus van kunnen praten en opvoeding aanpassen. Ik snap je frustraties, succes!
Ik vond het 1ste jaar enorm vermoeiend en zwaar! Het 2de jaar beterde dit.. Vanaf ze kon lopen (15 mnd) kon ze zich beter amuzeren. Nu is dochtertje bijna 2 en vind ik het heerlijk! De buggy gebruiken we nog amper, ze stapt mooi aan het handje (Loopt niet meer continu weg gelijk eerst ). Ze begrijpt ons heel goed, babbelt al goed. Het alleen spelen gaat beter. Ze wilt mama en papa altijd meehelpen in het huishouden. En alleen eten gaat ook al even goed. Ook het weggaan vind ik niet meer zo een onderneming gelijk toen ze baby was. Vroeger was ze heel snel terug moe, sinds kort kan ze ineens veel langer wakker blijven. Ze is de hele dag door actief en niks moe. 's Middags gaat ze gelukkig wel flink slapen. Qua slapen wel nooit klagen gehad hier.. Ze slaapt mooi door. Van 19u tot 7u & 8u 's morgens. Er zijn periodes geweest dat ze om 5.30/6u wakker werd, dat duurde enkele weken en toen was dat (gelukkig) weer over. Dat is idd heel zwaar, dan duurt de dag enorm lang!
Ik kijk er ook zo naar uit... dat ik zelf iets meer ruimte heb. Ik voel me soms zo beperkt tussen al die slaapjes. En die nachten breken soms ook echt wel op.. zit ff in de klaagmodus. Het is soms ook best welleuk!
Ik vind die babytijd ook zwaar hoor, bij beide kinderen merkte ik dat het wat makkelijker werd toen ze gingen kruipen en ook bij het lopen (hoewel mijn dochter van anderhalf laat is en nog niet volledig los loopt, afentoe een stapje nu). Bij zoon werd het na de anderhalf niet meer makkelijker, maar dat ligt aan zijn beperking. Bij dochter merk ik nu dat het wel steeds makkelijker wordt, ik denk dat als ze meer fantasiespel krijgt, het nog een stuk beter zal gaan en als ze straks echt goed losloopt nog meer, want dan kan ik haar wat makkelijker laten "helpen". Maar hier ook geen goede slapers en dan duurt een dag gewoon heel lang als ze nog continu vermaakt moeten worden. Het wordt beter, heus ...
Het viel me eigenlijk vanaf het begin enorm mee, maar ik moet wel zeggen dat we heel bewust de keuze (ook kunnen) gemaakt om maar 16 uurtjes te werken. Mijn man werkt veel, dus thuis komt het allemaal op mij neer, maar daar heb ik dus ook meer dan genoeg (nou ja) tijd voor. Op het moment vind ik het wel soms zwaar, maar dat is omdat ik weer verwachting ben van nummertje 2. Nu is de eerste bijna 13 maanden en een makkelijk kind, maar ik ben niet helemaal lekker
Heel herkenbaar! Ook ik vind het soms super zwaar. Vooral het slapen (bij ons overdag) vreet energie bij mij. En dat heb ik niet altijd.. Ik vraag me ook regelmatig af wanneer het makkelijker gaat en daar kijk ik dan enorm naar uit. Om me dan daarna weer schuldig te voelen, want deze tijd vliegt ook voorbij. En wat je schrijft over tijd voor jezelf is ook zo herkenbaar. Vind jij het ook lastig om los te laten? Dat is bij mij vooral het probleem. Wel tijd voor jezelf willen, maar ook het idee hebben dat jij de enige bent die 'goed' voor je kindje kan zorgen (wat natuurlijk grote onzin is) Mede daardoor kijk ik enorm op tegen het moment dat ik weer moet gaan werken (over 2 weken)
Jep. .. En ik wil alles zo perfect hebben thuis. En dat moet ergens ook want zoals vorige week ben ik niet aan de was toe gekomen en dan ben ik er nu weer rete druk mee. Ik wil mijn huis netjes hebben, we hebben gelukkig ook een poetshulp, ik wil aandacht voor de kindjes, ik werk 32 uur, ik wil ze niet weg brengen, voel me schuldig naar mijn man als ik een avond uit ga. En dan inderdaad die slaapjes.... Ik help hem met liefde om de slaap te vatten maar ooh wat vraagt dat Veel tijd. ..... Jouw kleintje is bijna 3 maand? Ik snap dat je tegen het werk op ziet maar is voor jezelf uiteindelijk wel heel lekker hoor. Even niet hoeven zorgen. ..
Het is alsof ik mezelf hoor praten We stellen te hoge eisen aan onszelf, maar minderen is zo moeilijk. Ik wil ook alles bij mijn zoontje 'volgens de regeltjes' doen. Gelukkig kom ik er nu wel steeds vaker achter dat kijken naar mijn zoontje beter is voor hem en mijzelf. En dan komen die andere dingen later wel! Mijn zoontje is bijna 5 maanden. Ik heb wegens omstandigheden langer verlof, dus ik mag helemaal niet zeuren! En ik denk dat werken inderdaad ook wel goed is. Even wat afstand nemen
Zelf vond ik de periode tussen 1 en 1,5 jaar best pittig... Dan hebben die kleintjes door hoe groot de wereld is en dan willen ze van alles, maar dat kunnen ze dan nog niet. Dat was hier tenminste het geval bij beide zoons. Onze jongste is nu 2,5 en dat is op zich best pittig met een hele eigenwijze peuter, maar ik vind het zelf goed te doen omdat je beter doorhebt waarom ze boos zijn. Dat is natuurlijk vaak iets volkomen onzinnigs, maar ik snap de oorzaak. En dan is het voor mij makkelijk om mijn geduld te bewaren. Onze jongste zoon ging (min of meer) doorslapen met 9 maanden. Vannacht hadden we ineens weer een slechte nacht, allebei de jongens zijn een paar keer wakker geweest. Die nachten zullen er tussen blijven zitten, wij zijn dan heel makkelijk: de oudste ging bij papa in het grote bed liggen en ik ben in het bed van de oudste gaan liggen. Als de jongste wakker wordt, hoeft die alleen maar een knuffel of een aai over z'n bol. En dat was vannacht een keer of 3/4. Het is ook best zwaar: gezin, werk, sociaal leven, huishouden etc. Wat heeft prioriteit? Denk daarbij ook aan jezelf. Gaan je kinderen wel eens een dagje naar opa en oma? Hoeft niet vaak en logeren hoeft ook niet, maar een middagje voor jezelf is ook al heeeeel lekker. En dan echt voor jezelf, dus niet dan het huishouden doen of zo
Dit is echt zó herkenbaar.... Ik denk iets moeders eigen ofzo. Mijn kindje is bijna 10 maanden en ik herken alles wat je zegt, ik leef met je mee en ik hoop hier ook een gouden tip te krijgen. Ze slaapt 2 soms 3 keer op een dag en max 3 kwartier dan is ze wakker. Soms is het een half uurtje en op uitzonderlijke dagen wel eens een uur/5 kwartier. Elke nacht (nu al zo'n 3 maanden) wordt ze 4 keer per nacht wakker gemiddeld. Aai over haar bol, kusje geven en zeggen: ga maar weer lekker slapen lieverd. Dat is gelukkig voldoende, maar het is wel slopend die gebroken nachten. Het is denk ik echt een kwestie van prioriteiten stellen. Ik heb ergens een keer gelezen: De schone was kan toch ook uit de wasmand geplukt worden? Wie zegt dat het allemaal netjes opgevouwen in de kast moet liggen? Dat het handiger is, tja dat klopt.. Maar het is geen prioriteit, als het maar gewassen is! Ditzelfde geldt voor de vaatwasser.. Misschien helpt het je iets?
ah dankje... Ja maar schone was uit de wasmand vind ik zo'n gezoek. Heel vaak leven we al uit de wasmand de laatste tijd. Handig vind ik het niet. Vannacht was mijn zoon weer een keer of 10 wakker. Echt niet grappig. Ooit gaat het vast over maar als je er midden in zit, bah!
Ik herken het ook allemaal! Ik hoef er normaal gesproken gelukkig niet uit en kan gewoon doorslapen tot 7:30. Maar hij was afgelopen tijd om de week ziek/verkouden en spugen... jeetje wat was dat zwaar zeg.. En die tandjes, is hier ook een drama. Hoge koorts, slapeloze nachten, veel spugen en dus veel was.. En als je kindje dan eindelijk slaapt, wil je ook weleens rustig kunnen zitten, maar dan denk je : "o, de was.. en de badkamer moet nog gedaan worden of het toilet..." etc... Ik wil heel graag een 2e kindje, maar ik ben bang dat ik het niet aan kan. Ik vind het echt knap dat andere moeders dat kunnen en waarschijnlijk stel ik me echt aan. Maar ik denk echt soms: hoe ga je dan in godsnaam naar de winkels? hoe zullen de nachten dan worden? en je moet ook nog werken...pff hoe hou je dat vol? Ik vind de slaapjes nooit erg. Mijn zoontje slaapt zon 2.5a 3uur op een dag. soms 1x soms 2x. Ik plan de dingen er gewoon om heen, geen probleem. maar hoe doe je dat als je meerdere kinderen hebt? en ze net om elkaar heen slapen... De nachten lijken mij nog het ergst van alles haha. Ik moet echt aan mijn slaap komen, anders ben ik echt niet te genieten.
Nou als mn eerste geweest is zoals de 2e nu is, was ik wsl niet zo snel voor een tweede gegaan. Achteraf was de oudste a piece of cake Je stelt je niet aan, je denkt er over na. Als er een 2e is doe je het omdat het moet, maar mn sociale leven is momenteel even geminimaliseerd Naar de winkels gaat prima. Oudste loopt/fietst zelf, jongste in de wandelwagen. Het is meer gesleep.
Ik vond het wat makkelijker worden toen de jongste ging lopen. Dan hoef je wat minder te sjouwen. En ook als je uit de auto stap, help je je kind uit de auto en zet die naast de auto neer, je hoeft hem niet meer te tillen. Volgens mij ging hij rond die tijd ook over op maar 1 keer slapen per dag, en de oudste stopte met 's middags slapen. Dus toen konden we 's morgens naar de kinderboerderij (of de winkel of whatever) thuis lunchen, de jongste naar bed, tijd voor de oudste en 's middags konden we weer wat gaan doen. Wat je ook doet het kost je minimaal een uur. Even naar de winkel: een uur. Stukje wandelen: een uur. Als je daar vanuit gaat is het al wat makkelijker.