Even mijn ei kwijt!

Het eerste waar ik aan denk is hooggevoelig, onze uk is ruim 2.5 en gaat richting 3.
Hij is vanaf smorgens vroeg tot hij gaat slapen vol energie, is leergierig en vraagt veel aandacht, hij kan zelfstandig spelen maar is net als ik een gezelschapsbeestje.

De interesse voor de wc en potje is er soms maar nog niet heel erg mee bezig, hij is hoogstwaarschijnlijk hooggevoelig, ligt op sommige vlakken voor ( taal maar ook puzzelen (35 stukken) , voelt aan wanneer je niet fijn voelt en vraagt dat ook.
Is aan de ene kant sociaal ( vraagt aan juf hoe de vakantie was) maar is nog jong in zijn gedrag.

Als je kindje zo gevoelig is kun je de ruzies wel ergens anders houden maar de spanning is voor zo'n kindje echt zichtbaar en verwarrend. Je gedraagt je in bij zijn blij maar bent het niet.
De onrust komt hier ook snachts naar voren.
(Ook bekend met verborgen reflux , nachten lopen, tijdens een sprong bleef hij 2/3 uur wakker met af en aan huilen)

Misschien eens meer zoeken in de hoek hooggevoelig. ?

 

wat ontzettend naar allemaal zeg!
Mijn dochter van ruim 3.5 drinkt ook nog 's ochtends uit een fles en heeft ook nog een speen (zij is ook gevoelig en die speen helpt haar ontspannen). zij ontwikkelt zich verder heel erg goed en loopt met veel dingen voor, dus dit zijn voor mij niet perse rare dingen. Qua zindelijkheid: (mijn dochter was hier heel vroeg mee bv, maar er zijn zoveel kinderen op het forum die pas tegen hun vierde zindelijk wordne. Ik zou overigens wel mee aan de slag gaan.
Wat is een VTO team? Heb je het idee dat zij in staat zijn om goede analyses te maken?
Ik kan niet inschatten zonder je dochter te zien of er wat mij betreft een achterstand zou zijn.
Ik denk wel dat je niet moet onderschatten wat het effect van de eerste 1.5 jaar van haar leven nu nog kan zijn. Hier kun jij natuurlijk (nu) niks meer aan doen hoor, maar ik zou het wel in je achterhoofd meenemen.
Ben je overigens verder wel tevreden met je kdv? je zou ook een go kunnen overwegen, die kunnen een wat kleinere (en misschien daardoor veiligere?) omgeving scheppen wat misschien meer rust voor haar geeft?

 

Maar waarom heeft ze het precies zo zwaar op het kdv? Omdat ze haar emoties niet kan reguleren? Dan zou ik daarvoor een specialist advies vragen (lijkt me een n ander vakgebied dan sensorische integratie, of heb ik dat mis?) Sterkte met alles!

 

Een boek dat ik zelf pas gekocht heb is "Draakje vurig." Een prentenboek voor gevoelige en temperamentvolle kinderen.

https://www.bol.com/nl/p/draakje-vurig/9200000058831621/?Referrer=ADVNLGOO002008G-G-38745945011-S-452208842632-9200000058831621

Je kunt n.a.v. dit boek met je peuter praten over driftbuien. Achterin staat een uitleg voor de ouders.

 

Wat betreft de zindelijkheid: je kunt de interesse daar ook een beetje voor wekken. Wij hebben met 2,5 jaar gewoon eens de luier uitgedaan, een paar boekjes over zindelijk worden gelezen en heel veel wasjes gedaan. Gaat niet vanzelf, hoor. Ook bij doorsnee kinderen meestal niet. Bij de oudste was het zindelijk worden zo gepiept, bij de jongste zijn we wat langer aan het modderen geweest. Pas als ze er overduidelijk helemaal niet klaar voor zijn, zou ik weer een luier omdoen (Ik deed in het begin wel thuis zonder luier, op KDV met luier tot het een beetje goed ging).

 

OK, dat is niet echt een behulpzame tip dus.

Onze dochter had ook een tijd een rottijd op het KDV. De manager van de vestiging stelde toen voor dat ze haar door een gedragsdeskundige gingen laten filmen. Dan konden ze analyseren waar het mis ging. Ze ging naar Partou, dat is een grote keten van kinderopvanglocaties. Ze hebben die mensen zelf in dienst. Uiteindelijk was het niet meer nodig, omdat er opeens toch weer plezier in kreeg.

Bij onze dochter was er wat gebeurd: gevallen over een steen toen ik haar bracht, toen kon ze haar knuffel die in haar bakje moest liggen niet vinden en nog een paar dingen. Daarna is die moeilijker periode ontstaan. Het ging weer over toen ze een keer met warm weer buiten met water mochten spelen. Maar ze waren dus wel bereid om te helpen op het KDV.

 

Ik weet eigenlijk niet meer of het een paar weken was of een paar maanden, misschien een week of 6? Ze is nu al bijna 6 en toen was ze 2,5 jaar, denk ik.

Is er nog wat uitgekomen, de observatie?

 

Moeilijk hoor, ik denk dat een specialist daar beter mee kan helpen, als ik een rotdag heb bijvoorbeeld weer eens ontzettende buikpijn dan vertel ik dat ik me niet lekker voel, dat hij daar niks aan kan doen en wel weer over gaat. Mama doet het vandaag rustig aan. Ik praat misschien veel over emoties, ik benoem veel, de woorden vind je lief zeggen we regelmatig tegen elkaar , extra kus of dikke knuffel, maar ook als hij super vervelend is zeg ik dat ik dan niet blij of verdrietig ben.

Misschien benoem je de emoties al van je kindje maar mocht je dat nog niet doen is dan nog een idee. Door het benoemen van de emtoes van je kindje leert het waar bij hoort. Valt, je bent vast verdrietig dat doet ook pijn, maar ook de woorden, boos, geschrokken, bang, blij

Hoe groot is de groep misschien toch teveel indrukken/ prikkels waardoor ze sneller overstuur is.

Je hebt natuurlijk een hele moeilijke start gehad en vind het heel goed dat je aan jezelf blijft werken!

Misschien is het boek het hoogsensitieve kind door elaine n aron wel wat voor je vind het verhelderend in verschillnde leeftijden.

 

Ik zou je adviseren het boek: Het fluisterkind van Janita Venema eens te lezen. Dat was voor mij een eye-opener en heeft bij ons thuis veel veranderd. Ik heb daarna zelf een therapeut opgezocht die deze methode (Present-child methode, gaat over spiegelen) doet. Google anders.

 

Nog eens met de kinderpsycholoog praten die haar heeft geobserveerd? Misschien vermoeden ze een emotieregulatiestoornis, en dan ga je er niet komen met het lezen van wat boekjes over gevoelige kinderen (niet lullig bedoeld.)

 

Ik denk dat sensorische integratie is aangeraden omdat ze nog niet een eigen identiteit lijkt te hebben? Daar kan heel veel mee samenhangen, want een minder bewustzijn van jezelf, geeft ook problemen met zindelijkheid en emoties, etc.
Wat je zelf zou kunnen doen alvast is spelletjes voor een spiegel, dat kan helpen met het gevoel van de eigen ik.
Ik zou gewoon zo snel mogelijk naar die fysio toe, dan kan die vast wel inschatten of hij/zij de juiste persoon is om mee te beginnen (mijn zoon kon volgens mij binnen een week al terecht voor de eerste afspraak bij de kinderfysio voor si therapie).

 

Even een heel klein ideetje hoor:
Als ze van creatieve dingen houdt dan kan dit een klein beetje helpen. Je zou samen met haar elke dag (op hetzelfde tijdstip) kunnen Punniken. Neem verschillende kleuren wol die staan voor alle emoties die je je kan bedenken. Laat haar elke dag de emoties kiezen die ze heeft gevoeld die dag. Dat kan er 1 zijn, maar ook 3, dat maakt niet uit. Van elke kleur punnik je samen een stukje, afhankelijk van het aantal kleuren 1 of een paar cm per kleur. Tijdens het Punniken praat je samen over die emotie en waarom die er die dag was.
De kleuren zijn nog niet gelijk zichtbaar omdat ze nog in het punnikklosje zitten tot je de volgende dag weer verder gaat. Dat geeft je de perfecte gelegenheid om nog eens samen terug te kijken naar de dag ervoor en eens te bespreken wat bijvoorbeeld de verschillen of overeenkomsten zijn met vandaag, en of ze het een plekje heeft kunnen geven.
Dit samen doen zorgt voor een band tussen jullie waarbij ze zich veilig voelt, ze leert emoties kennen, reflecteren en een plekje geven.
Als er een hele tijd voorbij is en je hebt het gevoel dat je een bepaalde periode af kunt sluiten, dan neem je de punnikdraad. Deze kun je in een spiraal of zigzag patroon neerleggen en dan met een dikke stopnaald aan elkaar rijgen. Zo krijg je een mooi kleurrijk kleed wat je misschien als vloerkleed of wandkleed in haar kamer kan leggen of ophangen.