Genante en memorabele bevallingsverhalen

Vorige week ben ik bevallen van onze prachtige dochter. Deze bevalling was voor mij vooral memorabel en ik kijk er alleen maar positief op terug. Hier enkele anekdoktes:

- Ik werd ingeleid en voordat de weeën echt goed kwamen, had ik nog leuke gesprekken met de verpleegkundige. Ze vroeg of we wisten wat het wordt en toen zei ik van wel, of althans, dat moest nog maar blijken.. Ik had alles in het roze en was ergens toch 'bang' dat het een jongen was.
Tijdens de controles en onderzoeken hebben ze het altijd over 'hij', als het om de baby gaat. Maar omdat we nu dat gesprek hadden gehad, schrok de vpk van zichzelf toen ze 'hij' zei en maakte er gauw 'uuuhhh, zij!' van. Ik lachte naar haar en zei dat ik het begreep.
Maar.. Iedereen die vanaf dat moment de kamer inkwam en hetzelfde zei, kreeg het verhaal te horen van haar. En allemaal reageerden ze hetzelfde als de vpk!
Toen ons meisje eenmaal geboren werd en op mijn buik gelegd werd, durfde ik niet tussen de beentjes te kijken ik zag wel 'iets', maar kon me gelukkig bedenken dat dit waarschijnlijk de navelstreng was. Ondertussen bleef ik toch een beetje nerveus haha.. Toen fluisterde mijn man ineens in mijn oor 'het is echt een meisje, hoor!'. Haha, de vpk haalde gelijk de doeken weg en ik moest zelf maar even kijken. En zelfs toen durfde ik het nog niet te geloven

- Ik kwam op een gegeven moment in een weeënstorm terecht, maar omdat de hartslag van de baby steeds dipte, moest ik op mijn linkerzij blijven liggen. Ik wilde zelf gewoon graag op handen en knieën, maar dat mocht dus niet. Ik had het gevoel de weeën totaal niet op te kunnen vangen op mijn zij en ik raakte in paniek als ik er weer eentje voelde aankomen. En dan die misselijkheid erbij..
Ik wilde het graag zonder pijnbestrijding proberen, maar ik had op dat moment pas 5 cm ontsluiting en ik riep al steeds dat ik het niet aankon. Dacht bij mezelf van wie doe ik er kwaad mee om een ruggenprik te nemen? Ik heb alleen mezelf er maar mee door het niet te doen en nu kan het nog.. Dus m'n trots aan de kant gezet en toch die prik gekozen. Man, wat een verademing! Vanaf toen was het eigenlijk alleen nog maar genieten.
Enige nadeel.. Ik zou een klysma krijgen, maar omdat de baby het dus niet altijd goed had, mocht dat niet. Voor de duidelijkheid: ik zat al een week verstopt en had daar last van. Nouja, darmen dus nog vol en ruggenprik zat erin.. 3x raden wat er gebeurde. Het erge is dat je het voelt, maar het niet kunt tegenhouden! Van tevoren was ik heel erg bang voor dit gedeelte van de bevalling, het poepen.. Maar op dat moment kon ik het alleen maar laten gebeuren. En ik had ze van tevoren gewaarschuwd, dus ze waren erop voorbereid, haha. Volgens mij bleef het maar komen oeps.. En ik vind het niet eens zo gênant eigenlijk. Stom hè?
Eenmaal met de benen in de beugels werd er ook een paar keer wat weggeveegd en ik maakte er maar gewoon grapjes over. Gelukkig konden ze erom lachen en stelden ze me gerust.

- Ik heb veel verschillend personeel gezien die dag. Er hebben echt veel mensen naar mijn onderkantje gekeken.. Maar op een gegeven moment kwam me er een knappe dokter binnen, terwijl ik daar al met m'n benen wijd lag hahaha! Ik dacht echt shit nee, moet hij nu.....? Wat bleek.. Hij zou de bevalling zelfs gaan doen, haha! Hij heeft ons meisje op de wereld gezet, mij ingeknipt en gehecht enzo. Daar lig je dan.. Haaaaaiiii..

- Manlief wilde graag de navelstreng doorknippen. Hij werd geïnstrueerd en zette de schaar erin.. En opeens schoot me te binnen dat het hem waarschijnlijk niet ging lukken. Hij is links en kan al niet met een normale schaar knippen, omdat die gemaakt zijn voor rechterhanden! Ik sprak het dus uit en toen werd er inderdaad gezegd van 'ooh jee, ja, deze is inderdaad niet voor links!'. Het duurde dan ook even voor de baby verlost was van haar koordje, haha.. 1 ding is in ieder geval zeker: er zit vast een goede foto tussen de 10 die er gemaakt zijn van dat moment gelukkig konden we er smakelijk om lachen!

 

Haha ja ik kan mij herinneren dat ik mij in de weken ervoor druk maakte over het poepen tijdens de bevalling, maar op het moment zelf tijdens het persen kon het mij weinig schelen
Ze zijn écht wel wat gewend gelukkig

Gefeliciteerd met jouw dochtertje!!! Ik zie dat je nog maar kort geleden bevallen bent

 

"Begin maar vast, tot later! "
Bewaren

 

Jeutje... Dat was een flinke bevalling!!! Petje af! Hoe groot was je kindje uiteindelijk?

Nog even een aanvulling. Een aangezichtsligging is niet hetzelfde als een sterrenkijkertje
Vij een sterrenkijkertje komt alsnog het kruintje eerst, en heb je "voordeel" van de fontanellen. Bij een aangezichtsligging komt echt de toet eerst. Voor het kind een traumatische bevalling en voor moeder vaak ook.
Een vaccuum kan volgens mij ook niet bij een aangezichtsligging?
Dus nogmaals: petje af. Wat heb jij af moeten zien en dan alsnog ook nog een sectio.. Heeft jouw kindje wel een goede start gehad?

 

Haha, je kan er toch niet veel aan doen op dat moment! En als ze niet tegen een beetje poep kunnen dan hadden ze geen gynaecoloog moeten worden, maar bloemist ofzo
Dankjewel, ja, ze is nu 9 dagen oud! Gaat nu alweer zo snel..

 

Jeetje echt een flinkerd, zeker voor de eerste!
Ligging maakt mij verder niet uit hoor, haha. Was geen overhoring, hoop niet dat tzo overkwam?
Hij is er. Daar gaat t om! Hopelijk herstel je goed

 

Niemand meer?

 

Ik had de hele ochtend af en aan weeën. Na de eerste keer vk bellen, gaan douchen en toen gingen de weeën weer weg. Dus ik extra chagrijnig. De vk belde na een uur terug om te checken of het doorzetten, maar moeten zeggen dat er inderdaad niets meer gebeurde. Weer op de bank kreeg ik weer pijn. Dus ik heel chagrijnig maar weer onder de douche (het was buiten bijna 30 graden). Na een kwartier kwam de oudste binnen terwijl ik een wee wegpufte. Dus toen heb ik manlief gevraagd om mijn moeder te bellen. Ik voelde me erg ongemakkelijk dus wilde de jongens weg hebben zodat ik kon ontspannen. Nog steeds in de veronderstelling dat ik voorweeen had trouwens en dat ik de volgende dag ingeleid zou worden. Ook zo tegen mijn moeder gezegd, die zei netjes ja en amen, maar gaf achteraf toe dat ze er niets van geloofde dat het niet door zou zetten.
Nadat de jongens weg waren netjes een uur getimed, toen de vk weer gebeld. Zij kwam na een half uur of zo en toen had ik 5cm. Dus naar het ziekenhuis. Mijn man was intussen alles overhoop aan het halen, want hij was zijn portemonnee kwijt. Na 10 minuten hadden we hem overtuigd dat de politie er echt wel begrip voor zou hebben als we aangehouden zouden worden Dus eindelijk de deur uit. In het ziekenhuis wilde ik per se lopen naar verloskamers, dus om de zoveel meter stilstaan om te puffen, voelde heel hilarisch.
In de verloskamer geprikt (eerste keer mis dus grote blauwe plek) en daarna weeën opvangen op bed. Na een uur weer controle, geen vordering! Ik hartstikke boos, want de weeën waren juist erg heftig. De vk wilde de vliezen breken, maar ik kon niet stil liggen, dus ben ik maar gaan douchen. Daar ging het heerlijk, lekker kletsen met mijn man, ging super. Tot ik persweeën kreeg. Ik raakte helemaal in paniek, want ik stand er echt max een half uur. Dus geloofde niet dat ik volledige ontsluiting kon hebben. Naar het bed gestrompeld en gezegd dat ik een ruggenprik wilde. Maar dat kon natuurlijk niet zonder inwendig onderzoek. En die persweeën bleven maar komen. Ik kon echt niet op mijn rug liggen, dus na een hoop op me ingepraat en discussie uiteindelijk op mijn zij getoucheerd. Bleek ik volledige ontsluiting te hebben. Dus mocht ik persen. Binnen 2 persweeën was ze er, duurde minder dan een minuut. Het staan van het hoofdje heb ik niet gemerkt, toen was ze er al. Iedereen was zo overrompeld dat het even duurde voordat we echt doorhadden dat ze geboren was. Zelfs de vk en verpleegkundige hadden pas toen ze al in mijn armen lag helemaal door dat we dus opeens klaar waren. Er werd op de deur geklopt, bleek de volgende vk te zijn, het was wisseling van de wacht. Dus vk doet de deur open en zegt, ze is al bevallen. Ik kan me de verbazing in hun beider stemmen nog herinneren.
Het werd dus (net als bij de tweede) eerst een bevalling die niet echt doorzette, opeens een flitsbevalling.

 

Ongelooflijk dat deze topic nog steeds actief is! Ik ben nu al bijna 6 jaar geleden niet meer hier geweest ♡♡♡

 

nadat mijn water gebroken werd door de vk brachten ze op vraag van mij een zwangerschapsbal..De vk zei: druk over een half uurtje op de bel als je er af wilt. Ik dus echt nauwgezet de tijd op de monitor in het oog houden. Maar ik hield het echt niet uit van de pijn. Alle houdingen geprobeerd, tegen mezelf gezegd dat ik dat wel zou kunnen volhouden. Uiteindelijk helemaal uitgeput na een kwartier toch gebeld om me terug op bed te helpen. Toen ze de vk dat als ik het gevoel had naar de toilet te moeten, moest bellen.

Ze sloot de deur en niet veel later had ik dat gevoel al wat. Maar ik dacht: dit is te snel, het zal wel niet echt zo zijn. Dit ook zo een kwartiertje, twintig minuten aangezien tot als ze nog eens langs kwamen en toen vroeg de vk terug of ik al het gevoel gehad had. Ik antwoordde: ja een beetje denk ik, ze toucheerde en zag dat ik volledige ontsluiting had. Ik was dus al aan het persen..

Dan maar vlug naar de verloskamer. Wanneer ik op de verlostafel strompel stroomt er heel wat uit mijn lijf: vruchtwater waarschijnlijk. Zelfs vlekken gemaakt op vloer en kledij van de vk.

In beviel in het weekend dus het was de gyn van wacht die opgebeld werd. Terwijl zij onderweg was hielpen alvast 2 vk's mij.
Ik maar persen en persen maar geraak echt super uitgeput.
Dus roep ik: 'neem hem er uit' , 'ik heb er genoeg van', 'het duurt te lang, dit kan ik niet'. ' ik ga stoppen" enz.
Het ergste was dat het helemaal niet zolang duurde. In totaal een dik half uur in de verloskamer geweest.

Ben zelfs geknipt zonder dat ik het merkte pas als de gyn aan het hechten was begon ik te denken dat ze geknipt zou hebben..

Ik ben wel trots om volledig natuurlijk en zonder epi bevallen te zijn.
Om 20u thuis weeën begonnen. Om 4 u 's nachts naar zh. En om 10u42 zoontje in de armen! geweldig gevoel maar volgens manlief heel grappig.

Hij vond het ook opmerkelijk dat ik tussen 2 heel snel opeenvolgende en hevige weeën perfect kon zeggen welke kleedjes ik had gekozen voor de eerste dag en waar in de auto en in de tas deze zich bevonden. Zooo veel pijn en toch nog zo bij de pinken

 

Up!!

 

Tijdens mijn zwangerschap dit topic met veel plezier gelezen dus nu eindelijk mijn bijdrage!

Vliezen werden 24 december gebroken 's ochtends en had toen nog een grote mond tegen de gynaecoloog en verpleegkundigen; ik zou die middag wel 'even' bevallen en kon dan nog net een rondje polonaise meedoen op de kerstborrel van het ziekenhuis (geen idee of ze die echt hadden hoor). Ook mijn vriendinnen nog geappt dat ze een drankje koud moesten zetten voor kerstmiddag.
Maar...ontsluiting kwam niet op gang. Uren verder nog maar 3 cm, wee opwekkers vol aan en al flink uitgeput ( was de dag ervoor namelijk al begonnen). Dus een ruggenprik leek de oplossing!
Ik had inmiddels zoveel infusen en draadjes aan mijn lichaam dat ik op de OK toen ik er nog meer bij kreeg een paar keer grappend heb gezegd of ik de kerstballen er nu ook aangehangen kreeg...
Ruggenprik zetten ging moeizaam en er werd twee x mis geprikt en een bloedvat geraakt. Ik piepte niet tijdens de weeën, piepte niet tijdens de ruggenprik en iedereen (inclusief ikzelf) vond me hartstikke stoer. Totdat de plakkers eraf werden getrokken van de hartbewaking, ik riep heel hard auwa je doet me pijn! Er werd toen wel even hard om me gelachen.

De ruggenprik werkte uiteindelijk en heb de rest van de middag en avond gezellig liggen kletsen met het personeel en mijn vriend. Toen ze laat in de avond kwamen toucheren moest ik mijn benen optrekken. Ik had nog wel wat gevoel na de ruggenprik maar het zelf optrekken lukte niet dus ik vroeg ze mijn benen even aan te geven. Dat deden ze, maar ze gingen me ervan tussen en flappen van het bed. Daar kreeg ik zo verschrikkelijk de slappe lach van dat ze niks meer met me konden. Mijn vriend schaamde zich dood en de gynaecoloog en verpleging zijn maar even tien min weg gegaan zodat ik kon bedaren. Wat overigens nog wel een tijd duurde.

Uiteindelijk bleef de ontsluiting op 5 cm steken en werd besloten tot een keizersnede. Op de OK werd opnieuw een ruggenprik gezet en al het personeel stond te wachten totdat deze werkte. Ze voeren dan altijd zo'n veilugheidscontrole uit en vroegen aan het einde of ik nog vragen had. Euh ja, hoe was de kerstborrel en laat jullie adem eens ruiken was mijn antwoord. Ik vond mezelf zo vreselijk grappig pfff.

En nog een gevalletje karma; tijdens de zwangerschap heb ik vaak lopen mopperen dat bevallen een onnodige marteling voor vrouwen is, dat ze voor alles wel een pijnstiller of iets voor hebben uitgevonden etc maar dat dit nog op zijn oertijds moet...En grappend dat als het aan mij lag ze me een paar dagen voor die tijd wel onder narcose mochten brengen tot alle ellende achter de rug was. Nou je raad het al, de ruggenprik werkte niet en ben uiteindelijk onder volledige narcose bevallen.

Ondanks dat ik het jammer vind dat ik de geboorte van mijn zoon gemist heb kijk ik verder met een goed gevoel terug op alles. Hebben enorm gelachen met elkaar!

 

Mijn ontsluiting kwam in het geboortecentrum totaal niet op gang waardoor er regelmatig even gevoeld moest worden of er al meer ontsluiting was. Bij de volgende ronde kwam er een arts in training mee. Wauw die jonge arts was zoooo knap ! Hij vroeg of ik het ok vond dat hij ook even voelde om te leren hoe hij dat kon checken. Waarop ik automatisch meteen naar mijn vriend keek alsof die toestemming moest geven en waarop hij zei wat! Hij vraagt je niet mee op date 😂 ... Die opmerking icm dat ik mijn vriend aan keek en omdat die dokter natuurlijk zo ontzettend knap was, zorgde voor een hele akward situatie die ik nooit vergeten ben in die 22 uur durende bevalling.

 

hahahahahahah! :d:d:d

 

Jaa.. het topic zo ongeveer van voor tot achter gelezen tijdens mijn zwangerschap.

Hier dan mijn verhaal..
ik ben bevallen in een ziekenhuis in Duitsland. Hier gaat het er een beetje anders aan toe dan in nl. Ook ik ben ingeleid en had mij erop voorbereid dat het wel eens 2 dagen kon gaan duren. Dat hadden ze me wijsgemaakt. Ze leiden hier in met pilletjes of cocktails ik dacht als het maar niet iets is wat drinken moet.. Doe mij die pillen maar. Maarja helaas geen keuze gelukkig hoefde ik geen cocktail. Het enige irritante vond ik dat ik steeds van de verlosafdeling terug moest naar de kamers. Ik mocht namelijk niet op de verlosafdeling blijven. Alleen voor een ctg. 's ochtends om 7 uur aangekomen in het ziekenhuis. Het eerste pilletje na het prikken van het infuus. Prima een ctg met weeën te zien ook leuk.. had nergens last van. Om 11 uur mocht ik naar de afdeling waar ik op een kamer mag met nog een andere vrouw die een dag eerder bevallen was nadat ze ook ingeleid was en 2 dagen weeën gehad had.. schrik stond mij dat ook te wachten.. nog ff lekker middageten gehad.. al smaakte het nergens naar maarja ik had honger. Toen weer terug voor een ctg. Weer een met weeën alles prima de vk heeft even gevoeld..nog niks loos.. hmm dacht ik dat schiet nog niet echt op... weer terug naar de afdeling om 4 uur zou ik weer een pilletje krijgen oké dan om 4 uur maar weer terug.. weer een ctg en had ondertussen best last van mijn rug. Even onder de douche dan maar.. ik moest namelijk ook heel nodig poepen op mijn manier. Ik had om 4 uur ook 1a 2 cm. Oké dacht ik hier begint het dan eindelijk. Na het douchen werd ik ineens beroerd ik tegen mijn man.. je moet nu op de knopje drukken. Wetende dat hij niet tegen kost kan houd hij liefdevol het bakje vast en ik zeg als ik klaar ben je kunt hier toch helemaal niet tegen.. haha zegt ie denk dat je me nog niet helemaal zo goed kent als je denkt. Zegt de verloskundige jetzt geht los oke schuif me er maar heen dan.. lag ja toch al ik een bed. Maar nee ik moest lopen.. Wat the piep oké dan maar lopen.. natuurlijk om de zoveel meter stil staan. Oké weer aanbellen en binnen gelaten worden.. vest wel komisch maar het is een gesloten afdeling de verlosafdeling.. toen zei de verloskundige we gaan je eerst even aan de ctg leggen ik was woedend want het deed zo'n pijn.. had ondertussen al pers weeën al een poosje maarja wist ik veel zegt ze zal ik even het bad voor je aan zetten enorm ding dus duurt wel ff voordat die vol is. Ik zeg ok.. ik moest toch een half uur aan de ctg dus had de hoop dat die dan wel vol zou zitten had om een ruggenprik gevraagd maar dat mocht natuurlijk nog niet. Na een kwartier ctg kwamen ze toch maar even kijken hoeveel ontsluiting ik had het was inmiddels 1,5 uur later dan de laatste keer dat ze gecheckt hebben en ik bleek terwijl mijn man op de wc zat tot ieders verbazing volledige ontsluiting te hebben dus hup naar de verloskamer. Maar voordat het zover was.. moest ik eerst mijn onderbroek en mijn broek omhoog ik zei dat kan ook wel zonder maar ze vonden van niet en blijkbaar moest ik die broek aan.. ik dacht hij moet zo toch weer uit. En toen heb ik wel een paar keer gevraagd of het nu echt niet meer lang ging duren nee zeiden ze dacht ok.. na 2 uur pers weeën was hij er dan eindelijk onze zoon.. het eerst wat ik vroeg was zit alles erop en eraan? Haha mijn man zei kijk zelf maar.. na alle vinger en teentje geteld te hebben concludeerde ik dat hij compleet was en er niks was achtergebleven haha..

Leuk om al jullie verhalen te lezen