Ik heb twee kinderen en niet zomaar oppas klaarstaan als ik ziek ben. Het is al meerdere keren voorgekomen dat ik met mijn kinderen ziek thuis zit. Leuk is anders en handig is het al helemaal niet. Uitzieken is er ook niet bij oftewel mama kan niet ziek zijn.....soms een ware uitputtingsslag
Deze zwangerschap ben ik ook erg misselijk geweest. Hele dagen niets binnen kunnen houden. Ik heb ze toen veel televisie laten kijken of op de ipad laten spelen, zodra ze zichzelf niet meer konden vermaken met knutselen etc. Ben ik normaal helemaal niet van, maar soms moet je het jezelf even makkelijk maken!
Ik moet in principe gewoon door, maar ik zet wel de tv aan, tablet bij de hand met spelletjes, makkelijk eten... Als ik echt niet kan bewegen zonder overgeven ofzo, kan man wel een dagje wat regelen en het overnemen. Maar toen ik zwanger was van de jongste was ik ook heel misselijk, dan kom hij natuurlijk niet wekenlang thuis blijven... Hele weken tv aan vond ik ook geen optie, dus was het echt doorbikkelen.
Inderdaad gewoon maar doorgaan. Mijn man kan niet zomaar vrij nemen en ik heb ook niet zomaar oppas. Als ik echt bijna niet op mn benen kan staan dan vraag ik mijn man wel om in de ochtend voordat hij weggaat al een stapeltje boterhammen te smeren zodat ik die vanuit de koelkast zo op een bord kan leggen en aan de kinderen kan geven. Ook zet hij dan al een hele kan limonade klaar. Verder paracetamol erin en zoveel.mogelijk rustig een spelletje doen of filmpjes kijken. Huishouden enzo komt.later wel weer.
Heb me af en toe wel op ouders en schoonouders moeten beroepen. Als thuisblijfmoeder geen kdv/oppas o.i.d. achter de hand. Toen mijn dochter 3 weken was ben ik erg ziek geweest. Ik kon niet meer op mijn benen staan, wat een ellende. Toen is zoon 2 dagen uit logeren geweest terwijl dochter naast mij in bed lag. Stapel luiers, kan water en emmertje naast het bed.. Toen ik een aantal maanden geleden een zware luchtweginfectie had (boven op mijn astma) hebben ze een aantal keer bij mijn ouders gegeten tussen de middag. Man was dan iets eerder klaar en dan had ik ze uit school maar een uurtje alleen. En toen ik zwanger was van de jongste.. Zó afschuwelijk misselijk. Mijn moeder haalde dan voor ze ging werken de oudste uit bed voor een schone luier een een fles melk. Zo kon hij bij mij in bed nog een uurtje tv kijken. Als ik te snel opstond (na 12 uur slaap) bleef ik spugen... Gelukkig zijn ze nu oud genoeg om zich redelijk te redden
Tja dat is altijd het rotte bij ons... Ik heb geen kans om echt ziek te zijn en uit te zieken omdat ik TBM ben. Als mijn man ziek is dan gaat hij 3 dagen in bed liggen en is het over, maar bij mij gaat dat dus niet. Denk dat ik daarom ook sinds begin december steeds half verkouden blijf...
Gewoon doorgaan, ook zonder kind lag ik niet snel in bed. We doen het rustig aan op zo'n dag en gelukkig konden we laatst elkaar afwisselen, eerst papa ziek en daarna lag ik plat ( verkeerds gegeten en heb de hele nacht overgeven). Toen het weer een beetje ging op een langzaam tempo weer verder gegaan.
In principe gewoon door bikkelen. Maar een tijdje terug was ik zo ziek dat ik echt niet kon. Ik braakte echt de longen uit mijn lijf, en was zelfs flauw gevallen van het overgeven. Ik kon de jongste niet eens optillen. Dat was echt onverantwoord geweest als ik alleen met de kindjes thuis zou zijn. Gelukkig kon mijn vriend een dagje thuisblijven.
Meestal komt mijn moeder dan hier thuis. Als zij niet kan, werkt mijn man thuis. Ben nu zelf onwijs moe en wat misselijk door mijn zwangerschap en dan ga ik vooral wandelen buiten. Dan ben ik meer afgeleid dan thuis. Verder doe ik wat rustiger aan en huur ik een schoonmaakster in.
Zelf op de bank liggen en zoontje speelt zelf en als hij daarop is uitgekeken zet ik de tv aan of geef ik hem de tablet. Voel ik me iets beter dan ga ik bij hem op de grond zitten en spelen we samen. Als het echt niet gaat vraag ik of iemand hem even een dagje op kan halen, dan heb ik rust en zoontje toch gewoon een leuke dag, i.p.v. zo'n saaie moeder die alleen maar op de bank ligt en het liefst wil slapen en geen 'gezeur' aan d'r hoofd wil.
Meestal ga ik gewoon door. Maar laatst was ik zo ziek dat de kinderen een dag bij mijn ouders zijn geweest.
Meestal doorgaan maar pas waren man en ik samen een dag enorm beroerd. In de ochten naar de gastouder gebracht en mijn mieder gebeld of die haar opnieuw kon halen en ze is toen ook bij mijn ouders blijven slapen
Mijn moeder bellen en als mijn moeder niet kan heb ik nog een paar zussen die graag oppassen. Wij hebben het hier voor de kerstvakantie gehad, man longontsteking (echt heeeeel ziek!) ik longinfectie en bronchitis en mijn dochter werd ook ziek... spuugde alles onder en erg benauwd. Was hetzelfde virus. Toen was mijn moeder echt onze redding. Maar echt; wat een bikkels allemaal hier! Allemaal doorgaan. Hebben jullie geen oppas/achtervang/oma's en opa's in de buurt?
Ik ben gelukkig vrijwel nooit ziek. En mijn kinderen ook niet. Ik geloof dat ik in 10 jaar tijd 1x een beroep op mijn ouders heb moeten doen omdat ik zelf ziek was en me niet in staat voelde om goed voor ze te zorgen. Dat is al jaren geleden, ik weet niet eens meer wat ik precies had, buikgriep of zo denk ik. Mijn man is standaard 1x per jaar een paar dagen ziek. Hij werkt op een basisschool en dan pik je toch wel makkelijk wat mee, denk ik. Maar hij is ook maar 1 dag per week met de kinderen alleen thuis, dus het moet wel erg beroerd uitkomen als dat nou net die ene dag is.
Hier ook gewoon doorgaan. Kan niet anders want geen oppas. Maar dan idd wel de kids voor de tv en iets makkelijks voor de kinderen om te eten. Vorige maand kregen mijn man en ik allebei tegelijk voedselvergiftiging. Allebei de hele dag om de 5 minuten naar de wc om te kotsen, zo vreselijk misselijk, daarna allebei te slap om nog op onze benen te staan en een jengelig kind die aan onze benen trok. Op zulke momenten had ik erg graag iemand in de buurt gehad die op zou kunnen passen. Ook omdat het rot voelt dat je je kinderen zo tekort doet omdat je eigenlijk niet goed voor ze kunt zorgen op zulke momenten. Maarja, even doorbijten en toch zo goed mogelijk doorgaan.
Als ik ze ergens kan droppen dan graag. Zo niet: suck it up en door gaan. Dan wel gewoon thuis en een pyjamadag.
Ik ben eigenlijk nooit ziek maar als ik echt ziek zou zijn zou mijn moeder der komen halen. Mocht die niet kunnen dan zal ik door moeten totdat mijn vriend thuis is, hij heeft geen baan waarbij je thuis kan werken dus dat zit er sowieso niet in.
Ik zie het niet als bikkelen hoor. Gewoon verstand op 0 en doorgaan. Moeder en zusjes wonen wel in de buurt trouwens, maar tot nu toe is het prima zelf op te lossen.
Ik ben alleenstaande moeder en ben echt heel ziek geweest toen mijn dochter 2,5 maand oud was. Wij zijn toen samen naar mijn moeder gegaan.... Nu ze 2,5 jaar is en ik echt ziek zou zijn gaat ze lekker alleen naar mijn moeder 😉