Wij wisten niet eens of het een jongen of meisje werd en het kon dus ook twee kanten op met de naam. Ik had het altijd gewoon over de baby. Verder heb ik nooit echt moeite gehad het geheim te houden.
We zijn eruit, we maken een werknaam van de initialen (VYM) en we noemen BIB nu dus Vymmie maar spreken het uit als Fimmie. Zo is voor mij de kans kleiner dat ik het verklap maar weet nog niemand de naam (En als ze willen kunnen ze zich vermaken met het uitvogelen wat de namen zijn die bij die intiialen horen. Ik zeg niks meer ) Grappig om te zien hoe iedereen ermee omgaat! P.s. Dan zitten we goed Schuurpapier!!
Dit! Alleen de kinderen vroegen wel eens hoe hij/zij ging heten, maar dat vertelden e gewon niet. Verder vroeg niemand ernaar.
Ik zei ook altijd "De baby" of "Guppy" ipv een naam. Wij hadden met 32 weken nog geen naam. babykamer al klaar enzo. Goede vriendin was tegelijk zwanger en elkaar alleen de beginletter verteld om zeker te zijn dat we niet hetzelfde gingen kiezen. We waren beide zwanger van een jongen. Ook toen we eindelijk een naam hadden niets verteld aan mensen. In mijn omgeving is het ook niet "normaal" om voor de bevalling al de naam te vertellen. De babykamer van mn neefje (mijn broers zoon) heb ik gezien voordat de naam op de muur kwam met een wandsticker. Daarna was tot de bevalling de babykamer "Off limit". Vind het zelf wel leuker om het geheim te houden; vooral omdat mensen het geslacht al weten. Dan heb je toch nog een verrassing om iedereen te vertellen.
Wij hebben de baby PJtje genoemd.. PJ zijn de eerste letters van zijn namen, maar niemand heeft het door gehad haha.. Mijn partner heet Thijs, maar zijn vrienden noemen hem Pieter, PJ dus Pieter Junior, mensen dachten dus dat het hier vandaag kwam en niet als zijnde zijn initialen.. Hij heet Pepijn Julius
Ik vind juist de naam het leukste om te weten wanneer er iemand is bevallen, maar omdat er tegenwoordig al zo veel mogelijk is blijft er helemaal geen verrassing meer over. Van een vriendin van mij wist ik het geslacht al, de naam, en de datum van de geplande keizersnede. Wat blijft er dan nog over om te vertellen wanneer het zo ver is? Voor mij haalt het echt de magie weg, er is dan geen wauw-moment in de aankondinging meer, alleen bevestiging van alles wat ik al wist. Daar is toch niks leuks aan?
De kleur van de ogen? Ik snap je hoor, en ik vind de naam ook een leuke verrassing. Zo van: hij/zij is nu echt hier, vanaf nu is het niet meer Baby Janssen maar Pietje Janssen! Ik denk ook dat het een stukje cultuur is. In Amerika heb ik van horen zeggen dat het vaker voorkomt dat de naam al bekend gemaakt wordt tijdens de zwangerschap, en in weer andere culturen wordt de naam pas weken na de geboorte bekend gemaakt.
Bij onze dochter heb ik me 2x versproken... Onze zoon noemde er Frits. Alleen toen Rens geboren was moesten er ontzettend wennen en hebben er hem in het begin vaak Frits genoemd haha . 2e naam wisten sommige mensen wel.
De reden dat ik het stil zou houden (nog niet zwanger), is omdat het mijn keuze naam is. En die van mijn vriend natuurlijk. Maar als ik het zou gaan vertellen en er zijn mensen die het niet mooi vinden, zou ik toch aan de naam gaan twijfelen en hem daardoor misschien zelfs veranderen. En dat vind ik zonde, want voor een meisje heb ik al dé naam. Voor een jongen enkel nog niet. En daarnaast inderdaad nog een beetje het verrassingsgedeelte. Want het geslacht zou ik wel bekend maken. (Is zelf handiger met dingetjes shoppen, maar ook met dingetjes krijgen.)
Wij hebben vanaf het begin een naam bedacht! Gewoon een grappige naam voor je baby die het absoluut niet gaat worden. Dat heeft ons heel erg geholpen om het niet per ongeluk te verklappen!
Ik kan m'n mond nooit houden, dus iedereen in onze familie/vrienden mogen het gewoon weten. Alleen houd ik het online (denk ik) nog even stil. Ik ben altijd heel goed in het zoeken van bijzondere namen. Zo heten onze Duitse herders Varghoss en Ulfarr (onze overleden Duitse heette Haakon), onze katers Makari en Anakin (misschien iets minder bijzonder), onze wimpergekko's Berezi & Kennocha en onze kameleon Zuberi. Ik ben een beetje bang dat iemand er met 'onze' naam vandoor zou gaan nog voordat ons kindje geboren zou worden ....
Dit. Er is 1 iemand die de jongensnaam weet omdat ik gezegd heb na de geboorte van onze dochter hoe ze zou gaan heten als ze een jongen was geweest. Diegene is dat niet vergeten voor de rest weet niemand het Meisjesnaam is voor iedereen om ons heen nog een verrassing.
Nog steeds leuk om te zien hoe de meningen uit elkaar lopen Ik wil de naam ook geheim houden, voor het verrassings-element en het gevoel dat het nog ons geheimpje is. Alleen ben ik bijster slecht in geheimpjes bewaren En juist die 'druk' maakt het voor mij spannend. Maar we hebben het opgelost door een koosnaam van zijn initialen te maken! Hoop alleen niet dat ik hem inderdaad zo blijf noemen als hij er is
Ik noem de baby dus nog niet bij haar naam, om te voorkomen dat ik over pietje puk ga praten in plaats van baby. Thuis spreken we ook over de baby en niet over 'pietje puk'.
Wij weten ook niet wat het wordt en zijn er nu sowieso nog niet helemaal uit, maar hier blijven de namen ook geheim tot na de geboorte. Vind dat wel zo leuk en aangezien we niet weten wat het wordt is de opgave natuurlijk iets minder lastig. Hier noemden we ons zoontje 'Puk' of kleine puk voor hij geboren was, nu ben ik zwanger van puk de 2e.