Hoi meiden Ik ben 27 December 2016 bevallen van mij zoontje en heb een dochter van 19maanden. Zijn er nog.meer mama's met 2 kids onder de 2 jaar? Ik moet eerlijk zeggen dat ik het soms allemaal even niet meer zie zitten hoe ik het nou allemaal moet doen..mijn man heeft een eigen zaak en is veel weg ook de weekenden. Ik geef borstvoeding dus merendeel komt dan op mij aan in de nachten. Kom overdag gewoon niet aan me eigen dingen toe..zoals vandaag dus, zat tot half 3 in me pyjama niet gedouched of wat dan ook..is dat normaal denk ik dan?!? Ik ben natuurlijk ontzettend blij dat ik weer een gezond kindje heb maar vind het tegelijk ook zo zwaar omdat de 1e ook nog in de luiers zit en ik veel alleen ben. Mijn dochtertje van 19 maanden is heel lief met d'r broertje maar merk ook dat ze vaker stout is dan hiervoor. Wat ook dus veel corrigeren is op een dag..het hoort er bij denk ik dan maar.. Wat zijn jullie ervaringen en zijn er nog.meer meiden in dezelfde situatie als mij met een man die veel werkt?? Ik zou het leuk vinden om ook contact te hebben met mama's in de omgeving Rotterdam. Liefs Jennifer 17-06-15 dochtertje geboren 27-12-16 zoontje geboren
Hoi! Hier ook twee kindjes onder de twee maar de jongste is al dik een half jaar en het wordt makkelijker, echt! Ik zie dat jouw jongste nog maar enkele weekjes is. Het begin is wennen, je draai vinden, je ritme vinden, vermoeidend, intens. Maar het komt echt vanzelf wel. Geef jezelf tijd, ruimte, leg de lat niet te hoog. Ontspan en go with the flow. En ik lees dat er veel op op jou terechtkomt. Misschien kan je het bespreken met je partner of hij her en der toch wat meer kan doen? Een eigen zaak is druk ja, maar net opnieuw mama zijn is haast topsport. Verder geen concrete tips... p.s. Woon in Gelderland...
Hier ook 2 kindjes snel achter elkaar. De oudste is laatst 2 geworden. 16 maanden verschil. Na een paar maanden heb je ritme en word het beter. Kan het niet zo als het moet, dan moet het maar zoals het kan. Goed zicht houden op de prioriteiten en kijken waar je het makkelijker kan maken voor jezelf. Jammer dat je niet veel steun krijgt van je partner.
Hier ook destijds met oudste 2. Ik zat ook in mijn pyjama nog toen midelste zo klein was rond die leeftijd. Accepteer het, is het beste wat je kunt doen. Die tijd gaat voorbij dat je tot ver in de middag nog in je pyjama zit. Jullie vinden vanzelf een ritme, maar het begin was heel pittig weet ik mij nog wel te herinneren. Succes, geniet van je kleintjes!
Bedankt voor de reacties! Ja dat is het enige wat ik kan doen..accepteren dat het even zo gaat allemaal! Maar zat in zo'n fijn ritme met me dochtertje en dat is gewoon helemaal weg. Kan ook niet verwachte dat het allemaal meteen soepel loopt maar zie er echt niet uit..haar in een knot jogging broek aan..heb soms niet eens me tanden gepoetst.. Mijn man helpt me savonds wel met het naar bed brengen van onze dochter maar straks komt dat toch ook weleens op mij aan. Ik probeer ook niet te veel te piekeren maar loop mezelf nu zo voorbij dat ik het moeilijk vind om relaxt te zijn. Merk ook dat me sociale leventje echt op een laag pitje staat nu. Veel vriendinnen zonder kinderen begrijpen niet dat je soms niet kan afspreken of onverwachts afzegt. Zou daarom ook leuk zijn om contacten te leggen wetend dat je in het zelfde schuitje zit. Vind het al super fijn dat ik nu even me ei kwijt kan!! Xxx
Hier over een paar weken 3 kindjes onder de 3 jaar, waarvan 2 jonger dan 2. Woon ook niet in omgeving Rotterdam maar ervaringen delen is altijd interessant. Mijn oudste was 12 maanden (geboren nov 2014) toen mijn jongste geboren werd (in nov 2015). Nu ben ik in maart uitgerekend van ons 3e kindje, een jongen. Heb al twee meisjes en de oudste is rond uitgerekende datum 28 maanden en de jongste 16 maanden. Ook ik ben relatief vaak alleen. Mijn partner werkt 4 dagen en daarnaast is hij fotograaf (interieur, woningen, architectuur) dat doet hij op vrijdag en zaterdag. We hebben wel de afspraak dat op vrijdag of zaterdag 1 dagdeel 'voor mij' is. Dat spreken we vooraf af welk dagdeel dat is en dan plant hij geen fotografie opdrachten. De zondag is voor ons samen en voor het huishouden. Het is wel aanpoten inderdaad, maar terugkijkend zou ik het niet anders meer willen. Het voordeel is dat er nog geen van de kindjes naar school gaat, dus slaapjes worden niet verstoord doordat er kinderen ergens heen gebracht of opgehaald moeten worden, scheelt een hoop onrust. Mijn meiden waren wel beide huilbabies, dat was wel zwaar, vooral bij de tweede want toen had ik dus een klein dreumes rondlopen. Ben benieuwd of beeb 3 ook veel gaat huilen, ik hoop voor de verandering eens een keer niet . Maar we zien wel. Heb de jongste wel altijd haar slaapjes in haar bed laten doen, ook toen ze veel huilde was even doorbijten maar uiteindelijk sliep ze als een roosje. Die momenten had ik dan samen met mijn oudste ... Ook zorgde ik ervoor dat ze het middagslaapje tegelijk hadden (en nog hebben). Tussen 13-15 liggen ze allebei in bed en heb ik tijd voor mezelf . EDIT ... Door de week douchen wij allebei eerst als de wekker van mijn partner gaat. De kindjes liggen dan nog in bed (soms al wakker en soms nog slapend, als ze wakker zijn moeten ze gewoon even wachten), als wij klaar zijn halen we elk een van de dames uit bed en gaan we naar beneden. Eten ze pap en daarna gaat mijn partner naar zijn werk (rond 7.15uur). Meiden zijn hier wel altijd vroege vogels geweest hoor, dus niet chaggo in de ochtend dat scheelt .
Hetzelfde staat mij te wachten. Mijn dochter is net 1 jaar en in september verwachten we ons tweede kindje. Na een paar dagen raakte ik een beetje in paniek. Hoe ga ik dat doen? Moet ik een duo kinderwagen halen? Of zo een meerijdplankje? Kan ze dan al in een peuterbed? Ze is dan 20 maanden. Hoe hebben jullie dat gedaan?
Ik heb het meegemaakt eerste 2 onder de 2 jaar toen 3 kids onder de 3 jaar Boodschappen was al een uitje destijds hahah maar het is heel normaal dat het wennen is en ook de bv mijn oudste ging dan gekke dingen doen terwijl ik aan het voeden was en de nachten was iedereen wakker als de baby ging huilen voordat iedereen sliep kwam de baby alweer En hu is de oudste 9,8,6 en heb ik nog een vierde van bijna 2
Hier schelen de jongste 2 straks zon 13 maanden. Heb me ook weleens zorgen gemaakt maar ik ga het allemaal op me af laten komen, het komt vast wel goed en wij gaan wel een duo wagen aanschaffen en grotere auto kopen om het ding mee te kunnen nemen.
Onze oudste was 12 maanden toen de jongste geboren werd (nu 26 maanden), we hebben de Bugaboo Donkey. Nu zitten de meisjes er nog samen in of we hebben hem in de monostand en dan gaat de oudste op het meerijdplankje. Als de baby er straks is gaat die in t wiegje op de wagen, de jongste (nu 14 maanden) in de stoel ernaast en de oudste dan standaard op het meerijdplankje (heeft ook een zadeltje dus ze kan er bij gaan zitten). Dus dan kan ik ze alledrie mooi vervoeren 😁. De oudste is hier met ca 20 maanden in een peuterbedje gegaan en dat gaat helemaal goed hoor. Ze ligt gewoon nog onder deken en lakentje in een slaapzak. Ze gaat er enkele keer uit maar dan heeft ze gepoept. Verder blijft ze braaf liggen. Als de beeb straks uit het wiegje aan het groeien is dan krijgt de oudste een groot bed met dekbed, gaat het peuterbedje naar de jongste en het ledikant van de jongste is dan voor de baby.
Mijn dochter zal 19 maanden zijn als de baby komt. Wij hebben geen duowagen aangeschaft, wel een draagdoek en er komt wss een meerijplankje. Maar mijn dochter loopt al hele afstanden dus dat scheelt. Ze blijft nog in der ledikant voor de baby hebben we een wieg en zodra die daar uit gaat gaat zij over naar een groot bed. Ts; ik heb dus geen tips maar lees wel mee
hier ook 18mnd leeftijdsverschil. het begin was vreselijk.. de jongste een huilbaby echt 1 groot drama. gewoon keihard aanpoten op minimale slaap. na een maand of 9 werd het beter nu is de jongste bijna 2jr en de oudste 3,5jr en is het ook weer heel leuk dat ze vriendinnetjes zijn draagdoek is sowieso een aanrader.. dan heb je je handen vrij. en elk vrij minuutje bijslapen haha.
ik heb er nog net 3 onder de 2. oudste wordt van de week 2. de oudste was net geen 21 maanden toen de tweeling werd geboren. Hij kan gelukkig goed zelf spelen en je kan hem goed naar zijn kamer sturen als hij vervelend is. het is echt overleven. een tweeling is al overleven maar met een bijna peuter erbij is het helemaal spannend af en toe. ik kan doordeweeks ook pas rond 11 uur eens een keer douchen en eten. Het is eten wanneer je kan en niet wanneer je honger hebt en alles wat je meer gedaan krijgt op een dag is mooi meegenomen.
Ik weet niet anders als twee onder de twee! M'n oudste twee schelen 20 maanden en m'n jongste twee schelen een halve minuut. Alleen tussen de eerste en tweede lichting zit 4 jaar gelukkig. Ik vind een klein leeftijds verschil zo fijn!
de oudste twee schelen hier 18 maanden, de jongste twee schelen op 5 dagen na net geen 2 jaar. ik zelf moet eerlijk bekennen dat ik het niet herken, ik vond het allemaal vrij soepel gaan en heb het niet als overleven gezien, nog steeds niet, het voordeel vond ik dat de oudste bijv nog 2 uurtjes sliep toen de tweede geboren werd, dan kon ik ook gewoon lekker een uurtje de ogen dicht doen samen met de baby, en natuurlijk waren dat hazeslaapjes... waar ik weer niets aan had, dus ik werd egoistisch en nam haar lekker bij me in bed zodat ze wel een uurtje lekker bij me lag te tukken en ik dus wel een uurtje slaap had, ( dit waren overigens alleen de eerste 2 maand) vooral als je gebroken nachten hebt en je nu nog niet hoeft te werken zou ik zeggen, ga lekker overdag een uurtje naar bed ! het helpt je zoveel beter te voelen over dag bij de derde en vierde ging dat natuurlijk niet omdat ik wel kinderen had die naar school moesten en opgehaald worden en naar vriendjes en vriendinnetjes en hun sporten maar als de jongste twee sliepen dan ging ik eerst even een half uurtje niets doen behalve even een boek lezen, op zoek gaan naar vakanties online of even lekker op zwangerschapspagina.... zoals nu dus de oudste twee spelen buiten, de derde is even met papa een stukje fietsen en de vierde ligt te tukken dus ik heb even tijd voor mezelf en wanneer dat half uurtje voorbij is begin ik met dat wat nodig is, de was of stofzuigen of de badkamer of wc's . zo had ik in iedergeval een half uurtje even lekker niets dat ze wat vaker stout is dat is natuurlijk logisch, ze is nog jong en al haar aandacht ziet ze nu naar haar broertje gaan,en je krijgt aandacht door stout te doen, betrek haar bij de dagelijkse dingen, ik heb vandaag dit of dit setje voor je broertje in gedachten... welke vind jij voor vandaag het mooiste ? en daarna "kijk eens papa wat grote zus heeft uitgezocht "ze heeft heel goed helpen uitzoeken ! "ook lieten wij ze helpen met in bad doen, zo mochten de met een warm washandje over de haren strijken, beetje shampoo in de haren doen en met een bakje water de haren uitspoelen, we konden goed uitleggen dat je niet onbenullig een plens water in het gezicht kon gooien en na twee voor doen ging het heel goed, de oogjes van de babby gingen dan langzaam dicht en ze glommen van trots als ze zeiden, kijk eens wat de baby aan het genieten is, helemaal in de veronderstelling dat dat komt door het water dat hun zo voorzichting over het hoofdje goten. het huishouden.... dat heb ik samen leren doen, het duurt echt zoveel langer maar het loont echt, ik krijg het huis schoon en de kinderen denken dat ik met ze gespeeld heb vooral onze derde is een ster in schoonmaken, ze vind het geweldig dit samen te doen, de muziek gaat aan, en we swingen samen door het huis, boodschappen doen ging idem, jemig wat duurde het lang, ik heb daar toen ze klein waren ook maar een spelletje van gemaakt, we knipten de plaatjes van dingen die we nodig hadden uit de folders, plakten dit op een a4tje en samen gingen we naar de winkel met ons eigen gemaakte boodschappen lijstje, dan mochten ze zelf de dingen pakken die op hun lijstje stonden en na het in voeren van de pincode mogen hun op de groene knop drukken, of de clevercard geven, of de zegeltjes aannemen noem maar op, het gaat echt allemaal zoveel makkelijker de meiden helpen ook graag met koken, dit deed ik vanaf 1,5 jaar, ze mochten beginnen met de groente afwassen en dat ging boontje voor boontje maar dat is oke want ze waren mooi druk bezig en wederom was het voor hun gewoon tijd samen met mama, daarna de aardappels om spoelen, en nu mag mijn dochter van 6,5 bijvoorbeeld ook de boontjes doppen het vlees kruiden en de saus door roeren maar het kan echt al prima op jonge leeftijd, en ook daarbij kun je veel complimenten geven, hoeft niet perse goedzooooo en uitgebreid klappen te zijn, maar ook "wat vind ik het fijn dat je zo je best doet, of wat super dat je mij wil helpen, of kijk eens wat schoon, dat hebben we samen toch maar mooi gedaan hé voor de vierde heb ik overigens ipv een draagdoek een ergonomische drager aangeschaft, best wat geld maar zo enorm waard, in 20 seconden heb ik hem helemaal goed en ik had mijn handen volledig vrij, nu gebruik ik hem alleen op zaterdag nog op het voetbal veld als hij zijn oogjes even dicht wil doen. maar het is wel echt een uitkomst geweest. probeer het jezelf gemakkelijk te maken je mag soms best egoistisch zijn en de regeltjes volgens de boekjes in de wind slaan.
Ja wel leuk om moeders in de gelijke situatie om je heen te hebben, maar aan de andere kant heb je dan ook 2 partijen die vaak moeten afzeggen Mijn vriend wisselt van dienst. Dus om de week breng ik ze samen naar bed. Nu de jongste zelfstandig goed kan zitten gaat het een stuk makkelijker. En kan ik ze naast elkaar in badjes zetten om zelf ook nog te kunnen douchen. Wij hebben ze samen op 1 kamer inmiddels, dat scheelt iedereen veel nachtrust. De kindjes voelen zich niet alleen snachts en naar bed brengen duurt nu ook geen uren meer. Wat betreft ritme hebben wij gekeken naar het kindje dat het minste flexibel was. Die heb ik het ritme laten bepalen. En daar heb ik de rest omheen gebouwd. In ons geval betekende dat de baby de dagstructuur heeft bepaald.
Ik heb ook een bugaboo donkey aan moeten schaffen..is ook een hele handige wagen! Ik heb wel nu ik me dochtertje soms zo zie staan of spelen..dat ik me echt schuldig voel naar haar toe! Was altijd volop veel bezig met d'r en als ik bv geef dan merk ik dat ze me aandacht wil..wat gewoon niet gaat op dat moment. En in de ochtend heeft die kleine last van krampjes al een paar dagen nu..dus soms kom ik niet eens aan haar toe om aan te kleden..ja wat later in de ochtend. Ik voel me dan zo'n slechte moeder..wil het gewoon goed doen en haar ook nog de aandacht geven ddie nodig is. Alles gaat voor mij gevoel langs elkaar heen. Ik probeer het maar te accepteren maar is heel moeilijk. Hadden jullie dat ook? Sorry ik weet t ben echt aan het klagen hé! Maar ik moet t gewoon ff van me afschrijven.. Ik ben ook zeker gelukkig met me 2 mooie kindjes maar af en toe kan ik wel hele dagen huilen! Zullen de kraamtranen ook nog wel zijn denk ik..
maar dan is een draagdoek of een egonomische drager juist een uitkomst, je hebt je handen vrij en de baby heeft geborgenheid bij mama met de krampjes. tijdens de borst geven kun je wel praten met haar, of samen een filmpje kijken met een lekker bakje fruit of chipjes en dat ze lekker tegen je aan kan hangen terwijl de baby drinkt. ook kun je haar aan het kleien zetten bij de salon tafel of met een keukentje laten spelen en rollen spel doen, zonder al te veel te bewegen kun je prima nep happen, laat haar zogenaamd pannekoekjes maken en doe alsof je hapt, vertel haar hoe lekker het is etc etc. het zijn de kleine dingen die het hem doen bij die kleintjes, je hoeft niet uitgebreid aandacht te geven gewoon af en toe even een lekkere aai over de bol en mee gaan in hun fantasie is al voldoende, klagen mag best en huilen hoort er ook bij, ik heb die dagen ook nog steeds, wanneer er 1 ziek is zie ik de bui al hangen en ipv dat ze tegelijk ziek worden heb ik ze om de beurt waardoor ik zo 1,5 maand zoet ben met nachtelijke kotspartijen en daarna mag ik zelf ook nog genieten van een weekje griep, die dagen moet ik mezelf ook rechtop houden en bij elkaar rapen en een traantje weg pinken lucht dan even heel erg op. daar is niets schandelijks aan. mama trekt het even niet... nou en ? dat mag ! je laat je kind zien dat je niet alwetend bent, dat je het moeilijk hebt, en straks laat je haar zien dat je weer overeind krabbelt het is vallen en opstaan en nu zou ik het ook lekker zo laten, herstel eerst even, je kindje is er nog maar net, houd lekker een pyjama week na een week of 4-6 als alles als wat meer gewend is loopt het alweer heel anders .
Ja ik herken die gevoelens heel goed. Ik ben een aantal keer mee gaan huilen toen ze tegelijk aan het huilen waren. Maar de oudste gaat rustig van de middag dutjes af, dus dan heeft hij weer veel meer tijd om alleen alle aandacht te krijgen. Ze spelen ook steeds meer samen en beginnen erg hecht te worden. De balans komt echt wel. De begin tijd is vooral pittig, daarna word het allemaal steeds rustiger.
Ik had ook na de geboorte een enorm schuldgevoel naar de oudste. En daarbij trok hij heel erg naar zijn vader toe die periode. Hij wilde niets van mij weten. Ik heb er aardig wat tranen om gelaten, maar zoals met alles was dat gelukkig een (korte) fase. Ik had er 2 onder 1 jaar. Inmiddels zijn ze dikke vriendjes, en kunnen ze niet zonder elkaar. Oudste is net 2 en de jongste net 1.(schelen 11 maanden) Heb het wel heel erg moeilijk gehad de eerste maanden, omdat jongste ook een huilbaby was. En ben eerlijk gezegd ook enorm blij dat die periode nu over is. En dat we niets anders doen dan genieten. Accepteren zoals de situatie was heeft hier heel erg geholpen.