Ja, met de keuze die ik nu heb, is dat idd tussen thuis en poliklinisch bevallen (als je niet medisch wordt dus). Dus denk niet dat die optie mist hier haha. Maar poliklinisch is dus nog steeds in het ziekenhuis Wel gewoon met je vk, maar toch een vreemde omgeving en anders dan thuis
Van M. ben ik poliklinische in het ziekenhuis bevallen. Zeer prettig vond ik dat. Geen druk(te) ofzo. Alleen met mijn man en vk in een kamertje in onze bubbel. Pas toen we de persfase in gingen kwam er een verpleegkundige assisteren. Denk dat het dus een heel andere ervaring is dan wanneer het medische is. Van K. ben ik thuis bevallen. Ook dit was een erg fijne ervaring. Lekker relax en vertrouwd. Wel was ik erg blij dat alles wat we nodig hadden op een vaste plek stond zodat ik instructies kon geven aan man en vk. In het ziekenhuis weten hun natuurlijke alles zelf te liggen. Je geeft aan dat het ziekenhuis vlakbij is. Mocht er wat zijn ben je er zo idd. Lastige beslissing. Maar doe vooral wat goed voelt. Ook voor je man. Een een giga gestreste man (omdat hij het thuis/in ziekenhuis niet ziet zitten) heb je ook niks aan.
2x medisch geweest en 1x thuis. En thuis vond ik het fijnste ook mijn man vond dit de mooiste bevalling. Ben drie weken geleden bevallen in het zkh en ook daar kijken we positief op terug maar tis toch echt anders dan thuis.
Ik ben thuis en poliklinisch (medische indicatie) bevallen. Een nadeel van thuis bevallen vind ik dat er niet de hele tijd iemand in de buurt is. Als er iets is, dan kan het even duren voordat de vk er is. Toen ik persweeen kreeg, duurde dat zeker een minuut of tien. Ik ben toen best angstig geweest. In het ziekenhuis staan ze met één druk op de knop meteen aan je bed. Wat dat betreft vind ik de begeleiding in het ziekenhuis fijner. Verder is het niet fijn als je na de bevalling alsnog (met spoed) naar het ziekenhuis moet. Maar dat komt niet zo vaak voor denk ik.
Ik ben van de eerste in het ziekenhuis bevallen, ik was 42 weken en het kwam maar niet op gang dus werd ik medisch. Bij de 2e heerlijk thuis kunnen bevallen en hoop dat nu bij de 3e weer te kunnen. Heerlijk in je eigen omgeving zijn, nergens heen hoeven, gewoon inderdaad je eigen bed, douche, spullen etc.... Oudste had ook direct een ooginfectie meegenomen vanuit het ziekenhuis (vreemde bacteriën). En ik vond die dag die ik nog in het ziekenhuis moest doorbrengen lang niet zo lekker en knus als thuis. Pas thuis begon voor het genieten en de kraamtijd. Ik kijk heel goed terug op mijn thuis bevalling, ben eigenlijk geen moment bang geweest. Zoveel kan er nou ook weer niet mis gaan. En juist wanneer jij je goed voelt heb je meer kans dat het goed verloopt, dus dat zou de de belangrijkste graadmeter moeten zijn. Ik voel me thuis het beste en dus is dat wat mij betreft het veiligste. Daarnaast woon ik op 5 minuten van het ziekenhuis. Wellicht is dat anders als je nog een half uur moet rijden of zo.
Ja ik had ook persweeen en toen moest de vk ook nog komen: ik heb nog tegen mijn vriend geschreeuwd: zeg dat ze NU moet komen! En ik dacht erachteraan: anders doe ik het zelf wel scheelt dat het m'n derde was.. Maar ze was op tijd: om 21:43 was ze binnen en m'n dochter is om 21:49 geboren.
Een medische bevalling is echt niet te vergelijken met een poliklinische bevalling. Bij die laatste blijft de verloskundige de hele tijd bij je (of op de achtergrond als jij dat wilt). Bij de thuisbevalling blijft ze alleen tijdens het laatste stukje (en moet je daarop dus soms wachten). Sommige bevallingen gaan prima. En hadden achteraf ook thuis kunnen plaatsvinden. Het probleem is alleen dat je dit vooraf nooit kunt inschatten. Een bevalling is onvoorstelbaar. En na de bevalling kan er natuurlijk ook nog van alles gebeuren. Dan wil je na een fijne thuisbevalling niet alsnog naar het ziekenhuis moeten.
Ik vind thuis bevallen echt heel fijn, gewoon in je eigen omgeving de weeën opvangen, je kunt zelf bepalen of je bv nog even in de douche of in bad gaat. Ook heerlijk om thuis te kunnen blijven als alles goed is gegaan. Ik moest zelf nog wel even naar het ziekenhuis na de bevalling, maar dan wordt er gewoon een ambulance gebeld en een specialist opgeroepen. Je bent vaak niet sneller geholpen als je al in het ziekenhuis bent en poliklinisch bevalt. Een gynaecoloog, anesthesist of kinderarts moet ook opgeroepen worden als er iets aan de hand is. Die moeten 's nachts en in het weekend ook vaak van huis komen. Bij mij stond de gynaecoloog midden in de nacht klaar toen we met ambulance aankwamen.
Ik heb een poliklinische bevalling en een thuisbevalling gehad. Die thuisbevalling was niet mijn keuze, maar er was in de wijde omtrek geen ruimte in de ziekenhuizen voor een poliklinische bevalling die dag. Toen dus maar thuis gedaan. Dat ging allemaal goed en ik kijk er goed op terug, maar ik had niet dat 'magische' gevoel zoals bij de ziekenhuisbevalling. Daar had ik meer het idee dat we in de watten werden gelegd en dat we echt met z'n drietjes waren, i.p.v. een slaapkamer die overvol voelde met de vk en kraamzorg erbij. Wat ik ook stom vond: de emmer met mijn bevallingsafval vond ik dagen later terug in de bijkeuken.
Hier dus een hele andere ervaring. Ik moest met mijn totaal ruptuur zelf 6 trappen af en vervolgens moesten we met eigen auto naar het ziekenhuis rijden. Het is wel gelukt hoor, daar niet van, maar het was geen vloeiende gang van zaken zeg maar. Eenmaal in het ziekenhuis werd de OK steeds uitgesteld en uiteindelijk werd ik pas bijna 4 uur na binnenkomst geholpen. Uiteindelijk was ik wel binnen een uurtje gehecht en mocht ik eigenlijk gelijk weer naar de kraamafdeling, maar de verpleging 'vergat' mij steeds op te halen en kwam pas na het 3e telefoontje, bijna een uur later, hierdoor ook het bezoek van mijn ouders gemist. Dus voor mij is dit denk toch een reden om deze keer in het ziekenhuis te willen bevallen. De kans dat het zich herhaalt is klein, maar ja... wat als blijft toch in je hoofd rondspoken...
Te erg voor woorden!! Hier alleen de placenta gezien, omdat ik dat zelf wou. Daarna geen spoor meer gezien van iets van afval van de bevalling (zoals het hoord)
Ik kijk terug op twee heel fijne thuisbevallingen en hoop het graag nog voor een derde keer mee te mogen maken. - Je moet kijken waar je jezelf het prettigst voelt. Voor mij was dat absoluut thuis. M'n eigen omgeving, m'n eigen bed, rondlopen met de weeën in m'n eigen omgeving zonder pottenkijkers. Na de bevalling even douchen en daarna heerlijk in een schoon bed. - Mensen die het over de 'rommel' hebben, snap ik niet... Bij mij beide keren alles in één vuilniszak afgevoerd en na een douche lag ik in een heerlijk fris en schoon bed. - Tijdens de bevalling was de verloskundige er helemaal voor mij. Hoe vaak hoor ik niet dat in het ziekenhuis verpleegkundigen weglopen omdat 'het nog niet zover is'? Ik had én de verloskundige én de kraamverzorgster die er helemaal voor mij waren, als ik dat nodig had. - Een verloskundige heeft van alles bij zich, mochten er dingen verkeerd gaan. Denk aan zuurstof etc. Verder is een bevalling geen 'ziekte' maar een natuurlijk verschijnsel wat, als je geen medische indicatie hebt, zonder grote problemen kan verlopen. - Naar mijn idee wordt er in het ziekenhuis sneller voor medische ingrijpen gekozen en minder voor het natuurlijke. - Ik heb natuurlijk geen ziekenhuiservaring maar vond het heel bijzonder om de geboorte van onze kinderen in ons eigen, vertrouwde huis te mogen laten plaatsvinden. Zeker bij de tweede heb ik gemerkt dat ik zoveel vertrouwen overhield aan de eerste thuisbevalling, dat ik daardoor vol vertrouwen de tweede thuisbevalling inging, die vervolgens nog een stuk fijner verliep dan de eerste. Ik heb het nog veel meer zelf kunnen doen, op mijn manier. Maar nogmaals, bevallen is een heel persoonlijk iets. Je moet je goed voelen op de plek waar je je kind ter wereld wil brengen.
Zelf naar het ziekenhuis rijden?? Bij mij kwam er gelukkig wel een ambulance. Misschien omdat ik ook veel bloed verloor? Het vervelendste vond ik zelf dat onze dochter ineens in een recordtempo aangekleed en in de maxicosi moest. Verder dezelfde ervaring. Mijn man was in staat mij te halen na de OK. Toen kon het ineens wel vlug (bij mij heeft het zich trouwens wel herhaald, was blij dat ik toen al wel in het ziekenhuis was).
Ja op dat moment niet zo over nagedacht en gewoon gedaan, had ook niet veel bloedverlies hoor, maar billen schuivend 6 trappen af is niet echt ideaal. Wellicht geen ambulance opgeroepen omdat ik toch zelf die trappen af moest en ze mij waarschijnlijk niet gingen tillen? Ja dat van opeens kind van je borst af en naar het ziekenhuis is niet fijn. Hmm... nou na jou verhaal ga ik denk maar helemaal naar het ziekenhuis, inmiddels wonen we gewoon in een rijtjeshuis, maar ben dan toch maar liever in het ziekenhuis.
Ow.. ik wilde je niet bang maken. Maar ik vind dat er vaak zo luchtig over een bevalling gedaan wordt. Maar zoals eerder werd gezegd. Je moet je goed voelen op de plek waar je je kindje ter wereld brengt.
Nee je maakt me niet bang hoor, ik ben niet zo snel bang. Ik heb echt lange tijd gedacht, ik ga gewoon thuis bevallen, wat kan er nou mis gaan? Iedereen zegt altijd dat een 2e veel makkelijker gaat en over het algemeen met minder kleerscheuren. Maar steeds meer denk ik, wat is de moeite om even naar het ziekenhuis te gaan, gaat alles goed ben je met 2 uurtjes weer thuis. 1 ding weet ik wel zeker, ik wil niet weer hebben dat ik na de bevalling m'n spullen moet pakken om met baby en al naar het ziekenhuis te vertrekken. Andere kant is wel, bij zoontje vrij vlot bevallen, in 2 uur tijd van 2 naar 8cm en 2 uur later was ons zoontje er. Maar daar zijn met de verloskundige vast duidelijke afspraken over te maken tegen die tijd. Had ik bij de 1e niet naar het ziekenhuis gehoeven of was m'n onderkantje minder gehavend geweest dan was ik denk zonder twijfel voor een thuisbevalling gedaan, maar nu zit 't me toch niet helemaal lekker en ik zeg altijd: "Bij twijfel, niet doen". Al baal ik er wel een beetje van, maar denk dat het wel de verstandigste keuze is.