Ik had jouw verhaal kunnen schrijven!! Precies zo hier, het blijft allemaal maanden, maar echt eerder jaren liggen. We hebben daar in het begin heel veel ruzie over gehad, ook omdat ik uit een gezin kom met heel handige broers en vader. Ik heb ook alles geprobeerd wat jij hebt geprobeerd, letterlijk. Het heeft me bergen frustratie gekost... Maar nu, heb ik het geaccepteerd, zo goed als tenminste . Het was dat of in de emotionele ellende blijven zitten. En dat gaat eigenlijk best prima; hij is zoals hij is en hij heeft ook weer heel mooie kanten die mijn broers dan bijvoorbeeld niet hebben (daar vergelijk ik het in mijn hoofd dan maar een beetje mee) . En eerlijk is eerlijk, ik zit liever ook niet in een huis met 100 onafgemaakte klusjes maar aan de andere kant, zou ik em daar ook echt niet voor kwijt willen. Het heeft even gekost voordat ik dat kon zeggen
TS víndt dat die taken zo verdeeld zijn, maar haar man vindt dat duidelijk niet. Ik zou het ook gewoon zelf doen, in ieder geval de dingen die je gevaarlijk vindt. Wil je per se een statement maken, dan zou ik dingen gaan laten waar jij geen last van hebt maar hij wel - zijn onderbroeken en sokken niet meer wassen bijvoorbeeld en je eigen spullen en die van je kind wel. En er dan gewoon wel heel duidelijk bij zeggen dat je er genoeg van hebt dat jij alles moet doen in huis en dat hij niets doet, en dat je voorlopig dingen van hem laat liggen omdat je anders niet toekomt aan belangrijkere dingen, zoals je huis veilig maken voor jullie kind. Verder heb ik geen idee waar dit soort mannen vandaan komt dat het blijkbaar echt niet onredelijk vindt om geen poot uit te steken in huis. Met die van mij zou het tijd zijn voor een goed gesprek of we nog wel allebei tevreden zijn over wie wat doet in en rond het huis. En eventueel nieuwe afspraken maken. Maar schijnbaar werkt dat met die van jou niet? Dan zou ik niet weten wat je er mee moet; ik kan in mijn zakelijk leven niets met mensen die geen afspraken kunnen maken en in mijn privéleven ook niet
Mijn vent doet ook niet zo heel veel dagelijkse dingen uit zichzelf. Hij heeft in het begin van onze relatie tegen me gezegd dat als ik wil dat hij iets doet, moet ik het gewoon zeggen op het moment dat ik het gedaan wil hebben en het gedaan kan worden. Dus niet 12 uur 's nachts gaan zeuren over de schilderijen die ik opgehangen wil zien want dan gaat het niet ivm de buren. Dus na werk zeg ik dan wat nu moet gebeuren en dan doet die het gelijk (fiets repareten, kattenbak verschonen etc). Hij heeft ook dingen waar die zich aan ergert en dan fixt die het meteen (losse kabels door de kamer, technische dingetjes die niet 100% perfect functioneren, motospullen die vies zijn etc). In het begin had ik er moeite mee dat die "dagelijkse" dingetjes niet zelf zag maar als ik het zeg, dan doet die het en sommige dingen doe ik gewoon zelf. Is iets minder frustratie. Trouwens doen we niet aan mannen en vrouwen klussen maar aan dingen die moeten gebeuren. Stopcontact afdekken zou zelfs niet in me opkomen om mijn vriend voor te vragen. Dat kan ik zelf ook.
Ik zeg in zulke gevallen iets als: "ik ga even die planken ophangen, maak jij intussen de badkamer schoon?" Vaak kiest mijn man dan alsnog voor het klusje (en begint hij dus meteen) en soms gaat 'ie iets schoonmaken en ben ik blij dat ik dat niet meer hoef te doen .
welkom in het leven van getrouwd zijn.. getrouwd zijn of samenwonen is niet altijd leuk en gezellig, niet altijd liefdevol.. je doet niet altijd alles steil op sprong voor elkaar, en je ergert je soms helemaal tepletter aan elkaar.. en daar is maar 1 oplossing voor... laat het los! mijn man laat ook zn kleren slingeren in de badkamer, als ik de dingen die ik wil dat gebeuren moet, op lijstjes zet, verdwijnen deze in de kast en moet ik hem daar misschien nog wel 10 x aan herrinneren.. etc.. gelukkig heb ik ook mijn gebreken en laat ik oook kleren slingere, maar dan vooral boven op onze slaapkamer, of vergeet ik de ramen open te doen om te luchten zodat savonds onze slaapkamer nogsteeds naar muffe slaaplucht ruikt.. ik rijd onze auto in de achterbumper aan 2 kanten op verschillende momenten in elkaar, hij koopt een quad van 3500 euro en 3 dagen later gaat hij daarmee(niet hard) op de kop in de sloot waardoor er 2 spiegels af zijn en hij zelf 2 diepe wonden op zn hoofd heeft... het huwelijk staat bol van nemen en geven.. en ja soms woord het je te veel.. maar je man heeft vast ook dingen waar hij zich aan ergert.. ik zou zeggen als dit het enige is.. laat het lekker los en doe het zelf.. bespaart je enorm veel ergernissen.. je hbet uiteindelijk dus echt alleen jezelf ermee anders..
Mijn vriend is eigenlijk net zo. Het duurt tijden voor hij aan iets begint. Zo moet er bijvoorbeeld een nieuwe hendel aan het badkamerraam bevestigd worden. De oude is erg verroest van onderen. Een nieuwe hendel heeft hij maanden geleden al gekocht. Vervolgens gebeurt er dus niks mee. Het ligt maar te liggen en te wachten..... Maar ik ga het nu anders aanpakken . Ik ga er gewoon zelf mee bezig. Dan weet hij vaak niet hoe snel hij mij moet helpen, LOL! Want aan zijn gereedschap mag ik dan ook eigenlijk niet komen. Dat is heilig voor hem.
Wat ik vaak doe, is een 'dubbele' klus, in de zin van 2 dingen die gedaan moeten worden en dat hij dan zelf mag kiezen welke hij doet en welke ik ga doen. Dan beseft hij vaak beter dat er nu eenmaal dingen gedaan moeten worden in huis en dat ik ook niet alles leuk vind. Het geeft hier ook een gevoel van 'we moeten even allebei iets doen, des te sneller kunnen we daarna weer leukere dingen gaan doen'. Ga je boodschappen doen of strijken? Ga je de kinderen in bed leggen of dat kastje in elkaar zetten? Ga je op de kinderen letten of die spiegel ophangen? Ik ben ook echt serieus bereid om zelf die spiegel op te hangen, maar dan moet hij er voor zorgen dat de kinderen niet in de weg lopen. Maar tja, met die keuze mogelijkheid gaat hij toch liever aan de slag met de boormachine. Iets met mannelijkheid volgens mij ...
zulke adviezen zou ik dus niet opvolgen.. ieder zijn eigen manier natuurlijk maar je maakt de spanning in huis er alleen maar erger mee, dat is voor jezelf en je zoontje dus niet goed lijkt me..
Ik vind de klusjes die jij noemt, nu niet echt mannen klussen... een tv schoonmaken, als hij het niet doet, doe ik het, is het niet goed, nou dat doet hij het zelf maar... snoeren samen binden? Dat ga ik niet eens vragen. Moet er geboord/ gezaagd etc worden, dat vraag ik aan mijn man en als het te lang duurt doe ik het zelf (overigens zeg ik er dan wel bij, dat het mij niet uitmaakt of ik met een houtboor een stenen muur inga zeg maar). Dan gebeurt het meestal wel.
Oh ja, en ik laat zelf ook dingen slingeren. Zoals mijn schoenen. Die liggen echt overal. Hij heeft in het begin paar keer bijna zijn nek gebroken maar zei dat het niks uitmaakt, dat hoort bij mij, hij went er wel aan. Nu hoor ik er niks over en slingeren ze nog steeds overal. Ook mijn snotdoekjes, als ik verkouden ben. Die ruimt die ook zonder zeuren op want blijkbaar hoort het bij me om die de laten liggen. Een beetje geven en nemen os het denk ik.
Thuis ben ik degene die vaak allerlei klusjes "die voor mij zijn" voor me uit schuif. Ben ik even blij dat mijn man me niet probeert te veranderen, maar me accepteert zoals ik ben
Nou wat veel reacties in dat kleine uurtje. Ik doe het hele huishouden (muv koken) ook zelf. Daar doet hij niets voor, ik werk ook nog 3a4 dagen. Het plaatje op het stopcontact heb ik inmiddels bevestigd. Maar ik kan het allemaal wel zelf gaan doen. Kan meneer helemaal op z'n luie reet blijven zitten. Ik kan hartstikke goed klussen, laminaat leggen, boren, verven, muurtje neerzetten etc. Dus ik kan het allemaal wel zelf in theorie. Maar volgens mij ben je samen en mag hij ook wat dingen doen. Hij wilde de klusser in huis zijn dus het zijn zijn spullen geworden. Prima, maar dan verwacht ik ook dat hij af en toe een klusje doet. En ik vraag niet het onmogelijke (want dan doe ik het zelf wel). Momenteel ben ik wel beperkt in kracht en energie. Ik kan nu even niet boren of de stofzuiger de trap optillen, maar daar werk ik omheen. Volgens mij gaat het er om dat hij ook iets doet. Het hoeft echt geen 50/50 te zijn maar 20/80 is toch wel het minste wat ik vraag en ik krijg het gewoon niet voorelkaar. Sterker nog, hij kan voor zijn eigen auto niet eens de garage bellen (vergeet ie al 2 maanden) om een afspraak te maken om de kwakende eend onder z'n moterkap te verwijderen (ik vermoed de turbo). Ik wil hem voor geen goud kwijt, maar als het zo doorgaat word ik knettergek. Op goede momenten duidelijke instructies geven is idd een goed idee. Dus niet als hij z'n favo serie gaat kijken, maar concreet gewoon voor hem plannen en zeggen "nu ga je..." Dreigen met mijn vader bellen zou ook een goede zijn. Die komt met alle liefde helpen maar meestal is het wel zonder gewenst resultaat . Klusjesman inschakelen is een optie, maar ik ben dan zelf weer degene die het meest bovenop het geld zit. Financiën doet hij ook nooit namelijk... Leven en laten leven. Uiteraard. Ik verwacht niet dat hij spontaan een prullenbak leegt of iedere 2 dagen stofzuigt. Maar structureel negeren en vergeten daar kan ik niets meer mee. Als hij 20% zou gaan doen dan ben ik allang tevreden
Als ik niet weet hoe t moet vraag ik het en doen we het samen. Kan ik het zelf dan doe ik het zelf vind ik dat er veel gedaan moet worden dan pakken we een zaterdag verdelen dan de klussen dat is ff doorbikkelen maar na een dag zijn de meeste dingen weer klaar. Voor grote dingen huren we iemand in. Ieder zijn vak toch? Maar meestal doet hij dingen wel uit zichzelf of als ik het vraag.
Als hij het niet wil (of kan) en ik het ook niet wil (of kan), dan huur ik iemand in. En als hij dat niet wil, dan komt hij maar in actie. Zo niet, dan regel ik het dus.
En in een huwelijk is het geven en nemen ja. Als jij het prettig vindt om alle klusjes op je te nemen dan moet je dat vooral doen. Ts geeft aan zich er vreselijk onder te voelen, dus het lijkt mij duidelijk dat er iets moet veranderen i.p.v. dat zij die klusjes ook maar op zich moet nemen omdat het volgens sommigen niet echte mannenklusjes zijn.
Zoals velen zeggen: zelf doen wat je kan (en/of niet kapot maakt ). Ik moet bijvoorbeeld niet gaan boren in tegels . Als dat leidt tot een scheve verdeling van taken? Dan op een rustig moment zonder ruzie herverdelen. En ja, sommige mensen zien hun huis graag netter/opgeruimder dan de partner, die wellicht weer meer van de quality time is en niet van de materie. Ook dat is een kwestie van geven en nemen (en op een rustig moment bespreken).
Opzich zijn het geen dingen die je zelf niet zou kunnen hoor misschien even googlen of op youtube?? Wat ik zelf altijd doe bij grote projecten die hij moet doen (of wij samen) wanneer we in het weekend niks te doen hebben gewoon zeggen "wat gaan we vandaag doen?" of "zullen we wat kleine dingetjes in het huis gaan doen?" En als het nog geen zoden aan de dijk zet zelf doen inderdaad, ik heb al heel vaak iets opgepakt wat al eeuwen bleef liggen (bijvoorbeeld een kitrandje in de woonkamer om een muur netjes af te werken, dat heb ik uiteindelijk zelf gedaan en bleek dus helemaal niet zo moeilijk als ik van te voren dacht)
Maar vingertjes van de tv halen?? Dat doe je toch meerdere keren per week? Of zitten die er al die maanden al op? Hier ook veel onafgemaakte klusjes. Sommige liggen er al jaren en al die loze beloften maakt dat de bom hier ook wel eens barst. Wat er hier dan gebeurd is ruzie en de belofte om t in orde te maken. En dan gaat t een hele tijd goed. Idd taken verdelen. Jij maakt die kast ik haal de vingers van de tv. Als t serieus van dit soort kleine dingen zijn..