De titel zegt het al. Hoe weet je of je een derde kindje wil? Ik heb 2 prachtige kindjes. De jongste is pas 6 maanden hoor. Maar ik was al zwanger van haar toen de oudste pas 4 maanden was. Want dat was voor mij super duidelijk dat ik een tweede wilde. Maar nu weet ik het echt niet! En ik heb het gevoel dat ik het nooit zal weten. Ik zie voor en nadelen aan alle kanten. En ik weet wel dat ik nu nog helemaal niet hoef te beslissen hoor. Maar ik kan er gewoon niet zo goed tegen dat ik niet weet waar ik aan toe ben. Dus ja mijn vraag: hoe wist jij dat je nog een derde wilde? En waarom? Of misschien waarom heb je het juist bewust bij 2 gehouden? Misschien geeft dat wat rust in mijn hoofd
Wat grappig, ik denk ga weer eens kijken op deze pagina, ik heb precies hetzelfde "dillema" (klinkt zo gek) als jij. Wij denken ook aan een derde ( ons 4de) kindje. Altijd blijven de voor/nadelen een rol spelen. Maar weet je ik denk dat je er misschien wel nooit helemaal uit bent, dat de enigste vraag die belangrijk is. Buiten alle vragen om.... als het me gegeven is wil ik dan nog een derde kindje? En je antwoord ja is, we er dan maar gewoon voor moeten gaan. Spannend blijft het altijd ik heb besloten mij spiraal eruit te gaan laten halen en dan zien we wel. Ik moet wel oppassen want wij trouwen in sept en het is niet de bedoeling dat ik dan al met een dikke buik sta
Wij hebben ons altijd gezien als een gezin met 3 kinderen. Toen de oudste 6 maand was, had ik ineens de gedachte 'ik wil nog een kindje'. Toen de jongste er was, had ik dat gevoel niet zo sterk, maar het wordt steeds sterker (ze is bijna 8 maand). We zitten nu in ronde 2 voor nr 3
Ik heb mezelf altijd al gezien als moeder van 2 kinderen toen ik daar eenmaal over ging nadenken. Nu is het voor mij zelf ook beter dat het er maar 2 zijn straks. Dat ligt voornamelijk aan mijn eigen gesteldheid. Als jij en je man zoals ze dat noemen nog iets missen in het gezin dan kan je altijd voor een derde gaan. Als jullie je kompleet voelen is het ook goed.
Ik ben nu zwanger van de tweede, maar daarna is het klaar voor ons De eerste had ik een superzwangerschap met een dramatische bevalling. Daardoor was ik nu pas "mentaal" klaar voor om voor een tweede te gaan. Deze zwangerschap levert voor mij al heel veel spanning en stress mee dat ik absoluut niet aan een 3e kindje moet denken. Ik ben straks blij en zeer gelukkig met 2 gezonde kids op deze wereld, daarnaast hoop ik dat ik er mentaal als lichamelijk ook weer goed bovenop kom. Heb toch een flinke trauma eraan overgehouden. Daarom is het voor mij goed na 2 kinderen
Geef het de tijd, zoals ik je verhaal lees zijn jullie al 'vroeg' begonnen aan een tweede. Omdat het goed voelde. Geef jezelf nu niet te druk, dan je het nu al moeten weten. Ga lekker van je gezien genieten. Het gevoel komt misschien nu wat later of je wel of geen 3e zou willen. 2 kinderen zijn al druk en volgens mij zo vlot achter elkaar al helemaal. Wij zijn nu bezig met voor een 3e. Bij ons zit 2,5 jaar tussen nr 1 en 2. Allebei 2 mooie bevallingen alleen bij de kraamweek van de 2e is het fout gegaan met borstvoeding. Waardoor ik een lange periode naar het ziekenhuis moest voor mijn herstel. In 'mijn' planning wilde ik als mijn 2e dochter 1 jaar was, weer voor een 3e gaan. Maar door het hele ziekenhuis gedoe was ik blij toen zij 1 jaar werd. Ik mijn lijf weer even voor mij zelf had. Daarna gewachten toen het goed voelde. Toen ze bijna 2 werd, voor een 3e gegaan. Gelijk 1e ronde raak, maar helaas een met 10 wk ging het mis en nu een paar rondes verder... Dankbaar voor mijn 2 kinderen en of we er nog 1 eentje mogen verwelkomen, we hopen het wel. Het is van harte welkom. Maar ondertussen geniet ik van mijn meiden. Ik wist van jongs al dat ik als het mag en kan een groter gezin wilde dan 2 kinderen. (Zelf 4 kinderen zit in mijn hoofd, soms weet je dat gewoon, geen verklaring voor) Maar nu ook de ervaring dat het soms anders gaat, dan hoe je misschien denkt of hoopt dat het gaat. Dit gaat met 'de tijd' samen. Soms heb je gewoon langer nodig voordat je een beslissing kan nemen. Dat je al over een 3e nadenkt, betekent volgens mij dat je ervoor open staat. Dat hoeft niet te betekenen dat je nu al een antwoord nodig hebt. Geef het de tijd, misschien over een paar maanden, denk je misschien ja of nee het is goed zo. Hopelijk heb je wat aan het antwoord . Maar geniet heerlijk van je gezin.
Als je het nu nog niet weet zou ik het eerst loslaten. Als je een 3e wilt zal dat gevoel je niet meer loslaten. Dus wie weet komt het nog. Hier altijd geweten dat we een groot gezin wilde. Toen onze dochter was geboren zeiden we al dat we met 9 mnd zouden kijken of we alweer voor een kleine wouden gaan, maar toen ze 8 maand was waren we alweer bezig. Het voelde gewoon goed. We wouden het allebei heel graag. Inmiddels is onze jongste 16 maand en loop alweer een poos met de wens voor een 4e. Ik wou wachten tot de jongste op school zat zodat we van onze 'laatste' extra konden genieten. Alleen nu de jongste zo groot wordt mis ik alles zo. Ik kan echt niet nog 3 jaar wachten. Helaas zit mijn man er nog niet op te wachten. Alleen is dat omdat hij zit met hoe dat moet qua kosten (later) Qua gevoel wil hij ook wel.
Ik blijf het lastig vinden. Op dit moment wil ik het nog niet. Ik moet er even niet aan denken om weer zwanger te zijn. 2 zo kort op elkaar was toch wel een aanslag op je lichaam. Maar als ik dan denk aan nooit meer zwanger zijn, nooit meer zo'n klein mini mensje in je armen, nooit meer die kleine kleertjes enz. Dat kan ik toch ook nog niet achter me laten. Dus ik denk dat ik het misschien ooit toch nog wel zou willen. Maar dan ga ik weer allemaal beren op de weg zien. De eerste 2 schelen maar een jaar en 2 weken. Die derde zou dan veel verder er vanaf zitten. Is dat dan nog wel leuk voor ze? Wordt dat niet een nakomertje? En ik heb al een jongen en een meisje. Dus dan heb ik er straks 2 van 1 'soort'. Dan ben ik weer bang dat die juist naar elkaar toe trekken en die andere overblijft ofzo. En we zouden dan eigenlijk een ander huis willen en het past nu al maar net in de auto dus dat lukt straks vast niet meer met 3 stoeltjes. En dat kost ook weer een klap extra geld natuurlijk. En ik denk ook altijd als er wat gebeurt, brand ofzo, kan ik mooi in elke arm een kind en dan wegwezen. Hoe moet ik een derde redden? Stom hoor maar oh ben als de dood dat ze iets overkomt! En misschien moet ik gewoon tevreden zijn met wat ik heb? Maar ja als ik dan denk aan weer zo'n kleintje dan vind ik dat toch ook wel weer heel erg leuk! Twee helse bevallingen gehad maar dat zou ik best nog een keer voor over hebben. Maar ja is dat leuk vinden genoeg hé? Gevoel vs vestand. Zo moeilijk.