'Boos' op peuter

Hoe oud is ze?
Het eerste wat in mij opkomt is de vraag of het geen droom / nachtmerrie is en ze dan even de weg kwijt is zeg maar?
Mijn dochter (net 3) is helemaal gedesoriënteerd als ze een nachtmerrie heeft gehad. Ik kan dan vragen wat ik wil met dat bereik ik alleen maar mee dat ze nog meer overstuur is.
Soms heeft ze op dat moment niet eens in de gaten dat ik bij haar ben (ze roept dan om mama. Ik zeg dat ik naast haar zit. Zij zegt nee! Ik wil mama!)

Ik denk niet dat boos worden / uitleggen dat je boos bent werkt. Ik denk dat je dochter niet 's nachts wakker word met het idee: laat ik eens gaan gillen enz om mama te klieren.
Probeer er achter te komen wat de reden is dat ze wakker word.

 

Hoe oud is ze precies? Onze uk is bijna 3 maar we accepteren geen enkel gegil en zeker geen uur. Hij heeft dit wel gehadmidden in de nacht en die begrijp ik nog. Onze uk is er ook niet mee eens dat hij naar bed wil maargaat niet gillen. Hij gaat dan gek doen maar door duidelijk te zijn is dat kort (5min)

Wat is jullie ritueel? Misschien kan daar nog wat meer voorspelbaarheid in?
Wat wij doen, om 18.45 heeft hij de pyjama aan pakken we een beker warme melk en lezen we verhaaltjes meestal een half uur, papa sluit af met 2 verhaaltjes van jip en janneke. Elke dag het zelfde en voor papa begint geven we al aan hoeveel verhaaltjes we gaan lezen en dat we dan naar boven gaan.

Boven poets ik zijn tandjes met een 2 min verhaaltje en trekken we de slaapzak aan, zitten we in de stoel en zingen we liedjes. Krijgt hij kusjes van papa en mama , klimt hij in zijn bedje en gaat slapen. (Is ook niet altijd zo geweest hoor! Bij elke sprong duurde het minstens een half uur voor hij sliep en was hij midden in de nacht tussen de 1.5 en 3 uur wakker)

Wat doen jullie als ze zo aan het gillen is? Misschien aangeven dat ze met jullie kan praten over wat er is en dat ze anders even ergens anders gaat schreeuwen tot ze klaar is, hier helpt dat in ieder geval wel en komt zelf terug.

 

Ik moet hier aan denken:
https://www.loes.nl/tips/peuter/opvoeden/wordt-jouw-peuter-s-avonds-overstuur-en-ontroostbaar-wakker.html

Edit: sorry je bedoelt voor het naar bed gaan? Niet goed gelezen.

 

Nee, het er de volgende dag over hebben heeft geen zin meer bij een kind van die leeftijd. Ik denk dat je ook geen beloning moet hangen aan op een normale manier slapen. Dat moet een gewoonte zijn of worden en dus niet iets speciaals.

Ik zeg meestal dat ik haar niet versta als ze zo gilt en ik niet begrijp wat ze wil en haar graag wil helpen maar het zo niet kan.
We hebben ook wel gehad dat ze bv. 's avonds wakker was geworden, maar dit niet wilde en dan krijste en huilde ze enorm. Er mag niets. Je mag niet blijven, niet weggaan, niet praten, haar niet troosten. Hier moet ze dan even uit. Dat duurt wel lang maar zeker geen uur. Eerst werd ik ook boos, omdat ik niet door had wat er aan de hand was. Maar toen ik het eenmaal doorhad dat ze nog half in de slaap was, kon ik toch moeilijk boos blijven. Ze kon er zelf ook niets aan doen. Ik denk dat het werkt om wat meelevend te zijn, maar wel heel duidelijk. Dus niet boos. Hou haar vast tot ze gekalmeerd is, ook al stribbelt ze tegen. Ik haalde haar wel uit bed en ging even op onze slaapkamer met haar zitten. Afleiden hielp ook. Meestal wou ze gewoon weer naar bed toe. Sterkte en succes.

Maar is dit nu voor het naar bed gaan of wanneer ze al geslapen heeft?

 

Ik denk dat je er op die leeftijd niet een consequentie aan moet hangen die de volgende dag plaatsvindt. Ik ben zelf al helemaal niet van de beloningen in de vorm van uitjes naar monkey town, cadeautjes en dat soort dingen. Gewoon zeggen dat ze het goed hebben gedaan en dat je trots bent als ouder heeft veel meer waarde.

Als je zeker weet dat het gillen niet komt door angst van bijv een nachtmerrie of een aanval van nachtangst (even googlen!), dan zou ik gewoon duidelijk zeggen dat ze moet gaan slapen en dat je ook niet weer komt tot de volgende morgen. Dan heeft ze gauw genoeg in de gaten dat haar gillen niet beloond wordt.

 

Heeft ze het als ze nog wakker is? Of wordt ze wakker en gaat ze dan zo tekeer?
Mijn oudste had het voor ze ging slapen, hier werkte het om eerder de pyjama al aan te doen en zelf vooral heeeel kalm te blijven luisteren naar wat ze probeerde te zeggen. Nadat ze na een paar keer doorhad dat wij echt wel luisterden naar wat ze nog kwijt wilde, hield het op. Ze was toen 2,5 a 3 en had net een zusje gekregen, dus ik denk gewoon veeeel spanning en dat kwam er dan zo uit omdat ze geen andere manier had.
Hier nooit gestraft of beloond, vooral gezocht naar de oorzaak en hoe we het konden oplossen.

 

Klinkt alsof een nachtmerrie had (als ze al sliep) of oververmoeid is? (als ze nog wakker was toen het startte). Dl doet dit eigenlijk helemaal niet, vandaar dat ik denk dat er wel echt iets aan de hand is op zo'n moment.

Ik denk dat het weinig nut heeft om te melden dat jij boos en verdrietig bent daarom, ze zal ook niet voor haar eigen lol zo overstuur doen?

 

Maar dan straf je haar dus eigenlijk als ze geen goede nacht heeft gehad? Terwijl je niet eens weet waarom ze zo doet? Misschien voelt ze spanning door de naderende bevalling, misschien zit ze even niet lekker in haar vel, maar kan ze dat niet omschrijven. Dat heeft onze (hooggevoelige) jongste ook heel vaak, nu inmiddels niet meer 's nachts maar heeft ze wel gehad. Heb geen oplossing, hier ging het uiteindelijk vanzelf beter.

 

Ik vind het lastig om te beoordelen, maar mijn eerste reactie is ook dat je teveel van haar verwacht.
Als mijn zoontje 's nachts wakker is geweest, weet hij dat 's morgens echt niet meer.
Hier nu ook een periode van rommelige nachten, het is soms pittig, maar ik denk niet dat hij het bewust doet.
Een kind denkt niet, laat ik nu vannacht wakker worden en herrie schoppen om mama (en papa) te narren.
Hier ga ik dus ook altijd gewoon troosten 's nachts, eerst in z'n eigen bed en anders even bij ons in bed. Als dat echt niet werkt dan ga ik even met 'm naar de badkamer voor een slokje water, dan wordt hij vaak goed wakker en kan erna weer goed en rustig in slaap vallen.
Maar ik denk dat je zelf wel aan je kind merkt of het goed wakker is of niet. Hier vroeg hij pas om 4.00 in de nacht om bij mij in bed te komen zodat hij op de tablet kon, tja... daar beginnen we niet aan en daar ben ik dan ook duidelijk in. Gaat hij dan drama schoppen zou ik inderdaad ook 'boos' worden, maar dat is net als met een driftbui overdag zeg maar...
Maar hier is het toch vaak gejammer, gepiep of gehuil met z'n ogen nog dicht en soms wild schoppen erbij, kan ook zittend zijn, maar in mijn ogen is hij dan dus niet echt goed wakker.

 

Is ze wel echt wakker? Krijg je wel echt contact met haar?
Krijsend overstuur 'wakker' worden na een paar uur geslapen te hebben is erg passend bij nachtangst. En dat is ook iets dat je vaak ziet op deze leeftijd.

Mijn beide meisjes hebben hier last van. Zo rond de tijd dat wij naar bed gingen was het raak , dan begon ze te huilen, eerst zachtjes en al snel hysterisch, klom uit bed, dwaalde rond in kamer, wilde niet opgepakt worden, gaf geen antwoord. Soms was het alsof ze een mega-driftbui had ... En dan na een tijdje ging het weer over, konden we haar weer in bed leggen en sliep ze de rest van de nacht prima.

Na een paar keer had ik al het gevoel dat ze niet echt wakker was, niet echt erbij zeg maar... En toen ik een tijd later wat las over nachtangst vielen er wat kwartjes ...

Ik zou er hoe dan ook vanuit gaan dat een bijna 3-jarige dit niet expres doet (mijn ervaring is, dat merk je snel genoeg!), welk belang en reden zou ze hebben om zich midden in haar slaap zo te 'misdragen'? En dat het dus ook niet in termen als 'straffen/belonen' benaderd zou moeten worden.

 

Ik snap dat huilen en gillen niet is wat je wilt, maar leer je haar nu niet dat ze haar emoties niet mag uiten? (als je een grote meid bent hoor je niet te huilen)
Of in ieder geval niet 's nachts huilen, want dat komt mama en papa niet zo goed uit. ;s nachts moet je het alleen oplossen.

Je bedoelt het vast niet zo, maar zo kan het wel op haar overkomen.

Er zal vast iets zijn waardoor ze huilt en gilt, ze denkt vast niet in haar slaap " laat ik eens even wakker worden en mama pesten met huilen".

Zou het helpen om als ze wakker is, eventjes naast haar te liggen? Dus niet als ze huilt/gilt, maar al daarvoor, als ze wakker is maar nog wel rustig. Wie weet heeft ze eng gedroomd, is ze bang, maar komen jullie niet omdat ze niet keihard gilt. Ze is nog maar klein he, kan natuurlijk nog niet goed benoemen wat er in dat hoofdje omgaat. Een paar keer ernaast liggen kan al zo'n vertrouwd gevoel geven dat het daarna niet meer nodig is en ze gewoon rustig weer gaat slapen als ze wakker wordt.

 

Sorry ik begreep ook echt dat ze dit deed voor het slapen gaan. Als ze dit doet na ze al heeft geslapen zou ik echt denken aan nachtmerries en misschien wel night terror. Al zou je bij night terror geen herinneringen hebben. Dit vind schijnbaar wel plaats na ongeveer 2 uur slapen.

Verdere kenmerk:
Hoe ziet het eruit? Het kind wordt terwijl het diep in slaap is plotseling krijsend wakker. Is erg overstuur, maar valt toch niet te troosten. Het lijkt wel of er door de pogingen om te troosten juist meer onrust en verzet ontstaat. Er is moeilijk of helemaal geen contact mee te krijgen. De kinderen zijn vaak zo overstuur dat ze een snelle ademhaling en hartslag hebben. Ook zweten ze vaak flink en hebben een rode kleur in het gezicht. Later valt het kind weer in een diepe slaap. Een dergelijke periode kan van een aantal minuten tot wel meer dan een half uur duren. De volgende dag kan het kind zich er niets meer van herinneren.


Past dit bij haar? Ik zou ook niet meer belonen aangezien ze er misschien niks aan kan doen.

 

Hier ook af en toe nacht angst. Wij laten de hond even bij hem komen (zijn kamer is beneden) en dan even ontspannen evt wat water drinken. Even goed wakker maken en troosten. Het eerst wat hij doet is is hysterisch huilen en dwalen door zijn kamertje. Hij lijkt dan wakker maar is dit niet. Wij belonen sowieso niet, ik vind gedrag belonen niet acceptabel en zeker op deze leeftijd omdat ze het niet eens weten wat er is gebeurd. Hun brein is nog lang niet ontwikkeld.

 

Mijn oudste kreeg 'nachtangsten' toen ze net startte op school, ze heeft het niet vaak gehad, maar wel een paar keer. Totaal onbereikbaar, helemaal hysterisch, en ze leek wakker maar was het denk ik niet echt... We bleven wij haar tot het weer over was. Na een tijdje vond ze op school haar draai, ging ze eerde rnaar bed en was het voorbij.

 

Mijn oudste had dit precies zo op die leeftijd en de jongste van 2 jaar en 8 maanden nu ook. Het was hier vaak laat op de avond als ik net zelf lig. Op dat tijdstip ben ik niet meer op mijn best en het kan mij dan ook gigantisch frustreren. Ik weet nu wel dat de oudste er vanzelf overheen is gegroeid en dat geeft wel rust nu de jongste het ook doet.
Ik denk dat het toch iets is met de emotionele ontwikkeling, zeker nu de tweede precies hetzelfde doet.
Hier zijn ze wel wakker, maar toch niet volledig alert. Bij de oudste hielp het soms on haar te laten plassen, dan werd ze even goed wakker en dat brak het moment vaak wel.

 

Onze jongste is nu 2,5 en wordt ook af en toe helemaal huilend en krijsend wakker. Ik ga hem daar niet om straffen en ook geen leuke dingen aan vast plakken als hij het niet doen. Hij heeft het dan wel niet elke nacht, maar wanneer ik wel maar hem toe ga merk ik dat hij echt nog niet helemaal wakker is.

Ik weet niet hoe dit met jouw dochter is? Is ze dan echt wakker? Slaapt ze nog half? Komt ze warrig over, etc?

Onze jongste kan nu steeds beter dingetjes uitdrukken en zegt nu zelf soms als we naar hem toegaan "mama boze droom" of je hoort hem iets brabbelen en vervolgens krijsen.
Zelf denken wij dat hij zijn emoties aan het verwerken is in zijn droom en het daardoor soms zo heftig eruit komt.
Hij is daarnaast ook nog eens gevoeliger dan de oudste. Tegen de oudste kan je bij wijze van schreeuwen wat je wil en hij zal je aankijken alsof je de grootste keutel ooit bent. De jongste heeft bij een lichte stemverheffing al een enorme pruillip en de tranen in zijn ogen.

Hoe lastig ook, persoonlijk zou ik er een paar nachten juist wel heengaan, troosten, even erbij blijven en dan weer terug naar je eigen bed. Je geeft zelf al een beetje aan dat je eigenlijk niet weet wat ze wil of waarom ze dit doet. Misschien heeft ze jullie juist heel hard nodig op die momenten dat ze licht begint te jammeren.

 

hier hielp het wel om een slokje water te drinken en even te gaan plassen (als ze zindelijk is) .
Ze leken hier wakker, maar waren dat niet... vermoeiend is het wel .
Ik ben ook wel benieuwd als je er niets over zegt of ze er dan zelf over begint, of ze het nog écht weet.