Maar soms is het best goed om ze in die waan te laten...... Soms kunnen wij vrouwen er dan gebruik van maken.... Je moet ze soms niet wijzer maken dan ze zijn
heb het hele topic niet doorgelezen maar mijn man vindt dat juist de leuke klussen om te doen. dingen opruimen zijn weer een ander verhaal haha. ik zou als hij echt zo moeilijk doet ook gewoon hem ervoor laten vliegen. mensen willen pas dingen veranderen als ze zelf last hebben van hun gedrag. dus dan zou ikook niet voor hem wassen etc. het is geven en nemen
Even een korte vraag. Wie zegt dat IK bepaal wat hij doet? ik vraag aan hem de klusdingen en hij vraagt aan mij om een knoop aan te zetten, een zak in een spijkerbroek te maken etc. Zou wat zijn als ik zijn nieuwe spijkerbroek niet ga maken met "nee geen zin in"? Hij zegt ook oprecht JA tegen de vragen die ik stel. Ook als we er samen over praten. Ik wil ook wel klussen maar dan wordt het mijn kluskast en zijn huishouden (en dan vergeet ie dat weer)
Ik heb gisteren weer met hem gepraat (rustig), en hij geeft aan dat hij de dingetjes wel wil doen maar er niet aan denkt. het zou voor hem helpen als ik het concreet aangeef als hij er op dat moment tijd voor heeft. Gisteren werkte dat in ieder geval goed, ik hoop dat het zo blijft. ik vond dit wel een hele leuke dit gaat hij nooit geloven maar het is wel een manier om het met humor idd op te lossen ik weet niet of ik het zonder in lachen uit te barsten uit mn mond krijg
Als het jou niet lukt, zou ik alle spullen bij elkaar zoeken en dan gewoon vragen of hij het samen wil doen. En dan zeggen van kom dan doen we het samen dan is het maar klaar met een glimlach. Dat werkt hier!
Net wat ts al aan geeft. Je moet elkaar toch wel dingen kunnen vragen. En zeker helemaal als je zelf de meeste dingen op je neemt. Ik doe ook bijna alles in het huishouden. Maar ik vraag mijn man wel of hij de vuilniszak er uit wil halen en in de kliko wil gooien. Dit is geen typisch mannenklusje, ik kan dit goed zelf. Maar aangezien ik veel andere dingen doe, vraag ik dit aan hem. En zo doen we dat eigenlijk met alle dingen die gedaan moeten worden. Daarvoor hoeft niet perse alles tot in de puntjes overlegd te worden wie wat op zich neemt. Ik neem gewoon op me waar ik me prettig bij voel, hij ook en de rest vragen we gewoon aan elkaar als we wat hulp willen hebben.
Ik ben daar heel makkelijk in... doet manlief thuis niet de dingen die ik hem vraag (ik geef hem wel een aantal dagen de tijd en ik herinner hem eraan en nog een keer en nog een keer...) en als ik er dan een keer schoon genoeg van hebt ontploft de bom en dat klinkt erger dan het is hoor, maar dan zeg ik tegen hem..bv, wil je dat je dochter echter de kabels blijft hangen en valt? Ik noem dan even op wat ik allemaal voor hem doe en zeg dan dat ik dat ook kan laten.. mag hij zelf wassen en strijken etc... en of meneer dan wel zijn klusjes kan gaan doen Ik moet zeggen.. het gaat steeds beter. Ik hoef nu niet meer te vragen wanneer hij zijn volle wasmand met schone gevouwen was gaat opruimen. Hij ruimt de badkamer netjes op nadat hij dochter in bad heeft gedaan en hij wisselt een lampje als dat nodig is etc.
Ohja..en in het weekend maak ik een lijstje van de taken die moeten gebeuren. Ook staan daar de huishoudelijke klusjes op. Hij pakt nu net zo goed een emmer som om de wc te gaan poetsen. Als dat lijstje er niet ligt, gebeurd er ook niks
Door het zelf te doen, dan komt die meestal pas in actie en gaat die ineens heel hard aan de slag... Dus soms als ik wil dat die wat gaat doen, koop ik een foto lijstje die ik eigenhandig op ga hangen (ik ben gek van foto's aan de muur) en dan ineens wordt alles gedaan (sst mijn geheim)
Vraagje: Wie bepaalt, dat hij die dingen moet doen? Het lijkt erop, dat jij vindt dat hij die mag doen. Jij bepaalt dus de werkverdeling. Kunnen jullie niet wekelijks een lijstje maken van dingen, die gedaan moeten worden, en dan gelijk SAMEN afspreken wie wat gaat doen? Laat hem zijn eigen taken zelf bepalen. Een intrinsieke motivator is vele malen sterker dan een extrinsieke. En als hij het niet nodig vindt om deze week een stootplaatje op de tafel te bevestigen, maar jij vindt dit wél heel belangrijk, dan doe jij het toch? Er zijn vast wel dingen, die hij wél belangrijk vindt. Helemaal als jullie het er op een normale manier over hebben.
Als je het echt wil veranderen (op zich was mijn eerste reactie "waarom niet gewoon zelf doen, zo moeilijk zijn die klusjes niet" anderzijds begrijp ik ook dat het op een gegeven moment een principe kwestie is) dan zou ik gewoon letterlijk aandringen. Stop met herinneren aan klusjes, maar vraag hem letterlijk om het NU te doen. Zegt hij dan "ja, ik doe het zometeen" herhaal de vraag dan elke 3 minuten tot hij zo knettergek wordt dat hij eraan begint om er vanaf te zijn. En leer hem dat "hotel Mama" niet meer bestaat. Als hij te beroerd is om dergelijke kleine dingen voor je over te hebben, denk ik dat je je af moet vragen of deze eenzijdige relatie je leven wel gelukkig genoeg maakt. Dergelijk kleutergedrag past toch niet in een volwassen relatie....
Ik geef altijd aan wat ik wil dat er gebeurt en wanneer ik wil dat dat gaat gebeuren, bijvoorbeeld ik wil dit weekend daar een schap ophangen. Dan kan hij zich er vast op voorbereiden, want hij weet dat ik erg kan gaan zeuren als hij het dan niet doet. Alles wat ik zelf kan doen, doe ik gewoon zelf. Een tv schoonmaken en hem daarvoor vragen? NO way.
intrinsieke motivatie is idd vele malen hoger dan extrinsiek. Voorbeeldje ik heb geen zin om zijn kleding te maken (laten liggen en uitstellen), maar als mijn kind door het stof kruipt dan wil ik heel graag stofzuigen en als hij bij tafel eet wil ik graag een schone eettafel voor hem (aangezien hij vaak dingen naast zn bord gooit). ik doe het meeste huishouden omdat hij meer werkt en het meeste geld binnenbrengt. Ik geloof niet dat ik hem ooit een badkamer heb zien schoonmaken, ook niet voordat we een kind kregen en ik het regelmatig liet versloffen zodat hij het ook kon zien.het is echt meer een laissez-faire houding, het zal hem allemaal niet boeien, hij vindt het niet belangrijk, hij vergeet het, hij ziet het niet. Vandaar ook het besluit dat ik iets minder werk dat ik 90% van het huishouden doe of regel. Hij "ziet" tegenwoordig dus wel de vuilnisbak (puur het vervangen van de zak) maar het komt niet in hem op om de deksel even schoon te maken soms (aangezien zoontje daar graag mee speelt, ookal mag het niet). Hoe kan iemand de intrinsieke factor aanleren dan? De drang naar een enigszins schoon huis? hij heeft het gewoon niet, echt niet. hij mag van mij ook stofzuigen dat ik iets anders doe, no problem. qua huishouden he! want hij staat wel zonder morren snachts op voor ons zoontje en ik mag vaak ook een x uitslapen in het weekend. Het is niet alsof hij helemaal passief is. mbt TV schoonmaken: hij was degene die ervan overtuigd was dat dat met een speciaal goedje moest en met een speciaal doekje, en vooral niet met allesreiniger. Prima zijn ding dus.
Ik ben zelf heel erg van een schoon huis, dus ik moet iedere avond even mijn rondje doen. Maar dat gaat niet als de kleine man in de weg kruipt of rolt dus ik geef hem iedere dag de keuze: doe jij de fles of wil je stofzuigen/dweilen? Later stofzuigen is geen optie want dan wordt de jongste weer wakker dus het moet tijdens de fles. Hij kiest 9/10 keer voor de fles, nou prima dan kan ik beneden aan de gang. Ik vind het niet nodig dat ik én de fles doe én ga opruimen, we zijn tenslotte toch samen. Tv maak ik hier schoon met de glasreiniger van de Lidl, werkt prima
Mijn man ziet het ook niet. Ik zeg altijd: hij wil het niet zien. Je kunt het er op gooien dat het een mannending is, maar ik denk echt dat het komt omdat mannen vaak dondersgoed weten dat vrouwen alles toch wel regelen. Als ik doordeweeks thuis ben bij de kinderen, dan hou ik alles netjes, ik ruim alles op en hou het schoon want ik weet dat ik het toch wel moet doen. Liever nu gelijk dan dat zich alles op stapelt en het straks een tering bende is. Als hij in het weekend alleen is met de kinderen (ik ben dan aan het werk), dat doet hij dat niet, het is dan echt een tering bende. Hij weet dat het toch wel op zijn pootjes terecht komt, en dat ik, als ik vrij ben, er gelijk aan begin omdat ik zo'n hekel heb aan troep, een volle aanrecht bijvoorbeeld. Ik denk dat het gewoon in een vrouw zit om te zorgen, en dat een man weet dat het toch wel allemaal gedaan wordt en daarom te lui is om zelf zijn handen uit te steken, zonder dat hij hier toe wordt aangezet. Dus, als ik me irriteer aan bepaalde dingen of ik vind dat iets moet gebeuren waarvan ik op dat moment vind dat hij het moet doen, dan vraag ik dat gewoon aan hem, en ik herinner hem er dan aan tot dat hij het heeft gedaan. Hij heeft helemaal geen zin om inspraak te hebben in het huishouden of om "officieel" taken te verdelen. Hij vindt het fijn als het allemaal voor hem geregeld wordt en ik denk vele mannen met hem. En ik vind het prima, zolang ik me niet irriteer en ik ook op hem terug kan vallen als ik het nodig acht. Dit werkt bij ons goed. Misschien volgens sommigen kinderachtig, maar dat is eigenlijk de hele verhouding dat mannen er vanuit gaan dat vrouwen alle zorg op zich nemen en overal over nadenken mbt het huishouden en de kinderen, en zij doen of ze inderdaad in "hotelmama" leven. Liever kinderachtig dan dat ik overal zelf aan begin omdat het geen "mannenklusjes" zijn of omdat hij er gewoon geen zin heeft om er aan te beginnen.
Je moet er inderdaad voor waken om echt alles zelf te gaan doen. Maar ik zou dan heel simpel aangeven dat als hij wil eten, hij beter zelf kan gaan koken, want jij moet het klusje doen wat hij al maanden zou doen. Dan ruil je dus van taak en is het toch gebeurd. Bij mijn man helpt het soms om gewoon aan te geven wat hij op welk moment moet gaan doen. Geen termen als binnenkort of eventueel, maar gewoon 'vanavond ga jij dit regelen'. Dat is simpel en duidelijk en het komt altijd goed. Niet dat mijn man zo weinig doet hoor, maar bepaalde dingen schuift hij wel voor zich uit. Die moet ik dan voor hem inplannen.
O dit herken ik echt zo van mijn man! Ik mag niet klagen want hij doet zijn deel echt wel, maar dat opruimen als je ergens mee klaar bent, hij doet dat dus nooit. Liever het een hele dag laten opstapelen tot het een enorme troep is. En dan kijk ik daar tegenaan als ik moe ben tegen de avond... niet grappig! Ik begin dan ook weleens als een dolle schoon te maken, maar hij doet het steeds vaker zelf. Meer op zijn manier, met de Franse slag dus. En dan probeer ik me niet te ergeren. Hier is het geen ingebakken luiheid, hij is al vanaf heel jong zelfstandig, maar hij ziet het gewoon niet of hij vindt opruimen op het moment zelf gewoon niet belangrijk.
Ik doe dat soort dingen zelf. Ik heb hoogzwanger nog zelf het wiegje inelkaar gezet, speelgoed, kasten/meubels, fotolijstjes.. ik draai nergens mijn hand meer voor om. Of als ik het echt niet zelf kan: mijn broertje of zwager vragen. De hoop bij mijn man heb ik opgeven, die heeft 2 linkerhanden en de keren dat hij zelf iets in elkaar heeft gezet, ging het mis😂 Lamp verwisselen: bijna kortsluiting Wasmachine verschuiven: bedrading stukgetrokken En zo kan ik wel even doorgaan..