Wat te doen....zwanger

Ik ben niet tegen abortus, ik vind het heel goed dat die mogelijkheid er is. Zeker in jouw geval, TS. Heel veel sterkte en succes met de moeilijke keuze waar je voor staat.

Adoptie lijkt mij vele malen zwaarder. Dan ben je niet alleen 9 maanden zwanger maar moet je ook het kindje baren en vervolgens afgeven. Er zijn genoeg gevallen van (gedwongen) adoptie bekend, waardoor ik hier erg sceptisch tegenover sta.

 

Lieverd (moet gewoon even zo beginnen)

Wat kan ik me ve inbeelden bij je verhaal, en vind ik het knap dat je het durft op te schrijven!

Als je je keuze op een weloverwogen manier maakt, mag je jezelf niks kwalijk nemen en doen de meningen van andere er niet toe.
Zoals eerder al gezegd heb je altijd je voorzorgsmaatregelen genomen en natuurlijk heb je als alleenstaande vrouw ook wel eens behoefte aan lichaamlijk contact!

Wel hoop ik dat je met iemand gaat praten, niet perse voor de keuze die je nu moet maken, maar om te kijken of er manieren zijn waarop je je leven nu wat eenvoudiger maakt! Ik weet niet of je terug kunt vallen op je omgeving en of je misschien daar kan vragen voor een paar helpende handen, misschien is het mogelijk om een weekendje weg te gaan met een vriendin, zonder kinderen, zodat je even je hoofd vrij kan maken.

Als ik je verhaal zo lees kun je wel een beetje hulp en liefde gebruiken.

Zoals een ander al aangaf, als je een luisterend oor nodig hebt...je mag altijd een pb sturen

 

Wat heftig zeg!

Ik ben eerlijk gezegd heel bang dat je enorm spijt gaat krijgen van een abortus, omdat je zelf aangeeft daar tegen te zijn. Heb je niemand in je omgeving die je bij kan staan? Bijvoorbeeld afspreken dat de jongens om het weekend bij opa en oma logeren en het andere weekend bij hun vader zijn? Op die manier kan jij je slaap inhalen en even wat tijd voor jezelf pakken.
Misschien ook een idee om wat hulp te vragen om de jongste te leren slapen 's nachts? Via CJG bijvoorbeeld?

 

Knap dat je jouw verhaal deelt vooral omdat je weet dat er commentaar opkomt.
Ik ben ben geen voorstander van abortus maar in bepaalde situaties denk ik dat het soms beter is. Je wil een kind alles geven. Als ik jouw verhaal lees dan denk ik niet dat jij dit nu kunt,. Kiezen voor jouw andere kinderen en jou zelf is ook liefde hoe verdrietig de situatie ook is.
Jouw keuze klinkt weloverwogen . Ik kan mij niet in jouw situatie verplaatsen maar volg je gevoel.

 

Ik vind het oprecht verschrikkelijk heftig voor je!
Maar ik ga ook zeggen dat ik niet voor abortus ben, het is al een levend wezentje...... Misschien kun je adoptie overwegen?

 

Je lijkt heel zeker van je zaak het niet aan te kunnen. Ik vind het dapper dat je dit van jezelf kunt zeggen en dat je deze beslissing maakt hoe moeilijk die ook is. Je zoontjes heb je al dus het is niet meer dan logisch dat je als eerst aan hun belang denkt.
En laat je niet bang maken over de abortus. Op dit termijn kan het nog met tabletten en ik denk dat dat minder heftig is dan een cutterage of zwanger blijven en het dan afstaan.
Heel veel sterkte gewenst in deze moeilijke situatie

 

Zelf ben ik in principe niet voor een abortus. Maar ik weet ook dat het in sommige gevallen de beste oplossing is. Jouw situatie is er misschien zo eentje. Maar dat kun alleen jij zelf bepalen.

Ik lees dat sommige adoptie als oplossing aandragen. Waarom? Daar kan een kind zijn leven lang psychisch last van houden. Dan zou ik eerder voor abortus gaan, zeker in dit stadium van de zwangerschap.

Heel veel sterkte en ik hoop dat een gesprek met de huisarts je verder zal helpen een weloverwogen beslissing te maken. Een beslissing waar je volledig achter staat en achter kan bijven staan!

 

Helemaal mee eens. En daarbij komt ook nog dat adoptie voor de moeder ook erg zwaar is. Je gaat niet alleen die 9 maanden zwangerschap in (die TS, gezien haar situatie, sowieso niet trekt), je zet het kind ook op de wereld en geeft het vervolgens 'weg'.

Adoptie is een erg mooi gegeven als er wensouders zijn en als dit helemaal in overleg met de biologische moeder gebeurt. Maar adoptie als alternatief voor een abortus aanraden snap ik niet zo. Doet me een beetje denken aan Ierland, waar abortus verboden was en ongehuwde meisjes ergens weggestopt moesten bevallen om vervolgens hun kind nooit meer te zien

 

Adoptie overwegen? Jeetje wat naïef om dat te zeggen! Ze zegt toch dat ze het niet aankan, dat word alleen maar erger in de loop van de zwangerschap, haar kinderen die er onder lijden en dan na de geboorte afstaan aan een ander? Zie je het voor je? Adoptie is een heel mooi iets maar je moet daar wel heel sterk voor zijn.

Dan erbij ze vraagt niet wie er voor of tegen abortus is.......

 

Als je het niet aan kan moet je de keuze maken die voor jou en je kindjes het beste is. En als ik het zo hoor is dat een abortus.
Tuurlijk dat is iets wat je niet zomaar doet zoals eerder gezegd. En ja het is al een levend wezentje omdat het hartje klopt. Maar echt vorm heeft het nog niet. Het voelt nog niks. Ziet nog niks. Hoort nog niks.
Ik denk dat het voor ons vrouwen meer een gevoelskwestie6is om tegen abortus te zijn op dit punt. Want het embryo krijgt er echt nog niks van mee.
Kijk als je het punt bent gepasseerd dat het al helemaal compleet is. Dan vind ik het een ander verhaal.

Maar als ik jou zo hoor TS. Zou ik het wel doen. Want zelf ga je zo kapot en je neemt je 2 kinderen met je mee.

(Sorry voor de harde woorden. Is niet zo hard bedoeld. Weet niet hoe ik het anders moet zeggen..)

 

Ik ben het voor de volle 100% met je eens.

 

er bestaan nog meer opties behalve abortus, denk aan adoptie misschien, de vader van je kindje beloofd er te zijn uiteraard heeft hij dat in het verleden af laten weten, en misschien is het zijn manier om goed te maken, ik wil dus ook graag in vader zijn straatje meepraten want het is ook zijn kindje, dus ik zou in jou geval adoptie overwegen en adoptie kan op vele leeftijden, dus stel dat papa het weer laat af weten en jij trekt het niet kun je nog altijd hulp daarin zoeken, of tijdelijke pleegzorg.

ik vind dat er te vaak A of B gekozen word terwijl er nog een middenweg is sterkte met je keuze

 

JA adoptie overwegen waarom niet, dit kindje heeft er toch ook niet om gevraagd om te komen, daar waren zij nog altijd zelf bij zowel pa als ma en als je bijna 40 jaar ben dan neem ik aan dat je weet dat je door sex zelfs met pil zwanger kunt raken, wil je absoluut geen kinderen meer laat je dan steriliseren of totale onthouding, ik vind het juist goed om ook de andere opties te bespreken want die zijn er godzijdank, en ik ben absoluut niet tegen adoptie een ieder moet dat zelf beslissen, maar deze beslissing kun en mag je m.i alleen maken als je alle andere opties heb uitgesloten en dus ook pleegzorg of adoptie, daarentegen lees in niets over een zware zwangerschap, enkel dat het opvoeden van de baby TS zwaar ligt.

 

@Mamaatjevan5: je zegt dat een kind er niet zelf voor kiest om te komen. Tot dusver ben ik het met je eens. Maar dan een adoptie adviseren ... heb je enig idee hoe dat voor een kind is ??? Ik kan hier wel zooo boos om worden. Denk eerst eens na voordat je zoiets voorstelt

 

TS mag me berichten

 

Ga jij voor dat kindje zorgen mamaatjev7?? Al die zogenaamde pro-lifers die een ander van alles aanpraten maar zelf geen vinger uit zouden steken om de duizenden (!!!) ongewenste kinderen te helpen.

 

Hier ben ik het wel mee eens.
TS schrijft namelijk ook in haar OP dat dit al de TWEEDE keer is dat ze dwars door de pil zwanger is geworden. De vorige keer kwam het dus ook door de pil heen. Neem aan dat ze weet dat de pil alleen voor haar niet veilig is dan..............

 

Wat een verschrikkelijk lastige en complexe situatie! Ik heb maar 1 tip voor je en dat is contact zoeken met bijvoorbeeld Fiom. Daar kunnen ze samen met je kijken wat voor jou en je gezin de beste optie is. Dit is hun werk en ze kunnen je echt goed begeleiden! Sterkte!!