Hallo allemaal, ik ben hier nieuw en wil graag jullie advies mbt het volgende: Mijn dochter van negen maanden slaapt nooit in haar bed. Dit wil ze vanaf dag 1 al niet, waarschijnlijk omdat ze last had van reflux. Voor de reflux heeft ze medicijnen, maar nu met negen maanden laat ze zich nog niet wegleggen. Zelfs als ze diep slaapt heeft ze in no time door dat ik er niet ben, ook al ligt ze op mijn bed. Het is zelfs zo, dat ze snachts ook lichamelijk contact zoekt (handje vast, vasthouden, drinken, op kussen moeten tillen, enz). Voor mijn nachtrust is het niet zon probleem omdat ik toch bij haar slaap, en overdag slaapt ze in de kinderwagen of draagzak dus dat gaat ook, maar ik zou zo graag weer eens gewoon tijd met mijn vriend willen hebben savonds, en gewoon willen sporten. Maar dat gaat gewoon niet omdat ze mij savonds bezighoudt tot ze eindelijk diep slaapt en ze dan op schoot moet blijven en snachts dus ook. Ik wil dus heel graag dat ze savonds in haar bed leert slapen, maar ze snapt niet hoe ze uit een fles moet drinken en is dus afhankelijk van mijn bv. Gevolg is dat ik haar niet goed vol kan krijgen, omdat ze savonds heel vaak drinkt en lang, en ik wil geen huilende baby met honger wegleggen. Daarnaast krijgt ze de hele boel bij elkaar in haar bed, ook al is het dag en weet ik zeker dat ze geen honger heeft, en dat vind ik echt verschrikkelijk. Ik hoop dus op tips van jullie en misschien zelfs ervaringsverhalen. Ik heb overigens al geprobeerd haar bij de eerste slaapsignalen weg te leggen, maar dat werkt ook niet.
Jou gedragen shirt van die dag in haar bedje leggen. Lekker badderen voor het slapen gaan, worden ze vaak wat doezelig van. 5 minuten methode?
Ik heb even zitten twijfelen of ik zou reageren want ik krijg geen duidelijk beeld van wat jij nu wilt. Misschien lees ik het verkeerd 🤔 ik denk dat als jij wilt dat ze in bed gaat slapen, dit echt een strijd gaat worden die je vol moet houden. En dan niet overdag in de draagdoek en smiddags bij jou in bed. Maar 24/7 eigen bedje aanbieden. Kost namelijk heel veel energie zoiets en je moet vind ik, echt duidelijkheid geven. Anders gaat ze gewoon overdag meer slapen bij jou en blijft ze snachts wakker want alleen. Wij hebben deze strijd ook gehad met ons zoontje, maar die was 8 weken. Dus veel minder heftig....was even doorheen prikken en nu Is het een hele goede slaper zonder poespas. Denk er eerst even over na wat je wilt. Misschien werkt het voor jullie wel om van alles wat te doen maar ik denk dat dat maar voor weinig kindjes zo werkt. 1 methodE kiezen en doorzetten lijkt mij wijsheid....
Ik denk dat als dit al haar hele leventje duurt het niet meevalt om het te veranderen. Daar komt bij dat 9 maanden ook nog eens de leeftijd is waarop verlatingsangst gaat spelen. Wat niet wil zeggen dat er niks tegen te doen valt, maar dat gaat tijd en energie kosten vrees ik. Wat je om te beginnen kunt doen is een duidelijk bedritueel, zodat voor haar echt duidelijk wordt dat het tijd is om te gaan slapen. Verder zou ik haar in een bedje naast jouw bed zetten, eventueel co sleeper. Ga in het begin nog wel samen naar bed maar met zo weinig mogelijk interactie. Geef haar je nabijheid en houd haar (hand) vast, maar niet spelen, kletsen, dat soort dingen; maak zo duidelijk dat het tijd is om te slapen. Als dit goed gaat kun je misschien ook weg als ze slaapt, en je kunt dit uitbouwen naar zelf gaan slapen in haar eigen bed, al dan niet naast jouw bed. De vijf minuten methode is ook nog een optie, maar niet meteen al denk ik, dat is wel erg ruw ineens, misschien later in het proces als ze moet leren om alleen in slaap te vallen. Je kunt misschien ook nog kijken of je haar 's avonds meer eten kunt aanbieden, bijvoorbeeld nog wat yoghurt of pap van een bordje voor het slapen, zodat ze in elk geval verzadigd is als ze naar bed gaat. Je kan ook eens proberen of ze een rietjesbeker al wel snapt. Succes, ik kan me goed voorstellen dat je graag weer wat tijd voor jezelf wilt!
Hier ging het precies zo en het is vanzelf over gegaan mijn jongens hadden geen reflux overigens, ze wilden gewoon graag bij mama zijn. Ik vond het soms wel verstikken omdat ik idd ook weleens alleen met mijn man wilde zijn en soms gewoon alléén wilde zijn. Maar ze zijn maar 1 keer klein rond 1.5 jaar ging het over en kon ik wegsluipen na de slaapvoeding. Ze hebben overdag vooral in de draagdoek gezeten, savonds op schoot en snachts op of naast mij. Het is niet makkelijk! Maar ik denk dat je er heel gelukkige kindjes van krijgt. En nu zijn ze 4 en 8, slapen in hun eigen bed (wel samen omdat ze elkaar anders missen ❤ terwijl ze overdag ruzie maken haha). Laten huilen heb ik nooit gedaan.
Hier heeft de jongste dat ook.. Overdag gingen we er idd bij liggen en kropen dan 'stiekem' weg. Savonds ook, maar dan viel ik zelf ook meestal in slaap. Wij hadden een co sleeper, en nu staat zijn ledikant tegen mijn bed aan. Hij begint gewoon in zijn eigen bedje en snachts als hij wakker word neem ik hem bij me. Hij is nu 19 maanden en we gaan oefenen om hem op een eigen kamer te laten slapen Wij laten hem nooit huilen, en gaan gewoon mee in wat hij wilt
Jeetje, dat lijkt me best pittig! Ik kan me voorstellen dat je weer eens wat 'alleen tijd'. Ik zou denk ik eerst eens kijken of je haar meer verzadigd kan krijgen voor ze naar bed gaat, zodat ze geen bv gaat clusteren. Misschien meer groente/aardappelhap, bordje pap voor het slapen gaan. Blijven oefenen met melk drinken uit een fles of rietbeker, misschien snapt ze het straks opeens en dan weet je wat ze binnenkrijgt. Ik snap ook heel goed dat je haar niet wil laten huilen. Dat had ik ook. Mijn zoontje ging steeds slechter slapen 's nachts. En op een gegeven moment was het zelfs niet meer genoeg om in mijn armen te liggen. Want hij wilde wel bij mama zijn, maar hij wilde ook bewegingsvrijheid, waardoor hij onrustig bleef en helemaal niet meer sliep. Niet meer in zijn bed, in mijn armen of tussen ons in. Niks was goed. Dus toen heb ik toch op zo'n onrustige nacht hem in zijn bedje gelegd en hem even laten huilen. En steeds na een paar minuten bij hem langs gaan voor een speen, kusje en weer weg. Dat duurde uiteindelijk gelukkig maar een half uurtje (ik had echt langer verwacht) en toen sliep hij. En de nachten daarna ging het meteen veel beter en wordt hij nu wakker, krijgt een speen en aai over zijn bol, moppert heel even en slaapt weer. Voorgaande vertel ik omdat ik dus ook niet wilde laten huilen, maar uiteindelijk bleek het hem hier wel te helpen om toch weer beter te slapen. Hij werd er zelf rustiger van en heeft nu zijn draai gevonden. Jouw situatie is wel anders en ik zou dus zeker niet meteen proberen je dochter te laten huilen, maar in stapjes kijken hoe je de afstand kan vergroten, want anders is de overgang wel erg groot voor haar. Hier sliep mijn zoontje overdag ook eerst in mijn armen in en dan kon ik hem slapend wegleggen in zijn bedje. Maar uitgangspunt was altijd zijn eigen bedje. Dus vast ritueel, van schone luier, slaapzak aan, muziekje, kusje en weg. Ging hij huilen dan pakte ik hem op de arm tot hij sliep en legde hem daarna weg. En regelmatig werd hij dan wakker en kon ik opnieuw beginnen. Maar op een gegevenmoment snapte hij gewoon wat hij moest doen en ging hij gewoon meteen slapen. Ik hoop maar dat je iets vindt wat bij jou en je dochter werkt, want het lijkt mij toch pittig om zo geclaimd te worden. En ook voor je dochtertje kan het toch fijn zijn om te leren om af en toe even een beetje zonder mama te kunnen.
Oh ik bedenk me nog iets... Op een gegeven moment viel hij dus zelf in slaap in zijn bedje, maar alleen overdag en 's avonds lukte dat niet en na de late fles van 23 uur werd hij ook onrustig. Toen bedacht ik me dat het overdag iets lichter is op zijn kamertje. Hij heeft wel verduisterende gordijnen, maar alleen 's avonds/'s nachts is het pikdonker. Ik heb nu gezorgd voor een heel klein beetje licht door zijn gordijnen op een kier te doen, zodat de straatverlichting een beetje naar binnenkwam. En gek genoeg ging hij vanaf die avond meteen zelf slapen en ook na de late fles slaapt hij weer rustig verder. Is dus even zoeken naar wat kan helpen, denk ik...
Heel erg bedankt voor jullie reacties! Ik ga nu een cosleeper kopen en hoop haar zo per stapje steeds wat verder weg te kunnen leggen (eerst in de Co naast bed, dan spijlen omhoog, dan wat verder weg in de kamer). Ook heel fijn (en hoopgevend) om jullie ervaringen te lezen.
Ik ging met onze dochter op ons bed liggen en dan in slaap voeden zowel smiddags als savonds. Nu met 23mnd nog steeds. Als ze slaapt sluip ik weg.