Baia: balen dat je dat gevoel hebt. Zou echt zonde zijn dat je al die moeite hebt gedaan en dat ze dan je ei hebben gemist. Ik hoop ook dat er toch iets goed is gegaan. Heb je trouwens last van bijwerkingen van Menopur en van Pregnyl? Ik had toen GonalF en ook Pregnyl. Enorm last van bijwerkingen gehad. Leo: je kunt er idd niets aan doen. En het is idd aan jou of je het wel of niet wilt weten. Mag ik vragen wat voor leed je gezien hebt bij IVF? Ik kan me trouwens voorstellen dat je dat niet wilt. Ik vond gestimuleerde IUI al heftig. Gezien de dosering bij IVF veel hoger is, weet ik niet of ik dat zou trekken. Ik heb ook heel veel respect voor alle dames die keer op keer dat traject doorgaan. Twee vriendinnen van mij hebben gelukkig allebei twee prachtige kindjes mogen krijgen. De ene door IVF en de andere door ICSI.
Balen Baia. Maar je gevoel zegt vaak genoeg. Zeker als je al vaker zwanger was. Ik weet vaak al een dag of zes na de eisprong of ik zwanger ben of niet. Ben het inmiddels ook al zo'n zes keer geweest namelijk. Wat ivf betreft, vriendinnen en familie hebben zulke zware trajecten doorstaan. Het spuiten van hormonen, de bijwerkingen daarvan (depressie, ruzie), de onzekerheid, het wachten, pijnlijke puncties, teleurstellingen niet alleen bij een negatieve test maar al eerder, bijvoorbeeld wanneer er niet genoeg eitjes rijpen of zelfs niet eens gepuncteerd kunnen worden. Of wel eitjes en dan geen bevruchtingen. Of wel bevruchtingen en dat dan de embryo 's vervolgens niet overleven of niet goed ontdooien. Ivf is een weg vol hordes en ik wil dat niet op mijn leeftijd, omdat de kansen dan ik nog eens stukken lager liggen.
Lola: nee geen nare bijwerkingen van Menopur of Pregnyl. De eerste keer voelde ik me eigenlijk super, en na het spuiten van de Pregnyl zelfs heel..opgewonden (gelukkig voor mijn man was hij niet in de buurt ). Het leek me een normale reactie aangezien wat de bedoeling van de Pregnyl is. Deze keer ook geen bijwerkingen maar juist heel sober, niet echt down voelen maar toch niet helemaal in mijn vel. Leo: ik begrijp 100% wat je bedoelt. Dat heb ik ook. Ik vind IUI best te doen maar ja...hoeveel kansen zijn er op deze manier spoedig zwanger te worden? Als deze tweede iui niet gelukt is, denk ik dat wij gaan overwegen om een poging IVF te doen. Gehaast? Nou misschien wel maar ik word in mei 42 en naast het feit dat de verzekering t/m 43 jaar betaalt, vind ik dat ik dan echt te oud word. . Waar ik echt bang voor ben, wat betreft IVF, is de pijn van de punctie. Ik heb horror verhalen daarover gelezen ... Je hebt over teleurstelling en verdriet...dat is ook voor mij een punt, maar weet je wat het is? Ik wil geen kansen onbenut laten...Op dit moment wil ik zo graag dat mijn dochter een brusje krijgt en wij willen het ook zo graag. Na mijn eerste MA heb ik zo veel verdriet en ongeloof ervaren, en nog steeds hoor, dat ik denk dat ik nu tegen een stootje kan. Het kan altijd erger, dat weet ik helaas, maar toch... Does it make sense?
Hoi dames! Hier nog een "oudje". Hoewel ik nog niet zeker weet of ik weer het ivf-traject wil ingaan, lijkt het mij wel leuk om mij bij jullie aan te sluiten. Op mijn 30-ste heb ik mijn man ontmoet. Ik had geen kinderwens, hij ook niet. Wel wilde ik voor kindjes zorgen die om wat voor reden dan ook niet meer thuis konden wonen. Eerst begonnen met adoptietraject: paste niet bij ons. Toen overgestapt naar pleegzorg: uiteindelijk 2 pleegkindjes in huis gehad. Het viel ontzettend tegen: de gezinsvoogd was een vreselijk mens en vertelde allerlei leugens en was er helaas niet voor de kinderen. Uiteindelijk zijn de kindjes bij een familielid van ze gaan wonen wat natuurlijk heel mooi is, maar erg naar verlopen is. Met vele leugens en tegenwerkingen. Bij mij kwam nadien het besef dat ik heel graag een eigen kindje wilde. Ik had (heb) zoveel te geven en ik wilde ineens ook graag zwanger worden terwijl dit altijd mijn grootste nachtmerrie leek. Helaas lukte het niet vanzelf. In 2012 zijn wij naar het ziekenhuis doorverwezen waar het allemaal vreselijk lang duurde met protocollen e.d. In 2013 zijn wij naar Düsseldorf gegaan en van de eerste ivf-poging was ik zwanger geworden. In 2014 is mijn dochter geboren. In het voorjaar van 2015 weer van start gegaan met ivf voor een 2e. Helaas ruim 1 jaar bezig geweest en geen zwangerschap. Wij zijn nu sedert augustus gestopt met behandeling. Ergens wil ik nog een 2e kindje, maar aan de andere kant vind ik het ook wel goed zo. Sowieso hebben wij ivf nodig.....en ik weet niet of ik dat nog trek. Het reizen, de hormonen, de wachtweken, de teleurstellingen, de spanning enz.
Leo: als je dat van dichtbij hebt meegemaakt snap ik dat je niet op IVF zit te wachten. Hoop dat gestimuleerde IUI gaat werken voor je. Je ziet toch vaak dat wanneer met gestimuleerde IUI wordt gestart dat de overstap naar IVF makkelijker gaat. Baia: fijn dat je geen bijwerkingen hebt van Menopur. Misschien vond je man het juist wel jammer dat hij niet in de buurt was. Goed dat je nu al over gaat op IVF, voor je het weet is het mei 2018 en wordt het idd niet meer vergoed. En je kunt het beter geprobeerd hebben, dan dat je achteraf toch spijt krijgt en denkt 'had ik maar'. Als ik 1975 achter jouw naam zie staan denk ik, wat grappig we zijn van hetzelfde bouwjaar. Maar als je aangeeft dat je bijna 42 bent, dan besef ik dat ik dat ook bijna ben. Gekke gewaarwording. Ik vind het ouder worden niet erg, maar de tijd gaat zo snel. Net als ik gewend ben aan een bepaalde leeftijd, ben ik alweer jarig. Tassie: welkom oudje. Wat mooi dat jullie die kindjes hebben opgevangen. En wat wrang hoe dat traject uiteindelijk is gegaan. Moet veel energie hebben gekost. Heel fijn dat jullie in 2014 een dochter hebben mogen krijgen bij de 1e IVF poging. En hoe zuur is het dan dat het tot nu toe niet gelukt is. Ruim een jaar IVF pogingen doen zonder resultaat lijkt me echt killing. Ik ben benieuwd wat je uiteindelijk gaat doen.
Ik zit zelf nu een soort van op het wachtbankje. Maar denk niet dat er iets gebeurd. Had zondag ochtend een positieve ovutest. Maar vl was er niet. We hebben niet veel gebruik kunnen maken van de situatie, behalve maandag.
Lola: jaaa tijd gaat zo snel!!! Ik weet dat ik in mei 42 word maar ik voel me geen 42...toch word ik vaak door mijn dochter daaraan herinnerd "ja nou mom, niet echt oud, maar wel ouder..." en "maak je geen zorgen voor je grijs haar, het hoort erbij!! " (ik ben bewust 3 jaar geleden gestopt met mijn haar te verven en ik ben nu wat grijs met wit. Ik ben blij, heb mooi soepel haar en ik vind het ook mooi staan). Dus ja het is alsof de tijd steeds sneller gaat!! Tassie: ik heb jouw berichten weer gelezen...1 jaar IVF-pogingen?? Respect. Voor jou en voor alle stellen die z'n zwaar traject volgen/gevolgd hebben.
Haha!! Mooie reactie van je dochter. Wel confronterend idd. Hoe oud is ze? Wat goed dat je gestopt bent met je haar verven. Ik ben daar nog niet klaar voor.
Nog 4 dagen tot nod. Ik heb het wat losgelaten ik was steeds zo teleurgesteld ik sprak een bevriend ha over dit en zij zegt na een curretage moet je eigenlijk je lichaam 1 jaar de tijd geven om op te knappen. Maar ze snapt onze haast dus als ik nu ongesteld wordt gaan we naar de ha wil eigenlijk niet beetje schaamte misschien (weet niet waarom) maar als we nog willen moeten we het doen. Misschien dat ze met wat hormoon stimulering of wat dan ook wat kunnen doen voor ons even afwachten nog
Waar komt die schaamte dan vandaan? Als je dat weet, is het misschien makkelijker om mee om te gaan en vervolgens makkelijker om naar de HA te gaan. Ik herken het trouwens wel. Ik had er indertijd ook ontzettende moeite mee om naar de HA te gaan. Uiteindelijk wel gedaan en een goed gesprek gehad. Ze verwees me meteen door. En vanaf toen is het heel snel gegaan.
Ja is ook een rare gedachte van mij. Ik moet dinsdag ongesteld worden we gaan het zien ik probeer er niet te veel mee bezig te zijn. Ben je uiteindelijk snel hpgeholpen Loolaa?
ik vind het juist een hele logische gedachte. En je wilt het zo graag en dan is het logisch dat je er veel aan denkt. Her is net zoiets als 'Denk niet aan een roze olifant'. En wat doe je vervolgens? Aan een roze olifant denken. Ik zou zeggen, zoek wel wat afleiding. Maar ga jezelf niet opleggen om er niet te veel mee bezig te zijn. Hierbij een enorm hart onder de riem voor jou. Ik ben toen woensdags naar de huisarts gegaan. En een week later zat ik al in het zkhs voor alle onderzoeken. Ging dusherl snel.
Kon het toch niet laten gisteravond een test gedans Omo wit Jammer borsten doen mega pijn en moe lijkt ook op het feit dat ik ongesteld moet worden. Vorige keer teste ik pas op de dag van positief heb nog ene beetje hoop Thanks voor je hart onder de riem doet altijd goed
Balen koffieboon! Vind het wel heel goed en knap dat je de huisarts hebt gebeld. Weer een overwinning op jezelf.