Hahaha... Deze is zoooo herkenbaar. Maar momenteel is het dus elke woensdag raak. 2 vriendjes mee naar ons. Mijn oplossing: wiiu naar zolder verhuisd. dus een groot deel van de tijd zitten ze daar.
Of dat je bij ze komt: ik heb dorst. Tja het is onmogelijk om zelf die beker van het nachtkastje te pakken natuurlijk m'n dochter heeft een keer gezegd: ja maar dan krijg ik koude voeten. Nee ik niet natuurlijk :x
Ik heb er ook een hekel aan, maar moet wel zeggen dat het makkelijker wordt met de jaren. Zoon is nu 9 en ze zoeken het meer zelf uit allemaal. Gaan ook meer buiten spelen in de buurt enzo. Ik moet bekennen dat ik ook wel eens op woensdagmiddag zeg: zullen we met zijn 2-en naar de bios gaan? Mijn taboe: ik vond zwanger zijn echt vreselijk en ik vind het stom als mensen zeggen dat je er van MOET genieten. Ik vond het wel leuk om een kindje te krijgen, maar alles werd overschaduwd door de extreme misselijkheid en overgeven. Het eerste trimester en een groot deel van het tweede voelde ik me eigenlijk gewoon alleen maar levensbedreigend ziek ipv zwanger. Vergat soms zelfs dat ik zwanger was.
Hier hetzelfde, vind het vreselijk! Al moet ik zeggen, de oudste is nu 9, dan wordt het wat leuker. Zelfstandiger, ze krijgen wat humor, spelen vaak buiten, ja dat is echt beter.
Haha, om die reden staat de playstation op zoontje zijn kamer, soms zitten ze er met vieren achter, nou dan lekker boven. Breng ik ze af en toe wat te eten.
Petje af voor jou! dit is heel zwaar. wij hebben alleen de ADHD variant en dat is al niet zo makkelijk. Digi knuf!
Zoon met bijna 8 word inderdaad makkelijker ALS hij zijn medicijnen heeft. mijn hemel wat is het een draak met name 'sochtends als de concerta nog niet werkt. Soms wil ik die sokken en schoenen wel vastlijmen aan zijn voeten.. hoef ik niet 30.00000X te zeggen, schoenen aan.. ja, mam. o vogeltje buiten.. schoenen.. he drol schoenen aan! jaaaaaaa ... kijk transformer.. kom op schoenen.. ( zet ze voor hem neer, wijst) aandoen.. ik draai me om om de tassen te pakken staat ie voor me met alleen zijn tenen in 1 van de schoenen.. etc . 5 min later we gaan.. maar ik heb nog maar 1 schoen aan.. en dan gaan we uiteindelijk 10 min later weg.. arrrrghhh.. en zo dus met de meeste dingen die gewoon moeten,uitkleden om te gaan doouchen, je tas meenemen naar school is ook heeeul moeilijk, op een stoel Zitten.. ipv liggen , op je kop hangen, met je benen alles van tafel af maaien, da's lastig.. dochter huilt overal om op het moment.. zooo irritant he moppie wil je daar je eigen stift voor pakken, die is net nieuw en van mij. dus daarmee mag je niet op karton krassen.... zij: wheeeeeeeeeeeee en gaat naar boven.. ik denk tegenwoordig: tjeezzz. doeiiiii!!
Nog een taboe: Ik houd totaal niet van knutselen en sinterklaas. Sowieso heb ik niets met de decembermaand en ben ik altijd blij als het januari is en ik de rotzooi mijn huis uit kan gooien.
Haha ik ook!! Ik kan het ook gewoon niet. Soms zie ik moeders die de mooiste creaties maken en dan denk ik, ik ben echt achterlijk, ik kan niet eens knutselen! Net zoals moeders die bakken en de prachtigste taarten maken. Waar hun kids dan in alle sereniteit bij helpen. Hier worden eieren gebroken, ligt er een half jaar later nog bloem onder de kast en word ik er hyperzenuwachtig van.
Nou toen ze nog volledig borstvoeding kregen, viel de lucht van de poep wel mee. Niet lekker maar ook niet erg om te verschonen zeg maar. Maar zodra ze een keer kunstvoeding kregen, man man man wat een lucht!
Hahaha dat met die schoenen! Dat zou die van mij ook zo kunnen doen. Heeft ook een beetje ADHD achtige trekjes. Gelukkig alleen wat trekjes. Want serieus ik voel met je mee! Diep respect voor alle Mama's (m/v) die hier dagelijks mee te maken hebben.
Oké, hier komt het. Ik heb 1.5 jaar niet kunnen accepteren dat mijn leven dusdanig veranderd was omdat ik graag kinderen wilde. Ik zag mezelf van te voren lekker ronddobberen in het zwembad genietend van mijn man en kind. Werkelijkheid was, stress in het badhokje wat resulteerde in ruzie. Met een zwetendhoofd in het zwembad liggen en het na een kwartier al weer beu zijn om vervolgens weer met stress het badhokje in te gaan. Fantasie: gewoon mijn kind meenemen naar het terras of uiteten, want mijn kind past zich wel aan. Kind in de kinderwagen en slapen maar. Werkelijkheid: ik kon nog niet eens fatsoenlijk een gesprek voeren laatstaan mijn eten (warm) op eten. Ik liep meer rond als een gestresste kip zonder kop achter de kinderwagen om te zorgen dat mijn kind maar even in slaap zou vallen zodat het niet heel de toko bij elkaar zou schreeuwen. Ik heb de eerde jaren dus weinig restaurants en terrassen gezien. Fantasie: eerste kerst met z'n drietjes vredig bij de kerstboom cadeautjes uitpakken. Werkelijkheid: mijn kind hing in de boom en mijn glazenballen sneuvelden. Niets geen gezellig kerstonbijtje en vredig onder de boom cadeautjes uitpakken. Het was met wallen onder mijn ogen een broodje op de bank en in mijn andere arm een jankend kind. Fantasie: gezellig samen boodschappen doen, een lief kind naast me met een eigen winkelwagentje. Realiteit: een kind op de grond die een hoop stampij maakte omdat ze geen snoepjes uit mocht zoeken. Al met al was ik dus best teleurgesteld in de werkelijkheid en heeft het lang geduurd voordat ik het kon accepteren en er aan gewend was dat mijn leven totaal veranderd was. Nu zijn de tropenjaren voorbij en kan ik er wel intens van genieten. Ik kan nu lekker met ze op het terras zitten en gewoon mijn eten op eten tijdens een goed gesprek. Ik ben nu alleen wel zo slim dat ik een terras met een speeltuin uitzoek.
Ohja... Genieten van je zwangerschap. Duh! Bij de eerste had ik vanaf 7 weken zo'n pijn in mijn rug dat ik echt niks kon. Mijn bekken zat klemvast. In de laatste paar weken gelukkig iets losser. In 8 maanden 36 kilo aangekomen. Dus op het einde was is echt een tonnetje en kon ik alleen nog wat waggelen. De kleine deed vanaf week 2 niets anders als schoppen. In het begin leuk natuurlijk, maar na verloop van tijd echt pijnlijk op mijn blaas, tegen mijn ribben. Vreselijk Bij de tweede voelde ik me iets beter en kon ik wat meer genieten. Maar voor mij blijft het toch gewoon ongeduldig afwachten
Oja ik heb ook een pesthekel aan zwemmen met de kinderen. Ik kijk echt de klok vooruit als ik in het zwembad lig. Ik blijf nooit langer dan 2 uur in het zwembad en dan dat vreselijke omkleden in zo'n hokje. Zelf ben ik nog helemaal klammig want er valt dan natuurlijk weer een handdoek op die vieze natte grond en ook altijd mijn onderbroek. Het leukste van het zwemmen vind ik de patatjes eten daarna. Maar goed het kind vindt het geweldig dus doorsta ik letterlijk en figuurlijk deze uren maar om te zeggen wat leuk, not!! Binnenspeeltuin is ook de hel op aarde. Al die ranzige zwetende kinderen. Daar kom ik dus ook echt zelden tot nooit of ik moet echt wanhopig zijn.
Na een dag heb ik s avonds totaal geen zin en fut meer om mee te gaan in kinderlogica. Dus wat is het dan, automatische piloot, niet meer echt luisteren, en hopen dat ze zo snel mogelijk in bed liggen