Zegt mijn bijna vijf jarige zoontje de laatste tijd regelmatig tegen mij. Het is een rustig mannetje wat zichelf altijd goed kan vermaken. Sinds dat hij naar school gaat, nu bijna een jaar, komt hij soms met dingen thuis waarvan ik denk.. hoe kom je erbij? Ik dreig nooit met een klap of schop, daar doen wij niet aan. Maar ik weet ook niet zo goed hoe ik hiermee om moet gaan. Eind van deze dag waren we in de supermarkt. Hij wilde een snoepje uitkiezen. Ik vond dat goed maar er wel bijgezegd dat hij vandaag geen snoep meer krijgt en het voor een ander keertje is. Daar stemde hij mee in. Toen wilde hij op de kar staan (op het stuk waar je een bierkrat opz zet). Dat wilde ik niet, dus ik zeg nee. Zoon reageert gefrusteerd en zegt, ik doe het toch, om vervolgens op het karretje te gaan staan. Hierop leg ik de snoepjes weer terug in het schap. Wat daarna de nodige drama veroorzaakte. Eenmaal bij de kassa nog intens verdrietig, deed lelijk tegen mij. Zei in de rij, en als ik dat niet van je krijg dan schop ik jou gewoon mama! (die blikken van mensen die naar mij keken).. ik zei, dat moest je eens wagen, dan kan je je toetje na het eten ook wel vergeten. Dikke drama, veel tranen. Ik weet op zo'n moment niet zo goed waar ik goed aan doe. Ik geef mijn grens aan, ookal is het eind van de dag. Ik leg het een keer uit en verder probeer ik het gedrag te negeren. Later in de auto, toen hij wat gekalmeerd was, legde ik uit waarom mama dat zei en deed. Hebben jullie tips om met zo'n situatie om te gaan? Voor mij is dit nieuw gedrag waar ik dan aan twijfel waar ik het beste aan doe.
Ik zou niet straffen met dingen die totaal los staan van wat hij doet en daarnaast erg ver weg zijn (geen toetje). Mijn dochters zeggen ook wel eens dingen waar mijn oren van klapperen. Meestal vraag ik of ze het op school iemand hebben horen zeggen. Daarna leg ik uit dat ik het niet wil hebben dat ze dat soort dingen zeggen en waarom niet. Als ze lelijk blijven doen, dan mogen ze even alleen zijn tot ze weer wel normaal en gezellig kunnen doen. Maar blijft wel lastig...
Mijn dkchter zegt dat ook;'Anders geef ik je een klap!' Of bv tegen haar zusje;'Anders maak ik je pop stuk!'. Dreigen doen we hier niet, zeg ik dan. Want dat is gewoon niet aardig; als iemand haar bedreigt, vindt ze dat toch ook niet leuk? Ze heeft een vriendje die ook vaak dreigt;'Nu gaan we hiermee spelen, anders ga ik nú naar huis!' en tegen hem zegt ze nu ook heel simpel;'Nee, dreigen vind ik echt onaardig. Daar luister ik niet naar.'
zo'n vriendinnetje had mijn oudste een paar jaar terug ook. daar kon ze dan heel verdrietig van worden want ze wilde wel graag spelen maar toch ook eens doen wat zij wilde. ik had haar gezegd dat als het vriendinnetje weer zou zeggen anders ga ik naar huis/anders wil ik niet meer met je spelen, dat ze dan gewoon moest zeggen nou dag en tot ziens dan. ze heeft het uiteindelijk ook eens echt gezegd. vriendinnetje stomverbaasd en heeft niet weer gedreigd. ts, op school horen ze soms de gekste dingen. anders geef ik je een schop zal hij daar wel gehoord hebben en het zal vast ook wel werken anders probeert hij het natuurlijk niet op jou uit. ik zou zelf zeggen dat ik niet gevoelig ben voor dreigementen en het niet aardig is om zoiets te zeggen,en dat bij uitvoeren hij even op de trap oid mag gaan zitten.
Ik zou exact hetzelfde gezegd hebben, hoor zo mezelf praten in die supermarkt. Mijn dochter presteerde het weer anders op die leeftijd. Ze was toen 4,5 jaar oud, en ik en haar vader net gescheiden. Nogal op gespannen voet in het begin, en dochterlief maakte daar grif misbruik van om de boel naar haar hand te manipuleren. Alleen werkte dat aan mijn kant niet. We waren eveneens in de supermarkt, en ze wilde snoep, maar mocht dat niet van mij. Zij flink drama schoppen midden in die winkel. Roept ze ineens heel boos: "Mama, als ik nu geen snoep krijg dan ga ik tegen papa zeggen dat jij mij slaat!" Ik ben even gruwelijk pissig geweest, vooral binnensmonds en heb haar heel gemaakt kalm uitgelegd wat de gevolgen en consequenties zouden zijn als ze dat daadwerkelijk zou doen. Toen bond ze wel in, en hield ze zich koest. Ik liet me echt niet chanteren door een 4 jarige kleuter. Maar geloof me, het was ontzettend moeilijk om mee om te gaan. Overigens is mijn dochter uiteindelijk keurig "opgedroogd" en is ze een hartstikke lieve meid die zich niet eens meer kan indenken dat ze zulke dingen ooit heeft gezegd
Ik snap niet waarom je het snoep terug legt? Die discussie had je al gehad en was ok. Ik denk dat het daarom wat heftig werd voor je zoon. Dit ging puur om erop staan of niet. Nee is dan nee, gewoon consequent blijven zoals je deed. Alleen zou ik wel bij de situatie blijven.
Je zoon heeft het waarschijnlijk op school gehoord en wil uitproberen of dat werkt. Mijn zoon heeft dat ook geprobeert. Ik zei gewoon: ik houd niet van dreigementen. Als mijn zoon in de supermarkt op de kar klimt als ik gezegd heb dat dat niet mag. Dan haal ik hem er vanaf en herinner ik hem eraan dat "ze hier ook een mat hebben". Ik heb mijn zoontje wel eens in een winkel op de mat gezet. Tja als je zegt: "Als je dat nog 1 keer doet dan ga je op de mat" Dan moet je dat ook doen, ook al sta je in een winkel. Ik zou zeker niet het snoep terug gelegd hebben. Dat snoep heeft er toch niets mee te maken dat hij niet luisterd? Ik straf trouwens nooit met eten. Een toetje als we het hebben is gewoon onderdeel van de maaltijd en geen beloning of strafmiddel.
Ja, dat zegt ze ook wel eens nu Werkt erg goed! 'Als ik nu niet op jouw fiets mag, ga ik naar huis!' Dochter;'Ok, doei!' (Zij had een nieuwe fiets, hij zijn eigen fiets, na 10 rondjes wilde dochter weer op haar eigen fiets, hij niet ) Ik zou zelf ook direct op dat gedrag reageren en bv geen toetje afpakken uren later dat los staat van dit gedrag.
Wat heeft het toetje van ' s avonds ermee te maken? Staat toch los van de actie van dat moment in de supermarkt? Ik vind dat wel dreigen , terwijl je zegt daar niet van te houden.
Eigenlijk zeg ik tegen m'n zoon ik houd niet van chantage. Maar dan kom jij waarschijnlijk terug dat ik hem chanteer met de mat. Maar ik moet toch wel even zeggen dat ik het erg jammer vind dat jij hier je vinger loopt te wijzen op iets wat ik zeg, zonder ook maar iets constructief toe te voegen aan het topic. Wat heeft TS nu aan jou opmerking? Waarom zeg je niet hoe jij omgaat met je kind als die iets doet of zegt in een winkel wat niet mag van jou? Iedereen gaat anders om met z'n kinderen en niemand is perfect. Laten we van elkaar leren door te praten. Ik kan best tegen kritiek, maar wordt wel kriegel van kritiek zonder enig opbouwend commentaar / advies / ervaring.
Daar heb je gelijk in. Ik zat op m'n telefoon en dat vind ik irritant typen. Dus vandaar de korte reactie. Ik heb speciaal even de laptop opgestart om verder te reageren. Ik denk dat wij als ouders onze kinderen moet voorleven. Dus als jij niet wil dat je kind dreigt/chanteert moet je het zeker zelf ook niet doen. Ik zou in de situatie van TS de snoepjes er niet bijgehaald hebben, dat was al verleden tijd. Tegen de opmerking van het schoppen had ik zoiets gezegd: 'als je wilt schoppen pak je thuis maar een bal.' 'en verder negeren/op iets anders over gaan. Ik weet niet hoe TS heeft gereageerd op het verzoek van haar zoon maar ze schrijft 'ik zei nee'. Misschien had haar zoon minder boos geworden als ze had aangegeven dat ze dat niet zo handig vond want dan kan ze niet goed meer duwen. Ofzoiets. Ik denk een kind van deze leeftijd zo'n zin waarschijnlijk op school ergens gehoord heeft. Hij wil wel eens proberen of dat thuis ook werkt. Dan is het belangrijk om niet zelf te gaan dreigen maar gewoon te laten merken dat dreigen geen zin heeft. En dan doe je niet door zelf te gaan dreigen.
Ik had ook de snoepjes niet weer teruggelegd, want dat was idd al een afgesloten hoofdstuk en stond los van het volgende verzoek (op de kar staan). Ik snap daarom wel dat je zoontje zo boos werd. Mijn oudste kan ook heel boos worden als er opeens iets onverwachts gebeurd, als ik anders reageer dan normaal of als ik dingen erbij ga halen die ze niet begrijpt (geen toetje 4 uur later, bijv.).
Helemaal mee eens. Als je bij het pakken van de snoep had gezegd: 'we leggen snoep + toetje in de kar, maar je krijgt ze alleen als je t/m avondeten precies luistert naar wat ik vraag' DAN had je een verhaal bij die consequenties.. We leggen veel te vaak straffen op zaken die totaal geen verband hebben met het voorval. Dat maakt kinderen alleen onwijs onzeker en gefrustreerd, want zo wordt alles wat ze krijgen voorwaardelijk.. Dje 'bedreigingen' nemen ze vaak overal van over, wij geven ook aan dat we in huis niet dreigen (MAAR DAN OOK NIET DOEN MET AFPAKKEN VAN DINGEN!), en dat we dat van kinderen ook niet accepteren
Ik lees nu de reacties pas.. We stonden in het ''snoeppad'' toen hij vroeg of hij een snoepje uit mocht kiezen. In dat zelfde ''pad'' ging hij op de kar staan, waarop ik hem wel eerst heb gewaarschuwd (staat niet in mijn o.p.) dat ik de snoep terug zou leggen als hij niet luistert. Daarom deed ik dat, nadat hij op de kar ging staan. En dat toetje, dat was omdat hij net zelf een ''lekker'' toetje had uitgezocht. Meestal krijgt hij yoghurt of vla maar nu had hij toetje met chocoladeballetjes uitgezocht. Vandaar dat dit mijn ''dreigement'' was. Ik stond toen al bij de kassa, anders had ik dit terug gelegd. Ik ben het ermee eens dat je niet moet dreigen, dat is iets waarop ik mijzelf betrapte toen hij wat jonger was. Die boodschap krijg je dan gelijk terug en besef je wat je doet en ze aanleert. Bedankt voor jullie reacties! Ik sta soms echt te kijken wat voor taal hij uitslaat. Nu is de laatste week zijn dreigement dat als ik niet lief genoeg ben, hij niet met mij wil trouwen.
ze komen inderdaad met uitspraken waar je oren van gaan klapperen, maar ik merk dat het taalgebruik ook met de leeftijd meer popie jopie wordt, wat wij thuis echt helemaal niet gebruiken. Mijn zoon noemt bijv de laatste tijd iedereen 'maat', als ik hem hoor kun je me opvegen hahaha . En die 'dreigingen' zijn eigenlijk zinsneden waarmee de meeste kinderen opgegroeid worden: 'als jij niet doet wat ik wil, dan ....' DIT horen ze wel continu van eigen ouders
Ik sta soms ook met mijn oren te klapperen wat hier uit die mondjes komt.. Hier kwamen ze toen met het K woord 😓 Dat zeggen wij nooit dus kan nooit vanuit hier zijn .. ik werd niet boos en vroeg hoe ze daar aankwamen .. op school zeiden ze .. ook gevraagd of ze weten wat het betekend .. natuurlijk weten ze dat niet .. ik heb ze heel rustig uitgelegd dat mensen er aan dood gaan en het een ziekte is .. dat mijn oma ( die mijn oudste 2 kennen ) daar aan dood is gegaan .. en nooit meer gehoord .. maar zo ook met andere scheldwoorden of dreigementen .. ze horen het en denken dat dat dan gewoon normaal os .. blijkbaar mogen andere kinderen het wel zeggen maar ik tolereer Hey absoluut niet .. er word niet gescholden of gedreigd ..
snoep terug leggen omdat hij toch op een kar ging staan vind ik echt overdreven maar oke dat is per opvoeder verschillend. Mensen die straffen met het toetje kan ik echt niks mee, toetje hoort gewoon bij de maaltijd, melkproducten zijn nodig, Nee daar doen wij in ieder geval niet aan. van de kar af halen en even op zijn gedrag aanspreken moet prima zijn, luistert hij niet dan maar nogmaals, maar geen 2 dingen door elkaar gaan halen dat is ook naar verwarrend voor een kind, en dus extra drama en frustratie waardoor ze soms rare dingen kunnen zeggen.