Hoi, miss een raar onderwerp hier tussen alle baby wensen, vreugde of vedriet, maar wist even niet welk forum ik dit anders wilde delen, andere kant herkennen jullie miss JUIST de klachten omdat we ( helaas niet allemaal ) vele van ons een kind of kinderen hebben, of juist stress door kinderwensen. als ik hier verkeerd zit met dit onderwerp meld het aun en vergeef me IK heb bepaalde klachten en mijn HA zegt steeds, is gewoon stress van drukke huishouden, maar ik blijf er maar mee zitten. Andere kant ik weet niet hoe het is als je WEL echt hartproblemen heb, dus mensen die dat wel ECHT officieel vastgesteld hebben kunnen mij miss van mijn onzekerheid afhelpen ( omdat ik dingen doe die een echte hartpatient nooit zou kunnen) willen jullie je advies geven nav mijn verhaal ( uiteraard laat ik hier niets van afhangen maar miss maak ik me zorgen om niets) Oke ik ben bijna 35, 2 kids en een gezond druk leven. Ik dans eens per week een uur lang intensief jazz dans, ik doe heel veel huishouden want ben gek op schoonmaken, dus ik ben actief. Mijn BMI is goed ik ben 1.55 m en 56 kg. maar... vaak voel ik mijn hart heel duidelijk kloppen, alsof ik heb lopen rennen, terwijl ik gewoon rustig op de bank zit, JUIST vaak wanneer ik ga zitten voel ik het pas. Ook als ik snachts me bed uit moet om een van de kinderen te bemoederen ( even raar algemeen woord) en kom terug, of gep;last heb....voel ik me alsof ik heb lopen rennen, soort van buiten adem gevoel terwijl ik gewoon genoeg adem heb. ( alsof ik heb lopen rennen voor de tram) en heb regelmatig een licht vervelend gevoel op de borst. Nu weet ik dat maagzuur ook borst pijn kan veroorzaken. ** maar als je hartfalen heb is de pijn dan ECHT ondraagelijke pijn op de borst? of is het gewoon een onprettig gevoel? ( ik heb gewoon een gevoel van het is aanwezig) *** en als je hart patient ben, kan je dan een uur lang intensief JAZZ dansen ( dat gaat echt heel snel en dat is echt pittig) en daarna lachend en praten weer naar huis? kan je door hyperventilatie ook snachts en in rust een gevoel krijgen alsof je heb lopen rennen? Qua moeheid: ik doe gewoon me ding, sta 6.15 op maar ben vaak om 21.00 of 22.00 gewoon pas moe, aantal dagen wel eerder maar in de regel hou ik het wel vol tot 21.00. Ik ben vaak overdag even moe maar dat zal komen van de kinderen die veel aandacht vragen je zou zeggen door mijn drukke bestaan, en energielevel is het geen reden te twijfelen aan mijn harttoestand. Ik hoop dat er iemand is die mij wat meer kan vertellen over haar ervaring hierin. en de gene die dit raar vinden, sorry, ik kan de HA om uitleg vragen, een ceaser therapeut, de cardioloog, maar niemand is do direct en oprecht als een medemens. BVD
Durf niks te zeggen over hartproblemen maar ik weet wel wat van (chronische) hyperventilatie. Chronisch is als je lange tijd onbewust verkeerd ademhaalt. Hier kan je flink beroerd van voelen. Ik heb me maanden beroerd gevoeld. Gevoel tegen ziek zijn aan of het geweest. Vaak benauwd gevoel, drukkend en beklemmend gevoel op m'n borst. Voelde vaak m'n hart in m'n keel bonsen. En ja, vooral in rust. Vaak spierpijn, vermoeid en het alsof ik geen conditie heb. Dit komt allemaal door het verkeerd ademhalen. Paar x een acute hyperventilatie aanval gehad dus echt een gevoel alsof je doorgaat. Niet prettig. Zou dus eens contact opnemen met een fysio voor ademhalingsoefeningen. Kan zomaar zijn dat je klachten verminderen.
Ik heb zelf WPW Syndroom. Een aangeboren hartafwijking waarbij het hart af en toe dubbel slaat. Ik heb daarmee gelopen van mijn 11de tot mijn 18e, toen ben ik geopereerd en nu heb ik dus nergens last meer van. Toentertijd deed ik ook gewoon alles wat een puber hoort te doen. Wel was ik veelal doodmoe, ook niet zo gek met een hartslag in rust van 160 en in actie over de 200 of soms nog veel horen. De "aanvallen" duurden een aantal dagen tot een week, daarna sloeg mijn hart vanzelf weer terug naar het normale patroon van zo'n 80 slagen per minuut in rust. Ik had geen pijn op de borst, maar wel een aanwezige hartslag, net als na een rondje rennen. Ik voelde mijn hartslag dan in mijn keel bonken en zag ook mijn slagader bewegen als mijn kettinkje erop lag. Door de torenhoge hartslag kreeg ik soms last van een hyperventilatie aanval. Ik herken dus wel wat dingen in jouw verhaal maar dat wil nog niet zeggen dat jij dat ook hebt. Het beste is een doorverwijzing eisen voor een hartfilmpje. Daarop was mijn aandoening zo te zien. Helaas vond mijn huisarts dat toentertijd allemaal maar onzin. Een jonge meid kan toch geen last hebben van haar hart? Daarom is het ook pas op mijn 18e ontdekt en toen dus ook gelijk geopereerd.
oh lieverd wat ben ik blij met je reactie, dit had IK getyped kunnen hebben. acute aanvallen heb ik idd ook gehad, en heb toen echt moeten zitten en zat al met de 112 ingedrukt op de bank, en MOEST naar buiten waarna het minder werd. maar chronisch...ik herken precies wat je zegt...zomaar ineens moe vanuit het niets, dan moet ik echt op bed en de kinderen even achter pc zetten ( ja zo moe)....idd vaak als ik wil praten soms zo buiten adem en droge keel, alsof ik gerend heb, idd hart bonzen in keel...en idd rot gevoel op de borst alsof je een hart aanval krijgt. en vaak pijn in armen rechts ( maar dat kan andere oorzaak zijn) en wat jij miss wel herkent als ik GTST kijk, en er gaat iemand door, of zakt in elkaar, of dreigd dood te gaan, dan stokt me adem, krijg pijn op de borst, benauwd, en voel me acute beroerd ( paniek aanvallen heb ik geleerd van mijn phycholoog destijds) Oh meid ik ben echt blij en qua borst pijn, heb ik nu bijvoorbeeld al uurtje steeds een doffe steek, en weer weg, 1 seconde. ( zal denk geen hart falen zijn anders zou ik niet zo goed hier zitten) maar idd vaak wel grieperig voelen vanuit niets, en dan weer kiplekker. 1000 maal dank voor je reactie!!
Hey meid wat heftig voor je zeg, vreselijk, dan schrik je je rot. Ik tel mijn hartslag regelamtig met een klokje en die is in rust netjes elke seconde (iets sneller tellen) dus zal nu 70 ongeveer zijn in rust. fijn voor jou dat je er nu beter mee kan leven en in de gaten gehouden word. sterkte ermee!
Geen ervaring met hartklachten. Wat voor ademhaling heb je, hoge of lage. Als je een lage buikademhaling hebt of toepast wanneer je hart snel klopt wordt het dan minder?
Komen er hartklachten in de fam voor? Heb je ook last van tintelingen of droge mond. Bij vrouwen zijn de klachten van hart anders dan van mannen - pijn bovenbuurman/nek/rug - pijn tussen de schouderbladen - kortademigheid - extreem moe - duizeligheid Gaan de hartkloppingenover als je even rustig zit? Bij hevige inspanning en hartklachten ontstaan vaak de klachten. Het een kan een gevolg zijn van het ander Door je hartkloppingen maak jij je ongerust en gaat mogelijk verkeerd ademhalen./ paniekaanval Je kunt eens proberen als je de klachten hebt om 3 tellen door de neus in te ademen en 6 tellen rustig uit of evt hard op lezen. Gaan de klachten weg dan weet je dat het aan de ademhaling ligt en deze de klachten veroorzaken
Je hart kan verschillende problemen hebben. Op basis van wat je beschrijft lijkt het meer op een ritmestoornis dan wat anders. Ritmestoornissen kunnen gevaarlijk zijn maar de meeste zijn hinderlijk maar niet gevaarlijk. Voor de zekerheid kun je vragen om een 24 uurs ecg. Dan krijg je een kastje mee wat je de hele dag draagt en wat je hartritme registreert. Maar het zou ook heel goed kunnen dat je alleen maar het gevoel hebt dag je hart raar doet maar er niks aan de hand is. Doordat je last hebt van angst/paniek klachten of verkeerd ademt (hyperventileren).
Mijn man heeft soortgelijke klachten. Hij is uiteindelijk onderzocht op zijn verzoek en hij is hartstikke gezond. Wel ligt zijn hart redelijk voor in zijn borstkas, waardoor hij het heel duidelijk voelt kloppen. Meer dan gemiddeld volgens de arts. Gevolg hiervan is dat hij er steeds meer op zijn hart ging letten en juist daardoor allerlei stressklachten kreeg die konden lijken op hartklachten o.a. hartkloppingen en hyperventilatie. Hij kwam in een vicieuze cirkel terecht. Nog steeds heeft hij soms klachten bij stress en emoties, maar hij weet nu waardoor het komt en dat er niks ernstigs is. Soms kan verder onderzoek je helpen om gerustgesteld te worden. De huisarts gaf ook meeere keren aan dat mijn man niks mankeerde, maar hij had eerst bewijs nodig voordat hij het geloofde. Misschien toch een 24-uurskastje vragen?
Ik heb lang genoeg op de cardiologie gewerkt om te weten dat weinig zaken echt typisch te noemen zijn voor hartproblemen. Genoeg mensen die nog intensief konden sporten, maar ineens een open hart operatie moesten ondergaan terwijl ze maar vage klachten hadden. Heel heftige pijn op de borst is erg duidelijk natuurlijk. Maar vele mensen met vage klachten hadden ernstiger hartproblemen dan mensen met duidelijkere klachten. Is gewoon weinig over te zeggen. Veel symptomen gaan niet volgens het boekje. Vrouwen hebben ook vaak heel andere klachten dan de bekende bij mannen! Vraag evt de folder vrouwen en hartklachten op bij de hartstichting als je interesse hebt. In jouw geval... kan een ritmestoornis zijn... maar ook angst of hyperventilatie. Kan hartproblemen zijn, maar ook maagproblemen of een uiting van langdurige stress. Als je het uitgezocht wilt hebben rest je toch echt niets anders dan een verwijzing naar een cardioloog.
Het kan van alles zijn, van een echt hartprobleem, hyperventilatie of 'verstoorde' hormonen. Maar het zijn specialisten die dit voor je moeten uitzoeken, anders ga je jezelf mogelijk alleen maar gekker maken. Als jij je er ongerust bij voelt, geef dit dan aan bij de huisarts . Ook al wimpelt hij dit af met, druk/stress of wat dan ook, geef dan aan dat je eerst andere dingen wil uitsluiten voor je het zelf daar op gooit. Je hart kan veel hebben, maar zelf kan je er behoorlijk onrustig door worden, als je wat geks voelt. Ik zou als ik jou was gewoon weer naar de huisarts gaan. Niet omdat ik denk dat er écht wat mis is, maar meer omdat dit je uiteindelijk kan geruststellen!
Ik sprak laatst een oude juf van mij van vroeger. Zij heeft een hartaanval gehad. En ze vertelde dat het echt andere soort klachten waren dan bij een man. Zij was zeker een week van te voren echt heel moe en het voelde alsof ze niet vooruit kwam als ze liep of fietste. Op een gegeven moment kreeg ze verschrikkelijke rugpijn...alsof hij in brand stond. Naar huis gegaan en later die dag de huisarts gebeld. Naar het ziekenhuis en daar zagen ze dat ze een hartaanval had gehad. Maar die heftige brandende pijn was echt niet te missen. Wat jij omschrijft boven heb ik ook gehad...toen ik heel erg gestressd was. Eerst onbewust en later bewust. Bleef maar doorgaan. Hartkloppingen en hyperventilatie. Ook ik was bang voor hartfalen...ben zelfs wel een paar keer naar de huisarts geweest. Als je het niet vertrouwd moet je weer terug gaan.
Is er weleens gekeken naar andere mogelijke oorzaken van je klachten? Bv. een bloedonderzoek; schildklier, vit. B12 etc.? Wellicht dat er een andere oorzaak ten grondslag ligt aan je klachten Ik zou nogmaals kijken of je met je h.a. kan uitzoeken of en welke oorzaak verantwoordelijk is voor je klachten. Kom je er niet uit, dan is het wellicht raadzaam om je door te laten verwijzen naar een specialist.
Dank voor de reacties. Stelt me ook wel wat gerust als ik gelijk matige situaties lees. Ja heb 24 uur kastje gehad, maar had toen juist die kwalen niet. Steken, oh nou fijn om te horen want vaak is het een zeurend iets wat ik voel, en bij angst is het een krampend gevoel, spanning alsof ik in de verknelling zit op borst. ja heb de HA gevraagd om een gesprek en film bij de cardioloog en daanra evt ademhalingstherapy als cardioloog niets vind. Bedankt voor jullie reacties. Ga ze morgen nog eens lezen, doet me wel goed.
schuldklier was goed, b12 was laag injecties gehad, maar was nu weer redelijk op peil geen hulp meer voor/ Ijzer altijd laag bij mij.
Het is net alsof ik mijn eigen verhaal lees! Ik heb ook in rust last van een snelle hartslag (mijn normale hartslag in rust is 70), soms slaat hij dan ook over. Mijn hartslag is zelfs eens 180 geweest wat samenging met een hele heftige paniekaanval, ik dacht dat mijn laatste uur was geslagen. Mijn man heeft een ambulance gebeld. Er werd een hartfilmpje gemaakt maar daar was niks op te zien. Conclusie: paniekanval. En toch zat het me niet lekker, ook omdat ik continu een lichte pijn op de borst had. Ik heb me na aandringen door de huisarts laten doorsturen naar het ziekenhuis voor onderzoeken. Bloed laten prikken, nogmaals een hartfilmpje, en een röntgenfoto laten maken. Mijn hart functioneert prima. Ook heb ik 48 uur met zo'n kastje om gelopen, ook geen bijzonderheden in gezien. 2016 was een erg heftig jaar voor me, dus ik denk dat de klachten stress gerelateerd zijn. Heb gelukkig binnenkort een afspraak met de psycholoog om alles weer op een rij te krijgen. Meid, als je het niet vertrouwt, laat je doorverwijzen naar een cardioloog! Laat je niet zomaar afwimpelen door je huisarts.
Ik herken veel dingen die je noemt, een jaar geleden had ik dezelfde 'symptomen'. Tot mijn lichaam eind april de stekker eruit trok en mij echt lamlegde om het zo te zeggen. Mijn man en ik dachten op dat moment allebei dat ik een hersenbloeding had. Ik kon niet meer praten, reageren, bewegen ging heel moeizaam. Gelukkig knapte dit na een paar uur op en kon ik weer praten en adequaat reageren. In het ziekenhuis was het na een behoorlijk aantal onderzoeken duidelijk dat er geen sprake was van een hersenbloeding oid. Uiteindelijk bleek ik astma te hebben waar ik niets vanaf wist en dus niet voor behandeld werd (vandaar dat ik regelmatig benauwd en buiten adem was, ik dacht dat het mijn slechte conditie was). Dit in combinatie met (onbewuste) stress heeft ervoor gezorgd dat mijn lichaam op de rem trapte omdat ik dit zelf niet deed. Ik moest hierna echt herstellen, het had zoveel van mijn lichaam gevergd, ik kon me moeilijk concentreren, kwam niet uit mijn woorden en was nog vermoeider. Helaas gebeurde het een maand later nog een keer en dit keer hield ik er nog meer 'restverschijnselen' aan over. Ik heb maandenlang geknokt om er weer bovenop te komen en ik kwam op een gegeven moment maar niet verder. Ik werkte weer mijn volledige uren (nog wel aangepaste werkzaamheden), maar daarnaast kon ik helemaal niets, ik had al mijn energie nodig voor mijn werk en de rest van de tijd was ik aan het 'opladen'. Ik was snel geïrriteerd, kon niets hebben en stond echt in overlevingsstand. Uiteindelijk heb ik de diagnose burn-out gekregen, ik was letterlijk opgebrand, had nergens energie voor en beleefde nergens meer plezier aan. Ik ben nu bezig met een intensief behandelingstraject bij een centrum voor reïntegratie en revalidatie. Ik ben nu halverwege en voel me nu al beter dan ik in jaren gedaan heb. Ik heb nog wel een lange weg te gaan, maar heb er alle vertrouwen in dat het goed gaat komen. Mijn advies voor jou is om langs je huisarts te gaan, je verhaal te vertellen (misschien wel verstandig om een dubbele afspraak te vragen) en je zorgen op tafel te leggen.
Ik heb zelf meerdere hartafwijkingen en veel klachten. Wat je aangeeft kan van zoveel dingen komen.... is lastig iets erover te zeggen zo hier vanuit iemand zijn huiskamer. Als je gevoel zegt dat het iets ernstigs is dan laat je huisarts je nogmaals doorverwijzen naar een cardioloog. Of op het moment dat je ergens last van hebt, ga naar de huisarts voor een ecg te laten maken (als hij/zij dit heeft). Probeer je harstslag te tellen of hij te snel of te langzaam gaat. Kijk met een bloeddruk meter of je bloeddruk op zo een moment niet te hoog/laag is. En wat anderen al aangeven, sommigen sporten iedere dag en zijn toch hartpatient. en sommigen kunnen niet eens een half uur sporten zonder ineen te storten. Daar kun je niks van zeggen. Ik heb last van duizelingen, onregelmatige hartslag, te snelle hartslag, vocht vasthouden, te lage bloeddruk en hijgen als ik bovenaan de trap sta (na halve trap al).
Mijn ouders hadden allebei hartproblemen. Mijn moeder is onverwachts overleden aan een hartaanval. De klassieke symptomen bij hartfalen zijn vochtophoping in de benen, vermoeidheid,kortademigheid en vergeetachtigheid. Na het overlijden van mijn moeder voelde ik ook steeds steken in mijn borst en had ik hartkloppingen, zeker als ik savonds in bed lag leek het alsof mijn hart mijn borst uit zou bonken. Ik mocht een ecg laten maken en bloedprikken van de huisarts, maar dat was prima in orde allemaal. De huisarts hield het op stress en paniekaanvallen. Inmiddels zijn we 3 maanden verder en gaat het een stuk beter. Misschien kun je ook vragen om een hartfilmpje en een keer bloedprikken?