Ik ben zelf heel erg gesteld op mijn nachtrust en wordt echt chagrijnig van onvoldoende slaap. Ik ben geen voorstander van altijd maar bij papa en mama slapen. Onze zoon werd tot 14-15 maanden 4-5 keer per nacht wakker, niet overstuur trouwens dat is wel anders, maar bleef wel in zijn eigen bedje. Ik ging dan elke keer eruit, knuffel, kus, slokje water en slapen. Als jouw dochter elke avond overstuur wakker wordt dan zou ik haar lekker bij je nemen. Maar er wel voor kiezen om eerst te slapen in d'r eigen bed (rond bedtijd) en niet direct bij jullie. Onze zoon wordt door de weeks altijd vroeg wakker (05.30) en kruipt dan ook altijd naast mij. We slapen dan nog even een uurtje met z'n 3e in bed en staan dan op.
Het is werkelijk waar niet te geloven... Toen we haar naar bed brachten vroeg ze heel lief of ik op de gang wilde zitten.. tenminste dat denk ik. Ze zei: mama daar zitten? Ipv dit dus huilend te doen. Ik vertelde dat ik dat uiteraard zal doen. Dat ik haar nooit alleen zal laten en ik vertelde dat als je vannacht wakker wordt weet dan dat papa en mama aan de andere kant van de muur liggen en wat denk je... Om 6.30 wakker moeten maken. Vanavond dus weer op die.manier en veel praten en knuffelen en laten weten dat ze altijd op ons kan rekenen
Heel goed!! Voor/ van jullie allemaal. Blijven herhalen dat je er bent voor haar als ze dat nodig heeft.
Wat aardig dat je het vraagt.. om 01:00 moest ze huilen. Even bij haar gezeten, samen de slaaptrainer / uil even bekeken, ze ging weer liggen en zei dat ze ging slapen. Ik loop weg en lig weer in bed en ze begint zoooo hard te krijsen. Mijn vriend pakt haar op, legt dr tussen ons in en ze slaapt DIRECT! Wij ook..
Fijn om te horen Lena, ze word ook ouder en kan zich steeds beter uiten. Hier ook regelmatig tijdens het krijsen gezegd dat hij even diep moest ademhalen en dan vertellen wat er is/wat hij wil, omdat we dat beter begrijpen dan het krijsen. Dat werkte vaak ook nog wel
Haar angst serieus nemen haar niet negeren Dus of continu er heen en troosten Of in je bed tot ze het vertrouwen weer vind in haar eigen bed
Dit... inmiddels is hij 4 en is de strijd nagenoeg voorbij Bij dochter was dit ook het geval, zodra ze naar school ging sliep ze een hele nacht in haar eigen bed/kamer. Tot die tijd kwamen beide kids 's nachts tussen ons in.. of wilden ze in slaap vallen in ons bed en mochten wij ze overleggen naar hun eigen bed.
Mijn vader en moeder zaten altijd bij ons als we bang waren of niet durfden te gaan slapen ( ik sliep zelfs met mijn zusje op een kamer) Mijn vader altijd naast het bed en mijn moeder altijd op de gang. Dit vond ik altijd zo fijn als kind. Dat gaf mij een heel veilig gevoel. Ik doe het dus zelf ook ald het nodig is. TS...in jou geval zou ik doen: bij haar blijven...elke avond zolang het nodig is. Dat gaat echt weer over. Ik heb er ervaring mee met onze oudste. Dat begon ook rond 2 jaar. Met 4 was het helemaal over. In de nacht zou ik haar lekker in bed nemen. Ook dat gaat weer over. Ook hier ervaring mee. Onze dochter had soms nachtangsten en was dan echt overstuur. Dan kwam ze bij ons in bed. En als mijn man thuis was ging ik in mijn dochters bed en sliep zij lekker naast mijn man ( ik slaap niet goed met 3 in een bed, ) Nu zijn ze ouder en is dit allemaal niet meer nodig en denk ik soms zelfs met weemoed terug aan die knusse avondjes samen. Ze zijn nog zo klein...en groeien zo snel op
Mijn zoon v bijna 2,5 komt elke avond tussen ons in rond 22 / 23 uur. Aan een kant wil ik het hem afleren aan de andere kant vind ik het ook wel gezellig. En dan is het zoveel makkelijker hem te pakken en verder slapen dan elke keer weer moeten troosten en uitleggen waarom hij in zijn eigen bed moet. Maar bij hem wel puur verwend hoor. Geen angst volgens mij. Hij huilt maar zodra we hem pakken is hij stil en wil hij naar het grote bed. Ik wil wel over paar maanden hem het peuterbed v mijn dochter geven en dan zij een normaal bed. Hopen dat het dan beter wordt. Heel af en toe zegt zij dat ze ook met 1 van ons wil slapen (snap ik aangezien haar broertje altijd bij ons ligt) en dan blazen we een luchtbed op zodat zij met 1 v ons op het luchtbed kan slapen. Gebeurd misschien 1 x per half jaar. Maar als ze een normaal bed heeft, kunnen we,indien nodig gewoon ruilen. Ik in haar bed en zij bij papa in het grote bed. Moet mijn zoon er inmiddels ook uit zijn natuurlijk Maar hij is ook zo'n druktemaker. Overdag rent en springt hij de hele dag het huis door, geen seconde rust. En bij ons in bed, als hij 's ochtends vroeg wakker wordt, dan kan hij zo heerlijk tegen je aan kruipen de knuffelen en zegt soms zelfs ik vind jou zo lief' of 'ik hou van jou'. Daar geniet ik zo van. Daarom maak ik ook niet zo'n haast met het afleren denk ik. Maar vannacht liggen we dus met zijn tweeën omdat mijn man 1 nachtje met dochter op luchtbed slaapt, en denk maar niet dat ik dan extra ruimte heb hoor. Want mijn zoon wil gewoon strak tegen mij aanliggen, het liefst bovenop mij maar dat vind ik niet goed zou het dan toch een "veilig bij mama" gevoel zijn dat hij 's nachts zoekt?
Bedankt allemaal voor reacties en delen van ervaringen. We zitten iedere avond en middag op de gang tot ze slaapt. Prima.. lekker even alle social media kanalen af. Snachts ook lekker bij ons in bed. Meestal vanaf 01.30. Ik vind het best!! En dankzij jullie weet ik ook dat het gewoon helemaal normaal is. Denk echt dat te wijten is aan enge dromen. Vanmorgen.om 4 uur zag ik haar dromen. Alles schokte en zeik "neeee neeee".. Ze kijkt me even aan en je zag gewoon dat ze blij was dat ik er was en ging direct weer slapen. Het gaat prima zo nu we het accepteren en niet meer luisteren naar de weinigen die zeggen dat je nooit je kind in bed moet nemen!
Als ze iedere nacht om dezelfde tijd wakker wordt, zou je eens naar de orgaantijden kunnen kijken. Jij zegt 01.30u, dat is de tijd van de lever. dat zou dan betekenen dat de lever bepaalde dingen niet verwerkt krijgt. In de lever liggen emoties opgeslagen (iets op je lever hebben). Hier een linkje: https://www.marieclaire.nl/health/het-tijdstip-waarop-je-s-nachts-wakker-wordt-zegt-wat-over-je-mentale-gezondheid Als je meer wilt weten, kan je googlen op orgaantijden. Dan kom je veel info tegen.
Even een update.. het wordt echt alleen maar erger. Savonds mag mijn vriend ook niet bij haar zitten maar ik mag t alleen. Gisteren poging gedaan dat ik beneden bleef maar oorverdovend gegil. Ze trilde op een gegeven moment gewoon. Doen we dus niet weer. Snachts is t tegenwoordig niet meer om 2 uur of 3 uur. Nee hoor, het is 2200 of 2300 en ik lees vaak.. dan moet je echt doorzetten en laten huilen maar het is werkelijk eng wat ze doet. Gisteren van 22.00 tot 22.45 geprobeerd en uiteindelijk gezwicht en in ons bed gelegd en ze valt weer in slaap. Om 23.30 gaan wij naar bed ( we hadden wel even een wijntje verdiend haha) en ze wordt nergens van wakker hè. Licht aan. Wekker's zetten. Als ze in ons bed ligt slaapt ze zo vast. Mijn vriend stootte haar per ongeluk wel een keer aan en ze doet ogen open, glimlacht en slaapt weer. Maandag gaan we naar een bekende osteopaat.. Niet geschoten is altijd mis
Onze uk heeft nooit kunnen slapen bij ons in bed, hij huilde ontzettend veel als baby (verborgen reflux) en hebben veel met hem gelopen. Toen de rust er eenmaal was hadden we tijdens een sprong hele slechte nachten maar konden we hem niet in bed nemen omdat hij dan nog slechter sliep. We legde hem weer in bed en kwamen wanneer hij overstuur was. Het zijn allemaal fases. Dus als het voor jullie werkt warrom niet. Als iedereen er beter door slaapt is het toch goed wat de ander er ook van vind. Als het niet werkt dan is een cosleeper of bedje bij jullie op de kamer ook een optie. Het aanwezig zijn op de gang is heel herkenbaar en is over gegaan met 2 jaar en 5 maanden. Sinds die tijd kon ik gewoon mee naar beneden. Het drama van overdag werd hier alleen maar erger en sliep niet altijd meer en nu is het eenvoudig wanneer hij moe is pakt hij zijn knuffel en gaat liggen op de bank en slaapt.
Hallo Lena, Hier ook een vergelijkbaar verhaal. Mijn zoon is geboren met ernstig zuurstoftekort met een spoedkeizersnee en heeft daarna een aantal dagen bodycooling-therapie gehad. Is dus in coma gebracht en heeft 6 dagen op de NICU gelegen. Daarna moest hij afkicken van de dormicum en morfine. Op de vijfde dag mocht ik hem voor de eerste keer vasthouden. Na twee weken mocht hij mee naar huis. Hij is altijd onrustig geweest en wilde absoluut niet alleen zijn. Is doodsbang alleen en al helemaal in het donker. De eerste vier maanden heb ik hem continu bij me gehad, als ik hem neerlegde was het brullen en krijsen, ook al was ik in de kamer. Tot hij 2,5 jaar was lag ik tot 1 uur s nacht met hem boven vanaf 7-8 uur. Mijn man werkt in de horeca en is er in de avonduren niet. Ik was het af en toe zo zat, nooit een moment voor mijzelf. Inslapen lukte hem heel slecht. Hij zat ook nooit te keten of te rellen, hij lag rustig naast me maar slapen lukte niet. En weggaan mocht al helemaal niet, ik heb hem 2x laten huilen in al die jaren, maar hij was helemaal blauw en aan het overgeven. Al die tijd slaapt hij tussen ons in, want dan slapen we tenminste. Inmiddels is hij bijna zeven en nog steeds is slapen een probleem. Ik blijf bij hem tot hij slaapt, duurt tegenwoordig slecht 1-2 uur, en nog steeds slaapt hij in ons bed. Het is voor anderen zo makkelijk te oordelen, maar op een gegeven moment ben je op. Ook ik ben er van overtuigd dat zijn slaapproblemen en angsten terug te voeren zijn op zijn eerste dagen en heb hem in bijna 7 jaar slechts 2 x laten huilen en dat had niet als resultaat dat hij wel sliep, hij was alleen erg overstuur (en ik ook). Wij kunnen dit gewoon niet en doen dit ook niet. Na zeven jaar mis ik wel het alleen slapen met mijn man, wil dit wel weer heel graag terug, we gaan het komende jaar wel actief trainen om in zijn eigen kamer te slapen, maar lukt het niet, dan maar niet.
Onze dochter sliep pas met 5 jaar door. We hebben haar bij ons laten slapen. Ene keer kwam ze om 4 uur andere keren al om 1. En nu slaapt ze heerlijk in haar eigen bed. Tot nu toe slaapt onze zoon ontzettend goed. Mocht die gaan spoken neem ik hem ook bij me. Laten huilen doen wij niet aan. Er is op dat moment iets, waardoor ze papa of mama nodig hebben.