Keelamandelen moeten verwijderd worden :-(

Onze dochter is met 3 jaar geopereerd. We kregen hoge dosis pcm en diclofenac voorgeschreven als pijnstiller met een vast schema. Dit hebben we ook echt aangehouden. Je zag als het weer bijna tijd was voor medicatie de pijn wat toe nam.
Op zich is het ons verder heel erg mee gevallen. Tuurlijk waren het een paar heftige dagen maar we hebben haar meerdere keren zieker gezien als na de operatie.

Ze mocht de eerste 2 nachten bij ons in bed. We moesten haar ook wakker maken voor medicatie en om telkens slokje te drinken.

Drinken wou ze liever niet maar ze moest telkens kleine beetje blijven drinken. Wij hebben een spuitje meegenomen en gaven dan telkens een spuitje sterk verdunde diksap. Eten kwam vanzelf wel weer.

 

Onze dochter was 4,5 jaar. Ik zag er ook vreselijk tegenop na allerlei horrorervaringen van anderen te hebben gehoord.

Op de dag zelf samen selfies gemaakt in de wachtruimte voor de operatiekamer. Prachtig vond ze de operatiekleding. Tijdens het in slaap brengen mocht ik haar vasthouden en geruststellen.

Daarna meteen aan het ijs en brood en s avonds bij mij in bed genomen en papa in haar bed. Volgende ochtend stond ze heel blij op (wel dagen op paracetamolspiegel gehouden) en at ze meteen twee broodjes. Ze was ookvanplan om een rondje te gaan fietsen, maar dit hebben we tegen gehouden.

Bij haar was het een totaalpakket van neus- en keelamandelen en buisjes.

Dit verhaal om maar even alle horrorverhalen tegen te spreken. Het kan ook allemaal reuze mee vallen dus.

 

is eigenlijk niet veel over te zeggen..
elk kind reageert anders.
wij moesten onze dochter dwingen om te drinken, anders deed ze het niet.
ze heeft alleen haar ranja in het ziekenhuis opgedronken omdat ze anders niet naar huis mocht en dat wilde ze toch wel heel graag.
na een dag of 2 wilde ze voor het eerst weer wat eten en toen is ze wel vrij snel opgeknapt.
maar je hoort idd ook verhalen dat een kind dezelfde dag alweer van een boterhammetje zit te eten

 

Ooh spannend is het, ik had er ook buikpijn van maar is erg meegevallen. We moesten er in de ochtend heel vroeg zijn en alles werd door verpleegkundigen goed uitgelegd, ook aan de kinderen. Uiteraard mocht ik ook mee toen hij in slaap werd gebracht, dit vond ik een naar gezicht en dat had ik niet gedacht. Het duurt best even voordat het lichaam ook stil ligt ook al was mijn zoon al eerder helemaal weg. Dit vond ik akelig. Hij werd schreeuwend uit de narcose wakker en in de verkoeverkamer meteen een ijsje. Hij kalmeerde al snel en was vrij rustig. Rond 12 uur mochten we naar huis en om 1 uur had hij al een krentenbol op. Ik heb de voorgeschreven paracetamol wel netjes gegeven, de eerste dagen. Na het eerste nare uurtje geen centje pijn meer. Hier dus ook een succesverhaal. En het mooiste van alles: alle klachten weg sindsdien.

Nog 1 tip, trek een zwart shirt aan, het bloed namelijk heel erg en dan valt het niet zo op. Mijn zoon gaat als een dolle tekeer als hij ook maar een druppeltje bloed zit, ook al heeft hij verder niets. Qua bloed lijkt het wel een slagveld, als je dan lichte kleren aanhebt bij het troosten lijkt het een beetje griezelig.