dames gister ben ik weer ongesteld geworden en gaan nu naar ronde 10 sommige zijn al veel meer rondes verder en dat is natuurlijk nog moeilijker sorry maar het zit ons nu echt dwars, niet alleen omdat het nog niet gelukt is maar iedereen om ons heen heeft al een kind of is zwanger en constant zitten ze bij ons te peilen hoe het bij ons zit,, wij willen dit nog lekker voor onszelf houden maar het is wel moeilijk ''ja jij bent al bijna 31 en mijn man is 32'',,, zovan hey word het niet eens tijd! het is niet zo dat we er veel mee bezig zijn maar de momenten als je ongesteld word of als mensen je uit zitten te horen doet wel pijn,, ook mensen van onze vriendenclub rookte gewoon toen ze begonnen en hup meteen de 1ste ronde zwanger,, ik ben al zolang gestopt en geen alcohol etc etc hoe gaan jullie hiermee om, overal babys om ons heen en iedereen heeft het alleen maar over babys en wij kunnen niet meepraten en willen het nog voor onszelf houden pffff sorry
Hoi Lizzy, Ik en mijn man zijn pas 'net begonnen' dus ik heb geen ervaring met hoe het is na veel rondes. Ik herken wel heel erg dat mensen in je omgeving er steeds naar vragen. Ik vind dat ook best vervelend, vond dat al toen we nog helemaal niet aan kinderen dachten. Ik vraag er zelf nooit zomaar naar, behalve bij hele goede vriendinnen als een gesprek zo loopt en dan ook heel voorzichtig. Ik voel me heel erg voor het blok gezet, alsof ik opeens zoiets intiems en persoonlijks wel MOET delen omdat het anders alleen maar verdacht zou kunnen zijn. Super irritant. Dus dat herken ik zeker. Ik werkte eerder met vrouwen die in een lastige situatie zaten (zij waren mijn cliënten) en veel van hen werden zomaar zwanger terwijl ze het niet wilden, soms zelfs dagelijks drugs gebruikten. Vaak wilden ze een abortus. Toen realiseerde ik me ook vaak, als een vriendin bijvoorbeeld vertelde dat het bij haar niet lukte, dat wie er wel/niet zwanger wordt niet 'eerlijk' verdeeld is. Nu is de wereld denk ik niet eerlijk (als in: zo werken dingen nou eenmaal niet, of het eerlijk is of niet), maar ik hoop dat je begrijpt hoe ik het bedoel.
Mijn 'schoonoma' vraagt er stééds naar en vorige keer vroeg ze zelfs: "neem je soms iets? de pil ofzo?" Ik was gewoon met stomheid geslagen. Dat was nog in de periode dat ik op mijn menstruatie zat te wachten (was toen al meer dan 100 dagen ah wachten), dus had echt de tranen in mijn ogen toen. Verder ook niet zo heel lang bezig ook nog dus hoor, maar het vragen herken ik wel. Ook al ben ik nog 'maar' 26...
we willen er geen groot ding van maken wat ons leven beïnvloed maar door dat gedram van iedereen merken we wel aan elkaar dat het ons pijn doet bedankt voor jullie lieve reacties
Ja hier hetzelfde. Wij zijn nu 1 jaar bezig en voor je gevoel raakt iedereen die je kent zwanger. En meestal ook gewoon super gemakkelijk. Tegen mij word dan wel eens door kennissen gezegd: Probeer het los te laten het komt vanzelf. Ja lekker makkelijk praten als je zelf in een poep en een scheet zwanger bent. En idd hetzelfde verhaal wat jij zegt over roken en wel heel snel zwanger. Ik gun het iedereen hoor maar het is soms wel erg zuur.. Ik kan er ook steeds moeilijker mee omgaan. Dan is er ineens weer iemand zwanger en zelf blijf je achter. Het is gewoon zwaar k*t, ik kan je nog niet helpen hoe je hier het beste mee om kan gaan want ik weet het zelf ook niet. Zit mezelf ook gigantisch in de weg.. Je staat niet alleen, velen voelen hetzelfde. Sterkte in ieder geval!
hey lizzy, wij zijn nog niet lang aan het proberen maar wel 2 miskramen na elkaar. het moeilijkste aan het verwerken is dat iedereen ineens precies de radar 'aha ze willen kinderen' hebben opgezet (omdat we er ook niets over hadden gezegd maar dus wel moesten zeggen dat we miskraam hadden). en nu elke keer als het over plannen in de toekomst gaat, zegt iedereen: ja als jullie dan een kindje hebben dit of dat'.. of mijn schoonmoeder: wij willen zoooooo graag een kleinkind. dan word ik zo boos en ook heel verdrietig. ik voel me soms alsof ik ineens enkel meetel als ik een kind heb, en mensen hebben precies geen besef van hoe verdrietig het soms is als het allemaal niet zo goed lukt. wij proberen het ook niet te dramatiseren, maar de omgeving maakt dat knap lastig. ik weet helaas ook niet goed hoe je hiermee moet omgaan. na mijn tweede miskraam heb ik wel bewust 3 weken niemand gezien om al dat gedoe te vermijden,maar ja weg gaat dat niet natuurlijk. sterkte!
Is het dan voor jou niet prettig om het wel tegen een goede vriendin te vertellen bijvoorbeeld? Bij mij weten mijn vriendinnen gewoon dat we bezig zijn. Merk dat ze er daardoor juist niet zo erg naar vragen als er anderen bij zijn.
Lijkt mij ook erg vervelend. Zelf zit ik niet in die situatie maar wel iets soortgrlijks.Wij hebben al een dochtertje. Nu zit iedereen om ons heen collega's etc te vragen of we geen tweede willen. Zelfs wordt er letterlijk gezegd is er al een tweede in de maak?! Nu heb ik een paar maanden geleden een mk gehad...Dus ja er was er een in de maak. Ik mag mijzelf enorm gelukkig prijzen omdat ik nu net weer zwanger ben. Heel Pril nog dus niemand weet t bijna nog. Vandaag werd ik weer gevraagd en toen was mijn antwoord...het zou ook zomaar eens anders kunnen lopen en wellicht zijn we bezig maar gaan de dingen nu eenmaal niet zoals je wilt. Het kom t zoals het komt en een kindje kun je niet afdwingen. Misschien dat je zoiets kan zeggen..Ze houden iig wel meteen op
danku allen voor de lieve reacties en steun,, doet mij goed onze ouders, zussen en beste vriendin weten het wel sinds kort op met volle moed naar onze volgende ronde,, jullie ook succes!!
Dat gevoel herken ik en natuurlijk mag je dat gewoon delen! Het blijft iets wat niet went. Ik krijg vaak de opmerking word het geen tijd voor een tweede ik vraag dan altijd in welke winkel ze baby's verkopen. Of dat moeder natuur dat bepaald.
Heel erg herkenbaar al is onze situatie iets anders omdat we al een dochter hebben....maaaaarrrr ze is 2,5 en dan is het wel tijd voor een broertje of zusje toch? Mijn antwoord is dan standaard: dat proberen we al twee jaar. Dan is het vaak stil, tja, als jij direct bent kan ik dat ook Maar het is een keuze om er open over te zijn want ik krijg vaak het idee dat mensen denken dat we hen verantwoording schuldig zijn. Misschien willen jullie niet eens kinderen (bij wijze van), wie zijn die mensen om daarover te oordelen? Wat je ook doet, een mening heeft iedereen xx
Wij zitten zelf in ronde 8, maar voel dat het deze ronde niet gelukt is. Dus zal niet verbaasd zijn als ik over twee dagen ongesteld word.. Ik heb het er ook erg moeilijk mee gehad, helemaal omdat toen wij besloten om het te proberen, mijn beste vriendin zwanger werd. Er waren dus erge zware tijden bij, elke keer die teleurstelling en toch blij te proberen te reageren als je weer een echo zag. Ik ben vanaf het begin van mijn kinderwens heel open tegenover haar geweest en dat zorgde ervoor dat de sfeer tussen ons goed bleef. Nu ben ik bij haar aan het kramen, en de jaloezie die ik soms voelde in de zwangerschap is compleet weg. Gewoon omdat ik haar dit mannetje zo gegund heb. Verder ben ik er sinds deze ronde ook erg open over tegen mijn zussen en mijn moeder. Dit zorgt ervoor dat ik niet meer elke week de vraag wanneer wij nou beginnen. Mijn zus haar kindje is net een jaar geworden, dus het werd nodig tijd dat er een tweede komt. Maar sinds ik verteld heb dat het bij ons wat langer duurt, zijn ze begripvoller en krijg je die harde vragen niet meer. Verder antwoord ik tegenwoordig op de vraag: Wanneer beginnen jullie aan kinderen? gewoon met als we ze mogen krijgen. Ik was het zat om van onze kinderwens zo'n taboe te maken en het geheim om mijn verdriet niet te kunnen delen sloopte me echt. Dus delen helpt bij mij heel erg. Verder helpt dit forum me erg om te zien dat niet iedereen binnen een maand zwanger is. (mijn zus was binnen 1 maand zwanger en mijn vriendin ook beide keren) dus het geeft hoop dat het wel gaat lukken het duurt gewoon eventjes wat langer. Houd moed, het is je gegund en ik zal voor je duimen dat het de volgende ronde wel raak is xxx