ja, dit. Ik zou het hem uitleggen en dan samen een oplossing zoeken. Je kan ook een werkplek buiten de deur zoeken. (Maar dan moet hij thuis meer doen).
Vervelend zeg, ik heb hetzelfde 'probleem'. Ik heb met mijn man afgesproken dat als ik thuis aan het studeren ben, hij eerst even vraagt of hij een dag kan opnemen. Als het niet uitkomt, dan zeg ik dat ook eerlijk en hij neemt dan een andere dag op. Daar doet hij verder niet moeilijk over, geen idee wat ik anders zou moeten doen...
Ik begrijp je irritatie, ook al is het huis ook van mijn man, ik vind het ook vervelend als ik thuis werk en hij ook thuis komt, klinkt niet aardig, maar ik kan mij dan veel minder goed concentreren. Los van het feit dat je al veel ballen omhoog moet houden, hou er rook rekening mee dat je zwangerschap echt snel veel zwaarder gaat worden met twee kindjes in je buik (en een die rondloopt) en dat je wellicht eerder rustig aan moet doen. Ik zou als ik jou was je man hierop attenderen, zodat je liever eerder dan april klaar bent dan later. En als hij gaat klagen over de 60 uur werken per week zou ik aangeven dat dat niet bijdraagt aan het zoeken naar een oplossing.
Dit! Rekening met to houden is in hun beider belang. Plus dat ik het ronduit asociaal vind dat hij gaat lopen stofzuigen als zij bezig is met haar werk en zij al aangeeft zich moeilijk te kunnen concentreren.
Hier lees ik de oplossing. Jij neemt zijn kantoor in beslag. Hij gebruikt 'm toch niet. Maar ik snap je helemaal hoor. Gezien de situatie waarin jij nu zit, vind ik dat jouw vriend je de ruimte en rust moet gunnen om je studie af te maken. Tuurlijk is het zijn huis, maar laat hem eerder thuiskomen of thuiswerken wanneer de tweeling er is. Wat jammer dat hij jou hierin niet tegemoet komt. Het is immers maar voor een korte tijd. Ik zou nogmaals met hem om tafel gaan. Hier zou het een flinke ruzie opleveren, maar mijn partner begrijpt dit wel, dus zal het hier niet zover komen. Enne 60 uur werken? Ik denk dat jij meer uurtjes bezig bent.
Net nog met vriend erover gesproken... Hij gaat in ieder geval zaterdagmiddag naar zijn moeder met ons zoontje, daar een nachtje logeren en komt pas zondag avond weer terug. Erna zal hij aan mij vragen wat uitkomt qua thuis werken. Ben benieuwd hoelang het echt zo is
Dat is zwaar irritant! Ik zou zeggen: afspraken maken over de werkverdeleing en hem voorschotelen wat er gebeurt als je je afstuderen moet uitstellen tot na de geboorte. Je bent zo een half jaar verder en dat kost meer dan het oplevert om 2 dagen minder opvang te regelen.
Er is al veel over gezegd, maar dit vind ik wel heel belangrijk: het huis is op een studiedag niet alleen een huis, maar ook een werkplek. Dat zien veel mensen niet en dat maakt thuis werken/studeren soms iets lastiger. Zo haal je er wel de emotionele lading vanaf dat het ook het huis van TS haar man is, want die redenatie geldt op die dagen niet. TS wil rust op haar werk-/studieplek en dat is een heel redelijk verzoek.
Ik zou eens goede afspraken maken over het huishouden... vind zijn houding ontzettend kinderachtig mbt zijn zogenaamde 60 uur werken en jou ALLES in huis laten doen... Ik snap ook niet zo goed waarom je dat doet? Hij heeft toch ook voor dit huis,jou en de kinderen gekozen.... dan hij toch ook wel zn handen laten wapperen Maak een lijstje met wat hij moet doen en hang het op, dan is het duidelijk Hoe zie je dit voor je met straks 3 kinderen waarvan 2 baby's... gaat ie dan ook nooit wat doen omdat hij "60" uur werkt....🙄
Het lijkt wel alsof er meer speelt waardoor je die irritaties hebt... Ik zou juist blij zijn als mijn man smiddags thuis is, helpt in het huishouden etc...... je kan toch vragen of hij rekening met je wil houden zodat jij rustig kan gaan zitten voor je studie... ik snap wel dat je vriend boos word als jij hem vraagt ergens anders te willen werken. Het is toch ook zijn huis waar hij elk moment mag zij net als jij? Mijn advies is praat met hem en vraag hem wat meer rekening met je houden zodat je geconcentreerd bezig kan gaan met je studie.
Ik begrijp het heel goed en herken het ook. Tijdens de laatste loodjes van mijn studie was ik ook zwanger en ik had echt vaste gewoontes met studeren, als mijn man dan ineens thuis ging werken of een beetje ging rommelen, werkte me dat echt op mijn zenuwen. Ik heb toen aangegeven dat ik eens zou demonstreren hoe dat werkte voor mij... en oo een werkdag ben ik eens bij hem op het kantoor gaan zitten Hij heeft een eigen kamer. Beetje plantjes water even, koffie drinken, even weg lopen en even later weer terug... Punt was gemaakt En we besloten dat hij op vrijdagen thuis zou werken, dan ging ik naar een flexplek. Zo had hij zijn thuis-tijd, ik ook, en verder konden we lekker allebei goed werken. Het ging echt om die laatste looejes, eenmaal klaar kon mijn man ook weer thuiswerken wanneer hij maar wilde. Maar ik moet zeggen dat hij nu soms nog wel eens een ochtend aanlummelt; treuzelen, niet echt iets dóen... daar word ik gek van
Haha, Fuddey, dat is dus precies wat ik bedoel: als je thuiswerkt, is dat op dat moment dus een werkplek. Niemand zou het in zijn hoofd halen om dat soort fratsen uit te halen op kantoor, waarom thuis dan wel? Mooi dat je het zo inzichtelijk hebt gemaakt voor je man
Heel herkenbaar TS, ik werk het meest thuis als zzp'er buiten vergaderingen en klantafspraken om. Ik heb ook een man die 60+ uur werkt, én ik heb een tweelingzwangerschap doorgemaakt. Vrijwel alle argumenten en meningen die jij nu vertelt van/over jezelf en jouw man, zijn hier ook gepasseerd. Wat Gitta zegt, jullie huis (en/of de desbetreffende kamer) is nu een werkplek en er gelden dan ook meer werkregels dan thuisregels. Natuurlijk is het ook zijn huis, maar de regels zijn in werktijd gewoon anders. Jij komt tenslotte zijn werkruimte ook niet herschikken of gezellig daar jouw ritme houden (doe je dat wel, dan gelden in zijn kantoorruimte dan ook zijn regels). Een tweelingzwangerschap is een stuk zwaarder en als ik voor mezelf spreek: de dubbele hormonen gaven mij flink concentratieverlies en ik vergat de helft van wat ik zei en deed. Ik heb tot en met 34 weken vol doorgewerkt, maar kreeg helaas na de 22 weken wel moeite om mijn eigen werkdruk aan te kunnen. Ik heb dan ook diep respect voor je, en hoop dat jouw man zich mettertijd gaat realiseren hoe zwaar dit is! Vertel het i.i.g., dan geef je hem de kans om zich ook in jou in te leven. Met deze gegevens: maak heel duidelijke en precieze afspraken over wat je van elkaar mag verwachten en wat je wil. En vooral ook wat jij nodig hebt! Ook na de geboorte, want dan ben je er (als je voldraagt tot 37+ weken) waarschijnlijk wat slechter aan toe dan na de geboorte van een eenling. En laat hem tegen die tijd eens zelf ervaren hoe zwaar het is 'om het eens in je eentje op te knappen' met twee baby's van enkele weken én een ouder kindje die ook aandacht en verzorging wil. Succes, sterkte en geluk gewenst!!