Ik word hier zo onderhand knettergek van Mijn zoontje heeft een ietwat moeilijke start gehad met reflux, koemelkallergie en KISS. Wekenlang heb ik met hem rondgelopen en rechtop met hem "geslapen" omdat hij verging van de pijn zodra hij lag (niet alleen van de reflux, maar zijn nek was ook in slechte staat door de vacuümbevalling). Na medicatie, fysiotherapie, osteopathie en aangepaste voeding gaat het nu sinds kort redelijk *even afkloppen* Hij kan in ieder geval zijn nek weer bewegen, maar heeft nog wel een verkalkte cefaal hematoom, waardoor hij plat nogal wiebelig ligt. Op zijn zij in een bepaalde houding lukt het hem tegenwoordig wel aardig om te slapen. Maar dan wel met mij naast hem (we co-slapen sowieso vanwege de stikincidenten) en dan het liefst nog terwijl ik zijn hand vasthoud Maar zodra hij het bed ziet, raakt hij totaal in paniek. Niet het "gewone" babyhuiltje, maar echt totale paniek en angst. Ik doe zo m'n best om het dutten relaxt te laten verlopen (badje/boekje/knuffelen/knuffelknijn/nachtlampje), maar het helpt tot nu toe voor geen meter. Met als gevolg dat ik dus iedere twee uur naast hem lig. Probeer ik weg te sluipen, dan is hij per direct wakker en grijpt me vast of begint hysterisch te krijsen. Laten huilen durf ik ook niet, want hij is fan van breath holding spells. Heeft er iemand tips hoe ik hem kan helpen? Hij is zo'n enorm lief kind, maar zo angstig om te gaan slapen. En ik snap het wel, want het was maandenlang ook gewoon hartstikke rot voor hem :x Maar ik krijg zo helemaal niets meer gedaan. En er is voor mij ook geen bal aan om constant op bed te moeten liggen Maar bovenal wil ik zijn angst verhelpen, want het breekt m'n hart Voorheen ging ik 's middags met hem wandelen zodat hij schuin in de Maxi Cosi kon slapen en ik ook even frisse lucht had, maar dat wil hij niet meer...
Inderdaad, een draagdoek of een draagzak. Of het maar laten gebeuren, hoewel ik me kan voorstellen dat je daar helemaal klaar mee bent. Sterkte!
Ach wat vervelend voor hem dat hij zo'n angst heeft om alleen te gaan slapen. Misschien bang om weer pijn te krijgen. Gelukkig heeft hij een moeder die er voor hem is. Dikke pluim voor je dat je dit doet voor je kind. Ik snap best dat je het helemaal zat bent. Maar zo te horen gaat het wel met kleine stapjes vooruit. Eerst kon hij niet eens zelf in zn bed liggen, nu wel, al heeft hij jou er nog bij nodig voor de veiligheid. Waarschijnlijk gaat het steeds beter en zal hij je steeds minder nodig hebben. Ik zou zeggen probeer het je zelf zo comfortabel mogelijk te maken. Pak je i-pad erbij of een breiwerk. Als je kind een tijdje geslapen heeft in zn bedje zonder pijn en ziet dat mama er voor hem is, dan zal hij misschien wat minder opzien tegen het gaan slapen en dan kan je rustig hem laten wennen aan het feit dat je er niet altijd naast zult zitten. Maar eerst die angst voor het slapen gaan overwinnen lijkt mij. Veel sterkte ik hoop dat hij snel makkelijker gaat slapen.
Jeetje wat rot voor je kindje en nu ook echt voor jou! Lijkt me vreselijk om je kindje zo te moeten zien Toen ik in het z'huis lag, raakte ik aan de praat met een verpleegkundige (het was rustig haha). Zij vertelde dat er een afdeling in het z'huis is voor kindjes die thuis niet goed kunnen slapen. Dit ging dan bijv om kindjes die oververmoeid waren en dat ze in z'huis gingen helpen om er weer ritme in te krijgen. Misschien kunnen ze je hier ook mee helpen? Door alle medische toestanden heb je vast mog wel contact met artsen in het z'huis. Misschien kun je hier eens naar vragen? Of misschien hebben zij andere ideeen. Sowieso mijn complimenten voor jou dat je een topmama bent!! Je wilt het beste voor je kind en doet daar zo te lezen alles voor. Het is niet meer dan logisch dat jij ook een keer aan je taks zit. Vraag hulp, is echt niet erg hoor en uiteindelijk alleen maar beter voor je kindje. Een mama die zich goed voelt, betekent ook een kindje dat zich goed (beter) voelt. Sterkte meid!
Jeetje wat heftig zeg. Volgens mij ga je er hardstikke goed mee om, wel respect voor. Heb geen tips maar hoop dat het met de tijd beter gaat. Volgens mij zit er wel een stijgende lijn in. Misschien steeds iets verder weg gaan zitten? Mijn zoontje sliep eerst alleen op mij of op de vorst van mijn man. Toen in de box gelegd en in het begin erboven gehangen en toen ernaast en blijven praten en nu kan ik ook uit de kamer zijn. Maar mijn zoontje heeft verder geen problemen gehad allen beetje moeite met zelf slapen.