Ik was vandaag in de Ikea en ik kwam tot de conclusie dat bijna alle moeders toch wel erg chagrijnig kijken zeg! Valt jullie dat ook wel eens op? Zijn jullie zelf chagrijniger sinds jullie kinderen hebben? Ik kreeg ook een beetje medelijden met de mannen. Ik vind de Ikea erg leuk, dus ik heb het idee dat ik zelf wel blij kijk. Mijn vragen zijn dus eigenlijk: 1. voel jij je chagrijnig als je met kinderen bent, en dan in openbare plekken? (geen Efteling) 2. Is jouw partner de dupe als je niet lekker in je vel zit en klagen jullie partners daar over? Ik weet niet of het stomme vragen zijn, ben eigenlijk best wel nieuwsgierig....
Haha mijn man en ik liepen laatst door Ikea en het viel ons op dat íedereen chagrijnig keek! Grappig dat jou hetzelfde opviel Ik ben niet vaak chagrijnig, maar ik reageer het wel een beetje op mijn man af als ik het ben. Door bv kortaf te zijn. Hij klaagt daar niet echt ver, maar doet exact hetzelfde als hij slecht gehumeurd is Ik ben met kinderen juist vaak vrolijk, actief en doe gekke dingen
Nee, heb ik volgens mij geen last van haha. Maar het was mij ook opgevallen laatst ja. Vooral in de supermarkt, bij de huisarts in de wachtkamer en op het schoolplein. Moeders kijken vaak zo somber en streng voor zich uit. Leef, lach 😁😁
1. Nee, ik ben meestal gewoon vrolijk als ik met mijn kinderen op openbare plekken ben. Maar het kan wel eens voorkomen dat ik chagrijnig ben, maar zeker niet standaard. 2. Ja soms wel. Andersom net zo. Maar je zegt dat de vrouwen chagrijnig keken, maar waren ze ook daadwerkelijk chagrijnig? Ik heb namelijk vaak genoeg gehoord dat ik niet zo boos moest kijken terwijl ik gewoon een prima gestemd was. Blijkbaar heb ik gewoon een boos/chagrijnig hoofd , wie weet die vrouwen ook?
Als ik in de Ikea loop (zeker met kinderen) ben ik ook chagrijnig. Maar over het algemeen hebben de kinderen mijn leven mooier en leuker gemaakt. Dankzij hen zit ik ook beter in mijn vel, ben ik een leuker persoon geworden en een stuk zekerder van mijzelf. En dat straal ik volgens mij ook uit als ik met ze op pad ben. En ja als ik boos/chagrijnig ben is mijn partner daar de dupe van, evenals de kinderen. Maar nee, daar klagen ze niet over. Andersom is dat namelijk ook zo en ben ik de dupe.
Ik ben wel meer moe sinds ik moeder ben en dan ben ik wel wat chagerijniger. Afreageren op mijn vriend kan ik als de beste. Hij ook oo mij.
1. Nee hoor! Gezellig! Alhoewel ik best wel eens een off day kan hebben. Net zoals iedereen. Maar dat had ik ook toen ik nog geen kind had haha. 2. Uuh.. ja.. en nee hij klaagt er niet over. Gebeurd niet zo vaak. Meestal gaat het als volgt; hij doet een ienieminie pietsie dingentje niet zoals ik het voor ogen had. Ik flip de pan uit, raas door ( ondertussen met lades smijtende enzo, haal erbij dat hij 8 maanden terug ooooooook al niet naar me luisterde ect ect, raas nog even verder door, smijt een koekenpan op het fornuis, barst in huilen uit, vriend pakt me vast, geeft me een knuffel en zegt; doe nou eens rustig. Dan begin ik weer; IK BEN RUSTIG... vervolg mijn huilbui weer, voel me lullig en begin NOG harder te brullen, met snot enzo... hij pakt me (weer jaja ) vast, ik gooi alles eruit, hij geeft me een kus, schenkt een glas wijn in en dan is het eigenlijk wel weer goed...)
Ik ben nooit chagrijnig eigenlijk, nu wel sinds ik zwanger ben. Maar ik weet van mezelf dat ik wel chagrijnig kan kijken, als iemand daar over begint zeg ik dat mijn gezicht zo gewoon het lekkerst zit.
Precies dit. Ik krijg het ook vaak te horen, terwijl ik helemaal niet boos ben, mijn neutrale blik is gewoon zo, sorry Aan de andere kant, ik heb een bloed ***hekel aan de Ikea (of andere grote winkels) dus als je me daar ooit eens tegenkomt, dan kijk ik zeker chagrijnig ja, met of zonder kinderen.
1. Nee hoor. Althans tot nu toe nog niet gehad. 2. Mijn partner is zeker de dupe als ik niet lekker in mijn vel zit. En dit is andersom ook zo. Kan best zo zijn dat ik soms onbewust wat bozig/chagrijnig kijk. Kan mijn gezicht niet de gehele dag in de plooi houden.
Haha..ik word al chagrijnig als ik aan de Ikea denk.. Maar volgens mij ben ik best een vrolijke opgeruimde moeder verder.
Ik word niet chagrijnig van mijn kind, maar van de Ikea... en dan vooral van de mensen die slenteren en het als uitje zien ipv een winkel
Hahaha geweldige reacties. Hier voel ik me niet chagrijnig, ik kies er zelf voor om op pad te gaan. Als ik chagrijnig ben blijf ik meestal thuis haha en ja dan is mijn man de dupe. Hij zegt er nooit wat van, maar denkt wel ...vrouwen
haha, 2= herkenbaar, emotionele buien> ik moet zeggen dat jouw man heel goed reageert, die van mij gaat zijn stem verheffen >> pfff.. daar wordt het dus alleen maar erger van (off topic)
Ik ben gewoon uitgeput de laatste weken en dan zie ik er chagrijnig uit terwijl ik vooral mijn best doe mijn ogen open te houden. Mombies zien er ook niet helemaal vrolijk uit. Wat de kinderen betreft heb ik heel veel geduld. En als ik bozig kijk doet mijn oudste het terug en dan heb ik dat gelukkig snel door. Zij zijn mijn zonnetjes. Mijn vriend is wat vaker geen zonnetje in huis.
Ik werk in een supermarkt, poeh... je moet die moeders eens horen 😅 Oké, ik heb ook een peuter die zijn zin door wilt drijven en een dreumes die het nog wel eens op een gillen zet.. Maar ik kan echt zo slecht tegen dat negatieve gedoe altijd..pff
Aldoende leert hij 8,5 jaar terug was het niet zo. Inmiddels weet hij heel goed hoe hij moet reageren wilt hij het servies nog heel houden 😂
Ikea op zaterdag.. ja dan ben ik chagrijnig haha. Dat ontwijk ik echt. 1. Nee ik voel me niet chagrijnig als ik met mijn kinderen op een openbare plek ben. Ja, ik heb soms wel een dag dat ik minder vrolijk ben maar dat had ik ook voor ik kinderen had. Dat heeft iedereen toch wel? 2. Als ik eens chagrijnig ben is mijn man daar wel de dupe van. Maar andersom is dat ook zo. En dat kunnen we goed van elkaar hebben gelukkig.