Joh kom op.... wat een raar advies! Natuurlijk zijn de reacties hard in sommige gevalen maar wel de werkelijkheid! Ik denk dat ze eigenlijk van geluk mochten spreken dat ze zich konderen voorbereiden op zijn dood. Het klinkt heel cru maar ze konden afscheid nemen en met elkaar een oplossing bedenken voor de aankomende situatie waarin ze zouden komen te verkeren. Het is maar net hoe je hierin gaat staan. Ik ben mijn moeder plotseling verloren. Was net gescheiden en zat middenin een vechtscheiding. We hebben mijn moeder zelf gevonden nadat ze ons had opgebeld dat ze zich niet lekker voelde. Inclusief het gedoe met ambulance politie en intrappen van haar deur. Dit is een traumatische ervaring voor mij geweest waar ik tot op de dag van vandaag last van heb. Maar ik moest door.... heb kinderen en mijn werk. Je kunt niet bij de pakken neer gaan zitten. Je moet handelen, dingen regelen en je leven draaiende houden. Niks krijg je voor niks en je bent zelf verantwoordelijk voor je eigen geluk, welke vervelende gebeurtenissen je ook mee maakt in je leven.
Niemand ontkent dat het heel moeilijk is je vader en man te verliezen, maar ze moeten wel door he, anders is het geld straks echt helemaal op en zitten ze nog verder in de problemen... zussen zijn oud genoeg om hun verantwoordelijkheid te nemen, te gaan werken, kostgeld te betalen of uit huis te gaan (zodat moeder recht krijgt op toeslagen?).
Justme1974....enig idee hoeveel mensen er overlijden per dag? Die hebben allemaal (de meesten dan) naasten die hierom rouwen. Twee gezonde (neem ik aan) dames van 22 en 25 horen gewoon te werken ipv op de zak van hun ouders te teren. Blijkbaar kon dit financieel toen de vader nog leefde maar nu niet meer. Ik denk dat ze als de sodemieter voor inkomen moeten gaan zorgen. En ik denk dat als moeder niet meer wil of kan werken het huis verkocht moet worden zodat er geld beschikbaar komt om van te leven. in dit geval is er geen sprake van recht hebben op dingen via de overheid. Ik denk dat de ouders gewoon niks geregeld hebben voor het geval een van hen overlijdt. En daar plukken de achterblijvers nu de zure vruchten van. TO wat zeggen je zussen ervan? Zijn ze bereid om hun handen uit de mouwen te steken?
Dat de financiën niet goed geregeld waren komen we helaas nu pas achter. Er zijn nergens schulden, achterstanden of kredieten etc. Maar de verzekeringen waren gewoon niet voldoende. Er is een deel op de hypotheek afgelost en dat is het. Tot aan november waren de artsen erg positief over het verloop van de ziekte maar helaas is hij een maand lager toch terminaal verklaard. Toen waren mijn ouders natuurlijk met hele andere zaken bezig. Mijn zusjes zijn zeker niet lui. En ze hebben wel een klein beetje inkomen. Mijn zusje van 22 ontvangt dus een thuiswonende studiefinanciering. In haar geval het maximale en geen lening. Er zou geleend kunnen worden in het ergste geval van nood (liever niet natuurlijk). En wat ik zojuist heb begrepen heeft ze sinds deze week ook een schoonmaakbaantje. Dit probeert ze zoveel mogelijk te combineren met haar studie. Maar dit is niet altijd even makkelijk. Maar ik denk nu maar zo, alle kleine beetjes helpen nu even. Mijn zusje van 25 had tot 2 weken terug een baan. Helaas door de omstandigheden voelde zij zich genoodzaakt om ontslag te nemen. Hierdoor dus geen recht op ww. Van haar heb ik inmiddels begrepen vandaag dat zij vanaf april weer werk heeft. Helaas is dit seizoenswerk of en met oktober. Maar ook hiervoor geldt, er komt in ieder geval wat binnen. Ik heb jullie reacties inmiddels laten lezen aan moeder en zusjes. Dat was even hard maar wel het beste. Ze snappen natuurlijk alledrie dat er meer inkomen moet komen en zijn echt wel bereidt om kutbaantjes aan te nemen om het zo maar even te zeggen. Om mijn zusjes maak ik me uiteindelijk niet meer al te druk. Ik verwacht dat dit wel goedkomt en hun steentje bij gaan dragen. Ik maak me wel heel erg veel zorgen om mijn moeder. Het zal niet de eerste keer zijn dat stress een tia veroorzaakt bij haar. En ik wil niet haar binnenkort tussen 6 planken moeten laten afvoeren.
Lijkt me ook verstandig dat je moeder zich in gaat schrijven bij de woningbouw en dat het huis te koop gaat. Verder moet ze een afspraak maken bij het wijkteam/buurtteam. Daar zitten mensen die goed op de hoogte zijn van regelingen en mogelijkheden. Je zussen moeten officieel een bedrag van 364 (uit m'n hoofd) per maand bijdragen zolang ze thuis wonen. Daarmee zou je moeder dus aardig ruimer komen te zitten al.
Inschrijven kan natuurlijk altijd. Echter, er is een wachtlijst van 5 jaar. Het huis verkopen is geen optie. Huren zal duurder zijn. Ook met de toeslagen.
Daarom staan wij ook ingeschreven, inmiddels 15 jaar ofzo, voor het geval het nodig is hebben we meteen een huis. Maar goed, daar hebben jullie niets meer aan. Het huis is gedeeltelijk afbetaald neem ik aan of er komt een spaardeel vrij om af te lossen, dan houd je dus geld over.
Goed dat je de reacties hebt laten lezen. Ze zijn in elk geval helpend bedoeld. Natuurlijk is het een ontzettend trieste en zware situatie, maar ze moeten in actie komen. Gelukkig heeft je studerende zus een bijbaan en de andere zus een seizoensbaan. Tot die start inapril kan ze nog iets anders gaan doen.
Misschien een tip, en misschien ook bij je zussen in de buurt: orderpicker bij bol.com of Wehkamp of zo. Ideaal voor studenten, je kan zelf de ploegen aangeven welke je wil werken en welke dagen je beschikbaar bent. Heb het zelf ook een half jaar gedaan vorig jaar toen ik tussen twee banen in zat. Ze vragen altijd mensen! Succes met alles op de rit krijgen.
Inderdaad.. misschien is het in verhouding duurder om te huren - maar dat zal ze dan wél op kunnen brengen.. (evt op een gegeven moment met hulp van huurtoeslag mocht er echt nergens meer een potje zijn). Blijven wonen in het huis lukt niet als ik het goed heb begrepen, maar huren zou dus wel kunnen ook al zou dat in verhouding duurder uitpakken.
Laat ze zich sowieso zo snel mogelijk inschrijven bij de woningbouw. Inclusief huurtoeslag zal je moeder met een minimumloon aan kale huur iets meer dan 200 euro kwijt zijn. Kan me niet voorstellen dat ze dat nu aan hypotheek betaalt? Echt belangrijk dat er iemand mee gaat kijken die verstand heeft van alle mogelijkheden, regelingen, tarieven, etc. Ik heb het idee dat er nu vooral gerekend wordt met brutobedragen. En ik denk dat er veel meer mogelijk is dan je moeder nu denkt. Als het wijkteam niets kan doen, zou ik even een gesprek met een goede budgetcoach maken.
Allereerst sterkte met het verlies van je vader. ik weet uit ervaring (moeder en schoonvader) dat het verlies van een ouder er behoorlijk in kan hakken. ik sluit me echter wel aan bij een groot aantal reakties die hier eerder zijn gegeven. Het leven gaat door, en je moeder en zussen zullen er het beste van moeten maken. N.a.v. je laatste reaktie vraag ik me ook af waarom je zus in vredesnaam ontslag heeft genomen 2 weken geleden, wetende dat deze situatie eraan zat te komen? ik vind dat echt moeilijk te begrijpen eerlijk gezegd.
wat vreselijk voor jullie ts, maa kan mij wel de reacties indenken. Is het een idee om een accountant oid mee te laten kijken. Zij zijn wat meer op de hoogte en weten misschien waar er wat geld te halen is. Idd de zusjes, hoe hard ook, zullen ook even hun beste beentje voor moeten zetten en kijken wat ze kunnen betekenen
Ik zou een gesprek aangaan bij de woningbouw. Wanneer haar huis verkocht moet worden omdat ze de financiële middelen niet heeft rond te komen heb je kans dat ze een urgentie afgeven. Je hebt gelijk dat huren bruto duurder is dan een koophuis alleen zal zij wel huursubsidie ontvangen. Daarnaast zal ze wanneer ze met een koophuis geen bijstand kunnen ontvangen. Hoe vervelend ook, met een eigen vermogen heb je geen recht op financiële hulp.
Hou toch op. Je moest eens weten wat mensen op hun bord krijgen! Daarb en jij niet uniek in. En weet je wat ik doe? Opstaan en doorgaan. Want de maatschappij is niet verantwoordelijk voor mij. Tijdens mijn hbo studie kreeg ik meerdere longembolieen (met zkh opname en revalidatie) verloor ik een kind, stierf niet veel later een goede vriendin en kreeg mijn vader een hartinfarct. Naast mijn studie maakte ik elke avond 1.5 uur schoon en daarna 3 uur telemarketing. Élke dag naast college. Ik was moe, verdrietig en gestrest. Maar van hard werken wordt je niet minder. Opstaan en dóór. En als het écht niet gaat, dan is er hulp.
Ze heeft mogelijk wel recht op een bijstandsuitkering, ligt aan de overwaarde: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/bijstand/vraag-en-antwoord/wanneer-heb-ik-met-een-eigen-huis-recht-op-bijstand
Petje af voor jou, dat meen ik oprecht! Maar bedenk wel dat iedereen anders is en dat niet iedereen de kracht heeft om gelijk weer op te staan en door te gaan.
Daarom zeg ik ook dat als het écht niet gaat, er hulp is. Of zou moeten zijn. Maar ik heb het idee dat veel mensen het wel makkelijk vinden zo. Ik had tijdens mijn studie bv recht op wajong. Omdat ik ook nog eens reuma heb. Maar dat wilde ik niet. Ik wil doen wat ik kan. En dat zegt niets over wat een ander kan. Maar ik reageerde dus op die reactie waarbij het leek alsof alleen zij narigheid had meegemaakt. Nou je ziet het, ook met meer narigheid kun je het redden.
Zoals ik mijn ervaring deelde, je hebt geen keus! Je bent zelf verantwoordelijk voor je geluk en kun je hier zelf geen uitweg in vinden dan is er altijd hulp te krijgen.
Gecondoleerd en wat een nar situatie voor je moeder zeg... Wat betreft je zussen, uitzendbureaus. Mijn vriend zat begin januari plots klap zonder baan, zonder recht op ww en heeft alle uitzendbureaus benaderd. Binnen een week was hij aan het werk. Oké, niet zijn ding en voor een klein deel van wat hij eerst verdiende, maar hij is gewoon gegaan... verstand op 0 en doen wat je moet doen. Paar weken gedaan en via via weer in iets anders gerold en per april heeft hij ergens een jaar contract! Geen tijd voor smoesjes en excuses van je zussen! (Laat ze dit topic lezen haha)