Sinds ruim een half jaar woon ik met mijn dochter in onze eigen woning. De situatie is nu tot rust gekomen en ik heb een goede omgang met mijn ex. We kunnen goed met elkaar overweg, af en toe doen we iets met zn drieën en hij is meegeweest op wintersport vakantie omdat hij de eerste wintersport van zijn dochter graag wilde meemaken. Om de twee weken is onze dochter het weekend bij hem, verder bij mij. Dit betekent dat ik eigenlijk de volledige zorg heb, inclusief ochtendspits en avondspits (op werkdagen sochtends stressen om haar op tijd weg te kunnen brengen en op tijd op mijn werk te zijn en savonds op tijd weg van mijn werk om voor de file terug te zijn op de opvang). Mijn ex werkt in dezelfde stad als waar ik werk en woont daar doordeweeks ook. In het weekend woont hij anderhalf uur verderop. Op woensdagavond komt hij, indien mogelijk, mee eten om zijn dochter te kunnen zien. Dat breekt volgens hem de week ook een beetje. Nu merk ik dat het me een beetje begint te irriteren dat hij meer komt wanneer het hem uitkomt, terwijl ik het persoonlijk fijn zou vinden als hij donderdagavond komt, zodat hij mij kan ontlasten door onze dochter van de opvang te halen (als hij dan toch komt, kan hij toch ook een beetje meehelpen lijkt me?) Ik vraag me af wat normaal is in zo'n omgang. Wat kan ik vragen en wat niet? Ik ben me ervan bewust dat wij een luxe hebben dat we zo met elkaar kunnen omgaan maar denk dat daarin ook de valkuil ligt dat ik soms te snel over mijn grenzen laat gaan. Ook ben ik benieuwd naar hoe jullie dit doen met jullie ex
Heel eerlijk? Jullie zijn niet voor niks uit elkaar. Heel fijn dat jullie zo goed met elkaar om kunnen gaan maar dit kan ook vreselijk verwarrend voor jullie dochter zijn. Om het weekend is een normalen omgang wanneer je geen co-ouderschap hebt. Hier zijn de kinderen de helft van de week bij mij en de andere helft bij hun vader. In het begin hielpen we elkaar ook maar eigenlijk is dat gewoonweg niet te doen en voor de kinderen echt heel verwarrend. Wij hebben nu de afspraak dat we ieder zelf verantwoordelijk zijn voor opvang indien nodig. Misschien kun je afspreken dat hij de zorg op woe over neemt maar dan wel hij hem thuis. Dus ophalen, eten, slapen en naar school brengen.
Omgang met ex is hier heel goed maar tegelijkertijd ook zakelijk. Bij elkaar eten, samen op vakantie..zijn dingen die wij nooit hebben gedaan, ook niet toen er nog geen andere partners in beeld waren. Zou er alleen voor gezorgd hebben dat onze dochter zich zou afvragen waarom we eigenlijk uit elkaar zijn gedaan. Als het voor jullie wel werkt is dat natuurlijk prima maar hou er wel rekening mee dat wanneer een van jullie een nieuwe partner krijgt dit de omgang die er nu is zeercwaarschijnlijk zal veranderen (althans..kan me eerlijk gezegd niet vootstellen dat een nieuwe partner een vakantie met je ex ziet zitten?) en jullie dochter er alsnog aan zal moeten wennen.
Jullie hebben gelijk dat het voor onze dochter niet te verwarrend moet zijn, daarom kiezen we bewust vaste dagen dat hij is, zodat we wel een soort van regelmaat in zit. Die vakantie was trouwens wel eenmalig hoor. Ik ben hier misschien heel naïef in, maar als ik of mijn ex een nieuwe partner zou krijgen en er meer kinderen zouden komen dan zou het ons ideaalbeeld zijn dat onze dochter niet als enige een weekend naar papa moet. Mijn ex heeft aangegeven dat hij eventuele volgende kinderen met liefde een weekend erbij wilt hebben om onze dochter niet het gevoel krijgt dat zij als enige over en weer moet. Zo zijn er meer van die dingen, zouden nieuwe partners dit echt zo erg vinden of is het juist mooi als het ook zo harmonieus kan?
Het idee is heel mooi maar daar moeten nieuwe partners ook achterstaan. Ik ben zo'n nieuwe partner en nou is de band tussen mijn man en zijn ex absoluut niet goed dus zou zoiets hier geen optie zijn maar evengoed: No way dat ik onze kinderen in de weekenden ga missen omdat het leuk zou zijn voor haar grote halfbroers als ze de weekenden bij hun moeder zijn. Gaat gewoon niet gebeuren, ik werk door de week en ik het weekend wil ik zelf met mijn kinderen optrekken. Bovendien zou dat voor mijn kinderen ook echt gek zijn, de moeder van hun broers is niet hun moeder, dan voelen zij zich daar toch weer de buitenstaanders. Ik denk dat er weinig nieuwe partners zijn die zo'n regeling zien zitten.
ik heb opzich een redelijk contact met mijn ex, wel zakelijk eigenlijk, we doen geen dingen met zijn 3, wel gaan we samen naar gesprekken op school, en mocht mijn zoon af gaan zwemmen binnenkort dan gaan we ook allebei. maar ik denk niet dat het er in zit om nog dingen met zijn 3 te gaan doen. wij hebben vaste dagen dat zoon naar zijn vader gaat en dan werkt prima, ik zet het op de kalender wanneer hij waar is zodat zoon het kan lezen en dan is het duidelijk, tussendoor belt of facetimen ze ook nog.
Ik ben de 'nieuwe vrouw' van mijn man, hij heeft 2 kinderen. De kinderen komen altijd om het weekend bij ons, en ze eten elke vrijdag bij ons. Dan haal ik ze op uit mn werk vandaan, en na het eten brengen we de kinderen weer naar hun moeder. Contact met zijn ex gaat goed, maar toch echt tot op zekere hoogte. Zo hebben we wel eens sinterklaas samen gevierd onder het mom: leuk voor de kinderen. Het werd alleen wel erg ongemakkelijk voor vooral mijn man, maar ook voor mij, toen ze begon over: weet je nog toen en toen op die vakantie...? En dat ongeveer de hele avond. En het is logisch dat dat gebeurd hoor! No hard feelings.. Maar was voor ons toch wel het moment dat we dachten: nee, beter maar niet meer samen vieren.. Ik denk dat het best ingewikkeld is met nieuwe partners om alle 4 de neuzen dan leuk en harmonieus dezelfde richting op te houden als het contact zo nauw is. ☺ Bij ons is het trouwens zo: zijn ex mag straks gewoon mee op kraamvisite om het half broertje of zusje van haar kinderen te leren kennen. Maar dat ze zal oppassen op onze kinderen... nee. Hoe aardig ik haar ook vind: dat zou me toch een stap te ver gaan. (En mijn man vind dat al helemaal, dus gelukkig zitten we op 1 lijn)