Dit is eigenlijk nogal raar. bij ons gaat allles op de grote hoop en zijn dus alle inkomsten etc van ons samen, of we nou allebei evenveel verdienen, of er 1 minder verdient of niet werkt.
Ja dit geldt ook voor ons eigenlijk. Mijn man heeft een hele drukke baan waarbij hij veel van huis is. Soms een maand. En we hebben een kind die "iets mankeert" Daardoor hebben wij gekozen dat ik thuis blijf zolang het nodig is. Sinds 2010 ben ik een TBM. Ik heb onbeperkt toegang tot ons geld. Mijn man weet niet eens precies wat er in komt en uit. Dat vindt hij niet belangrijk...hij vertrouwt mij. ( alsof dat zo verstandig is... )
Ts, Ik zou me er niet teveel in mengen, je kunt aangeven hoe het bij jullie gaat en dat je in een relatie dat soort zaken gezamenlijk moet kunnen bespreken en afspraken over moet kunnen maken. Maar ben er voorzichtig in, voor je het weet wordt jij aangekeken op stoken en veroorzaken van huwelijks/relatieproblemen. Ik heb hier heel erg moeten wennen toen ik mijn vriend leren kennen dat hij eigenlijk dezelfde instelling had als ik in het begin mijn ex. Als ik het kan missen waarom zou ik je er dan niet mee helpen wanneer nodig. Wij werken beide nu voor een baas, verdien aanzienlijk minder maar hebben wel een gelijkwaardig huishouden. Deels bewust voor gekozen en deels omdat het niet anders kan. Ik ben bezig om als zzp-er aan de slag te gaan, of mijn inkomen dan gelijk, hoger of lager wordt zullen we dus moeten afwachten, maar kan die stap wel maken omdat mijn partner ruim voldoende verdiend nu. Daarbij heb ik dan voor mijn gevoel in ieder geval nog iets 'nuttigs' en voor mijn eigen, aangezien ik fysiek het huishouden niet kan draaien, draag ik voor mijn gevoel in ieder geval op die manier nog wat bij. Voor diegene die 10 ofzo voor huishoudelijke hulp per uur aangeeft, als je er een weet voor die prijs ik hou me aanbevolen ik betaal al meer aan eigen bijdrage voor geïndiceerde huishoudelijke hulp.
Wow ik ben oprecht verbaasd Mijn man verdient het hier, ik geef het uit Maar goed, ik kan het ook. Heb geen gat in mijn hand en we sparen enorm. We hebben beiden een rekening en een gezamelijke spaar. Eigen pinpassen. Maar zakgeld krijgen van mijn man, amehoela!
serieus? Een gezamlijke rekening dus, met ieder ook nog een eigen rekening. Net zoals toen we beiden (een even goedbetaalde) baan hadden. Dat ik bij onze kinderen ben, is de enige reden dat m'n man nu nog betere functie kan uitoefenen. Met een groot gezin kan je niet beiden een veeleisende functie hebben èn er voor je kinderen willen zijn. Huwelijk is samenwerking toch? En we zijn even afhankelijk van elkaar trouwens, hij kan niet de zorg voor onze kinderen geven, ik kan niet werken. Om het maar even omgekeerd te beredeneren
Ik werk niet en kan gewoon bij alle rekeningen, alleen niet bij die van zijn zaak (hij is ZZP'er), maar daar laat hij alleen de btw op staan, de rest zie ik iedere maand naar onze spaarrekening over komen. Van de spaarrekening vult hij de gezamenlijke rekening aan, daar worden alle vaste lasten van betaald. En dan wordt er iedere week een zeer ruim bedrag huishoudgeld naar mijn eigen rekening geboekt (heb alleen ik een pas van). Zou er meer nodig zijn dan boek ik dat bij kleinere bedragen zelf bij, grotere bedragen gaan van de gezamenlijke rekening, of boeken we over. Kinderbijslag komt op de gezamenlijke rekening binnen maar wordt ook naar mijn rekening overgeboekt, ik koop daar alle kinderkleding en andere benodigdheden van (school/sport etc). Wij krijgen overigens nooit geld van de belasting, moeten alleen maar erg veel betalen. Dit jaar gelukkig iets minder door de aankoop van ons nieuwe huis.
Precies! Man is 10 jaar ouder dan ik en verdient met zijn bedrijf meer dan ik in een gewone baan zou verdienen. Opvangtoeslag zouden we nauwelijks krijgen, dus loont het ook niet echt om een baantje van 3 dagen per week ofzo te gaan doen, zelfs niet op mijn niveau (is hier nauwelijks in de regio). Dus zorg ik voor de kinderen (wij hebben ze niet zo efficient qua leeftijd, dus heb er 1 die na de zomer op de middelbare school begint en een dreumes ). Jongste gaat nu 1, binnenkort 2, ochtenden naar het KDV (betalen we, of eigenlijk in sommige ogen mijn man gewoon helemaal zelf) zodat ik aan mezelf kan toekomen/ me kan gaan ontplooien/kan gaan freelancen/voor mezelf werken. Dat levert nu nog niet echt geld op, maar hopelijk in de toekomst wel. Als de jongste dan op school zit heb ik hopelijk wat meer tijd en energie. Als hij dan uiteindelijk met pensioen is kan ik nog mooi 10 jaar geld binnen brengen. En hij ook nog wel wat in een lager tempo, we zijn allebei niet geschikt om in loondienst te werken, dus zijn (en blijven daar hopelijk ) wel eigen baas in. Bewaren
En als ik een nieuw bed koop mag alleen ik er in slapen. Sorry als gezin deel je toch alles? Bij ons is het ONS geld. Snap best dat je iets voor jezelf wilt kopen etc maar om het nou zo te brengen als de buurman. Als ik hem was zou er minimaal een bos bloemen en een diner van af mogen en een symbolisch cadeau voor de buurvrouw die ook zijn huishouden runt.
Wij hebben twee verschillende rekeningen, maar dat komt omdat ik als zelfstandige werk en wij dat gescheiden houden. We hebben allebei een pinpas van alle rekeningen en er is hier geen sprake van mijn of jouw geld (behalve in de zin van een geintje: Als mijn man iets regelt roept hij gelijk: dat is dan 50,-. Waarop ik dan weer zeg: is goed, ik stuur de rekening van mijn werk met de kinderen en in het huishouden nog wel op) Maar ik kan me ook voorstellen dat je echt het geld gescheiden houdt. In dit geval van TS vind ik wel dat de verhoudingen helemaal scheef liggen en de buurvrouw en buurman misschien wel eens een goed gesprek met elkaar moeten hebben.
Precies. Maar daar hebben ze dus beide voor gekozen. Ik zou het niet zo doen. Gewoon werken, dan heb je een gezamenlijke huishouding. En dan naar rato bijdragen aan het gezamenlijke en wat je overhoudt voor jezelf houden en vrij besteden. Dan is het achteraf ook niet piepen. Ik vind dus ook niet dat je als gezin alles moet delen. Ik vind niet dat partners met elkaar moeten overleggen over eigen aankopen. Of dat de eigen inbreng van voor de relatie op een hoop gaat. Dat vind ik ouderwets.
Dat gaat natuurlijk niet overal zo op... Misschien als je samenwoont met samenlevingscontract, of getrouwd met huwelijkse voorwaarden. Maar getrouwd in gemeenschap van goederen betekent dus dat alle inkomsten/goederen/vaste activa/schulden van beide partners zijn, maakt niet uit wie het meeste verdient. Dat is wettelijk vastgelegd. Dan kan je natuurlijk nog anders afspreken, maar wettelijk gezien is alles 50/50. En als je dan niet overlegt over eigen aankopen (iig de grote), kan je natuurlijk ook je partner mee de schulden in slepen... Overleg en communicatie lijkt mij de basis van een relatie. En je verhaal gaat toch ook niet op als 1 van de partners thuisblijft bij de kids en dus geen inkomen heeft. Dan mag in jouw moderne ogen de kostwinner zelf bepalen wat er met zijn/haar geld gebeurt, en degene die thuisblijft moet maar hopen dat hij/zij een keer iets zelf mag kopen? En dan kan je wel roepen dat beiden gewoon moeten werken, maar dat slaat helemaal nergens op. Alsof ik het thuis niet druk genoeg heb met 4 kinderen en een huishouden. Ik werk hard zat. Levert alleen geen salaris op. En alsof bij iedereen de situatie het toelaat om beiden te werken.
Wij hebben allebei een eigen rekening. Nu ik niet werk, vult mijn partner regelmatig mijn rekening aan. We hebben geen vaste afspraken over bedragen ofzo; we delen alle inkomsten. Om eerlijk te zijn vind ik het erg bevrijdend. We zijn veel minder met geld & spullen kopen bezig. TS: ik vind je buren ook raar bezig. Onder zulke omstandigheden zou ik zelf ook een baan gaan zoeken. 's kijken wat die man dan zegt (want laten we eerlijk zijn, het is misschien 'ouderwets', maar wel erg prettig als je thuiskomt en je hoeft niet de hele avond op te ruimen, was te doen, kind te douchen, etc omdat je partner dat al heeft gedaan!)
Hier gewoon alleen en/of rekeningen, ik ben tbm (uit noodzaak ivm zoon met beperking). Maar voor we onze zoon hadden, ging ook alles al op de grote hoop terwijl mijn man (toen nog vriend) goed verdiende en ik een beetje bijbeunde naast studie. Als ik geld uit wil geven, doe ik dat, maar bij gekke aankopen overleg ik wel, maar dat zou ik ook doen als we wel gescheiden bankrekeningen zouden hebben, is namelijk geen toestemming vragen, maar mening of iets een onzin-aankoop is, dus meer als ik zelf erover twijfel. De ene keer zegt mijn man, ik zou het kopen en de andere keer niet, en uiteindelijk doe ik alsnog wat ik zelf wil .
Ik werk wat minder (buitenshuis) dan mn man. Toen we het zo hebben afgesproken tijdens de zwangerschap, heb ik gezegd dat hij mij onmogelijk kon betalen wat het waard was dat ik zoveel voor onze zoon zorgde, maar dat ik er genoegen mee nam alles te delen. Mijn man moest hard lachen en zei dat hij dat niet meer dan normaal vond! Hij moet er niet aan denken om minder te werken en de thuisboel te runnen, dus hij schat mijn inzet zeker op waarde 😍
Ik heb een tijdje niet gewerkt, zonder kinderen toen. Maar ik had wel toegang tot zijn geld. Nu werken we allebei en hij verdient veel meer dan ik. Maar wij kunnen allebei bij al het geld. Ik koop niet zulke dure kleding en grote dingen worden altijd overlegd. Maar als hij iets van een scooter zou willen of iets voor de hobby of gadgets dan laat ik hem meestal omdat hij er ook erg hard voor werkt Maar mij iets verbieden dat is niet gelijkwaardig.
Je kunt op het eind de verdeling kiezen maar hier gelukkig geen jou geld mijn geld maar ons gelddus kies de voordeligste optie kwa verdelen. Grote aankopen gaan in overleg Als ze thuis zit en geen inkomen heeft en hij wel heeft ze wellicht recht op "aanrecht geld". Dit kan met voorlopige teruggave of eind van het jaar met aangifte.. Vind het echt ongelijkwaardige relatie als man zegt, ik werk dus al het geld is van mijn ;( Heb altijd zelf gewerkt juist om niet afhankelijk te zijn. Momenteel afgekeurd en wia en nog deel eigen inkomen maar lang niet zoveel als partner. Gebruik dus meer zijn pas dan de mijne Met z'n man als in jou verhaal zou ik zowiezo meteen gaan werken en laten zien dat je niet afhankelijk bent en zijn er kinderen mag hij de opvang betalen.
Als mijn man zich zo zou opstellen zou ik geld gaan vragen voor het wassen van zijn kleding, strijken, koken, schoonmaken etc. Is toch te gek voor woorden?
IB aangifte wordt per persoon gedaan, op je eigen BSN-nummer. Hij heeft nu feitelijk haar geld 'afgepakt' want zij heeft als niet-werkende recht op de algemene heffingskorting. Je doet gezamenlijk aangifte als belastingpartners, maar je krijgt altijd per persoon een aangifte en betaling. Zij kan gewoon bij de belastingdienst haar aangifte/teruggaaf opvragen/inzien. Maar bovenal: deze hele relatie klopt van geen kanten. Is niet gelijkwaardig. Zij zit opgesloten en als je haar wil helpen, zou ik tips geven over hoe je los komt uit zo'n gevangenis.
Ouderwets Je hebt samen een huis, samen een gezin, dan is het toch ook niet zo gek dat je samen beheer hebt over alle inkomsten? Dat is niet ouderwets maar gewoon logische. Ik vind het juist zo afstandelijk als je het ziet als '' Jouw geld '' en '' Mijn geld '' Je zegt toch ook niet tijdens een etentje samen '' We doen vanavond 50/50 '' of '' Ja maar schat jij hebt een wijntje op en ik een watertje, ik ga niet mee betalen aan jouw wijntje hoor '' Of doen jullie dat zo wel? Hoe zou jij het dan oplossen in mijn situatie? Mijn man en ik hebben beide gekozen dat hij werkt en ik fulltime bij de kids ben, hij zorgt voor de inkomsten en ik zorg er voor dat het gezin gerund word. Beide ( in onze ogen ) een gelijkwaardige taak. Waarom zou ik dan geen recht hebben op zijn inkomsten? Omdat hij het alleen verdiend? Wat verdien ik dan voor mijn harde inzet? Moet ik het dan alleen doen met de liefde die ik krijg? Nee sorry, het is heel ouderwets en niet van deze tijd als je zo in apartheid denkt als wat jij nu aangeeft.