Euh, ja, dat zeg ik toch?! Je moet methodes ontwikkelen voor kinderen die écht die problematiek hebben, niet voor kinderen die 'gewoon' slecht onderwijs krijgen en daardoor gelijkende problematiek ontwikkelen. Beide groepen zijn gebaat bij een heel andere vorm van behandelen.
Ach kom nou, jammer dat de toon meteen weer zo moet. Mensen die hier al tien jaar intensief onderzoek naar doen worden gewoon aan de kant geschoven. Zo kun je dus nooit een inhoudelijke discussie voeren.
Er wordt hier wel degelijk gezegd dat er diagnoses makkelijk gegeven worden, of lees ik soms verkeerd?? ik vind dat niet 'zeer kritisch kijken naar het onderwijs' ik vind dat meer een ongefundeerde mening hebben over dingen waar je amper wat vanaf weet. Het valt me gewoon op dat ik in dit topic van moeders met ervaring lees hoe de regels juist wel zijn: zo lang leesonderwijs met extra ondersteuning, zo vaak een e score voor de cito. En moeders zonder ervaring roepen toch andere dingen. En over dat onderzoek, prima als ze dat doen. Ik zeg ook niet dat ze ongelijk hebben. Maar ik vind het zorgelijk dat een groep mensen die 0.0 verstand er van hebben nu gelijk gaan blaren 'o zie je wel... Ik vroeg me al af waarom er zoveel dyslecten zijn. Waarschijnlijk bestaat het dus gewoon niet...'
Tuc ... rustig meid! Het is toch alleen maar goed dat er eens kritisch wordt gekeken naar de problematiek zodat de kinderen die het echt nodig hebben, ook de juiste aandacht en ondersteuning krijgen die ze verdienen? Ik begrijp je boosheid niet zo goed. Ik denk gewoon echt dat er een hele grote groep kinderen is dat door slecht onderwijs (en dat is er, dat is gewoon feit) slecht leest en schrijft en die zijn gebaat bij een hele andere aanpak dan de kinderen met dyslexie. En dat kinderen met dyslexie gebaat zijn bij een aanpak die past bij hun problematiek zonder dat er kinderen tussen zitten die daar niet horen.
Nou ja ik misschien. of anders een pseudo-dyslect. Maar de reden waarom ik er ook anders in sta is dat het onderwijs bij ons op school kennelijk niet aan de huidige maatstaven voldoet..
Ooh ja die diagnoses worden soms wel makkelijk gegeven idd, daar is jouw kind de dupe van. Nogmaals; ik ken het traject, ik heb geen ongefundeerde mening. En een hoogleraar die hier al tien jaar onderzoek naar doet ook niet. Overigens kunnen kinderen na een lang en zwaar traject óók een misdiagnose krijgen he... dat gebeurt dus ook. Wederom zijn de 'echte dyslecten' daar de dupe van.
Dat gebeurd idd als je uitspraken doet als: ik denk dat het niet bestaat. Dan ben je als onderzoeker niet serieus te nemen. Als het iemand opvalt dat er op sommige scholen of delen van NL gemiddeld gezien veel diagnoses zijn dan kun je dat gaan onderzoeken en mag je prima vinden dat er soms onterechte diagnoses gegeven worden...pak die bureau's, scholen en psychologen aan. Maar als onderzoeker beweren dat door deze bevindingen je conclusie is dat dyscalculie en dyslexie niet bestaan dan heb je wat mij betreft compleet afgedaan.
Ik vraag mij echt af waar dit dan allemaal gebeurt die snelle diagnoses?. Onze dochter is de enige op de hele school bijv. En het is echt een lang traject waarbij je niet zomaar een dyslexie verklaring krijgt aangezien ze uitgebreid getest en getoetst worden. Mocht het in andere regio's wel zo zijn vind ik dat inderdaad heel kwalijk. Maar er mag sowieso wel meer aandacht besteed worden aan informatie over dyslexie en dyscalculie. Als ik zie hoe sommige docenten er mee omgaan, schrikbarend. En dan heb ik het nog niet eens over familieleden die het af kunnen doen als niets of je moet zo'n stempel niet willen drukken op haar. Uh jawel dus. Het heeft haarzelf, ons en school zoveel duidelijkheid gegeven.
Ja, ik denk dat het idd zo is dat er in bepaalde geallen te makkelijk het predikaat dyslexie wordt gegeven. Uit luiheid vanuit school, uit desinteresse, uit gemak, uit onvermogen van scholen om de juiste lesmethode toe te passen of het kind goed te stimuleren, uit gebrek aan goed gekwalificeerd personeel en ga zo maar door. Ik heb idd geen ervaring. Mijn dochter is te jong daarvoor maar ik vermoed niet dat zij dyslexie heeft.
Er kan onderliggende problematiek zijn die 'dyslexie' als gevolg/bijkomstigheid heeft, in dat geval bestaan dyslexie dus niet als zodanig. Dat is wat ze zegt. Ze ontkent de problematiek niet, maar pleit voor een andere aanpak. Oa veeeel kritischer kijken naar het huidige onderwijs. Daar zijn 'pseudo-dyslecten' bij gebaat én de 'echte dyslecten'. Ik begrijp de weerstand oprecht niet.
Ik heb het niet alleen over jou hè. Mijn kinderen zijn gelukkig niet de dupe van iets hoor. Ik twijfel niet aan de diagnose. Heb jij wel eens alle onderdelen gelezen/gezien van zo''n test? Mij lijkt het heel moeilijk om een misdiagnose geven hoor.
Dat laatste geloof ik prima, en snap ook dat eppo haar vraagtekens heeft omdat ze erachter komt dat er op hun school iets niet goed gaat. Maar nogmaals dan roep je niet dat het niet bestaat.
Ze zijn de dupe van het feit dat ánderen een misdiagnose krijgen, want daardoor wordt hun hulp vormgegeven ipv puur op basis van 'echte dyslecten'.
Ik vraag me af wat voor soort onderzoeksbureau''s dat dan zijn. Alles gaat via de gemeente, het lijkt mij dat die ook inzage hebben. Het is al jaren wettelijk bepaald welke traject er gevolgd moet worden. Hoe kan je daar onderuit komen dan??
Over de hulp en begeleiding geen kwaad woord. Echt alleen maar hele goede ervaringen. Vanuit school (basis en voortgezet) het buro wat getesrcheeft, de begeleiding na de diagnose. Dus geen gedupeerde kinderen op dat gebied. Eerder gedupeerd door de uitspraken van mensen die er niks van snappen en maar wat roepen.
Ik durf het niet te zeggen, maar volgens mij kon je als ouder eerder wel gewoon een onderzoek laten starten (zelf betalen). Dat adviseerde de juf mij in eerste instantie ook. Toen ben ik me gaan inlezen (want verder is het inderdaad een nieuw gebied voor ons) en toen bleek dat er helemaal geen onderzoek wordt gestart voordat er zoveel toetsmomenten etc waren geweest. Inmiddels waren ze er op school ook achter, dankzij een nieuwe schoolcoordinator) en toen zijn we het traject gestart. Maar de juf wist er ongeveer dus net zoveel van als wij (niks dus) wat ik toen wel kwalijk vond. Kennelijk liepen tot dan toe de onderzoeken buiten school om, ouders bepaalden en betaalden dat zelf, of het werd niet opgemerkt? Gelukkig is het kennisniveau op dit gebied op school de laatste 2 jaar al wel verbeterd. Maar door dit artikel vraag ik me gewoon af of mijn zoon daadwerkelijk dyslectisch is zoals ze vermoeden, of dat het een kwestie is van niet-passend (voor mijn zoon) onderwijs.
Nou dat snap ik dus ook niet...school zit hier aan allerlei restricties vast: - minimaal 2 jaar rekenonderwijs (vanaf groep 3) genoten - minimaal 2 jaar achterstand - 3 cito E scores achter elkaar - intensievr begeleiding gehad voor bepaalde tijd Waarom kunnen sommige scholen dat dan vanaf groep 2 diagnostiseren?
Helemaal mee eens. Volgens mij kunnen ze beter een voorlichtingsoffensief gaan starten voor mensen die er niet veel vanaf weten. ik vraag me ook echt af of het waar is van die makkelijke diagnoses. Voor mijn gevoel zijn deze verhalen in de wereld gebracht door mensen die ergens de klok hebben horen luiden. Ik ben in der geval nog pit iemand tegen gekomen die me verteld heeft hoe makkelijk er een diagnose is gegeven. Eerder alleen maar mensen gesproken over de lengte van het traject, hoe intensief het is voor een kind en hoeveel werk je er thuis nog aan hebt