Inmiddels 32 weken zwanger.. nachten lang lig ik wakker, zweet breekt mij uit als ik aan de bevalling denk. Ik ben normaal het type van ik zie het allemaal wel en laat het op mij af komen. Vorige bevalling liep niet lekker, ze lag als sterrenkijker, wee opwekkers, ruggenprik die niet werkte uiteindelijk werd ze blauw geboren met navelstreng om haar nek. Placenta die niet los kwam waardoor ze bleven trekken en opspuiten (uur lang) bij laatste poging en ik overging op een Ok bed ging de kraan volledig open. Het scheurde en verloor +4ltr bloed, artsen rende met m'n bed en al de gangen van t ziekenhuis door richting OK. Ondertussen bleven ze roepen hoe ik heette etc. Eenmaal op OK zag ik alles razendsnel voorbij gaan. Blehg en heb ik geroepen dat ze me onder zijl moesten brengen M'n partner bleef achter met onze hummel en dacht dat ik niet meer terug zou komen. Eenmaal uit Ok en gesetteld op m'n kamer stikte m'n dochtertje meerdere keren en liep ze blauw aan, aantal dagen Neo. Na 4 dagen mochten we samen naar huis. In overleg met gyn hebben ze afspraken gemaakt in t ziekenhuis, zo word ik met een kwartier al naar ok gebracht bij t niet loslaten van placenta. Liggen er bloed zakken klaar en krijg ik vooraf een ijzerinfuus. Helaas lag/ligt m'n placenta nu deels achter voor onder, net naast de uitgang en krijg ik donderdag een extra echo. Als ik alleen al aan bevallen denk slaan de doodsangsten me uit, wil ik het liefst huilen. Ik word snachts vaak wakker en bij het idee alleen al zweet ik peentjes. Ik merk dat ik er echt 'last' van heb. Voor de vorige bevallingen had ik nergens last van, bij de oudste had ik PE en ben ik ingeleid. Vorige bevalling begon spontaan maar helaas hoop complicaties. Ga het donderdag toch maar aangeven dat ik er echt last van heb, al ben ik meer van het niet klagen mentaliteit
Jeetje wat heftig, ik zou het inderdaad aangeven want zo ga je niet lekker je bevalling in. Misschien zou je een keizersnede kunnen overwegen? Dan is alles 'geregeld'. Natuurlijk zitten daar ook nadelen aan maar, misschien voor jou minder dan opnieuw een vaginale bevalling?
Pfoe zeker heftig! Een volgende bevalling hoeft natuurlijk helemaal niet weer zo te gaan, maar ik kan me voorstellen dat je er van wakker ligt. Ik zou het zeker wel aangeven bij je verloskundige, want ik vind dit niet echt iets waarbij je even kan denken: 'hup niet zeuren, komt vast wel goed'.
Heb je je al eens verdiept in hypnobirthing? Misschien klinkt het je vaag en zweverig in de oren, maar dat is het helemaal niet hoor. Het allerbelangrijkste uitgangspunt is dat je leert om ontspannen je bevalling in te gaan, omdat ontspanning in alle situaties (ook de moeilijke) alleen maar helpt. Of beter gezegd: spanning, angst en weerstand (hoe logisch soms ook!) kunnen je flink tegenwerken. Ik begrijp heel erg goed dat je na je vorige bevalling zo gespannen bent. Het klinkt mij nogal traumatisch in de oren. Daarom juist hoop ik voor je dat je juist die spanning de baas wordt, zodat je tweede bevalling hopelijk een heel positieve wordt. PB me rustig als je er meer over wilt weten. Je kunt ook zoeken naar hypnobirthingcursussen bij jou in de buurt, vaak wordt het ook 1 op 1 gegeven als je dat prettiger zou vinden.
M'n partner zei het ineens 'misschien moet je het toch maar eens gaan aangeven bij de gyn, ik merk en zie dat je er last van hebt' toen pas besefte ik dat ik er inderdaad veel last van heb. Hoe dichter ik bij de 40 weken kom hoe erger het word. Ik lig nu al twee weken de hele nacht wakker daar over te malen en ga snachts op de bank liggen. Val even in slaap en word bezweet wakker. 😑 Heb m'n partner gevraagd mee te gaan, ik vind het lastig om aan te geven dat ik er echt last van heb.
Ik hoor donderdag sowieso of de optie tot normaal bevallen er is, ivm met een placenta die naast de uitgang lag. Krijg eerst een echo en daarna gesprek bij de gyn. Vorige keer dat ik er was zo'n 6 weken geleden vroeg hij wel, of ik er wakker van lag. Maar in m'n stoerigheid zei ik, nee niet echt. Heb m'n partner sowieso wel gevraagd om mee te gaan. Ik lig Al weken wakker snachts, huilbuien. Ik herken dit zo niet van mijzelf.
Heftig. En je angst vind ik heel herkenbaar; heb ook geen topbevalling gehad bij de vorige. Ik heb mijn angsten preventief aangegeven bij de gyn en me laten doorverwijzen naar de medische psychologie in het zkh waar ik wil bevallen. Vanaf volgende week krijg ik drie weken EMDR om krachtiger de bevalling in te kunnen gaan. Verder een geboorteplan gemaakt en alle gemiste slaap 's nachts overdag inhalen. Sterkte!
Wat een heftige bevalling heb je gehad. Ondanks dat iedere bevalling anders is begrijp ik heel goed dat je gevoel je rationeel een heel stuk kan overschaduwen. Hier gelukkig niet zo'n heftige bevalling maar heftig genoeg om me al vanaf week 6 druk te maken, ook al een keer flink jankend bij de vk gezeten en daardoor was het bij hen wel duidelijk dat ik er toch wel degelijk mee zat (ken het ook niet van mezelf, ben het 'niet zeuren' en we zien wel wat het brengt type net zoals jij). Daardoor hebben ze ook goed nagevraagd wat mijn wensen dan zijn Mbt controles etc. Je moet het dus zeker gaan aangeven bij de gyn, ondanks dat hij je niet volledig zal kunnen geruststellen kan hij wellicht nog wel andere afspraken maken met je rondom de bevalling. Verder zou ik deze afspraken zwart op wit zetten in soort van geboorteplan aangezien je nooit weet wie er bij de bevalling is en dat je (of je man) dan niet zelf alles hoeft te herinneren. Je hoort zo vaak dat diverse gyn/vk andere dingen zeggen... Heel veel succes ermee!
Ik heb voor een ander trauma (arbeidsongeval) EMDR gehad, en ik had het niet verwacht, maar ik kijk nu echt anders op de situatie terug dan daarvoor. Nu zonder paniek zeg maar. Hopelijk heb je er met zo veel aan als ik! Misschien kan jou dat ook iets helpen TS? Goed dat je je angsten samen met je man gaat bespreken bij de gyn.
Wat een zware bevalling, natuurlijk maak je je zorgen! Mijn nicht had ook een traumatische bevalling en kreeg bij de tweede daarom op verzoek een geplande keizersnee. Dat gaf haar enorm veel rust en het herstel was, ook psychisch, veel sneller. Als je liever een geplande is zou willen zou ik het zeker vragen. Weet niet of je je dan een mislukking ofzo zou voelen, dat had mijn nicht een beetje, maar dat hoeft echt niet! Ik hoop dat je gyn je goed opvangt en wens je een ontspannen ongecompliceerde bevalling of ks toe! *dikke knuffel*
Deze tip neem ik sowieso mee, baat het niet schaad het niet. Kan het altijd proberen. Na de bevalling vond ik mijzelf 'prima', nee hoor geen ijzerinfuus nodig. Tot de arts me 3 meter liet lopen en het helemaal fout ging. Bij het nacontrole gesprek vroeg hij ook hoe het ging, ik zei goed. Dat dacht ik ook. Totdat ik opnieuw zwanger bleek onverwachts. Over de nu jongste hebben we 3 jaar gedaan, inclusief fertiliteitspoli. De angsten begonnen ongeveer vanaf 20 weken, afgelopen nacht weer meerdere keren wakker geworden en maar weer op de bank gaan liggen. Weer de hele nacht er over na gedacht. Blehg!
Gelukkig een hele fijne gyn, we hadden hem zowel op de fertiliteitspoli als later bij m'n bevalling (mzzl, hij had toevallig dienst) bij deze zwangerschap mocht ik kiezen of vk of gyn en uiteindelijk weer hem gekozen. Ben benieuwd hoe het gesprek verloopt morgen, voel me zo'n aansteller.. bah
Bedankt voor de tip, dit had m'n gyn ook aangegeven. Do's en don't in m'n geboorteplan zetten. Alhoewel ik die de vorige keren niet had, ga ik er dit keer zeker een maken. Misschien geeft t toch enigzins nog een 'rust' gevoel.
Jeetje, heftig! ook hier vorige bevalling een spoedkeizersnede waarbij ik volledig onder zeil was etc. Hoe verder nu in de zwangerschap hoe banger ik me zelf maak... Aangegeven bij Gyn en nu krijgen we gesprek met een MedischMaatschappelijkWerker, misschien ook wat voor jou?
Ik ga het morgen allemaal navragen, misschien geeft het inderdaad een soort 'rust'. Ik loop al de hele dag op m'n tenen, continu aan het malen er over. Zo ken ik mij zelf helemaal niet, het maakt me echt angstig Vorige bevallingen wel normaal bevallen, alleen dan de spoed ok ivm niet loslatende placenta. Nu weet ik dat door de ligging van de placenta nu, de kans groter is dat deze weer niet loskomt. Bij m'n eerste wilde de placenta ook niet vanzelf, 'aar lukte het uiteindelijk door een prik en wat geduw en getrek. Bij de tweede dus een fluxus
Vandaag geweest, krijg met spoed extra begeleiding. Geen idee in wat voor vorm (niet bij stilgestaan om te vragen, was overdonderd ) Hij vroeg hoe het ging en ik zei 'gaat wel' waarop m'n partner zei het gaat helemaal niet. Ben benieuwd wat voor begeleiding het zal zijn denk in de vorm van een maatschappelijkwerker/psyg? Word waarschijnlijk morgen gebeld
Ik ben vandaag geweest (met partner) ... medisch maatschappelijk werker. Gespecialiseerd in zwangere vrouwen/ trauma bevallingen etc Nu een vervolg afspraak gepland om eventuele nare dingen proberen om te zetten in helpende dingen..antwoorden... Voel me er opzich goed bij, ben erg benieuwd naar de volgende keer. Hopelijk kunnen ze jou ook helpen met iets zodat het voor jou ook fijner word! Het is tenslotte iets bijzonders waar we goed op terug moeten kunnen kijken. Als je maar gerustgesteld kan worden! Succes!!!
Wat fijn, dat klinkt 'goed'. Heb je ook het idee dat het je helpt? Er kwam vanmiddag een reclame voorbij van 'one Born every minute' ik kreeg een enorm verstikkend gevoel en begon enorm te huilen. Nooit gedacht dat het zo diep zou zitten, ik denk dat ik er veel meer last van heb als dat ik tot nu toe wilde toegeven. De gyn schrok er wel van, maar reageerde adequaat. Hopelijk is m'n afspraak snel, vind het 10x niks zo. M'n bloeddruk was voor mijn doen ook hoger, benauwd me wel. 1e zwangerschap PE gehad, tweede zwangerschap bleef m'n bloeddruk enorm laag (zoals ik altijd heb). Hoop dat ik het snel enigzins een plekje kan geven en de angst even opzij kan zetten.