Ze schrijft ook niet dat een diagnose makkelijk te krijgen is met enkel wat papierwerk, en er staat ook nergens dat de kinderen die een verklaring hebben ontvangen geen problemen hebben op dit gebied. Ze onderkent dat grote groepen kinderen problemen ondervinden in ons huidige schoolstructuur en verbindt theorie met praktijk. Wat wel een feit is, is dat het aantal dyslecten in Nederland al jaren stijgt. OOK in de afgelopen jaren. Het groeit nog altijd. Deze cijfers staan haaks op het idee dat vroeger de verklaring makkelijk te verkrijgen was, en dat nu alleen nog de "echte" dyslecten een verklaring krijgen. De NOS heeft hier vandaag meer achtergrond informatie over gepubliceerd Wat is dyslexie eigenlijk en hoeveel mensen hebben het? | NOS Langere trends (die hetzelfde laten zien namelijk een toename) vind je bij CBS. Nederland scoort ook internationaal uitzonderlijk hoog met het aantal diagnoses. Het is heel goed dat onderzoek gedaan wordt naar de problematiek zelf, en dan gekeken wordt hoe met aanpassingen in methodiek in onderwijs deze (in veel gevallen) tot grote verbetering kan zorgen. Zo kan ook voorkomen worden dat kinderen onnodig lang wachten op een test en dat er dan pas actie ondernomen wordt (en mogelijk nog niet eens de juiste). Inzicht in deze factoren zorgt er niet voor dat kinderen als lui bestempeld worden, maar er wordt juist opgekomen voor kinderen die het moeilijk hebben door een goede alternatieve methodiek aan te bevelen.
Ik hoop ook dat je weet dat het deels aan de taal zelf ligt en je dus niet zomaar willekeurige landen kunt vergelijken?
Natuurlijk kunnen er per landen verschillen in zitten omdat klanken en letters logischer zijn of juist niet. Maar dat verklaart niet waarom NL in de afgelopen jaren een % sterke toename kent ten opzichte van het internationale gemiddelde. Bovendien zijn de verschillen binnen NL ook te groot. Er zijn te veel scholen die een schrikbarend hoog percentage dyslecten hebben. Zie daarvoor ook het stuk van de NOS. Het is goed dat daar naar gekeken wordt, in het belang van het kind.
Dat onderzocht wordt waarom het aantal dyslecten of kinderen met dycalculie zo snel toeneemt lijkt mij alleen maar goed. Dat de diagnose onterecht gesteld wordt wil ik ook nog geloven, maar wat mijn weerstand oproept en wat in mijn ogen absoluut niet klopt is de conclusie die ze verbinden aan die feiten. - meer diagnoses dyslexie/dyscalculie - sommigen bleken na onderzoek geen dyslexie/dyscalculie te hebben Nav die 2 feiten stellen zij: - dyslexie/dyscalculie bestaat (mogelijk) niet - als er meer geoefend en gestampt wordt op bepaalde letters en spelling krijgen die kinderen geen dyslexie - na intensieve rekentraining is het niveau van 50 kinderen omhoog gegaan, dus alle kinderen zijn in staat deze basisvaardigheden onder de knie te krijgen. Die conclusies kloppen in mijn ogen van geen kanten. A denk ik dat er in de manier van diagnostiseren niks fout gaat B denk ik dat er in de begeleiding van die kinderen niks fout gaat. Van mijn school, die van Abri en Eliza lees ik exact hetzelfde over hoe er gediagnostiseerd wordt en hoe het traject gaat. Ik durf te zeggen dat dit de manier is hoe het officieel zou moeten gaan. Wat ik denk dat er aan de hand is dat er scholen/praktijken e.d. zijn die zich niet houden aan deze officiële manier en dat daarmee kinderen een onterechte diagnose krijgen. Dat zegt niks over de manier van diagnostiseren op zich...maar om het misbruik ervan. Wat gedaan moet worden is de toezicht op het misbruik. Beter checken of alle regels en protocollen gevolgd worden. De kinderen die terecht de diagnose krijgen worden hier ook helemaal niet minder van, want volgens mij is de huidige hulp prima. Precies wat Eliza eerder aangaf. Maar als onderzoeker concluderen dat er teveel onterechte diagnoses gegeven worden en dan zeggen dat je denkt dat dyslexie/dyscalculie niet bestaat dan snap je volgens mij de bevindingen van je eigen onderzoek niet.
Maar dat zegt ze niet... en dat is al een paar keer vrij duidelijk uitgelegd. Ze erkent de problematiek, maar zegt dat dyslexie als zodanig niet bestaat. Ze zegt niet dat mensen die nu de diagnose dyslexie hebben niks hebben en 'gewoon moeten stampen'. Dat kan bv betekenen dat dyslexie een andere vorm heeft dan wij nu denken. Dat is dus puur hoe je het noemt, hoe je die definitie vormt. Geen 'die kinderen hebben helemaal niks!!'...
In aanvulling heb ik op de uni geleerd (goed alweer 10 jaar geleden) dat dyslexie ook helemaal geen specifieke stoornis beschrijft, maar enkel een term is voor 'leesproblemen waarvan we de oorzaak niet kunnen verklaren'. Als kinderen bijv. leesproblemen hebben omdat ze een laag iq hebben of omdat ze concentratieproblemen hebben, dan valt dit niet onder dyslexie. Als we verder gaan met onderzoeken, is het gevolg lijkt mij dat er op een gegeven moment geen enkel kind meer 'dyslexie' heeft, omdat we op een gegeven moment alle oorzaken voor leesproblemen kennen. In die zin 'bestaat dyslexie' dus inderdaad niet. (En zodra je de oorzaken kent, kun je gerichter kinderen helpen...)
Dat zegt ze dus wel. Zij heeft kinderen getest die met een andere methode met sprongen vooruit gingen. Dat zou dus zoals zij zegt betekenen dat DIE kinderen slecht onderwijs hebben gekregen. Dat kan... kinderen moeite met lezen of rekenen hebben, zegt Bosman, wordt de oorzaak bijna altijd bij het kind gezocht. We vergeten te checken of er wel goed onderwijs is gegeven.'' Uit haar studies blijkt dat met wetenschappelijk onderbouwde methodes kinderen met sprongen vooruitgaan. ,,Ik vraag me zelfs af of dyslexie wel bestaat." Maar wat zij volgens mij vergeet in haar onderzoek is dat kinderen die volgens de juiste officiële methode gediagnostiseerd zijn al die intensieve begeleiding gehad hebben. Zij hebben al 100 keer meer geoefend dan andere kinderen...ze hebben al moeten stampen en stampen. Na al dat stampen is er een test geweest. Dat alles bij elkaar moet uitwijzen wie er echt een diagnose nodig heeft. Na die intensieve begeleiding vallen degenen bij wie het een kwestie van extra oefenen is " door de mand". Op scholen waar 1 op de 5 dyslexie blijkt te hebben moet je kijken naar het niveau van het onderwijs en naar het traject dat gevolgd is. Net zoals scholen waar in groep 2 al een traject in wordt gezet, want dat klopt gewoonweg niet.
Heb je daar ook geleerd hoe mensen/kinderen met dyslexie en dyscalculie soms de letters en cijfers zien?? Dat dat niet is hoe jij ze ziet? En geleerd hoe bv een dyslexie lineaal werkt?? Als je dat begrijpt nl zul je vanzelf wel snappen dat dit niet door slecht onderwijs komt of dat het geen restcategorie is waar geen oorzaak voor is....het is een neurologisch probleem. https://www.google.nl/amp/nos.nl/googleamp/artikel/2157365-kennisinstituut-dyslexie-komt-niet-door-slecht-onderwijs.html
Ik heb van dicht bij meegemaakt dat het kind in kwestie inderdaad moest stampen stampen en nog eens stampen van school. En dan vooral veel lezen. En vooral ook in de vakanties want dan laten veel kinderen duidelijk een terugval zien. Ouders waren echter veel te druk met andere dingen dus het lezen en stampen kwam er nooit van. Na deze periode kwam dan wel de dyslexie test en zoals verwacht: dyslexie gediagnosticeerd. Tja.... dit maak je mij niet wijs hoor. Weetje, vroeger had je voorlees mama's die kinderen hielpen met lezen op school enz. Als het nodig was elke dag. Die bestaan al bijna helemaal niet meer omdat veel mama's nu werken. Dat heeft naar mijns inzien als gevolg dat kinderen over het algemeen veel minder lezen dan vroeger. Dus natuurlijk zullen er ook echt wel kinderen zijn die wel écht dyslexie hebben. Maar ik denk ook een heel groot gedeelte niet.
Wederom snap je dan niet wat er gezegd wordt. Niemand twijfelt aan de problematiek. Niemand zegt dat kinderen met dyslexie eigenlijk niks hebben. Er wordt gezegd dat een deel eigenlijk geen dyslexie heeft, maar een op-dyslexie-lijkende-problematiek als gevolg van slecht onderwijs. Een ander deel heeft daadwerkelijk dyslexie, maar daarvan wordt dus gezegd dat die dyslexie misschien ook het gevolg/symptoom is van iets anders (bv adhd; ik ken veel verhalen van kinderen die eerst een dyslexieverklaring kregen en uiteindelijk bleek naar verder onderzoek dat ze adhd hadden, dus 'dyslexie als gevolg/bijkomstigheid van adhd' en zo kunnen en ook nog veeeel meer andere 'oorzaken' zijn). Hierbij wordt er dus ook niet gezegd dat echte dyslexie niet neurologisch zou zijn ofzo...
Dyslexie hangt statistisch gezien relatief vaak samen met adhd ja. Maar ik neem toch aan dat je het verschil tussen comorbide stoornissen en oorzaak-gevolg kent. Want het staat ook vaak niet in relatie met elkaar.
Oooh want ik zei dat het altijd in relatie staat met elkaar? Sorry, word hier heel moe van Dat zeg ik dus júist niet. Het kan bv samenhangen met ADHD, het hóeft niet, kan óók samenhangen met iets anders. Exact zoals ik in mijn vorige post schreef dus.
Maar dat maakt dus niks uit...dat is mij dus pasgeleden heel helder uitgelegd. Hier is een vermoeden van ADD (ADHD met hoge afleidbaarheid) en een vermoeden van dyscalculie (moet alleen nog officieel vastgesteld worden) ik had zelf al gelezen dat het vaak samenhangt en heb aan ib'er en de psycholoog die de andere onderzoeken gaat doen gevraagd hoe dat met elkaar te maken kan hebben en of dat belangrijk is voor de begeleiding (de dyscalulie gaat nl door school vastgesteld worden en de andere onderzoeken door een andere praktijk. Waar het door komt of wat ermee samenhangt maakt helemaal niks uit. Dyscalculie is dyscalculie en dat is alleen gecompliceerder wanneer er ook bv concentratieproblemen zijn. Maar de test voor dyscalculie en het traject daar naar toe wordt niet anders hoor. De begeleiding voor puur de dyslexie/dyscalculie ook niet...of het nu samenhangt of niet. De benadering naar een kind toe is wel anders maar dan gaat het niet om de dyslexie maar om de adhd.
Ik heb hier zulke gemengde gevoelens bij Ik heb Dyscalculie, maar ben helaas nooit officieel gediagnosticeerd. Bijles gehad en er zo mijn best voor gedaan, maar ik kan het nog steeds niet Toen ik jong was, was er geen aandacht voor Dyscalculie. Een bericht als deze maakt me dan ook bang dat het verkeerd begrepen wordt en dat kinderen die het echt hebben weer vergeten worden.
Het is nu niet van belang, maar het kan dus júist wel van belang zijn. En niet alleen bij adhd. Er wordt nog ontzettend veel onderzoek gedaan, er zijn nog enorm veel dingen onduidelijk, jij presenteert het nu alsof ze alles al weten en ook de perfecte begeleiding al hebben... dat is dus niet zo.
Wat een complete onzin. Ik kan echt merken dat je nog geen kinderen hebt op het basisonderwijs. Er zijn wel degelijk extra momenten waarop kinderen extra leesles krijgen. Kinderen die zwak zijn met lezen (geen dyslexie) krijgen elke vakantie vakantielezen mee. Dat moeten ze elke dag 10 min lezen voor een sticker en dan krijgen ze een diploma na de vakantie. Ik lees elke dag met mijn kinderen, oftewel zij lezen, minimaal 10 min lang. Mijn dochter leest erg goed en mijn zoon helaas niet en dat ligt echt niet aan de tijd die wij besteden aan lezen maar aan het feit dat hij letters anders leest (in mrt wordt hij getest op dyslexie). Je hebt dyslexie of niet.