En als hij op school een bepaald werkje moet doen of moet opruimen...zet tie dan ook heel de klas op zn kop? Want ik ben zeker van overleggen, maar kinderen moeten ook leren dat soms iets moet of dat er iets is wat je niet zo leuk vindt. Dat hoort ook bij opgroeien. En als dat op school lukt moet het thuis ook kunnen.
Begrijp het eigenlijk nog steeds niet. Een linnen rokje met legging eronder is niet te koud. Mogen zij ook jou kleding verbieden als zij het je niet vinden staan? Is alleen jouw smaak de juiste en fatsoenlijk? Probeer het even te volgen.
Een linnen rokje past gewoon niet in de winter. Met een dunne legging die erbij past vind ik het wel te koud als het -3 is en met een maillot eronder is het totaal geen pan. Ze hebben niet echt een mening over mijn kleding, maar een betere vergelijking...als mijn man iets vreselijk vindt trek ik dat ook niet aan.
Uit mijn ervaring is dat niet zo. Mijn dochter kan thuis heel koppig zijn omdat ze in een vertrouwde, veilige omgeving is. Op school is ze juist gehoorzaam, maar ook enorm sociaal, altijd vooraan staan als er iets moet gebeuren of als ze een werkje doen. De juf herkent haar koppigheid dus totaal niet. Die vindt haar alleen maar gezellig. En ik moet zeggen dat ik het liever zo heb, dan andersom.
Toch is school totaal anders in vergelijking met thuis. Tenminste hier geldt dat 99/100x. Zoals je eerder ergens kunt lezen hebben 2 van onze dochters soms ook zo'n bui op school en ook daar kennen ze dus de koppigheid (zij het dat het minder voorkomt ). Ach, ze lijken gewoon op hun ouders (die waren als kind net zo en nu nog) en ook daarmee is het wel goedgekomen
O, en daarbij denk ik dat kinderen die direct op tilt slaan omdat ze iets moeten doen dat ze niet leuk vinden, geen grenzen krijgen aangereikt. Ik begrens hier heel duidelijk wel. Nee is nee en blijft nee. Dat geeft alleen maar duidelijkheid. Maar binnen die grenzen ga ik wel zacht met haar om. En geef ik haar bewegingsvrijheid.
Gelukkig is dat hier ook niet aan de hand. Op tilt slaan doen ze zelden tot nooit. Maar ze zijn wel duidelijk en zeer volhardend in het geen ze wel/niet willen.
Ik reageerde meer op tuc, die de vergelijking maakte met de klas op stelten zetten. Mijn dochter kan wel snel driftig worden (alleen thuis dus), maar ik heb daar zelf een grote hand in. Ik weet dus wel hoe ik het kan intomen. Zelf altijd rustig en duidelijk blijven, geen boze stem, geen barsheid. Door schade en schande wijs geworden
Zo werkt het toch ook gewoon? Ik heb nou eenmaal meer levenservaring dan m'n dochter van drie en kan dingen beter inschatten. Daarbij is het niet m'n vriendin maar m'n kind en in de rangorde sta ik daar nou eenmaal boven.
Dat is nogal autoritair. Ik heb meer een democratische opvoedstijl, overleggen gaat hier ook het snelst en het blijft gezelliger. Er zijn wel grenzen; ze gaat niet half bloot naar school - dan blijven we thuis (maar ook dat snapt ze en zover komt het dus niet).
Gelukkig reageerde jij, want eigenlijk begon ik wat pissig te worden en kwam er niet meer zoveel vriendelijks uit mij. Maar dit hierboven is dus ook zoala het hier gaat.
Vroeger had hij wel eens een driftbui, nu nog maar zelden, wij begrijpen hem beter en hij ons. Toen hij laatst boos was op school is hij onder de tafel gaan zitten. Zijn juf had heel autoritair kunnen doen, maar ziet gelukkig ook dat dat niet werkt. Ze is bij hem onder de tafel gaan zitten en maakte er een grapje van. Probleem gelijk opgelost.
En wie zegt het thuis niet kan? Het gaat hier prima, zeker de laatste tijd. Hij is altijd gekleed naar school gegaan en nog nooit te laat, maar dat betekent soms dat we allebei wat inleveren en een compromis sluiten, hij is daar slim genoeg voor. Van mij moet hij een lange broek aan, hij doet dat als het een "zachte" broek is. Prima deal.
Mijn oudste dochter is op school nog koppiger dan thuis. Ze heeft vaak werk mee naar huis gekregen omdat ze het op school niet voor elkaar kregen om het haar te laten maken en mij dat thuis dan uiteindelijk wel lukte. De juf zei ik kan haar niet laten zitten tot ze het heeft gemaakt want ze weet dat ze uiteindelijk een langere adem heeft dan ik, ik moet rond 6 toch echt naar huis. Sommige kinderen hebben echt een hele sterke wil en autoritair aanpakken werkt dan niet.
Precies, het lijkt alleen alsof mensen dat gewoon niet lijken te snappen. Alsof gedrag van een kind ook altijd in directe lijn staat met de opvoeding. Dan kun je sowieso alle labels wel gelijk schrappen, want er is niks met het kind, ouders voeden het gewoon niet op de juiste manier op.
Ik zwg dat niet. Ik reageerde puur op dingen die jullie zelf benoemd hebben: - kindjes die het hele huis op zn kop zetten als ze in hun hoofd hebben dat ze iets niet willen - dat sommige kinderen echt niet aangekleed kunnen worden als ze dat niet willen. Dat zijn geen dingen die ik verzin. Die haal ik uit stukjes die hier gepost zijn...dus ik ben benieuwd hoe dat dan op school gaat. De juf zegt op een gegeven moment ook: we doen nu dit en die gaat niet met alle 25 kinderen apart in gesprek hoe ze met ieder van hen een compromis kan sluiten.
O.a schreef jij dit...daardoor (misschien een misverstand) maar ik haalde er dus ook uit dat jij op sommige dagen je zoontje helemaal niet in kleding krijgt. Geweld klinkt wat rottig maar een kind zal toch echt kleding aan moeten. Ik vind niet aankleden geen optie. En ik denk dat ook een temperament vol kindje dat zal moeten snappen.