Hallo, Ik open dit topic omdat ik hoop dat iemand dit ook al meegemaakt heeft en mogelijks een oplossing heeft voor ons. Wij hebben een super lieve hond van bijna 1 jaar oud. Het is echt een schatje, luistert goed en past bij ons gezin. Echter is hij sinds een maand of 3 enorm onderdanig. Dit uit zich in plassen. In het begin was dit alleen als hij ons ff niet gezien had, maar dat is stilletjes aan steeds meer verergert en nu is het zo dat ik zelfs niets meer kan zeggen tegen hem of hij begint te plassen. Hem aanraken gaat dus niet meer, hem opvoeden ook niet want alles triggert zijn plassen. We hebben lichamelijk al alles laten uitsluiten, en de gedragstherapeut benoemt het echt als onderdanigheid. Hij heeft ons aangeraden om buiten te trainen met hem en voorbij dat plassen te gaan. Dus hem blijven aanraken ook als hij plast. Aangezien het binnen toch voor frustratie zorgt als de boel heel de tijd wordt ondergeplast en de hond dit voelt, ondanks dat we proberen dit weg te stoppen, doen we momenteel dus niets meer binnen met hem. Ondertussen dus al een aantal weken buiten met hem bezig, maar hij blijft plassen. Op deze manier kunnen we dus niet meer lekker met hem binnen bezig zijn en dat vinden we heel jammer. Heeft er iemand nog een tip om dit probleem op te lossen? Mijn man denkt aan castratie, maar ik ben bang dat hij dan nog onderdaniger wordt. Alvast bedankt om alles te lezen!
Al eens aan ttoutch gedacht? Dit schijnt ook heel veel te helpen, als ik het zo lees lijkt je hond gewoon onwijs gespannen ook?
Wat is toucht? Het plassen is zowel in gespannen als ontspannen toestand. Bijvoorbeeld als hij 's avonds bij ons ligt, half slapend en ik dan zeg kom of hem aanraak, dan plast hij ook.
Ik zou voorlopig binnen luiers aan doen en dan dezelfde aanpak als buiten hanteren. Hoorde laatst via mijn zus dat die luiers er zijn voor honden. Hun denken er namelijk aan om een incontinente hond in huis erbij te nemen.
Dit noemen ze deemoedplassen. Deemoedplassen is vanuit de hond bezien een vriendelijk gebaar naar de baas: "Ik zie jou als een hoge baas, ik ben veel lager in rang!" Ik negeer de hond altijd als ik binnenkom. Hij wordt pas geaait als hij rustig is. Enthousiast als de baas thuis komt vind ik prima, maar onze goedzak is nogal lomp, daarbij slaat hij van enthousiaste zijn staart kapot. Verder kun je eens proberen om bij binnenkomst iets lekkers te geven. Eten en plassen gaat vaak niet samen bij een hond. Op die manier kan je hem toch aandacht geven en wordt de onderdanigheid misschien wel minder.
Dat doen we inderdaad ook al. Hem negeren, en dat heeft dus ff geholpen, maar momenteel is het zo erg dat hij dus echt bij alles begint te plassen. Ligt hij op z'n mat en je roept hem om te eten, dan plast hij al. Het is niet meer alleen als we thuiskomen, het is gewoon continu.
Heb je ook een idee waar dit te vinden is. Mogelijks kunnen we dat gebruiken als laatste redmiddel, al vrees is dat zelfs het aandoen een hele opgave zal zijn.
Je zou eens kunnen kijken voor een plasband. https://www.petspassion.nl/loops/297-incontinentieband-reuen.html
Nee is inderdaad niet fijn voor hem want hij wilt dan echt knuffels en aandacht, maar dit kunnen we dus niet geven omdat hij dan plast. Alleen buiten kunnen we hem nog aandacht geven. Dierenarts kon niets vinden en kon ons ook geen zekerheid geven dat castratie de oplossing zou zijn.
Maar hij begint te plassen als hij aandacht wil? Of aandacht krijgt? Wat doe je als hij plast? Lijkt wel een aandacht probleem. Hoe vaak wordt de hond uitgelaten? Zijn t echt plassen of druppels?
Hij plast vanaf dat hij aangeraakt wordt of er iets tegen hem gezegd wordt. Dit op ieder moment van de dag. Dus ook als hij in rust is en wij hem roepen om bijvoorbeeld te eten of naar buiten te gaan plast hij. Het varieert tussen een paar druppels en echt hele plasjes. Het plassen is nog erger als hij gecorrigeerd wordt. De eerste keer dat hij het deed was toen ik hem aaide bij het langs hem lopen. Dit was in september. Hij bleef dit doen steeds als ik hem aanraakte, maar als m'n man of kinderen hem aanraakten deed hij dat niet. Toen op advies van de gedragstherapeut ben ik hem beginnen negeren en na een tijdje ging het weer beter en kon ik hem weer gewoon aanraken. Tot ergens in december toen begin hij opeens te plassen als m'n man hem bij thuiskomst aanraakte. Wij dachten enthousiasme, dus beginnen negeren bij thuiskomst, alleen nu werd het steeds erger. Op een bepaald moment kon niemand hem meer aanraken, nooit niet, dus ook niet in momenten van rust en na een tijdje begon hij ook te plassen als hij mijn stem hoorde. Nu sindskort plast hij ondertussen ook als mijn man hem bevelen geeft. Hij gaat dan ook helemaal plat liggen en oren naar beneden enz. Volledige onderdanigheid. We hebben al geoefend met spelletjes waarbij we hem laten winnen. Echter zijn we dus nu op een punt dat alleen buiten nog iets gezegd kan worden tegen hem en we alleen buiten hem kunnen aaien of z'n riem aandoen. Hij wordt per dag ongeveer 5x uitgelaten, maaar vertoont dit plasgedrag ook als je net met hem gaan lopen bent en hij dus goed geplast heeft. We hebben echt van alles al geprobeerd en ik begin een beetje moedeloos te worden ervan.
onze hond weliswaar een teefje heeft dit ook en periode gedaan, ik moe er wel bij zeggen niet zo erg als bij jullie, wij hebben echt de negeer modus aangezet en ook mensen die op bezoek komen vragen we of ze de hond willen negeren. Nu gaat het heel erg goed, maar heeft wel dik 3,5 jaar geduurd, medisch ook alles uitgesloten de gedragstherapeut wilde dat wij heel erg consequent zouden zijn, dat hebben wij gedaan en nu gaat het dus wel goed. Wat de reden is geweest geen idee. Onze hond is juist heel dominant en dat is voor ons de verklaring dat het echt een rangorde probleem is geweest.
Zo moeilijk om van een schermpje te beoordelen... het lijkt me dat bovenstaande ook overdreven onderdanig reageren is. Is hij van zichzelf onzeker/gespannen? Wellicht is jullie gewone 'strenge/consequente' houding al té streng voor hem? Kan net zo goed andersom hoor, maar hij komt wel erg onzeker over zo. Het is in ieder geval ook voor hem blijkbaar echt een ding geworden. Of is er iets anders verandert in jullie omgeving waardoor hij mogelijk extra onzeker/gespannen is? Een ander huisdier erbij, gezinsleden die opeens vaker of juist minder vaak thuis zijn, nieuwe buurhond, andere hondenclub, zoiets? Los daarvan is hij natuurlijk ook nog echt geen volwassen hond. Lijkt een beetje op een kind van 12 dat als ie naar de brugklas gaat, opeens weer in bed gaat plassen. Heel vervelend en niet 'normaal' maar ook niet heel onlogisch dat er nog eens weer iets gebeurt met plassen. Veel succes, ik heb verder ook geen tips...
Je zou het ook nog even op hondenpage of het hondenforum kunnen proberen, daar hebben mensen gemiddeld genomen wat meer verstand van honden en zitten wellicht meer mensen die het probleem herkennen uit een eigen situatie.
Rare vraag.... kan het niet met jouw zwangerschap samenhangen? Er komt een verandering in huis, en dat voelt je hond natuurlijk fijntjes aan. Ook je hormoonhuishouding is compleet anders. Dit kan een trigger zijn om zich anders te gaan gedragen. Meer progesteron bijvoorbeeld, veel honden reageren er op een bepaalde manier op. Hoop voor jullie dat zijn plasgedrag snel is opgelost.
Ik zou inderdaad even jouw zwangerschap uitzitten. Er bestaat een kans dat een week nadat jullie kindje geboren is, het ineens over is. Lang leve de feromonen die een vrouw uitscheid. Dit hangt overal in huis, maar niet buiten. Dit verklaard ook waarom het alleen binnen is. Ieder dier reageert daar verschillend op. Mocht het gedrag een week of 3 na de bevalling nog niet over zijn, zou ik nogmaals een gedragstherapeut in de arm nemen. Deze thuis laten komen en laten zien wat er gebeurt en ook langere tijd contact met haar houden.
Zwangerschap kan inderdaad hiermee te maken hebben. Is het geen idee om een cursus te gaan volgen? Gericht op positief belonen, een gehoorzaamheidscursus of bijv behendigheid? Dit kan zijn zelfvertrouwen een boost geven en je bent op een positieve manier samen bezig.
Ik zou hem eens een paar dagen uit logeren sturen bij vrienden, ouders oid. Dat jullie gezin niet meer in de picture is. Alles anders, andere omgeving. En dan kijken wat er gebeurt. Ook bij logeeradres hem wel aandacht geven maar niet gedwongen maar het uit hemzelf laten komen. Zo zou je oorzaken kunnen uitsluiten.