Ik snap wel dat je het vermoeiend vind. Maar als het bij jou baan beter lukt om de kinderen te brengen en halen dan vind ik wel dat je dat dan moet accepteren. Het hoort er nu eenmaal bij. Of anders ander soort oppas regelen? Ik vind je best onredelijk tegenover je man, alleen omdat jij beter verdient. Ik werk maar 12 uur per week achter de kassa, en qua geld maakt het ook neit uit of ik wel of niet werk. Want in principe werk ik om de oppas te betalen ik hou er bijna niks aan over. Maar ik vind het leuk en ik heb een vast contract dus hoe dan ook zal ik niet stoppen. Ik snap wel dat je man niet wil stoppen, elke dag thuis is ook niet alles. Dus toch samen een oplossing zoeken waar beide partijen zich in kunnen vinden. Dat je man een 'mindere' baan heeft betekent niet dat het minder belangrijk is.
Ik heb als kostwinner een dag ingeleverd afgelopen jaar. Mijn man en ik werken nu beide 80 % De beste beslissing ever! Zoveel meer rust! Dan maar wat minder zekerheid en geld (en wij hebben echt lopen dubben over alle dingen die jij ook in je openingspost noemt)
Dood neervallen, de wereld draait om haar en haar wensen. Harde woorden, maar ik kan geen ander conclusie trekken.
Dit geldt toch net zo goed andersom? Genoeg gezinnen waarbij alleen de man werkt en de vrouw thuis zit en wel wil werken maar wacht tot de kids iets ouder zijn.
Nja als jij zon goede baan heb zoals je zegt kan jij met 4 dagen werken ook een huis betalen... en nee dat zal dan niet je perfecte droomhuis zijn, maar je hebt wel een dak boven je hoofd... Je man heeft NIETS als hij stopt met werken Dus voor jou is dat wel erg maar voor hem niet??? En jij stopt toch sowieso niet... het gaat maar om 1 dag werken... niet van xxx salaris naar 0 salaris
Jouw redenering is zo krom, jij draait alles zodat het om jou gaat. Je mag in je handjes klappen met zo'n man. Wel lastig dat hij ook wensen heeft natuurlijk.
Er zijn massa's gezinnen waar de vrouw minder werkt of thuisblijft. Mogen die mannen ook allemaal in hun handjes knijpen met zo'n vrouw? Volmondig ja, zou ik zeggen. Kinderen opvoeden doe je samen en betaald werk is niet meer 'waard' dan voor de kinderen zorgen. Toch vindt men dat allemaal maar 'gewoon'. Logisch toch, dat de vrouw minder gaat werken. Logisch dat zij thuisblijft. Dat er mensen zijn die het anders willen en andersom doen, dan is er onbegrip. Dan moet TS opeens heel blij zijn met zo'n man. Waarom? Laat alle mannen dan ook heel heel heel dankbaar zijn met hun vrouw die thuisblijft. En het niet aannemen als iets vanzelfsprekend. Dat is anno 2017 echt niet meer zo.
Jeetje jij bent wel heel erg kortzichtig. Je komt hier wat selfcentered en onnozel over. .. En niet meer echt van nu, wel willen maar niet doen.
Dank je Over zzp gesproken (was jij dacht ik die dit opperde) denken we daar idd ook wel over. Maar het is nog niet zo makkelijk om iets te bedenken,hij weet niet zo goed wat hij precies wil.
Ons huis is gekocht op één salaris, dat van mijn man. Hij werkt fulltime, ik 3 dagen. Vanaf aankomend schooljaar gaan we waarschijnlijk beide 4 dagen werken. Qua opvang verandert dit niets, qua inkomen gaan we iets achteruit, qua vrijheid vindt mijn man dit ook top. Beiden kunnen we het huis betalen, maar beiden hebben we daar niet eens over nagedacht... we hebben gekeken naar wat we fijn vinden in het leven en niet over wat er gebeurt als we eventueel zouden gaan scheiden. Voor baanverlies/inkomstenverlies hebben we trouwens een verzekering voor.
Wij hebben hier toen wel die gok genomen. Mijn man is fulltime kostwinnaar en ik werkte 24 uur per week. Wij hebben er ( toen de jongste geboren was ) voor gekozen om toch de gok te wagen en heb ik mijn volledige ontslag genomen. Het is absoluut niet altijd even makkelijk en wij hebben ook geen hoge spaar rekening en we moeten ook echt iedere maand even kijken hoe we rond kunnen komen maar het lukt wel. Nee je kan niet alles meer doen wat je voorheen deed maar dat hebben wij er voor over. Kinderen kunnen gewoon sporten, ze hebben gewoon kleding wanneer het nodig is, we hebben nog steeds ons koophuis, kunnen gewoon zo af en toe eens even een weekendje weg of een dagje weg etc. Nee het is allemaal niet luxe maar ik zeg altijd maar zo, waar een wil is is een weg. Ja als mijn man zijn baan zou verliezen dan zijn we de lul maar goed, moeten we echt gaan leven in het '' wat als '' ? Wij hebben er dus gewoon voor gekozen om er voor te gaan en dat we het dan wel zien hoe het verder loopt. Wij leven erg in het hier en nu en niet in het '' Wat als '' We zijn inmiddels een aantal jaar verder en nee we hebben het niet altijd even makkelijk gehad maar we redden het goed en we zijn gelukkig. Mijn man heeft nu de kansen gehad om hogerop te komen op zijn werk en ik zet mij vrijwillig in als hulp op de school van de oudste. Dus als het kan dan zou ik het gewoon doen.
Eh...ja! Al die mannen die thuis een tbm hebben zitten die voor hun kinderen zorgt die mogen ook in hun handjes klappen! En ik ken ook alleen maar mannen waarbij dat ook het geval is, en geen 1 (!!!) man (van de zeker 34 mannen) die het allemaal zo vanzelfsprekend vinden als TS.
Ik heb deze topic met stijgende verbazing zitten lezen. Om het zacht te zeggen kom je nou niet echt als een heel aardig persoon over zoals je over jouw man en zijn werk praat. Natuurlijk snap ik dat het moeilijk is als de dingen anders gaan dan in eerste instantie zijn afgesproken, maar om nou zo over hem te schrijven, nee dat vind ik niet kunnen. Verder worden er een aantal opties aangedragen waar je helemaal niet op reageert. Volgens mij zijn er de volgende opties: 1. Jullie gaan beide 4 dagen per week werken. Het financiële probleem kan hiermee verminderd worden. 2. Jij gaat 5 dagen werken en je man 3. Voor de opvangproblemen zoek je een ander KDV of een gastouder, die wel flexibel is met jouw vakanties en qua openingstijden. 3. Jij gaat 5 dagen werken en je man stopt. Ik denk alleen dat je man hier niet heel vrolijk van gaat worden als ik het zo lees. Je schreef ook dat de kinderen 'lastig' zijn als je weg moet en als je weer thuis bent en moet koken. Als gastouder en moeder weet ik dat kinderen het heel goed aanvoelen als jij gestresst bent en daardoor drukker en soms 'stout' gedrag vertonen. Ik ben al 10 jaar gastouder, maar de taferelen die jij beschrijft heb ik nog nooit meegemaakt. Ik denk toch echt dat je strenger moet gaan worden met het jassen en schoenen aantrekken, in de auto zetten en naar het KDV lopen. Ik neem altijd 10 minuten tot een kwartier de tijd om iedereen klaar te maken om naar school te gaan en dat is echt ruim voldoende, zelfs nu ik een kindje met ASS in de opvang heb. Als laatste denk ik dat je toch eens heel goed naar je eigen manier van denken en doen moet gaan kijken. Niet alles draait om jou en wat jij wilt namelijk.
Ik zou het heel fijn vinden als hij tijdelijk tbv zou willen zijn. En ja dan wil ik graag fulltime werken. Anders niet. Als hij niet wil dan niet,dat respecteer ik maar dan moeten er wel andere ideeën bedacht worden hoe we dit SAMEN gaan oplossen zonder dat alles op mijn bordje terecht komt zoals nu. Ik vind niet dat als hij perse meer wil gaan werken ik daarmee nog meer lasten krijg als ik nu al aangeef dat ik het heel zwaar vind en het zo niet volhoud. Maar dit alles was mijn vraag niet Uiteindelijk draait het om of ik minder ga werken als hij blijft werken zoals nu en of ik financieel dat risico durf te nemen voor de toekomst.
Ik ben niet altijd aardig nee Ik heb wel op opties gereageerd: Ieder 4 dagen werken dat ga ik uitzoeken of dat bij allebei de partijen kan. Klinkt op zich interessant ook al gaan we er dan financieel dan nog meer op achteruit maar moet denk ik te doen zijn. Ik 5 dagen en man 3 is zoals het nu is. En dat houd ik niet vol omdat ik zo nooit op tijd op mijn werk ben en ik ervoor kan opdraaien als ze ziek zijn. Kdv zoeken in de stad waar ik werk zou kunnen dan kan ik wel op tijd op mn werk zijn maar dan blijf ik nog alles in mn eentje doen en draai ik nog steeds ervoor op bij ziek zijn want mijn man zit dan 80 km verderop. Plus dat mn dochter hier gwn naar school gaat en ik als ik haar wegbreng toch ook de jongste twee moet meenemen. Kan ik ze daar net zo goed meteen laten ntl. Gastouder aan huis wordt lastig volgens het bureau. Ik zou wat gesprekken kunnen aanvragen maar het bureau schatte de kans klein in dat er een geschikt iemand zou komen. Plus dan zou ik 15e per uur betalen incl bemiddelingskosten. Dat moet ik voor het grootste deel delen over 2 kinderen en dat is veel hoger dan de belastingdienst vergoed. WE betalen nu al 850 euro netto aan het kdv/bso en geen zin om er financieel verder op achteruit te gaan en nog meer aan opvang te moeten betalen ook. Toevoeging: ik geloof het meteen dat de kids mijn stemming aanvoelen en oa daardoor zo reageren. Ik ben nou eenmaal snel gestressed en kan slecht tegen dat gekrijs. Bij de opvang zijn het ntl engeltjes.... Zal wel bijzondere kinderen hebben
Hebben jullie moeite om rond te komen? Je betrekt alles op kosten, maar als er genoeg binnen komt dan zou ik mij daar niet zo mee bezig houden, geluk, gezondheid en samenzijn vind ik dan veel belangrijker. Klinkt misschien wat suf, maar als jouw man ongelukkig wordt omdat hij stopt met werken, dit gaat afreageren op jou omdat jij hem niet de mogelijkheid geeft om zich te ontwikkelen, dan komt die scheiding misschien nog ook. Dan zit je alleen in je ideale huis, die jij nog kan betalen, maar word je daar gelukkig van? Tijdens het koken mag hier de tv aan, koken is kijken. Vind ik ook veiliger dan met hete pannen op het vuur en jengelende kinderen aan je benen. Verder met naar de auto lopen enz. is het hier oefenen, oefenen, kort houden en iets leuks voor ze in het vooruitzicht stellen als ze wel netjes bij je blijven. De oudste zou een van de jongste kunnen begeleiden onder jouw toezicht en jij de ondeugendste. Probeer iets meer in mogelijkheden te denken!
Ik heb dit hele topic doorgelezen en wat ik vooral bij jou lees is ik,ik, ik. Ik wil dit zo, ik wil dit zus, ik wil dit niet, ik wil dat niet. Leuk dat jullie in eerste instantie af hebben gesproken dat hij misschien wel zou stoppen met werken of dat jij voor het geld zal zorgen en hij voor de kinderen. Maar je man geeft aan dat hij misschien ook wel meer wil werken/carriere wil maken. Dan zal je weer met elkaar om de tafel moeten zitten en nieuwe afspraken maken die voor beide haalbaar zijn. Daarbij heb ik het gevoel dat je alleen maar in problemen denkt en niet in oplossingen en vooral negatief denkt. Je kan ook niet helemaal risico vrij zijn, dat zal je toch een beetje los moeten laten.