Dank voor je lieve woorden en fijn om jou succeservaring te lezen, ook al moet ik dan nog wel ff geduld hebben Hier geen overgewicht, we zijn beide gezonde eters en veel in beweging. Dus helaas kan ik met die tip niet veel, maar wel fijn dat je het met me deelt! Wie weet kunnen anderen er wel wat mee
Iedereen bedankt voor jullie lieve en opbeurende woorden. Erg fijn om mijn baalmoment met jullie te kunnen delen. Weet je wat het ook is, je komt op een leeftijd en in een fase waarin verwacht wordt dat je misschien wel kinderen wilt. Over onze kinderwens zijn wij altijd heel open geweest. Het moment waarop ik daadwerkelijk met de pil ben gestopt hebben we niet gedeeld met onze omgeving, dat was zo'n leuk geheimpje van ons samen. Maar nu kom je op een punt dat het helemaal geen leuk geheimpje meer is. Herkenbaar voor jullie? Het liefst zou ik nu iedereen die er maar naar vraagt voor de voeten willen gooien dat het al een jaar niet lukt! Al die vragen en opmerkingen op dit moment gaan ook steeds meer irriteren en pijn doen. Hoe gaan jullie daar mee om?
Ik ben het beetje bij beetje steeds meer mensen aan het vertellen. Dat vind ik echt fijner. En bij die *** die er naar vragen heb ik wel eens geantwoord dat baby's niet bij bol.com te krijgen zijn.
Hi allemaal, Wij zijn inmiddels ook het jaar voorbij. Wel twee keer zwanger geweest zoals te lezen in mn handtekening. Geen idee of ik liever wel twee keer zwanger geweest of liever nog helemaal niet haha. In ieder geval: het komt vast goed. Goed dat je naar de huisarts gaat. Ik ben er zelf een tijd heel erg mee bezig geweest, nu veel minder. Ik hou er ergens al rekening mee dat t misschien nooit gaat lukken en wil graag ook met zn tweeen een fijn en zinvol leven. En daarmee bezig zijn geeft mij veel rust. Reisplannen maken, nadenken over carrière... en ach, wie weet is er over een paar jaar een kindje. Zou mooi zijn Tot die tijd genieten we van de vrijheid die we nu hebben. En wat is een paar jaar op een mensenleven? Wat ik een beetje probeer te zeggen: zorg goed voor jezelf, baal als je wil balen, maar creeer ook een leven waar je blij van wordt. Daar word je later ook weer een leukere moeder van, mocht je toch opeens zwanger zijn. Een dikke knuffel!
Hoi! Gelukkig ook positieve verhalen en zwangerschappen na een lange tijd 'proberen'. Dat geeft in een zekere zin weer hoop! Wij zijn ook al ruim een jaar bezig om zwanger te worden. Om precies te zijn 1 jaar en 3 maanden. Best wel zwaar iedere keer die teleurstelling als je weer ongesteld wordt. Gebruik zo'n 3/4e jaar eisprongtesten, maar toch nog steeds geen positieve zwangerschapstest. Mocht ik deze maand weer ongesteld worden, dan toch maar een afspraak maken bij de huisarts... Aan een paar mensen heb ik verteld dat we al een poosje proberen om zwanger te worden. Wat ik erg vervelend vind en mij erg aantrek zijn de opmerkingen van andere mensen zoals 'nu zijn jullie aan de beurt' of 'willen jullie geen kinderen?', of via-via, wil jouw zusje geen kinderen etc. Ja, wij zijn dan al een aantal jaren samen en ik ben 30 jaar, maar vooral de laatste 2/3 jaar krijg ik/wij regelmatig zulke vragen.. Mag ik vragen hoe jullie hiermee omgaan? Soms word ik er ook wel emotioneel door.
Hier bij de eerste 2 ruim een jaar nodig gehad. Bij nr 1 na 11 maanden langs de huisarts gegaan, met de befaamde cyclus kaartjes. Die vond hij niet boeiend, vroeg enkel of mijn cyclus regelmatig was. Wel kreeg mijn man gelijk een zaadonderzoek en toen daar de uitkomst van binnen was (alles was in orde) zijn we doorverwezen naar de gyn. Daar een intake + inwendige echo gehad. De gyn was wel blij met de kaartjes, vond mijn lf kort en gaf aan te moeten overleggen of we daar iets mee moesten, want het was op het randje. Echo was prima, en ik moest bellen zodra ik ongesteld was voor een cyclus bloedprikken om het hormoonbeeld te bepalen. Met temperaturen moest/mocht ik stoppen zodat ik er niet iedere dag mee bezig hoefde te zijn . Het beeld was duidelijk. De mazzel hier was absoluut dat ik 3 dagen later zwanger bleek. Bij nr 2 ook de gyn bezocht, want ik had sterk het gevoel dat nr 1 onze toevalstreffer was. Hier wederom de mazzel dat ik een paar dagen later zwanger bleek. Bij proberen voor nr 3 weinig tijd tussen 2 en 3 gelaten, want ja... wij doen er blijkbaar langer dan een jaar over en hops na 3 maanden zwanger. Het befaamde jaarpunt dus 2x mee gemaakt, en dat is niet tof! Mag je best flink van balen. En ik hoop voor je, en iedereen met kinderwens, dat je ook mag ervaren dat als het wat langer duurt, de tijd vergeten is zodra je zwanger bent (en blijft, anders is het zeker niet vergeten denk ik). Tenminste, ik heb dat zo ervaren.
Het is zo vreselijk oneerlijk. Het is ook zo pijnlijk als om je heen kids geboren worden en jij het nakijken hebt. Heb al 1.5jr weinig interesse voor geboren kids. Niet omdat ik echt geen interesse heb of een ander geen geluk gun, maar ik mijn geluk zo enorm mis. Bij mijn dochter duurde het bij elkaar 2,5 jaar en kreeg haar leven niet cadeau.Voor de tweede in ronde 9 zwanger geraakt. In ronde 23 en in ronde 30! Nu hopen dat deze blijft plakken en gezond ontwikkeld. Ik ben erg murw. Ik las de opmerking over een cyclus hebben. Ja tis super fijn om een cyclus te hebben, maar tis ook waardeloos als het niks doet. Met pcos zijn vele dames geholpen dmv clomid. Een dame die ik ken, bedacht ruim een jaar na mij, ik wil een tweede. Die vond het zwaar dat ze pas bij ronde 6 zwanger raakte dmv clomid. Haar kinderen zijn alweer 3 maanden oud....
Ik zou ook de huisarts bellen. Na 9 maand heb ik dat gedaan (tuurstreepjes en lange cyclussen)... maar kreeg wel direct een doorverwijzing van de huisarts. Hij zei dat hij daar te weinig kennis voor had dus kon ik beter naar de gynaecoloog... zo gezegd zo gedaan.. ik bleek pcos te hebben en na de eerste maand met de laagste dosis medicatie... was ik zwanger. Geef de hoop niet op! Maar... zet wel een volgende stap! Zet m op he!
Ik ken het gevoel. Wij zijn sinds juli 2015 bezig voor een brusje maar hebben in maart 2016 een MA gehad. Nu sinds april 2016 weer bezig. Ik begin een beetje de moed op te geven en als het deze maand niet raak is wil ik naar de huisarts. En dan om je heen: overal zwangeren en baby's. Daarbij heb ik van mijn eerste zwangerschap (duurde ook bijna een jaar voor ik zwanger was) een aardig buikje overgehouden waardoor ik heel vaak vragen krijg of ik weer zwanger ben. Ik weet dat mensen het goed bedoelen maar ik kan wel janken. Om een lang verhaal kort te maken: de moed niet opgeven en als het vanzelf niet lukt hulp zoeken.
Wat is dat jaarpunt rot he... Ik heb het nu al twee keer meegemaakt. Toen we voor de eerste gingen, was het na een jaar nog niet raak. De afspraken bij de gynaecoloog stonden al gepland, toen ik gelukkig toch nog positief testte! Inmiddels al ruim 14 maanden bezig voor een tweede kindje. De eerste onderzoeken bij de gynaecoloog gehad en er lijkt niets aan de hand te zijn. Gaf eerst rust, maar nu word ik toch weer onzeker. Hebben ze iets over het hoofd gezien? Het kan toch niet dat wij telkens pech hebben? Iemand op het forum gaf laatst aan dat het net is als 6 gooien met een dobbelsteen. Sommige mensen gooien meteen 6, anderen gooien vrij snel 6 en sommige mensen blijven gooien, maar die 6 verschijnt maar niet. Bij ons is er dus (vooralsnog) niets gevonden en zijn wij dus zo'n stel die het maar niet lukt om 6 te gooien. Heel frustrerend en verdrietig. Bij de eerste waren we heel open naar onze omgeving over het zwanger worden. Toen dat niet lukte, was het erg pijnlijk, want iedereen wist dat we bezig waren en iedereen werd ongeduldig. En we werden constant voorzien van 'tips' en 'adviezen' en succesverhalen van de oom van de buurvrouw etc. Heel fijn voor die mensen, maar ik werd er niet sneller zwanger door. Nu we al een tijd voor de tweede gaan, weten alleen goede vrienden en onze ouders en broer/zussen dat t weer niet makkelijk gaat. Verder hebben we het bij ons gehouden, en t scheelt wel een boel vervelende opmerkingen. Enige wat ik heel moeilijk vind: in mijn omgeving wordt iedereen zwanger van de lucht. Pats boem, ronde 1. Hooguit ronde 2 of 3. En dan ben ik zo jaloers! Waarom mogen wij ook niet zo snel zwanger raken? Ook meiden die na mij bevielen van hun eerste kind, zijn inmiddels zwanger (of al bevallen) van hun tweede kind. Ik weet dat het geen wedstrijd is, maar nu voelt het alsof ik alleen maar kan toekijken terwijl iedereen een fantastisch spel speelt. Hoe gaan jullie hier mee om?
Ja Poema19, wat jij zegt vind ik zelf ook erg moeilijk. In mijn nabije omgeving heb ik wel verteld dat we proberen zwanger te worden (van de eerste).. Inmiddels 15 maanden verder en 2 van mijn vriendinnen zijn al bijna uitgerekend. In 1 x en 3 x zwanger geraakt. Voor hun echt heel mooi en gun het ze ook van harte, maar het raakt je absoluut wel. Wat je zegt over de dobbelstenen, heb ik ook gehoord. We blijven natuurlijk positief, maar heb het er best wel eens (erg) moeilijk mee!
Wat vervelend meid,ik hoop voor je dat je gewoon domme pech hebt gehad tot nu toe en niet de MMM in hoeft. Bij mij duurde het precies een jaar voordat ik zwanger was. Ik zat er niet zoveel mee maar toen mijn vriendin zwanger raakte ben ik toch bij mijn man in huilen uitgebarsten omdat ik ook graag zwanger wilde zijn. Mijn verdriet was van korte duur en onze kindjes ( van mijn vriendin en mij) schelen 7 weken in leeftijd. Geef de moed nog niet op!
Dit gevoel heb ik dus ook. Ziekenhuis heeft niks kunnen vinden, maar ik wel al 15 rondes bezig, en zit nu op het wachtbankje. en ja je krijgt veel vervelende opmerkingen. En als dan iemand die 30 kg te zwaar is in 1x zwanger is ga je ontzettend aan je eigen twijfelen. Ook die tips en adviezen word ik moedeloos van. "Er niet mee bezig zijn" en "ga eens lekker op vakantie" dat doe ik al 2x per jaar en "blijf na de seks even liggen" en "het komt vanzelf wel". Mensen weten niet hoeveel pijn zo'n opmerkingen doen. En ik kan kennelijk ook geen 6 gooien
Lieve reacties van jullie. We moeten geduld hebben zie ik wel. Bij de meeste van jullie toch succesverhalen, ook al duurt het soms wat langer. Vriendlief was afgelopen week weer ziek, de 4e keer deze winter hoge koorts, is naar de huisarts geweest en AB gekregen. Zal de zaadkwaliteit ook wel niet beter van worden . Stiekem ben ik al zo bang dat dat het probleem is, hij is als (ik geloof) 6 jarige geopereerd aan 2 niet-ingedaalde balletjes en ik lees overal dat dat de zaadkwaliteit ook negatief kan beïnvloeden maar goed, daar komen we alleen na onderzoeken achter en dat gaat nu gebeuren! @Poema19 die uitdrukking van 6 gooien kende ik niet, maar ik word hier wel blij van. Hopelijk hebben wij snel het geluk 6 te gooien. @Pitahaya, De afspraak bij de ha is gemaakt, volgende week hebben we het 1e gesprek. Erg spannend. @kangerootje, ik ben 25. Maar snap niet zo goed wat leeftijd er toe doet? Natuurlijk heb ik "het geluk" nog jong te zijn dus nog jaren genoeg om te laten lukken. Maar als je samen, na 9 jaar samen zijn - beide een goede/leuke baan - een geweldig huis met genoeg lege kamers ivm onze kinderwens, er klaar voor bent om papa en mama te worden, is het niet leuk dat het niet gelijk lukt. Of je dan 20,25,30 of 40 bent.