Omgeving en doorslapen

Ja dat vind ik idd. Al die slaap trainingen en meningen dat een kindje alleen moet leren slapen. Niet mijn ding.

 

Dat mag je vinden. Ik zei alleen maar dat niet alle baby's hetzelfde reageren als de jouwe. En als je kind oververmoeid raakt door een slecht slaappatroon, dan moet je dat doorbreken. En als dat niet gaat door erbij te blijven, dan kan het dus dat iets meer afstand nemen wel een oplossing is.

 

Ons zoontje slaapt vanaf ongeveer 8 weken door.

Sorry ik kan er niets aan doen.. en we zijn er ook heel dankbaar voor! Ik wil er verder ook niet mee te koop lopen. Hij begon door te slapen toen ik met 6 weken borstvoeding over ging op flesvoeding.

Het is misschien in twee jaar tijd 5 keer gebeurd dat hij wakker schrok en huilde(vanaf de 8 weken dan he), toen heb ik hem getroost en een flesje gegeven en toen ging het eigenlijk altijd goed.

We hebben nu zelfs zijn speentje afgebouwd. Met inslapen was dat wel erg pittig maar ook zonder speentje slaapt hij nu door.

Veel sterkte voor jullie en ik zou me niks aantrekken van wat andere zeggen. Elk kindje is anders. Volg je eigen gevoel.

In mijn omgeving zie ik vriendinnen waarvan hun kindjes ook heel vaak wakker worden snachts. Ik zou willen dat ik wat voor ze kon doen, want zelf ben ik echt al heel moe als hij 1 keer in de nacht wakker is geworden, laat staan dat je dat elke nacht hebt.

Ons kindje heeft weer veel moeite met groente eten. Hij vertikt het echt! We hebben alles geprobeerd en halen de slimste trucs uit. In mijn omgeving hoor ik dat kindjes goed groente eten en dan word ik ook weer onzeker.
Moederschap is niet makkelijk en ieder huisje heeft zijn eigen kruisje..

Veel sterkte lieve moeders!! Hou jullie taai!! Voor je het weet slaap je ook niet meer door omdat de kinders gaan stappen!!!

 

Hier een dochter van bijna 14 mnd en ook nog geen nacht doorgeslapen. Variërend van nachten waarbij ze 1x kort wakker is en genoeg heeft aan even een handje op haar rug, tot nachten waarin we er wel 5,6 keer uit moesten en er dan echt bij moesten blijven tot ze weer sliep. Na een lastige periode met een heel lange tijd die 'slechte' nachten, hebben we haar weer bij ons op de kamer in een cosleeper gelegd. Nu hoef ik vaak alleen maar even m'n hand uit te steken of speentje te geven en is ze weer rustig. Is ze niet meer rustig ge krijgen, dan leggen we haar tussen ons in. Heeeeel langzaam lijkt er verbetering in te komen en willen we haar binnenkort weer terug verhuizen naar haar eigen kamertje. Laten huilen is geheel tegen mijn principes in, doen we dus ook niet. Maar ik oordeel niet over moeders die dat wel doen, denk dat het een keuze is die moet werke voor jou, je kindje en je partner en welke keuze dat is, is voor iedereen verschillend.

 

Hier sliep mijn zoontje door vanaf 11 weken. Hij is nu 1,5, maar hij heeft wel periodes dat hij nog snachts wakker wordt. Vooral toen hij net los liep of als hij ziek is.
Hij is afgelopen maand zeker 6x wakker geweest snachts.

Geen bv en ook geen speen btw

 

Wij zijn al bijna 5 jaar elke nacht wakker en meestal meerdere keren.
Bij de oudste ook van alles geprobeerd en niets hielp
Laten huilen hielp al helemaal niet, dan werd het inslapen ineens een probleem terwijl dat ervoor nooit een probleem was. Ze wordt straks 5 en wordt nog zo'n 4x per week wakker s nachts. We zijn er nu achter dat ze waarschijnlijk altijd heel snel ontwikkelde (binnenkort hb en iq test) het obrustige s nachts hoort gewoon bij haar.

Onze jongste van 16 maanden kunnen we niet laten huilen omdat dan de refluxklachten verergeren en hij alleen maar harder gaat huilen. Voor hem gaan we er om 23.30/2.30 en 5.30uit ongeveer.

Tja, het went en er is best een mouw aan te passen: vroeg naar bed, uit logeren of opa en oma slapen hier en wij pakken een hotelletje (eens per maand) een van ons doet zaterdagmorgen boodschappen met de kids en de ander tukt lekker verder enz. Gewoon oplossingen zoeken, komt wel weer een keer goed (maar wat kan het aan je vreten, slaaptekort.... )

 

De oudste sliep met 2 weken goed en de jongste met 4 maanden. Daar verbaasde mijn omgeving zich juist over.

Ik ga er overigens niet voor elk piepje uit. Ligt voor mij heel erg aan het soort gehuil en duur. Gaat het volume direct voluit ga ik er als een speer op af. Gewoon huilen rustig op af. En bij een beetje jengelen wacht ik even af.

Aanvulling. De oudste had gelijk een goed matras. De jongste ging met 4 maanden over naar een ledikant met hetzelfde type matras en toen sliep hij gelijk veel beter.

 

Hier sliepen ze wel allemaal heel jong al door. Op af en toe na als ze ziek zijn ofzo. In mijn omgeving slapen eigenlijk ook alle kindjes door en ik zou er ongelukkig van worden als ik na 6 maanden nog elke nacht wakker moet worden, mijn slaap is heilig.
Ik laat wel huilen trouwens. Zie niet in wat daar mis mee is.

 

Hier sliepen ze beide vanaf een week of 5 door. Ik ging er niet voor elke piepje of jengeltje uit. Wachtte het altijd een beetje af. Meestal was het gewoon vals alarm en gingen ze snel weer uit zichzelf slapen. Hoorde gauw genoeg wanneer het huilen menens werd.

 

Helemaal mee eens. Zelf ook ervaren dat DE oplossing voor een veel huilende en moeilijk slapende baby uiteindelijk niet was om hem altijd maar te pakken en bij me te dragen maar hem op Een gegeven moment toch aan te wennen om in zijn eigen bedje te slapen en soms even laten huilen. Nu 9 maanden oud en gelukkig een hele blije en 's nachts goed en overdag redelijk slapende baby!

Verder denk ik dat je na moet gaan of het gewenning is van je kindje of dat het gewoon een moeilijke slaper is. Hoor genoeg mensen in mijn omgeving waar kinderen tot 2/3 jaar nachtbrakers zijn maar de goeie slapers gaan volgens mij vaak tussen 3 en 6 maanden wel doorslapen van 7 tot 7.
Ik ben overigens geen consultatiebureau verpleegkundige die dit de norm vindt ofzo maar nogmaals; in het geval van mijn zoontje was rust, reinheid en regelmaat (vaste tijden en plek om te slapen) wel de weg naar een blijere, uitgeruste baby, en ouders).

 

Hier sliepen beide kinderen ook vroeg door. Eigenlijk vanaf de geboorte heb ik snachts nooit meer dan 1 fles gegeven. Mijn zoon sliep na 6 weken door. En mijn dochter rond de 4 maanden, toen ze in haar ledikant ging slapen sliep ze meteen de hele nacht.
Mijn dochter krijgt nog wel een flesje melk met het slapen.
En ik laat wel huilen hoor en heb ik bij mijn zoon ook weleens gedaan. Ik vind het zo overdreven om bij elk huiltje meteen maar op te pakken, en ook vermoeiend voor het kind.
Mijn dochter huilde de eerste 3-4 maanden alleen maar, het was vreselijk. Toen we haar voor het slapen even lieten huilen hadden we binnen 1 dag een heel ander kind. Sommige kinderen hebben het echt even nodig.

 

De oudste liet ik ook nooit huilen, ze sliep pas met 14 maanden door nadat we haar 2 nachten hebben laten huilen (2x 5 minuten gehuild).
De jongste slaapt sinds 6 weken van 23.00-07.00 en sinds 5 maanden van 19.30-08.00.

 

Ik zou me dan gewoon niks aantrekken van wat andere moeders zeggen. De meeste mensen geven toch een mening aan de hand van eigen ervaringen. Jij kent je kinderen het beste dus moet je lekker doen wat voor jullie het beste werkt. Elk kind is weer anders, wat bij het ene kind werkt werkt bij een ander kind weer averechts.

 

Je hebt goede en slechte slapers. Ik heb een slechte. Dikke pech. De periodes van redelijk, goed, slecht en superslecht wisselen elkaar af. En ik laat ook huilen, reageer niet op elke piep en heb vaste rituelen.

Ze heeft geloof t best geslapen tussen 6-10 mnden en daarna begon t gelazer echt (nu bijna 1,5).

Lekker laten kletsen, anderen hebben gewoon geluk ermee of vertellen niet alles

 

Ik denk oprecht, zoals iemand hierboven ook zegt, dat je goede en slechte slapers hebt. Ik heb ook twee slechte slapers. Slapen licht, worden veel wakker, slapen weinig... En ik denk ook oprecht dat mama's van goede slapers niet begrijpen dat ze vooral geluk hebben, ipv dat ze de juiste opvoeding geven. Je kan volgens mij hoogstens een beetje bijsturen in slaapgedrag, leren om weer zelf in slaap te vallen etc. Maar als je kind van de geboorte, of vanaf een maand of zo, doorslaapt, dan heeft dat weinig te maken met regels en opvoeding en vooral met geluk.

 

Heel herkenbaar.

Mijn jongste is ook een slechte slaper.
Toen hij anderhalf jaar was heb ik een soort slaaptraining bij hem gedaan volgens: slapen zonder huilen.
Dat heeft toen heel veel geholpen.

Mijn omgeving had ook allemaal goede adviezen en veel waren er erg verbaasd dat ik een klein baby'tje niet wilde laten huilen.
Maar dat kon ik echt niet en ik begrijp op mijn beurt dan ook weer niet dat er moeders zijn die dat wel kunnen.
Maar wat ik dan wel erg vond is dat zij mij allerlei adviezen gaven en als ik die niet opvolgden geergerd geargeerde van: tja dan moet je het zelf maar weten. Terwijl ik hun gewoon in hun waarde laat. Als zij hun baby willen laten huilen, dan vind ik dat zielig voor hun baby, maar ik houd mn mond erover. Ik zeg hoogstens: dat kan ik niet, ik laat mn baby niet huilen.

Mijn oudste sliep met 3 maanden door, met 6 maanden heeft ze ene periode gehad dat ze 1 maal per nacht wakker werd en met 9 maanden sliep ze weer door.
Mijn jongste heeft tot 1,5 jaar nooit doorgeslapen. Terwijl ik toch echt niet anders heb gedaan.

Laten huilen is echt niet de enige methode om een kind te leren slapen. En sommige kinderen slapen nu eenmaal moeilijk.
Pas toen mijn zoon 4 jaar was is hij echt beter gaan slapen. Maar nog steeds slaapt hij niet alle nachten door.

 

Heel herkenbaar, die reacties. Bij slecht slapende kindjes is de eerste reactie vaak dat het dan wel aan jou/je aanpak zal liggen. Dat kan wel, (ik kom dergelijke ouders ook echt wel eens tegen), maar dat hoeft beslist niet.
Ik heb het -in alle wanhoop en vertwijfeling- wel eens grondig onderzocht en gemiddeld genomen gaan kinderen zo rond 9-12 maanden echt doorslapen. Gemiddeld genomen. Dus als er baby's zijn die met 4 weken al doorslapen, zijn er ook kinderen die er veel langer over doen dan 12 maanden en dat betekent dus dat dat lang niet altijd een reden heeft waar je iets aan zou kunnen doen.

Wat ik, met onze ervaringen op zak, wel altijd adviseer, is om bij vaak wakker worden 's nachts gewoon echt goed medisch te laten checken, als de normale baby/peuterdingen uitgesloten zijn, (want die eerste twee jaar zijn met name tandjes en de vele verkoudheden/virusjes gewoon vaak een reden dat slapen lastig gaat).
Hier waren oorklachten de reden dat de nachten echt drama waren bij 3 van de 4. Huisarts zag die klachten over het hoofd, zag alleen de acute ontstekingen. Verwijzing KNO was bij alledrie een uitkomst

 

Klopt. In het algemeen is het ook zo dat mensen de neiging hebben om dingen die goed gaan aan zichzelf toe te schrijven en niet aan toeval. Zo dus ook met goede slapers. Dat dat doorgaans echt een kwestie van geluk is, wil er bij een hoop van die ouders echt niet in.
En pas als je heel concreet aan kunt geven wat er heel concreet mis gaat bij het slapen van je slechte slaper, (hier: steeds oorontstekingen), gaan ouders van goede slapers meeleven en zeggen dat dat idd allemaal wel heel vervelend is. En zelfs dan zijn er ouders die echt geen greintje empathisch vermogen hebben en nog steeds roepen dat je gewoon moet laten huilen en dat ze daar echt goed van gaan slapen....
Ik heb wel geleerd welke mensen in mijn omgeving gezegend zijn met goed verstand en welke niet....

 

Ik heb 3 slechte slapers en heb mezelf ook vaak afgevraagd of het nu aan mij lag, wat ik anders zou moeten doen...

Ik ben op een gegeven moment veel gaan lezen over 'nachtelijk ouderschap' en over slaapgedrag van kleine kinderen. Ook gaan nadenken over biologie en evolutie.

Een klein kind is volledig afhankelijk van zijn ouders (qua veiligheid, voeding etc) en daarom 'geprogrammeerd' om dicht bij hen te willen blijven. Ik stel me dan zo voor dat een prehistorische vrouw haar kindje ook echt niet alleen in een tentje naast haar ging leggen, meters van haar vandaan, wat als een roofdier het in de nacht mee zou nemen? Apen houden hun kleintjes ook lang bij zich en er zijn nog vele culturen in de wereld waar kinderen (en hele families) naast hun ouders liggen te slapen, jarenlang. Het is westers om je kindje op jonge leeftijd al apart in een kamertje alleen te laten liggen/slapen, maar dat laat de (instinctieve) behoeften van zo'n kleintje niet meteen verdwijnen.

Met dat in het achterhoofd vond ik het toch eigenlijk niet zo raar dat mijn kleintje behoefte had aan mijn geur, mijn aanraking, mijn stem, de geruststelling dat ik er nog ben, ook midden in de nacht. Nu achteraf begrijp ik het nog beter. Mijn oudste is dus autistisch en had veel last van prikkels en angsten, ging dan ook chronisch 'gestresst' slapen als het ware. Niet gek dat hij dan niet goed sliep en behoeftig was. Mijn middelste en jongste zijn (hoog)gevoelig, beleven alles intens en ook veel last van prikkels, waardoor ook in de nacht lange tijd behoefte aan geborgenheid. Hebben beide ook nachtangsten gehad.

Ik heb echt wel eens slaaptraining geprobeerd, en ook wel laten huilen, maar dit resulteerde in langdurige heftige krijspartijen waarbij zo ongeveer niemand meer aan slapen toe kwam ...

Bij mijn oudste ging het slapen beter toen we de overprikkeling konden aanpakken, bij mijn meisjes werd het beter vanaf 2,5 jaar toen ze (denk ik?) bepaalde stappen in hun ontwikkeling hadden gezet. Ik merkte ook echt aan hun reacties in de nacht dat ze niet meer zo 'behoeftig' waren. Vanaf 3-4 jaar slapen ze hier goed. Bij de meisjes merk ik nu nog steeds dat ze onrustiger slapen in drukke periodes.

Belangrijkste is dat je je eigen gevoel moet volgen. Ieder kind-ouder combinatie is uniek en wat voor de een werkt, geeft drama bij de ander.

Ook heb ik geleerd dat als je dieper doorvraagt bij ouders waarvan de kinderen 'doorslapen' het ook niet altijd zo rozengeur en maneschijn is... Mijn broer heeft een tweeling die na een aantal maanden doorsliep, maar kan je verklappen dat hij ook veel slaap te kort gekomen is tgv oorontstekingen, verkoudheden, virusjes, enge dromen, verlatingsangst etc. Hij heeft zelfs maanden op een matrasje op hun kamer geslapen, omdat ze hysterisch werden zodra ze alleen gelaten werden (18 mnd oud toen). Inmiddels zijn ze 4 jaar en slapen prima.