herkenbaar hoor! Ik heb opleidingen in de zorg gevolgd, omdat ik dacht dat ik dat leuk vond en deels omdat mijn ouders dachten dat ik dat leuk vond. De anatomie en fysiologie vond ik heel leuk maar de rest er omheen niet. Uit eindelijk vond ik het vreselijk en ging ik altijd met tegenzin naar mijn werk. Wat ik wel leuk vond was creatief bezig zijn,ontwerpen,nieuwe dingen uitwerken ect. Zo heb ik een cursus gedaan voor die programma's en voor een groot deel het mezelf aangeleerd en ben ik mijn eigen webshop begonnen met posters,geboortekaartjes ect en ontwerp ik voor andere bedrijven. Het liefst had ik dus de grafische vormgeving opleiding willen/moeten doen. Ik heb er wel eens naar geïnformeerd en omdat ik de basis al weet de grote programma's al uit mijn hoofd ken zou ik zowiezo het eerste jaar kunnen overslaan. Wie weet..ooit nog eens doen hihi. Ik zou echt iets gaan doen wat jij wilt, geen geld verspillen aan iets wat je later toch niet echt leuk gaat vinden. Dan liever gewoon een tijd wachten/sparen en de opleiding die je wilt doen.
Hoe hoog is je hypotheek. Als je het echt echt echt graag wil zou ik overwegen huis te verkopen en te kijken wat je voordelig kan regelen om je droom te realiseren. Of kijken of het gedeelte wat je tekort komt met de studie aan te vullen met hulp van familie of een extra baantje in de avonduren. En ja, dan zie je een tijd je gezin minder, maar dat is dan de investering die je maakt. Overigens zou ik wel heel reëel blijven denken, heb paar jonge vk in mijn omgeving die allemaal tegen een burnout aanzitten en precies voelen wat jij zegt, gevoel hebben dat ze beter wat anders hadden kunnen kiezen. We zitten in een tijd waarin alles mogelijk lijkt, maar soms lopen dingen ook zoals het loopt en is de sleutel van gelukkig zijn de kansen omarmen die zich aandienen en accepteren wat moet blijven zoals het is en daarin de zegeningen tellen .
Dit.. Als ik terug kijk had ik genoeg kansen om te doen wat ik nu wilde doen.. Maar ik had last van post traumatische stress en als ik dat toen had geweten inplaats van jaren laten was het al een stuk makkelijker geweest.. Niet teveel in het verleden blijven hangen maar kijken hoe je iets in de toekomst kan realizeren.. Geduld is een schone zaak en enorm rewarding..
Fee90 wat jij in je tweede alinea zegt vind ik eigenlijk ook een goede manier om se realiteit voor ogen te houden. Het klinkt hard, maar ik denk dat je ook wel ergens gelijk hebt. Maar het kan zeker geen kwaad om alle opties te onderzoeken. Wie weet wat er nog op je pad komt. Misschien kom je op andere ideeen die wel realistisch blijken te zijn.
Fee, huis verkopen is geen optie. Ik wil mijn droom niet boven het thuis van mijn man en kind stellen. Verder ben ik het met je eens wat je in je tweede alinea zet en wat Roose zegt. We leven in een tijd waarin alles mogelijk lijkt en daardoor is het misschien moeilijker om de droom op te geven, maar zoals ik al eerder zei moet ik mijn droom echt opgeven. In ieder geval tot onze situatie heel anders is. (financieel veel ruimer). Ik ga nu gewoon de pabo afmaken, want dat vind ik ook heel leuk en misschien kan ik ooit toch nog de opleiding verloskunde gaan doen. Realistisch gezien is het gewoon echt niet mogelijk nu. Ook niet via omwegen helaas.
Realiseer je je wel dat het beroep verloskundige of verpleegkundige op bijvoorbeeld een verloskunde afdeling in het ziekenhuis, héél véél onregelmatigheid met zich mee brengt. Zeker vergeleken met het onderwijs (alle vakanties en feestdagen vrij). Als verloskundige werk je als het even tegen zit alle feestdagen. En ben je kerst wél vrij, kom je net uit een rijtje nachtdiensten, waardoor je eerste kerstdag vooral je bedje ziet ipv je familie. Misschien vind je dit geen enkel probleem, maar het vraagt wel een hoop energie, geregel en geplan. Ik vond dat loodzwaar, toen ik nog onregelmatig werkte. Voor mijn gevoel altijd aan het regelen wie wanneer kon oppassen. En plannen welke verjaardag we wanneer in gingen halen. Dus als ik een keer wél weekend had, was ik nog niet vrij. Ik werk nu regelmatige werkdagen /tijden en met de energie die ik voorheen extra kwijt was aan boven genoemde punten, zou ik nu met gemak een studie kunnen doen bij wijze van. Nou hou ik totaal niet van onregelmatigheid en elke x wachten op roosters etc. Misschien vind jij dat heerlijk, maar wel een puntje om even bij stil te staan.
Mausi, ik ben gelukkig een heel nuchter persoon en had dit inderdaad al bedacht. Het kan voor sommigen echt een make or break punt zijn, maar ik zou dat wel kunnen. Echter zoals hierboven al gezegd gaat het verder helaas niet lukken. Misschien ooit in de toekomst. Maar bedankt voor je bericht want dit is iets wat soms niet gerealiseerd wordt voordat ze aan de opleiding beginnen!
Freddel: ik ben de PABO gaan doen omdat ik het lesgeven leuk vind. Wat ik er nu allemaal bij doe, is ongelofelijk veel en zo niet in verband met lesgebonden uren. Daarnaast is dat passend onderwijs echt een crime bij ons. Zo veel kinderen met zorg... Ik heb een groep 1, wat al bewerkelijk is, met 28 kinderen, waarvan de helft NT2 is (Nederlands als tweede taal.) En waar 2 kinderen inzitten met chromosoomafwijkingen, waaronder Down, en een aantal met gedragsproblemen. Lesgeven is geen lesgeven meer. Bij ons op het werk zijn er nu 11 mensen overspannen... Het is te gek voor woorden... En alle keren dat ik moet terug komen, het is niet te doen gewoon! Ik ben er helemaal klaar mee. Maar nogmaals.... Dat is voor mij wat speelt, wil niet zeggen dat het voor jou hetzelfde is...
Er is in belgie een locatie waar je de opleiding verloskunde grotendeels thuis doet. Je moet 1x om de week een avond naar school voor praktijkopdrachten en wanneer je toetsen hebt. Verder is alles vanuit huis. Miss is dat nog te doen? 2 uur reizen is lang maar je hoeft dan niet elke dag te gaan. Wel belangrijk: als je in belgie studeerd moet je minimaal een half jaar stage lopen in nederland wil je in nederland kunnen werken. Opleiding kost hier max 850 per jaar en duurt maar 3 jaar. Voor mij is het ook nog steeds mijn droombaan. Sterker nog ik was aangenomen op de verloskundeacademie maar kon door omstandigheden niet beginnen. Als alles was goed gegaan zou ik nu in mijn laatste jaar zitten. Heb ook met mijn verloskundige dag meegelopen (zoooooo leuk!!! Was van 10.00 tot 23.00 uur en tijd vloog echt om). Mijn verloskundige blijft mij aanmoedigen om de opleiding te gaan doen maar dan in belgie. Ik mag van haar de belangrijkste stage bij haar dan doen. Maar ja ik heb ook een eigen bedrijf wat ook zijn voordelen heeft maar pfff als je hart ergens ligt. En ergste is ik werk daarnaast af en toe op de verloskundeacademie en dan denk ik weer Ik wil ook!!
Ik herken het ook wel. Ik ben na de middelbare school talen gaan studeren onder het mom van: als je iets studeert wat je interessant vindt, kom je vanzelf in een beroep terecht dat je leuk vindt. Nu vond ik mijn studies echt fantastisch, maar het werkveld waar je in terecht komt na een talenstudie is niet bijzonder interessant... communicatiefuncties, vertalen, tekstschrijven, of bij culturele instellingen werken... allemaal niet onaardig hoor, maar er zijn geen functies op academisch niveau op dit vlak (tenzij je wetenschapper wordt, maar na 5 jaar universiteit was ik daar ook wel weer klaar mee) en al die organisatorische functies lijken wat mij betreft op elkaar. Nu heb ik ook het probleem dat ik na een jaar of vijf ook wel uitgekeken ben op alles. Dus dit probleem had ik met een andere studie wellicht ook gehad. Maar toch, ik had achteraf gezien liever als achttienjarige wat beter nagedacht bij welk beróep ik leuk zou vinden, in plaats van welke studie... dan had ik wellicht toch geneeskunde gedaan, of iets technisch. (En ik overweeg een omscholing naar het onderwijs Dat zal wel weer een jaar of vijf uitdaging opleveren ).Bewaren
Ik heb 5 jaar op t hbo gezeten en zit nu zonder diploma. Heb t niet afgerond en zit nu met een enorme schuld ook. Hier heb ik enorm spijt van en krijg het er soms echt benauwd van. Moet begin 2018 beginnen met aflossen ook. En ik heb een hekel aan mn huidige baan.
Ook voor mij herkenbaar helaas. Om heel zakelijke redenen voor een economische opleiding gekozen. Maar mijn interesses liggen op een heel ander vlak. Als ik het allemaal opnieuw mocht doen dan was ik theoretische natuurkunde gaan studeren of ruimtevaart technologie. Ik heb er ook wel eens naar gekeken. Maar ik heb al een diploma en dan betaal je instellings collegegeld. Dat is voor beta studies onbetaalbaar. Nu is het bij mij wel zo dat ik mijn werk verder wel leuk vind. Ik kan er veel van mezelf in kwijt, veel een eigen draai aan geven. Het betaald ook goed en ik ben kostwinner dus de hypotheek moet ook betaald worden. Ik heb me erbij neergelegd dat echt omscholen geen optie is. Maar ik probeer me er wel zijdelings mee bezig te houden, als hobbie. Ik lees dingen, hou ontwikkelingen bij, klets erover op fora. Misschien als ik wat meer tijd heb echt een serieuzere cursus op de vrije universiteit. En eigenlijk gaat dat prima zo.
Mijn ex is op zijn 29e nog aan een andere studie begonnen (voltijd). Hij heeft altijd spijt gehad en wilde nog wat anders. Maar geen hypotheek of kinderen. Hij heeft zijn studie wel binenn 4jaar afgerond en is nu volgens mij helemaal happy. Alleen nu wel een flinke studieschuld dus
Ik herken het ook helaas. Ik wilde psycholoog worden of kinderarts maar mijn moeder vond dat ik dat niet moest doen omdat ik het leed van anderen teveel aan zou trekken. Ik moest maar naar de hotelschool, het vak leren waar mijn ouders zo dol op waren. Van HAVO naar mbo4, in 2 jaar afgerond. Gaan werken, uiteindelijk commerciële economie gestudeerd, toen docent bevoegdheid gehaald en nu al 10 jaar docent. Maar toch... er gaat geen week voorbij dat ik niet aan mijn droom baan denk. Heb nu de planning dat als de kids op school zitten mama ook weer gaat studeren en dan lijkt mij psychologie het beste te doen met een gezin. Tja, ik heb nog ff om er over na te denken
1981mama, als ik geen hypotheek of kind had dan had ik het ook zeker gedaan! Onzewonders, ga je dan voltijd naar school als jouw kids op school zitten? Zo ja, kan jouw man de hypotheek alleen dragen of blijf je erbij werken?
Op dit moment niet helaas, gaan we financieel niet redden. Het was ook een studie die ik achteraf totaal niet leuk vond, bedrijfseconomie. Zou iets in de zorg willen, maar daarvoor moet ik bij nul beginnen. Mn vooropleiding is ook richting economie. Financieel gezien en met een kleintje gaat het helaas niet lukken. Vooral niet wanneer ik start met afbetalen van mn schuld.
Ik herken het ook, maar dan dankzij mijn opvoeding. Alles werd voor mij gekozen. Niet letterlijk, maar ik werd enorm gepusht om een bepaalde richting op te gaan en als 15 jarige verzet je je daar niet tegen. Helaas nu dus een hbo diploma waar ik niks mee wil doen, werk ligt me totaal niet.