Geen zwangere buik meer kunnen zien...

Hommeltje, zonder oordeel, oprechte interesse.. maar als je dit I confronterend vindt waarom zit je dan nog op een forum wat zwangerschaps pagina heet?
Bedoel dit echt niet kwetsend, maar meerendeel van de gebruikers komt hier natuurlijk omdat ze zwanger willen worden of zijn, en ook in topics waar geen babies besproken worden vliegen de banners en trotse vorderingen in handtekeningen je om de oren. Hoop dat je wil antwoorden.

 

Zeker herkenbaar!
In de stad / op straat / van vriendinnen kan ik het nog wel hebben, maar in het ziekenhuis in de wachtkamer tussen de dikke buiken zitten vind ik vreselijk, gemeen én onnodig. En dat mensen dan zeggen 'Ja, maar als je als zwangere vrouw naar het ziekenhuis moet, is er ook iets aan de hand, anders kun je gewoon naar de verloskundige.' Ja dus? Moet ik dan invoelend reageren of mag ik misschien ook even balen?
En al het goed bedoelde advies van mensen die zich er niks bij kunnen voorstellen, ben ik ondertussen ook helemaal beu. Als je het niet hebt meegemaakt, kún je je het niet voorstellen! En nee, het gaat helemaal niet om 'een ander niets gunnen'. Hoezeer ik het iedereen gun, gun ik het mezelf toch echt het meeste!

Je kunt wel merken dat het me hoog zit, zie ik nu ik het teruglees, haha. Ach ja, mag wel een keertje, toch?

 

Wat een dooddoener dit...jesusmina zeg! echt van die klote adviezen zoals je altijd te horen krijgt categorie: ''denk er niet aan dan komt het vanzelf''

Hommeltje vind echt heel erg voor je, dat je wens niet uitgekomen is maar hoop dat je beseft dat dit een zwangerschaps-forum is?

Voor Lanalanalana hoop dat je droom uit gaat komen, en de adviezen zoals datingsites etc kan je proberen; gekwetst worden kan weer maar ook niet!! als een man je afwijst is hij jou gewoon niet waard next! een man komt ind niet aan de deur een donor wel haha maar dat wil je niet dan zal je toch die stap moeten nemen succes!

 

oh man! dat eerste zo waar en ZO erg, ik moest na mijn miskraam een curettage krijgen..zat ik in de wachtkamer..wachtend tussen de zwangeren..man o man wat was ik boos! snap je gevoel compleet en dat MAG! je mag best jaloers zijn en betekend niet dat je het een ander niet gunt..je gunt het jezelf het ook!

 

Ik weet niet hoe oud je bent, maar is het geen optie om je eicellen te laten invriezen? Dat geeft wellicht meer rust in je hoofd? Voor je het weet ben je misschien een paar jaar verder en je eicellen verouderen helaas ook..

Dat geen zwangere buik kunnen zien is herkenbaar hoor, al dwong ik mezelf altijd om te denken: ik ken die vrouw niet, voor hetzelfde geld heeft ze ook jaren in de mmm gezeten. Al voelde die gedachte nog steeds als een schrale troost hoor..

 

Ik snap dat wel hoor!
Toen ik in de mmm zat zat ik ook weleens noodgedwongen in de wachtruimte van de gynaecologieafdeling voor een follikelmetingen. Was er bv geen arts op de fertiliteitsbehandeling. Zat je daar met pijnlijke ivf buik vol follikels tussen de (hoog)zwangere buiken. Soms zaten er ook nog kinderen bij. Nou, echt zo niet fijn en vond het onbegrijpelijk dat uitgerekend die artsen daar er geen rekening mee hielden.
Wij gaan in mei terug naar Spanje in de hoop op een broertje of zusje, maar onze dochter blijft thuis bij opa en oma hoor! Deels omdat ze dan in groep 1 zit, maar voornamelijk omdat we niet willen dat andere wensouders die confrontatie moeten aangaan. Zeker niet in zo'n fertiliteitskliniek. Dat is gewoon pijnlijk.

 

Herkenbaar! En ja, je hebt al een kindje en ik riep altijd heel hard dat je dan geen recht van spreken had, want je wist al hoe het was en ik toen nog niet. Wij hebben lang over de eerste gedaan... Maar ik ben toch ook heel blij dat ik een tweede heb mogen krijgen en ookal denk ik wel dat de pijn van geen kinderen anders is dan een tweede kindje wat maar niet komt, toch kan het echt pijn doen.
En ja... Jaloezie is heel menselijk. Wat Zara zegt vind ik wel een goede tip. Bedenken dat diegene er misschien ook wel heel veel voor over heeft gehad.
Wat betreft een nieuwe vriend... Ik denk dat het goed is om te accepteren dat je weer gekwetst kunt worden, want zo is het nu eenmaal helaas. Maar, zoals ik hier weleens gelezen heb: what doesn't kill you maken you stronger', dus get back on the horse en wie weet kom je juist wel de liefde van je leven tegen. Het kan gek lopen in het leven en soms gebeuren de mooiste dingen als je het niet verwacht, maar het kan geen kwaad om het lot een handje te helpen denk ik en erop uit te trekken. Hoe oud is je kindje? Loopt er geen leuke gescheiden vent op het schoolplein rond bijvoorbeeld? Je kunt ook de stoute schoenen aantrekken...
Maar alle gekheid op een stokje. Ik snap wel hoor dat het heel frustrerend is en dat het best wel veel van je vraagt om er weer in te duiken. Het kost ook allemaal energie die je misschien liever aan iets anders zou besteden.
Sterkte!
Een collega kreeg ooit het advies van een psycholoog om op straat het aantal mannen met baarden te tellen om zo de aandacht af te leiden van het 'zoeken' naar zwangere buiken en kinderwagens. Ik vond het wel een goeie en heb het ook een tijdje gedaan.
Ik denk dat jaloezie erbij hoort en ook mag! Niets menselijks is ons vreemd zeg maar. Het is gewoon zo, je gunt het anderen ook (en sommigen gewoon lekker NIET), maar jezelf net wat meer. Dat herken ik ook heel erg en vond inkeert vreselijk, maar later heb ik dit geaccepteerd en dat voelde wel fijn.

 

Herkenbaar Zara!
Ik loop nu bij een gyn die een eigen praktijk heeft maar hij doet ook fertiliteitsbehandelingen. Dus er zitten daar weleens stellen die bijna wit wegtrekken bij de zoveelste zwangere buik of baby... voel me er ook ongemakkelijk bij. Er is idd maar een wachtruimte.

 

Jeetje wat vind ik deze reactie jammer zeg.
Aan je handtekening te zien is het jullie helaas niet gegund om een kindje te krijgen, maar jij hebt vast ooit hetzelfde gevoeld of niet blij kunnen zijn voor een ander.

TS, ik snap je helemaal!

 

Wat erg. Dan deden ze dat bij mij netter. Bij het vermoeden van een bbz werd ik netjes in de hal opgevangen en direct naar een arts gebracht. Reden die ze daarvoor gaven was dat ze het niet vonden kunnen dat ik in een wachtkamer vol zwangeren zou zitten. Vond ik zo fijn!

OT: ik snap je helemaal. Heb ook zo'n periode gehad na m'n bbz en miskraam later. Hoewel ik het in mijn hart iedereen gunde, voelde t gewoon alsof je niet kon ontsnappen aan het onderwerp zwanger worden. Elk stukje ontspanning was als het ware ergens weer een confrontatie en daardoor werd het steeds erger. En na een tijdje kon ik het gelukkig ook weer achter me laten...

Ik snap trouwens ook dat mensen vinden dat dit topic niet in de lounge thuis hoort, omdat het hier vrij van topics over zwanger worden/zijn zou moeten zijn.

 

Nee ik heb dat nooit last van gehad maar ik heb nooit afgunst gevoeld of problemen met andere zwangere gehad omdat ik altijd van mening ben geweest dat je er niet zomaar vanuit moet gaan dat als je besluit om een kindje te willen hebben je dan ook zomaar zwanger raakt. K heb altijd in mijn achterhoofd gehouden dat t ook anders kan zijn. En ja wij hebben t er ook moeilijk mee gehad maar de wereld stopt niet zonder kinderen.
Wij kijken juist na en doen dingen die je met kinderen niet of minder gauw zou doen
Wij genieten van de kinderen van anderen en voor de rest gaat t leven gewoon door

 

Maar het lijkt mij niet onmogelijk je voor te stellen dat er dan mensen zijn die dat wel zo voelen. Voor diegene komt jouw opmerking wel heel hard binnen.

 

Dit indd. Niet iedereen gaat er op dezelfde manier mee om. Dat jullie dit wel kunnen, super fijn natuurlijk. Maar iets minder hard naar diegene die er moeite mee hebben om ermee om te gaan is wel zo netjes.

 

Ik ben normaal niet iemand gaat spitten door iemands historie.
Maar omdat ik het moeilijk vind aan te nemen dat je daar nooit last van hebt gehad, heb ik even een kijkje genomen.
En volgens mij heb jij ooit een topic geopend dat je niet blij kon zijn voor je zwangere zus.

Misschien dat je er nu anders tegen aan kijkt, misschien heb je er door de jaren heen mee leren leven, maar houdt er alsjeblieft rekening mee dat er nog altijd mensen zijn voor wie jouw opmerking hard aan kan komen.

 

Herkenbaar helaas.. ik probeerde te bedenken dat die dikke buik mss ook wel een ivfbaby bevatte.. dan werd het meteen acceptabeler.
ook hier drama in het zkh.. na de laatste mk moesten ze me steriliseren en wáár brachten ze me naartoe toen ik bijkwam van de narcose? juist ja.. de net bevallen mamas met baby zaal.... hoe harteloos kan zo"n zkh zijn..

 

Ja hoor wil ik best Omdat ik eigenlijk nog steeds een kinderwens heb. Ook al kan ik geen kindjes krijgen,ik lees wel graag over zwangerschapskwaaltjes en positieve testen etc. Maar als ik daar geen zin in heb omdat het met te veel is ga ik naar de lounge omdat het daar neutraal is.

 

Hier sla je precies de spijker op z'n kop.
Ik denk dat de meesten van ons waarbij zwanger worden en een kindje krijgen niet vanzelfsprekend is, in min of meerdere mate de gevoelens van ts herkennen en begrijpen. Het zal persoonlijk zijn in welke mate en op welke manieren de confrontatie ervaren wordt.
Het is prachtig wanneer je kan ervaren dat het leven idd niet op houdt als je kinderloos bent/ blijft en als blijkt dat het leven zonder kinderen op een andere manier ook waardevol is. Ik ben blij dat ik dit persoonlijk ook zo mag ervaren, maar het is wel een heel proces geweest voor dat ik tot deze acceptatie kon komen.
Ik herken maar al te goed de pijn en het verdriet als blijkt dat om welke reden dan ook een zwangerschap en het krijgen van een kindje niet vanzelfsprekend is.
Ts, ik wens je veel sterkte en hoop dat je een manier vindt om met het gemis om te gaan. Natuurlijk hoop ik nog veel meer dat het krijgen van nog een kindje je gegunt is.

 

Ik ben zo'n 14 jaar lang bezig geweest met zwanger proberen te worden. Ik ken het fenomeen van anderen maar ik herken het zelf nauwelijks. Ik heb heb geen moeite of voel mij niet jaloers bij het zien van zwangeren of moeders. De enige periode dat ik er een beetje last van had, was toen ik met vruchtbaarheidsbehandelingen bezig was.

Ik heb meer moeite met het soms buitengesloten worden. Dat omdat je niet tot de club van moeders behoord daarom voor bepaalde dingen niet uitgenodigd wordt.