Mijn man en ik hebben vorig jaar het contact met mijn ouders verbroken (of nouja, eerlijk gezegd met iedereen van mijn familie). Dat het contact is verbroken is niet zonder reden geweest, maar sinds dat het contact verbroken is hebben ze het eigenlijk zelf voor elkaar gekregen dat wij absoluut geen toenadering zullen zoeken naar ze. ------------------- Lees je laatste zin eens...daar staat je antwoord duidelijk in. Blijf bij je eigen beslissing! 💋
Wij hebben dezelfde situatie (gehad). Geen contact met (schoon)vader. We hebben na een week via greetz een kaartje gemaakt. Wel met dezelfde tekst, geboortenaam etc. Maar zonder uitnodiging en zonder adresgegevens en telefoonnummers. (Wij hebben helemaal niets terug gehoord, maar dan heb je ze wel 'netjes' op de hoogte gebracht) En natuurlijk doen waar jullie jezelf goed bij voelen.
Wij hebben een geboortekaartje gestuurd omdat wij super trots zijn op ons kindje. Mijn man heeft er een handgeschreven brief bij gedaan dat dit alleen ter kennisgeving is en dat we verder nog steeds absoluut geen contact willen.
Zou ze echt geen kaartje sturen. Je verhaal geeft al reden genoeg om het niet te doen. Gecondoleerd met je zwangerschap, kom nou.. Wat een idioot lage reactie is dat. Jij en je man zijn het erover eens om het niet te doen, blijf hierbij. Wat anderen ervan vinden als jullie ze geen kaartje sturen is totaal niet belangrijk. Het is jullie leven en jullie moeten doen wat voor jullie goed voelt.
Ik zou ze geen kaartje sturen. Wel middels een kaal briefje op de hoogte stellen van de geboorte van hun kleinkind. Er gewoon bij op zetten dat je dit doet omdat je vindt dat ze het horen te weten, maar dat het contact niet verder gaat dan dit.
Ik zou geen kaartje sturen. Wij hebben het contact verbroken met mijn vriend zijn biologische moeder. En haar geen kaartje gestuurd bij de geboorte van onze dochter. Wij willen haar niet meer in ons leven en zij zal in onze ogen nooit de oma van onze kinderen zijn. Ook al is ze dat biologisch gezien wel.
Ik lees nu dit.. Nou zeg ik zeker dat ik geen kaartje zou sturen! Belachelijke opmerking zeg, vreselijk kinderachtig ook.
Laat het los. denk aan je gezin. dit zeg ik wand als je een kaartje stuurt zien ze het als toenadering. geen kaartje is ook niet goed. Dus wat je ook kiest gezeur krijg je toch.
Ik herken je verhaal. Ik heb/had dat met beide broers. De hele zwangerschap was ik er van overtuigd dat ik ze niks ging laten weten. En toch, toen ik bevallen was en mn zoontje vast had heb ik onwijs gehuild om mijn verdriet dat hij zn neefje en nichtjes nooit zal leren kennen daardoor. Ik heb daarom lijmpoging 1673884991 gedaan.. ik heb mn oudste broer alleen een kaartje gestuurd. En mn jongste eerst een smsje en toen een kaartje. De jongste is vervolgens ook langs gekomen met zn vriendin en zoontje, die had ik als baby slechts 4 keer gezien en toen nooit meer. Ik vond het fijn hem weer te zien, hoe zo'n grote l.. ik hem ook vind. Mn oudste broer hoef ik hiet trouwens niet op visite, die heeft teveel verziekt voor mij, daar strijk ik niet meer voor over mn hart. Dus ja.. hou nu vast aan wat je wil, maar geef toe aan je eigen gevoelens als je iets anders bepaald. Het is aan jou. En aan niemand anders.
Oh ik lees nu dat ze je gecondoleerd hebben? Wauw. Ja die konden mij de pleuris krijgen. Maar nogmaals, het kan best zijn dat je straks anders besluit. Voel je vervolgens niet schuldig om die keuze.
Ik heb geen contact met mijn vader en mijn man ook niet met zij ouders. Wij hebben ook echt geen kaartje gestuurd. Waarom zou je een kaartje sturen naar iemand waar je geen contact mee heb
Een kaart stuur je niet als uitnodiging of toenadering, maar ter kennisgeving. En als je het niet doet voor jezelf of je ouders, zou je het voor je kind kunnen doen. Hangt er natuurlijk vanaf wat er precies speelt. Ik zou m' n ouders nooit vergeven hebben als ze mij hadden opgezadeld met hun persoonlijke ruzies en vetes. De enige reden om je kinderen contact te ontzetten met familie, is hun eigen veiligeheid.
Maar waarom? Waarom zou je iemand in godsnaam een kaartje sturen ter kennisgeving als je niets met die persoon te maken wil hebben?
Hier ook geen contact meer met met mijn ouders. Ik begrijp je dilemma, maar zou in jouw geval ook geen kaartje sturen als je de deur niet op een kiertje wil zetten. Ik denk niet dat je een kaartje ter kennisgeving stuurt. Naar je ouders is de kans erg aannemelijk dat ze denken dat het ook een uitnodiging is.
Ik zou ook geen kaartje sturen. Ik heb met de rest van mijn vaders kant het contact verbroken. Ik zou hun zeker geen kaartje sturen, ze hebben mij pijn gedaan. Dus een kaartje krijgen zij niet, ze zouden het wel via via horen.
Ben ik dan de enige die wél een kaartje zou sturen? Dat zij zich kinderachtig gedragen betekent niet dat jij je tot hun niveau hoeft te verlagen. Ik zou een aangepast kaartje sturen, zonder uitnodiging, alleen ter informatie. Hoe erg is het dat ze 'gaan lopen pronken' met hun pasgeboren kleinkind? Heb jij toch geen last van. Plaats jezelf boven hen. Wat zij doen maakt niet uit, laat het van je af glijden en lach er stilletjes om.
Nee die kregen absoluut geen kaart. Als je kind al gaat gillen bij hun naam en ze je condoleren met je zwangerschap, konden ze ver weg blijven! En wat wil je bereiken met wel een kaart sturen? Dan krijgen ze waarschijnlijk nog de indruk dat ze langs mogen komen. Contact verbroken is dan ook verbroken. Ik heb het contact verbroken met mijn vader en mocht ik weer zwanger worden, krijgt hij ook echt geen kaart van me. Zal me een worst zijn wat een ander daarvan vindt! Je moet doen wat jullie willen en niet wat een ander wil. Je vriendinnen hebben niet hetgeen meegemaakt wat jullie hebben meegemaakt. Het is voor buitenstaanders makkelijk oordelen. Je geeft in je OP al aan dat jullie het liever niet willen, dus dan gewoon niet doen.