Pfff, vanaf volgende week gaat m'n meisje wennen in groep 1. Ik lees zo vaak dat moeders blij zijn als hun kind eindelijk naar de kleuterschool gaan. Maar ik ben de hele ochtend al verdrietig, heb er echt moeite mee dat ze straks iedere dag weg is. Ik begin nu alweer te brullen bij de gedachte alleen al. Ik zou haar het liefst klein willen houden, maar dat kan natuurlijk niet. Ik laat dit natuurlijk niet aan haar merken, wil niet dat ze huilend naar groep 1 gaat omdat mama verdriet heeft. Ze gaat sinds dat ze 2,5 is 2 ochtenden naar de peuterspeelzaal, maar dit vind ik nu toch best heftig allemaal... Moest het eventjes kwijt hoor..
Heel normaal. Ik ben van België dus hier moest ik nog wat vroeger 'afscheid' nemen. Ik werkte ook wel toen, halftijds. De tijd dat ik thuis was, hield ik hem ook thuis. Maar hij was toen dus wel maar 2,5. Eens de tweede naar school ging, hield ik ze allebei op vrijdag namiddag thuis. Heerlijk, even tijd met hen en rustig het weekend beginnen. Nu gaat dat niet meer want ik werk 4/5de en de oudste moet nu naar school. Maar ik vind het heel fijn dat ik dat gedaan heb. De oudste heeft het er nog vaak over, hoe gezellig dat het was. Nu werk ik op woensdag niet en als de derde naar school gaat hou ik hem, zolang als hij wil (tot hij naar school 'moet') op woensdag thuis. Als ik soms (zonder te veroordelen) hoor dat ouders ouderschapsverlof hebben en hun kind alsnog voltijds naar de opvang sturen, ik begrijp dat niet. Ik heb ze heel graag bij me en zij zijn ook graag thuis.
Oh heel begrijpelijk, ik had het niet toen de oudste ging, maar de jongste dat vond ik echt vreselijk!!!! Het slijt vanzelf.
Op zich heb ik dat niet, ik vond het van de week ook even heel lekker dat beide jongens nu op school zitten. Maar bij de eerste keer echt wegbrengen moest ik toch even slikken. Gisteren voor het eerst ook opgehaald en zelfs dat vond ik emotioneel. Maar ik zie wel hoe leuk hij het vindt, dat maakt alles goed!
Kan ik mij heel goed voorstellen hoor. Ze liep voor me heel trots met haar rugzakje naar school, ik kreeg tranen in mn ogen. Wat wordt ze toch groot dacht ik. Het liefst houd ik haar voor altijd bij me, en kon ze maar zo klein blijven. Maar nee, ik wist dat ik haar een keer een beetje los moest laten. En dat was toen. Maar als ik zie hoeveel plezier ze heeft op school en hoe trots ze praat over wat ze heeft geleerd, doet je als moeder zijnde ook goed. Het is even wennen, maar zodra het ritme erin zit valt het eigenlijk allemaal wel mee hoor. Het slijt inderdaad vanzelf.
Ik dacht ook dat doe ik wel even. Maar nee zo werkt dat niet. Het gaat vast wel wennen, maar nu vind ik m'n dagen met maar 1 jongen thuis heel erg vreemd.
Hier gaat de oudste ook binnenkort. Heb er op zich geen moeite mee dat ze gaat, maar zal haar gezelligheid zo ontzettend gaan missen overdag!!
Ik had het bij de oudste juist veel meer. Ik had toen echt het idee dat ik 'm bijna nooit meer zou zien en dat ik overdag alleen maar de uren (en minuten af zou gaan tellen). Dat aftellen was de eerste week (oké, weken misschien ) wel zo, maar hij is ook nog steeds heel vaak thuis. Sowieso tussen de middag, op woensdag- en vrijdagmiddag, de andere dagen na schooltijd, weekenden en vakanties. Nog steeds veel tijd om leuke dingen te doen en lekker van elkaar te genieten. Dus bij de tweede wist ik al wat beter hoe het zou gaan zijn en dat je dan juist extra geniet als ze wel thuis zijn . Maar ik baal nog steeds altijd als de vakantie (ja, ook de zomervakantie) weer voorbij is, het is zo gezellig met de kinderen om me heen. Edit: en sterkte natuurlijk! Uiteindelijk komt het helemaal goed
Aah ja dat is ook moeilijk! Bij de eerste liep ik huilend naar buiten het voelde alsof iemand mijn kind zijn dagen van vrijheid afpakte en zijn tijd ging invullen. Maar al snel vond hij het er erg leuk en dat hielp goed. Bij de jongste kon ik niet wachten Mazzel! Haha. Wel is het nog altijd lastig wanneer hij huilt bij het weggaan. Maar ik weet dat dit over is wanneer ik de hoek om ben.
Begrijpelijk! Ik Huilde toen ze naar groep 2 ging, en waarschijnlijk ook als ze na d zomer naar groep 3 gaat Mijn kleine meisje word groot..
Daarom houd ik haar nog een dag in de week thuis. Lekker de hele dag wat aankeutelen, samen nog even in bed liggen. Samen pannekoeken bakken of ergens naartoe. Heerlijk. Ik doe dit ook, omdat het voor haar nog best vermoeiend is om naar school te gaan. Soms ben ik ook wel verdrietig, maar ik zie ook hoeveel plezier ze heeft op school.
Ahh ik kan me voorstellen dat het verdrietig voelt voor je. Maar zodra je ziet hoe leuk ze het heeft en hoe enthousiast ze uit school komt, kun je alleen maar blij zijn voor haar Mijn dochter gaat sinds april vorig jaar 4 ochtenden per week naar school. Dit begon van 9 tot 12 en nu is het van 9 tot 2. Niet omdat het moet omdat ik werk bijvoorbeeld, maar omdat ze eerst naar een mkd is gegaan en nu sinds kort naar de vroegbehandeling van Kentalis. Gelukkig is ze elke woensdag thuis. Je went er echt aan en ik heb het idee dat haar vrije dagen nu alleen maar leuker zijn geworden.
Ik heb ook even 5 minuutjes zitten huilen thuis nadat ik de oudste voor de 1e keer naar school heb gebracht . Toen ik hem na de lunch 's middags weer terug bracht en een jongetje naar ons riep 'hij zit naast mij, want hij is mijn vriend' was het goed. Went echt snel hoor, maak je geen zorgen.
hier is gister de jongste voor het eerst gaan wennen op school. en dan is het wel ff leeg thuis.. maar hij vind het onwijs leuk.. en verdrietig omdat hij naar school moet nee hoor helemaal niet. hoort bij het leven.. Daarbij helpt het dat hij al wekenlang wil en ik de woensdag middag en vrijdag middag nog heb om lekker te spelen met ze.
Ook bij mij liepen de tranen over mijn wangen. Het grote loslaten was voor mijn gevoel echt begonnen. Mijn dochter had behoorlijk wat moeite met wennen en dan vooral het afscheid nemen. Toen ze eenmaal haar plekje had gevonden en met plezier naar school ging was het gevoel bij mij ook snel over. Succes met de eerste schooldagen!
Bij beide liep ik met tranen naar buiten en nu .. doeeegggggg veeel plezier.. ik kan ze nl. bij lange na de uitdaging en hoeveelheid energie slurpende activiteiten met andere kids geven die school wel kan bieden..
mijn oudste gaat ook deze week proefdraaien ik zie er al maanden tegenop het voelt echt als loslaten in de grote wereld en dat wil ik echt nog niet