Ik zou eerlijk toegeven aan jouw man dat je de relatie wil verbreken en vervolgens samen op zoek gaan naar een oplossing. Jullie zijn samen verantwoordelijk voor het welzijn van jullie kinderen en daar horen ook een huis en de financien bij! Probeer dit niet alleen op te lossen.
Ik heb een beetje nagedacht. En ik heb een paar vraagjes: - Je hebt veel haat en nijd gekend binnen jouw familie. Triggert zijn manier van reageren het gevoel van toen? - Heb jij een plek waar jij echt iets voor jezelf kunt doen? Een hobby kunt uitoefenen of een vereniging waar je gezellig een interesse met andere mensen kunt delen. - Heb je een plan opgesteld hoe je om kunt gaan met zijn autisme. Bijvoorbeeld dat jij degene bent die snachts opstaat en hem maar laat. - Je zegt dat jullie weekenden weg zijn geweest, maar zit zijn autisme niet in de weg om daar dichter tot elkaar te komen? Was het wel een vertrouwde omgeving voor hem? - Zijn jouw verwachtingen naar hem wel realistisch geweest? Ik bedoel iemand met autisme kan vaker bijvoorbeeld lastig liefde uiten, kan jij manieren zien buiten de gebruikelijke dingen om, om toch die liefde te kunnen zien en ervaren. Ik had nog meer vragen maar die ben ik even vergeten.
Inmiddels heb ik een reactie ontvangen: Ik vindt het jammer te lezen dat sommige oordelen over mijn relatie, we zijn dan wel 12jaar samen maar lang niet altijd dag in dag uit samen. Ik wou alleen antwoord welke stappen ik nu moet ondernemen nu ík besloten heb bij mijn vriend weg te gaan. Het is namelijk heel moeilijk voor mij als ik niet met mijn gevoelens terecht kan Want als ik huil is hij boos omdat hij niet kan begrijpen waarom ik daarom moet huilen. Het klinkt misshien maar een klein dingetje en ik ga niet over een nacht ijs dit speelt nu ruim1,5jaar en voor mij is het klaar Ik vind het prettig te lezen dat aommige antwoord hebben gegeven op mijn vraag wat ik nu moet doen en zeker de nadenker over dat als ik er niet ben dus niet kan ingrijpen Het wekt veel emoties bij mij op, ik wil er nu ook niet meer woorden over kwijt. Het ging puur om de vervolgstappen gezien ik nergens heen kan als ik het besluit kenbaar maak. En om hierover te praten met hem gaat bijna niet, we hebben al relatietherapie achter de rug zoals ik al had gezegd en daar hebben we inzicht gekregen en ik ook in de dingen die "uitblijven" als het om bepaalde onderwerpen gaat. Liefs verdrietje
Het lastigste is na het verbreken vd relatie om een betaalbaar huis te vinden. Zeker met weinig tot geen inkomen. Heb je eenmaal een ander adres, dan zijn er mogelijkheden zoals allerlei toeslagen, bijstand (danwel aanvullend op je inkomen) In de meeste gevallen, blijft de moeder met de kinderen in het huis wonen. Maar een autische man, die ook nog de hypotheek betaald zal niet zo snel het huis willen verlaten. Bedenk wel; als de hypotheek op beide namen staat, dat je ook nog wel verantwoordelijk blijft voor de hypotheek. Als hij niet betaald, dan komen ze bij het jou het geld halen. Maar goed, - inschrijven bij woningstichtingen - solliciteer op andere banen met meer en vast uren. - probeer zoveel mogelijk te sparen.
Wat ontzettend herkenbaar, het is net alsof ik over mijn ex lees...vooral dat geen inlevingsvermogen en alles volgens zijn manier. 3 jaar geleden heb ik de knoop doorgehakt, na praten therapie en heel veel denken Ik kon bij mijn ouders terecht maar zat wel met n flinke restschuld. Als alleenstaande ouder heb je wel recht op meer toeslagen. Ik zou ookzeggen ga naar gemeente, maatschappelijk werker en vraag wat hun kunnen betekenen. Misschien kun je iets van thuiswerk doen, scheelt je ook weer opvang voor je kindje van 2.