kleine familie/gemis van grootouders, wie herkent dit?

Ja heel herkenbaar. Ik heb ook geen broers en zussen. Mijn moeder is vorig jaar overleden en ik wil mijn vader niet teveel belasten met de zorg voor 2(straks 3) kinderen. Schoonouders zijn erg op de achtergrond, weinig interesse in de kinderen. Soms best lastig.

 

Heel herkenbaar. Mijn ouders zijn er gelukkig nog wel en in nood staan ze altijd voor ons klaar, maar een weekendje oppassen zit er niet in helaas.
Schoonouders zien we nauwelijks en oppassen wil sowieso niet door omstandigheden.

Ik 2 zussen en man 1 broer die we misschien 3 keer per jaar zien, ook daar geen oppasmogelijkheden.
Vind het voor de kindjes vooral ook heel sneu dat zij nl geen neefjes/nichtjes hebben met wie ze kunnen spelen of leuke logeerpartijtjes. Eigenlijk zijn mijn ouders de enige die zich voor hun interesseren, maar dat trekken ze niet meer altijd.

 

Ik herken het gelukkig niet maar kan me heel goed voorstellen dat je dit als een gemis ervaart! Heb je evt vrienden die een nachtje op zouden willen passen?

 

Ik ben ook erg druk met werk en kind maar als vrienden het me zouden vragen vind het super leuk om te doen en plannen we gewoon een x dat t goed komt dus wellicht heb jij ook iemand in je omgeving die het best zou willen als je het vraagt. Maar je hoeft je zeker niet alleen te voelen er zijn meer mensen die een kleiner vangnet hebben en dat is altijd jammer want het is altijd fijn als je ergens op terug kunt vallen

 

Heel herkenbaar
Mijn vader is er helaas niet meer.
Mijn schoonouders zijn beiden ziek en niet met in staat om op te passen.
Mijn Man heeft een broer. Die is zo anders dan wij en heeft nooit ergens tijd voor. Ik ben enig kind.
Mijn moeder komt de laatste jaren wel geregeld bij mij logeren om hier te helpen met de Kids. Dat is al heel fijn. Maar dan ben ik er zelf ook nog altijd bij zeg maar. Dus niet dat wij op stap gaan en zij oppast. Daar hebben wij ook niemand voor.

 

Ik vind het trouwens vooral erg voor onze kinderen.
Ik kom zelf wel uit een grotere familie (vader en moeder hebben beiden 3 broers/zussen). Ik heb zo'n fijne herinneringen aan de tijden samen als familie met ooms en tantes,neefjes en nichtjes en ik was heeeeel vaak bij mijn opa en oma en oom (die woonde nog thuis). We deden zo veel leuke dingen samen en waren altijd samen met de feestdagen. Ik vind het erg dat zij dat niet hebben.

 

Wij hebben ook geen familievangnet. Mijn schoonouders enorm op leeftijd en zwaar dement, mijn moeder leeft niet meer, met mijn vader geen contact. Ik heb 2 broertjes en 1 zusje maar daar hebben we ook geen contact mee. Mijn man heeft 1 broer en schoonzus, daar hebben we wel een goed contact mee, maar zij hebben hun eigen leventje. Zij hebben zelf ook al 2 kleinkinderen van 7 en 11. De oudste kan daar wel logeren maar daar hebben ze het meestal te druk voor. De jongste (bijna 2) durf ik daar niet achter te laten ivm indeling huis en de slechte rug van mijn schoonzus.
We hebben via de kerk en school wel wat bekenden bij we in geval van nood de kinderen (vooral de jongste dan) even kunnen 'parkeren', maar dat zijn ook allemaal drukke gezinnen, dan voel ik wel een drempel.
Zelf mis ik er niet zo veel aan, maar mijn oudste mist het fenomeen familie en opa en oma wel heel erg.
Een half jaar geleden zijn we verhuisd en nu hebben we echt enorm lieve buren van 66, die onze kinderen nadrukkelijk beschouwen als hun 11e en 12e kleinkind! Dus toen ze 6 weken in het buitenland zaten kwamen ze thuis met een souvenirtje, en de oudste is laatst op hun verzoek langs geweest met haar rapport. Ze hebben vooral echte interesse en dat voelt zooooooooo fijn! Vooral de oudste is daar echt heel erg blij mee.

 

Hier ook nauwelijks een vangnet. Moeder vanwege gezondheidsredenen, die moeten we echt ontzien. Schoonfamilie toont geen interesse in de kinderen. Onze kinderen zijn nog nooit een nachtje bij familie geweest.
Op zich niet erg maar k vraag me weleens af hoe dat moet in geval van nood...
Ben best weleens 'jaloers' als ik opa's en oma's leuke dingen met de kinderen zie doen. Mijn moeder zou zo graag willen maar dat kan helaas niet. Verder geen familie die zich dusdanig in de kinderen interesseert.

Heel herkenbaar dus.

 

Heel herkenbaar. Mijn moeder is vorig jaar overleden, ik heb alleen mijn vader die op leeftijd is en vanalles mankeert en nog een hoogbejaarde tante die ik nooit zie.
Qua vangnet, wij hebben nu een fijne oppas gevonden in de buurt, dus we kunnen wel eens samen weg gelukkig. Het steekt me weleens als ik de oma's zie op het schoolplein of oma's bij de zwemles. Maar aan de andere kant denk ik "ieder huisje heeft z'n kruisje" ; ik heb 2 gezonde kinderen, genoeg geld om van te leven, een fijn huwelijk... Ik kan niet alles hebben

 

Ja erg herkenbaar. Ik heb gelukkig nog wel mijn ouders om me heen, maar de afstand is te groot om "even" langs te gaan.

Mijn schoonmoeder hebben we amper tot geen contact mee en mijn schoonvader kan het lichamelijk niet aan. Die past heel af en toe eens een uurtje op maar dat is omdat mijn man dan moet werken en ik nog niet thuis ben van het werk.

Eens per jaar gaat onze zoon een weekendje naar mijn moeder. Dit jaar gaat hij voor het eerst ruim een week logeren bij mijn moeder, dat wilde hij zo graag. Ondanks dat wij gewoon moeten werken hebben we wel even tijd voor ons zelf s avonds.

 

Herkenbaar, mijn ouders wonen in het buitenland.
Mijn schoonmoeder is overleden, zwager is ernstig ziek en ik wil mijn schoonvader ook niet te veel belasten. Daarnaast zitten wij zelf nog eens vaak in het buitenland.
Gelukkig mogen de kinderen 1 keer per jaar bij mijn zusje logeren als mijn man en ik samen op vakantie willen, maar ook zij zit veel in het buitenland dus dat is altijd even plannen.
Ach het voordeel is dat de kinderen aardig hun talenten spreken, wat van de wereld zien en goed kunnen skypen. 😉 Daarnaast zijn wij wat betreft de kinderen tenminste niet afhankelijk van familie. Als oma bijvoorbeeld ziek is kunnen wij gewoon werken omdat ze toch niet oppast.

 

Wel kleine familie: mijn moeder overleden toen ik klein was maar wel een vader en lieve stiefmoeder en (gescheiden) schoonouders plus een zusje en schoonzusje. Hoewel het dat is en onze kinderen (nog of nooit) geen neefjes en nichtjes hebben is er wel een "groot" vangnet gelukkig mijn ouders passen sowieso een vaste dag op en ook schoonmoeder en m'n zusje zijn altijd bereidt dit te doen. Het gezellige voor verjaardagen van meerdere kindjes haal ik bij m'n vriendinnen

Ook al is het druk en is iedereen bezig als m'n vriendinnen in het weekend of op m'n vrije dag oppas nodig hebben kunnen wat mij betreft kinderen gewoon komen logeren. In overleg is veel mogelijk hoor misschien als je dat eens concreet vraagt? Wel vervelend hoor dat het zo voor je voelt!

 

Hier 2 kleine families maar met beiden goed contact en ook vrienden die allemaal kinderen hebben en dus weleens oppassen. Onze dochter is nu logeren bij schoonzus + haar kids en daarna een nachtje bij onze beste vrienden + hun zoontje..

TS: Waar woon je als ik vragen mag?

 

Deels herkenbaar. Mijn vader is overleden en ik vind het voor mijn moeder zwaar om lang met twee drukke kinderen op te trekken. Ze doet het wel hoor, maar ik voel me altijd een beetje bezwaard. Het zou zoveel makkelijker zijn als mijn vader nog geleefd had, dan had ze er zelf ook veel meer plezier aan beleefd denk ik.

Mijn schoonouders wonen in het buitenland, dus daar kunnen ze ook nooit blijven.

 

Wat fijn om te lezen dat er meer zijn met dat probleem. Bij mij woont mijn fam min een uur rijden van ons vandaan. Mijn zusje is heel vaak bij ons achterneefje, past veel op en dan denk ik wel eens verdorrie dat wil ik ook graag.

 

Herkenbaar. Mijn vader, schoonvader en schoonmoeder zijn allemaal voor hun 65e overleden. Mijn moeder past weleens op maar die woont 165 bij ons vandaan. Net als mijn broertje. Man heeft 1 broer maar die heeft zelf 3 kids

 

Treurig verhalen, ik herken het gedeeltelijk, al is er niemand bij ons overleden.
Mijn ouders vinden het te druk (ze zijn 10 en 7) en willen aan 1 kind tegelijk aandacht geven. Die van 10 gaat haar eigen weg en die van 7 speelt erg graag. Samen hebben ze nog nooit een nachtje daar geslapen. (apart wel)

Ik heb een broer en schoonzus, waar ze pas sinds afgelopen jaar 2x naar toe zijn gegaan samen, wat was dat heerlijk zeg! Ik was ook erg blij met haar aanbod.
Verder hebben we niemand, mijn sm is te slecht, al zou die het wel willen, stel je voor dat ze weer een herseninfarct krijgt dan moet mijn oudste dat oplossen, nee dank je!
En dat was het.

Gelukkig worden ze ouder en dat maakt het wel makkelijker.