Ik heb even jullie advies nodig. Mijn dochter van 2 luistert echt helemaal nergens naar, klimt overal op, slaat en is gewoon extreem baldadig. Het zal vast bij de leeftijd horen, maar hoe kan ik dit het beste aanpakken? Op het moment is het ook zo dat ik weinig kan beginnen, omdat het me gisteren in mij rug is geschoten. Volgens mij heeft ze dit gewoon door, want het is nu veel erger dan anders. Verder is ze wel heel lief. Als ik haar vraag om iets op te pakken en aan mij te geven, dan doet ze dat meteen. Ze klimt zelf op de tafel zodat ik haar luier kan verschonen. Maar ze daagt me gewoon ontzettend uit. Jullie hebben vast adviezen waar ik iets mee kan.
Is het misschien wat verveling? Ga je elke dag even de deur uit? Naar een speeltuintje, of even een rondje met de loopfiets, naar de winkel. Bij boodschappen doen kan je haar ook opdrachtjes geven (zoek jij de bananen eens, neem jij 3 appels?,...). Zo voorkom je dat ze in de winkel een scène maakt Verder kan je thuis ook spelletjes spelen. Domino, of eerste boomgaard Laat haar ook meehelpen met alles wat je thuis doet. Alles duurt dan wel wat langer, maar hierdoor vermijd je wel dat ze gaat klimmen op je kasten ofzo! Bijvoorbeeld: ze kan de vaatwasser helpen leegmaken. Zij haalt het er uit, jij zet het in de kast. Of de was in de machine doen, was mee helpen ophangen,... ik zou vooral proberen om haar af te leiden op momenten dat ze dwars is. Zo kwamen wij hier de dagen door Nu is dochter gelukkig weer wat meegaander geworden!
Wanneer hij wat deed wat niet mocht haalde ik hem weg en zei niet doen anders .. doe jij je pijn, valt .. op de grond etc. Onze uk heeft meer nodig dan alleen een nee. Afleiden werkte hier maar kort. Op een gegeven moment hebben we de trap ook ingeschakeld. Je stopt er nu mee of je zit op de trap.werkt hier wel. Verder op dat soort dagen meer naar buiten, en als dat niet kan ga ik boven meer opruimen en schoonmaken. Hij helpt mee of speelt wat.
Hier werkte in de garage zetten heel goed. Onze zoon kreeg erg lange driftbuien met huilen, roepen, slaan, schoppen. Dan kreeg hij even time-out waar hij in zijn eentje kon kalmeren. Daarna bij mij even op de schoot, kort zeggen wat hij fout deed en waarom hij op straf moest. Nu is hij 4 en nog een ontzettende kop maar hij weet dat als hij fout is, dat hij sorry moet zeggen. Wat vaak heel moeilijk over zijn lippen komt Maar hij doet het wel. En ja, het is ook wel de leeftijd hoor. Kijken hoe ver ze je kunnen krijgen. Blijf consequent en als je een 'straf' hebt die werkt, altijd toepassen. Ze leren het heus wel hoor, sommigen direct, anderen pas binnen een paar jaar. Maar het komt wel!
Wat hier wel helpt is om mijn hurken bij hem gaan zitten, hem mij aan laten kijken (dat duurt soms zo 5 minuten, hij kijkt constant weg, en zegt gewoon nee als ik zeg: kijk mij eens aan. Maar uiteindelijk doet hij het, en dan zeg ik heel kort: 'ik wil dat je ...' of:' je mag niet slaan, want dat doet pijn'. Niet te lang, anders ben ik zijn aandacht kwijt, maar zo lang hij mij echt goed aankijkt, dan komt het binnen, anders absoluut niet.
Dit laatste doe ik indd ook. Even 1 op 1 contact en aanspreken. Soms hier ook een time out en gaat ze de gang op. Consequent blijven is zeer belangrijk vooral op deze leeftijd, de dagen je uit en weten waar je zwakke plek is
Bedankt voor de tips. Ik ga regelmatig even met haar naar buiten, maar dat kon ik nu niet vanwege mijn rug. Dus ik denk inderdaad dat het ook wel een stukje verveling is. Qua straffen lijkt hier op het moment niet veel te helpen. Ik waarschuw haar dat ze in de kinderstoel moet en dat wil ze niet. Soms stopt ze dan ook wel. Maar ze gaat ook regelmatig door en dan zet ik haar ook in de kinderstoel. Op zelfde hoogte zitten doe ik ook en dan moet ze mij ook aankijken, maar of het echt binnenkomt... Mee helpen mag ze en doet ze ook regelmatig. Het weekend is mijn man thuis en daarna hoop ik dat het weer beter gaat met mijn rug zodat ik weer meer met haar kan ondeenemen.
Zullen we even een poosje van kind ruilen? Vreemde ogen dwingen dus die van mij luistert vast wel naar jou en die van jou naar mij. Ik denk dat volhouden het toverwoord is.
Hoort inderdaad wel een beetje bij de leeftijd... consequent zijn en vooral volhouden, meer kan je niet doen. Oh ja "choose your battles" is ook een handige tip. Je kan wel op alles slakken zout leggen, maar soms moet je ze ook gewoon een beetje laten gaan. Anders ben je echt de hele dag bezig met gedrag corrigeren.
Ze heeft nu feilloos door dat jij niet zoveel kan hoor. even je man het een en ander met haar vragen te doen dit weekend en anders volgende week de buurvrouw, een vriendin, je ouders vragen of om een stukje te lopen of gewoon op de koffie te komen even wat ander afleiding.
Hier helpt het om zo weinig mogelijk 'nee' te zeggen en meer 'dat mag niet, omdat....' Het helpt vaak als ze begrijpen waarom iets niet mag. 'Nee' lokt voornamelijk weerstand uit op deze leeftijd
Herkenbaar. Mijn zoon was/is ook zo. Is deels leeftijd maar ook zeker karakter bij hem. Hij is nu 3,5 en het is zeker minder geworden, maar hij blijft baldadig en uitdagen. Vooral consequent blijven in wat je doet en wat je zegt. Is moeilijk, mijn zoon heeft bij tijd het wijlen echt het b...... onder mijn nagels vandaan gehaald:x not funny at all!! Rond 3 jaar begon ik echter te merken dat het minder werd. Nog even volhouden dus
Wat mij ook hielp om te bedenken dat het bij leeftijd hoort dat ze ook zo weer vergeten zijn dat iets niet mocht of dat ze hun impuls niet kunnen bedwingen. En dus niet 'expres' voor de 20e keer op die tafel klimmen. Ik merkte bij mezelf dat de boosheid/ongeduld kon opbouwen omdat hij/zij het 'alweer!' deed, maar na iedere 'correctie' is bij het kind de lei weer schoon. En idd niet teveel nee zeggen en vooral benoemen wat ze wel mogen doen! Straffen was hier idd time-out op de gang. Bij mijn oudste heel erg nodig gehad, maar het werkte bij hem natuurlijk anders (tgv beperkingen). Bij de middelste vrijwel niet (die schrok al zo van enige stemverheffing dat boodschap snel binnen kwam), de jongste heeft ook regelmatig time-out nodig gehad. De jongste had ook meer en veel heftigere driftbuien, was veel ondernemender, is erg wilskrachtig. Heeft daarmee dus ook veel harder en vaker tegen mijn grenzen gebeukt ... Oogcontact was vooral bij haar ook erg belangrijk. Ze 'negeerde' me graag (oost-indisch doof ), maar als ik haar arm vasthield en haar dwong om me aan te kijken, dan kon ze er echt niet om heen. Mijn jongste was op leeftijd van 1,5-3 jaar een vreselijk handenbindertje ...