wat een hel, schoonmoeder spoort niet helemaal...

Jij moet echt je grenzen aangeven. Dat jij gekus op je buik niet wil, kan je schoonmoeder niet ruiken, dat moet je echt zéggen. Dat geldt voor al jouw grenzen; als jij geld blijft lenen, gaat zij niet ruiken dat je dit eigenlijk niet wil.
Echt, kom voor jezelf en jouw grenzen op!

 

Ik ben ook van mening dat TS idd haar grenzen moet aangeven maar het feit dat ze heel heftig reageert wanneer mensen haar aanraken vind ik eigenlijk helemaal niet zo gek wanneer je slachtoffer bent van sexueel misbruik. Vind het dan ook zo niet gepast om haar gevoel daarover te bagatelliseren.

 

Daar heb je zeker gelijk in. Maar schoonmoeder weet het niet en TS zegt dat ze niet spoort omdat ze haar buik aanraakt. Want dat is de titel van haar topic + het lijkt haar hoofdprobleem te zijn als ik kijk naar haar posts. Hiermee zeg ik zeker niet dat TS het niet als vreselijk mag voelen of dat sm het moet weten. Maar niet sporen?

TS: goed dat jullie gezegd hebben geen geld meer te lenen. Blijf wel bij jullie standpunt! Succes met het gesprek morgen.

 

Het is niet jouw schuld dat zij jou aanraakt. Dat doet ze zelf. Maar in zo'n situatie ben jij wel degene die haar daarmee op kan laten houden door aan te geven dat jij je daar niet prettig bij voelt. Er is dan geen spraken van schuld, maar een situatie die op te lossen is.

Ja het kan heel lastig zijn om het aan te geven met zo'n verleden. Er gebeurd zoveel tijdens de zwangerschap. Zoveel onderzoeken die er nog een schepje bovenop gooien. Maar als jij de controle over je eigen lichaam in je eigen handen neemt kan jij jezelf een hoop vervelende gevoelens besparen. Nogmaals er is geen schuld, er is een oplossing.

Je bent 18 jaar. Na een heftig verleden kan het heel wat jaren duren om het af te sluiten. Dat is niet raar, en al helemaal niet zwak. Ja het is aan jou om het goede voorbeeld te geven aan je dochter. Goed dat jij dat ziet. Daar hoort ook het verwerken van alles van. Laat haar zien dat je voor jezelf op mag komen. Laat haar zien hoe dat het beste kan. Wat je wel en niet acceptabel gedrag van anderen vind.

 

Nou nou, bij 'niet sporen' denk ik toch wel aan iets anders eerlijk gezegd. Maar ik zou wel absoluut grenzen gaan aangeven, want waarschijnlijk doet ze het niet met bijbedoelingen.

En dat verhaal van die wasmachine, weet niet zo precies wat dat met je buik te maken heeft. Mij lijkt het geen probleem als ze die even gebruikt?

 

Ik heb alleen je begin post gelezen maar eerlijk gezegd vind ik je wel een beetje overdreven. Vooral dat stuk over je buik, dat het tussen je borsten en je vagina zit etc en een intieme plek is nou sorry hoor, maar jouw schoonmoeder is echt de eerste niet die aan een buik gaat zitten als er een baby in zit. Ze is er gewoon trots op, dat is toch lief? En tuurlijk als ze te lang aan je buik zit dan zou ik er gewoon een grapje van maken maar dat de hint wel duidelijk is. Toen ik zwanger was aaide of voelde mijn schoonmoeder en moeder ook regelmatig aan mijn buik. Ik vind dat niet gek ofzo. Als jij het niet fijn vindt dan moet je je grenzen trekken en dat aangeven.

 

Wat een lastige situatie, goed dat jullie het geld probleem bespreekbaar hebben gemaakt. Ik snap je zorgen om de hygiene bij en van je schoonmoeder, dat zou ik ook echt bespreekbaar maken. Een omgeving waar een kind is moet schoon en veilig zijn, dat idee krijg ik niet bij je schoonmoeder. Het is absoluut niet raar om te vragen om even de handen te wassen.

Wat betreft het aanraken, aangezien dat niet meer actueel is, zou ik mij daar niet meer druk om maken. Zij wist niet dat jij daar moeite mee had en het was goed bedoeld. Als je het gezegd dat je daar moeite mee had en ze bleef het doen, dan was het een ander verhaal.

Het is al eerder gezegd, maar je schoonmoeder kan je niet meer opvoeden. Gebruik die energie voor je gezin, maak duidelijke afspraken en zeg nee als je iets niet wilt.

 

Nou dit. Er kunnen hele nare gevoelens naar boven komen en daar moet je mee dealen. Heftig hoor! En ik wil ts een compliment geven dat ze duidelijk voor ogen heeft welk leven ze aan haar kind wil bieden. Super! Helemaal als he het van huis uit niet hebt mee gekregen en zelf van het blowen bent af gekomen!

Dit in praktijk brengen is lastig en gaat vast met vallen en opstaan. Maar als jij je rust bewaard ts en dit soort voorvallen, waarbij gevoelens worden getriggerd, op gaat schrijven en bespreekt met een psycholoog dan gaat het goedkkomen! Dan kan je ook leren hoe je op een duidelijke en rustige manier je grens kan aangeven.

Heel veel succes!

 

Sexueel misbruik kan nare gevolgen hebben en uiteindelijk kun je 'triggers' ontwikkelen die niet direct een aanleiding lijken te zijn naar het misbruik. Je hoeft dus niet alleen een rot gevoel te krijgen bij aangeraakt te worden op intieme zones zoals borsten/billen e.d. maar ook een andere plek als arm, gezicht of ja, in dit geval, buik kan op den duur dezelfde spanningen oproepen. Dat is heel vervelend, en daar is hulp bij nodig.

Ik raad je, gezien de heftigheid van jou emotie bij de aanrakingen en het verleden dus met misbruik, EMDR therapie aan. Mijn persoonlijke pervaringen hiermee zijn erg positief.

De rest die reageren en typen dat je overdrijft e.d. zou ik negeren, het getuigd enkel van een (groot) gebrek aan empathie en inlevingsvermogen, dan wel het algmene fatsoen om een ander niet te veroordelen op de persoonlijke emotie die nu eenmaal bij iedereen anders is..

Heel veel sterkte en succes!

 

Sorry, maar ik vind dat je zelf 'niet helemaal spoort'*....

Ik begrijp helemaal dat jij je niet prettig voelt/voelde bij die dingen die je beschreef. Het aanraken, het veel contact zoeken, iedereen vertellen dat je zwanger was, etc. Maar om hierom te zeggen dat iemand niet spoort... dan kun je niet echt goed relativeren....

Het is helemaal niet vanzelfsprekend, dat mensen het vervelend vinden als anderen hun buik aanraken als ze zwanger zijn. Helemaal niet als het om iemand gaat, die dichtbij staat. Sommige mensen vinden het juist prettig. Dat je schoonmoeder dit doet is alleen teken dat ze veel om je geeft en om haar (ongeboren) kleinkind en dat ze er heel blij mee was/is.

Het is helemaal niet vanzelfsprekend, dat mensen, die zelf nooit seksueel misbruikt zijn, begrijpen wat het met je doet als je aangeraakt wordt door een ander. Je zegt dat je schoonmoeder er mee ophield toen je het zei. Dat vind ik heel netjes!

Je schrijft, dat ze wel vaak langskomt. Misschien zijn het allemaal wel smoesjes en wil ze gewoon graag bij je zijn. Misschien is het gewoon een teken van liefde. Eentje, die niet bij jou aansluit, maar ik denk dat er niks slechts achter steekt.

En ook het aan iedereen vertellen dat je zwanger bent.... Ja, dat is niet handig. Best lomp zelfs. Maar ook dat zal eerder enthousiasme zijn dan venijn.

Dat van dat blowen... (daar kwam je in een later bericht ook ineens mee.... erg warrig inderdaad), daar heb je een punt, maar dit moet je bij jezelf zoeken. Geef die grens aan. Je kunt niet van mensen verwachten dat ze gedachtes kunnen lezen!

En nu heeft ze dus terminale longkanker...
Sja... wat wil je nou precies?


*) Niet letterlijk dus... verderop genuanceerd.

 

Hoe gaat het met jouw vriend? Zijn moeder is terminaal. Zijn vriendin en moeder botsen. Hoe gaat hij ermee om? Hoe haalt hij nog het beste uit de tijd die hij nog met zijn moeder heeft?

 

Ik begrijp eerlijk gezegd best dat een vrouw met terminale kanker, wie dus eigenlijk op elk moment dood neer kan vallen graag bij jouw en je kindje is. Moet je voorstellen dat je elke dag met de gedachte moet leven; zal ik mijn kleinkind geboren zien worden?
Ik denk dat niemand van ons (behalve degene wie in hetzelfde schuitje zitten) kunnen begrijpen hoe erg dit is en wat een impact op iemand heeft. Jij ziet je kind dadelijk elke dag, en hopelijk vele jaren. Zij ziet haar kleinkind misschien wel nooit.

Dat ze smoesjes verzint kan 2 dingen betekenen; dat het geen smoesjes zijn ofdat ze het gevoel heeft dat ze alleen met smoesjes welkom is. Beide is eigenlijk best triest want bij de eerste situatie neem jij haar niet serieus en bij de tweede voelt ze zich niet gewenst.

Verder begrijp ik dat jij, met je verleden, het onprettig kan vinden dat ze aan je zit. Het is goed dat je dit hebt aangegeven. Sta er alleen wel bij stil dat niet iedereen dit zo voelt. Deze aanname maak je namelijk wel.
Ik was dolgelukkig als mijn naaste aan mijn buik zaten. Op deze manier erkende ze,voor mijn gevoel, de baby en deelde in mijn geluk en liefde.
Zelfs mensen die minder dicht bij mij stonden (zoals collega's) mochten aan mijn buik komen als ze het even vroegen. Zelf zou ik ook graag aan iemands buik zitten, gewoon om weer even te herinneren hoe gelukkig ik was met mijn eigen buik en zoontje wie er toen in zat.

Verder begrijp ik uit je verhaal dat je schoonmoeder altijd heeft geblowt? Daar zou ik ook niet blij mee zijn, vooral wetende dat mijn man dan in zo een situatie is opgegroeid.
Wat ik me wel afvroeg is of ze het in stand houd omdat ze dit wilt omdat het 'lekker' is of ivm met de pijn van de kanker?
Een vriend van mijn man kon altijd wel een stickje waarderen maar toen hij terminale kanker had was dit vooral een middel om de pijn weg te nemen. Toen werd het dus voor hem juist medicinaal in de jaren na de chemo tot zijn overlijden.

Dat ze heeft verteld dat je zwanger bent... tja. Zo eentje heb ik hier ook frequent over de vloer. Mijn moeder was zo enthousiast dat ze het iedereen die ze kent heeft vertelt voor de 12 weken. Had ze het voor zich moeten houden? Misschien...aan de andere kant had ik haar dit dan moeten vragen en dit klakkeloos verwachten dat ze hart mond houd als ze zo enthousiast is. Het enige wat ik wel altijd heb gevonden; jij hebt het vertelt, gaat het fout dan vertel je dit ook zelf een niet ik.

En wat Victoria zegt inderdaad; hoe ervaart je vriend dit. Wat moet het vreselijk voor hem zijn als je moeder teminaal is, je haar dus moet afgeven, en je vriendin het zo slecht met haar kan vinden in haar laatste jaren.
Ik kan me alleen maar voorstellen dat dit hem enorme pijn doet.

 

Jeetje meid wat een verhaal. Je hebt een hoop meegemaakt en het klinkt alsof er nu nog heel veel triggers zijn in je leven. Dat lijkt me heel moeilijk. Ik vind het knap dat je toch tips uit dit topic probeert op te pakken en eruit probeert te komen.
Zorg goed voor jezelf, dat is ook belangrijk voor je kindje . Therapie is vaak een lang proces en je schrijft dat je al veel hulp hebt gekregen. Gun het jezelf alsjeblieft om zo lang hulp te krijgen als nodig is. Het klinkt alsof je heel goed op weg bent, maar er ook nog wel dingen zijn waar je last/onrust van hebt. Dat is ook niet zo gek als je nog zo jong bent en al zoveel meegemaakt hebt.