Help! Mijn zoon van drie is veranderd in een heel boos mannetje. Het is een kind dat graag bij ons is. Zijn verlatingsangst steekt nu weer de kop op of is heftiger omdat zijn emoties zo heftig zijn. Afgelopen week had hij een moeilijke dag bij de gastouder. Broekplassen en poepen, niet praten, boos zijn en dot van 8-16.00. Ze vertelde dat ze nog nooit zo'n koppige peuter heeft gekend Nu merken wij dus ook dat hij grenzen op zoekt en zo ontzettend boos kan zijn. Hij stopt met praten, zwaait dan druk met z'n arm; van ga weg en als het echt erg wordt dan maakt hij zo'n his geluid net als onze katten doen Ik zoek herkenning. Hoe kunnen we het beste met zijn overheersende emoties omgaan?
Ik lees even mee! Hier 3,5 en ook zo grenzen aan het opzoeken. Ik weet soms ook even niet wat ik moet doen. Hij is zo lief en aanhankelijk, maar kan zo veranderen ineens.
Frustratie, herken ik daarin. Bij DL lost dat vaak op als ze meer verantwoordelijk krijgt (meer dingen zelf moet doen, zelf koekjes /pannenkoeken mag bakken) of cool, volwassen 'speelgoed' zoals een eigen portemonnee.
Het belangrijkste is dat je zelf rustig blijft. Je peuter loopt vol met emoties en kan deze zelf niet reguleren, als je als ouder dan ook vol loopt met emoties, dan weet een kind helemaal niet meer wat hij moet doen. Probeer pas met hem te praten als hij rustig is (first connect, then redirect) en zo uit te vogelen wat hem dwars zit en samen naar een oplossing te zoeken. Het hoort echt bij de fase en het is af en toe zo moeilijk! Maar het belangrijkste is dat je zelf rustig probeert te blijven, dat helpt je kind ook om weer het snelste rustig te worden.
Dank jullie wel. Allereerst helpt, mag en doet mijn zoon al veel zelf. Dus daar ligt het denk ik niet aan. Het rustig blijven lukt mij 9 van de 10 keer ook goed. Soms wordt ik wat kribbig en een hele enkele keer schiet ik uit mijn slof. Maar dit is na een lange tijd dwars zijn. Hij kan er echt in blijven hangen. Het is een fase; ik weet het. Heeft iemand tips voor mij hoe ik met "stout" gedrag kan omgaan? Ik zou graag willen weten of er alternatieve methodes zijn voor de straf trap/hoek. Hoe kan je op een andere manier met dit soort gedrag omgaan. Wij praten al veel; geven ook keuzes; zijn ook redelijk consequent maar wil ook duidelijk zijn wanneer echt iets niet kan. De trap vindt hij spannend en raakt dan helemaal overstuur. De trap hadden we ingezet voor; slaan e.d., schreeuwen etc. Hoe gaan jullie hiermee om?
Hier iets jonger (2 jaar 4mnd) maar ook met pittige emoties. Wij benoemen heel veel "jij hebt een boos gevoel daarom en daarom", houden m bij voorkeur nabij. Hij wordt rustig van stevige druk (bijv armen om zn bovenlijf) of samen schommelen in de schommel stoel of in onze armen. Dsn zingen we zacht een liedje vaak erbij. Hij kan nu ook zelf zeggen dat hij zicht boos voelt, waar t boos voelt en kan aangeven dat hij even samen wil schommelen. Soms blijft hij wel in de bui hangen (bij stoppen druk of schommelen wordt hij weer boos) maar hij ontspant echt zodra we m dan vastpakken. Hij heeft ook Eem periode gehad dat hij even in de gang wilde zitten om tot rust te komen. Belangrijk voor onze zoon is dat je zijn emoties verwoord, erkend en ontvangt. Soms kost t me megaveel energie maar hij heeft t ook moeilijk met zijn eigen emoties en voelt zich echt rot. Verder straffen wij t ongewenste gedrag wel maar de boosheid niet. We blijven in z'n buurt, zeggen dat hij boos mag zijn maar begrenzen z'n gedrag. Gooien of knijpen bijv betekent dat hij even in de hoek moet, met iemand erbij. Hij stopt dan gelijk met het gedrag maar we zien z'n emoties dan nog gieren. Probeer uit te zoeken welke zintuigelijke prikkel ontspant (zingen, aaien, stevige druk, wiegen, ronddraaien, warm water voelen stromen etc). Dan kun je die als tegenreactie op de overprikkeling en blijf ook consequent ongewenst gedrag begrenzen. Oh ja en verder doen we veel met 2 keuzes voor het regie gevoel. Wij zetten kaders en binnen dr kaders mag hij kiezen. Dus bijv. We gaan nu weg maar hij kiest uit 2 jassen of laarsen of schoenen aan. We gaan over 10 tellen naar boven om te slapen, wil je zelf traplopen of moet ik je dragen. Scheelt heel veel strijd omdat hij steeds iets mag kiezen.
Heeeel herkenbaar. Dochter is bijna 3,5 maar de laatste dagen is het raak.. terwijl ik daarvoor hard riep dat die peuterpuberteit aan ons voorbij was gegaan. Pittig was ze altijd maar .... Waar is m'n kind😱 Ze os vooral heel erg grenzen aan het opzoeken.
Yep, ik denk echt dat het een leeftijdsdingetje is, hier ook vanaf derde verjaardag soms ineens geen land mee te bezeilen. En echt om niks, soms weet ik de aanleiding niet eens. Ook zegt hij vaak dat hij iets wil om vervolgens keihard en driftif te roepen dat hij dat níét wil, dan haal ik het weg, of doe ik iets niet en dan roep hij weer heel hard : wèèèl!!!!!!!! Om dan weer te zeggen níét!!! Het is volgens mij uittesten, grenzen verkennen. Maar als hij heel hard in zn bed roept dat hij zn knuffel niet wil en ik zou m weghalen of hij gooit m zelf weg, dan weet ik wat daarop volgt. Zonder knuffel in bed is echt een no-go. Dan wordt hij intens verdrietig. Zó onwijs lastig deze dilemma's. Hij kan ook enorm blijven hangen in zo'n bui. Ik laat hem dan eerst even uitrazen, want als ik tegen m ga praten dan wordt het van kwaad tot erger en gaat hij nog harder schreeuwen. Ik neem de tip van Sleepless dan ook graag ter harte . Het is een onwijs lastige fase en soms herken ik ons lieve bescheiden mannetje niet in zijn gedrag. Ik weet dat hij ook niet gelukkig is met zijn kleine zelf op dat moment, dus het liefst wil ik troosten, maar als hij dat in eerste instantie niet wil.....pfffffff.
Fijn die herkenning meiden! Iedereen bedankt ook voor de bruikbare tips! Lastig he die fases. Het is altijd even uitzoeken wat nu weer het beste werkt voor iedereen. Vooral het expres stout doen en de grenzen op zoeken inderdaad. Man oh man. Het verwoorden van emoties, zoals Humtum schrijft werkt hier ook echt het beste. Ooit komt het vast wel weer goed