Soms dan moet je wel op kamers omdat een opleiding gewoon ver weg is. Dan ben je er niet met 4000 euro. En ook al gaat Thijmen dichtbij studeren dan hoop ik eigenlijk dat hij wel op kamers gaat. Ik denk dat het een hele waardevolle tijd is waarin je veel over kunt leren over hoe je dat nou doet op jezelf wonen. En voordeel is dat je met meer mensen woont en het dus samen een beetje uit kunt vinden. En bijbaantjes kunnen echt wel lekker aantikken, vooral als je op kamers zit. Dan kan een bijbaantje zorgen dat je gewoon goed kunt eten. Sowieso vind ik het goed voor mijn kind om niet alles van mij te krijgen, maar ook te werken wat hij graag wil hebben.
Mensen moeten ook weleens op kamers omdat ze geen keuze hebben Ik kon echt niet wachten om het huis uit te gaan. Het was vanwege de psychische stoornis van mijn zus echt onhoudbaar thuis. Dus ja, ik heb geleend om mijn studie, studio, boodschappen ed. te kunnen betalen. En daarbij werkte ik zo'n 15 uur per week. Ik hoop dat mijn kinderen dat nooit hoeven te doen en zich enkel op hun studie hoeven te richten. Dat gezegd hebbende: wij sparen niet apart voor een studie. Alles gaat op een grote hoop. En ik denk dat we tegen die tijd het geld beter kunnen missen dan nu
De echte top van het bedrijfsleven zit niet te wachten op mensen die alleen kunnen managen en anticiperen op perfecte omstandigheden. Een beetje zelfredzaamheid, levenservaring en omgang met diverse lagen uit de samenleving maken je een stevigere leider en visionair. Er zijn onwijs veel intelligente mensen, de concurrentie is moordend. Hoe meer commissies en neven activiteiten je op je naam hebt, hoe beter. Zoals ik al zei zijn er massa's uitmuntende WO'ers in de race voor mooie banen. En wie je kent of een bepaald opleidingsniveau is ook wel handig. Dus laat je kind lekker los en vrij om ook aan de universiteit des levens wat te leren als het met de intelligentie toch wel goed zit. Wij sparen voor onze kinderen. Of we het voor een studie gebruiken, geen idee. Zoals we nu leven kunnen we dat ook zo betalen en is het bedrag voor iets anders. Puur een risico afdekking omdat ik geen idee heb of we er over 20 jaar nog zo bijzitten als nu...
Wij sparen niet daarvoor. Wel hebben we in principe genoeg spaargeld "over" om de studie eventueel te betalen.
Wij sparen nu niet speciaal daarvoor, we hebben een algemene buffer. Spaargeld doet nu helemaal niks, wat Veense al zegt kun je beter aflossen op je hypotheek. Dan hou je tegen de tijd dat ze gaan studeren per maand genoeg over om ze te kunnen helpen. Ik vind persoonlijk dat het studentenleven nogal overgewaardeerd wordt.. In mijn tijd was het bij de vereniging vooral zuipen en de commissie waar ik in zat organiseerde voornamelijk borrels. Ik kan niet zeggen dat ik er zoveel van geleerd heb. Ik zie bij mijn werkgever dat mensen die snel gestudeerd hebben eerder aangenomen worden dan mensen die er jaren extra aangeplakt hebben met allerlei nevenactiviteiten.
Mijn collega heeft uitgerekend dat wanneer je alle kinderbijslag tot het 18e jaar spaart je ongeveer de helft van een studie bij elkaar hebt. 😆 Wij sparen ook maandelijks, voor studie of wat anders dat zal blijken. Misschien kunnen ze een universiteit helemaal niet aan of maken ze liever een wereldreis....
Wij bouwen een buffer op in de hoop straks uit de zone van niet sociaal kunnen huren maar ook niet goed kunnen kopen te zijn. Mocht dat niet lukken dan kunnen wij het college geld daaruit betalen. Ik geloof niet dat zij over 15 jaar nog werken met boeken. En als het wel lukt kunnen wij het maandelijks betalen doordat de lasten omlaag gaan.
Voor wat voor studie dan? Alle kinderbijslag voor 18 jaar is ongeveer 17.000 dus als dat de helft is.....
Bestuurschap bij commissies en verenigingen gaat veel verder dan zuipen, ook al lijkt het vooral daar om te gaan vanaf de buitenkant. Het gaat, zoals boven omschreven, om het kunnen aantonen dat een 24jarige enige (levens)ervaring heeft opgebouwd, zelfredzaam is, multi inzetbaar is, en werkervaring heeft, Mijn eerste sollicitatiegesprek ging echt niet over de diploma en cijferlijsten. Ze vonden het knap dat ik mijn studie nominaal afgerond heb NAAST een bijbaan van 20u per week, 1jaar bestuurslid van de studievereniging, en lid van de studentenraad en de MER. En de grootste pluspunt op mijn cv was dat ik 5jaar dezelfde bijbaan had, dat betekende een betrouwbare en hardwerkende kracht. Al was je putjesschepper. Dan heb je echt wel heel wat strepen vóór op iemand die 4-5 jaar alleen heeft besteed om te leren om die dezelfde diploma te krijgen. Het zegt namelijk ook veel over leercapaciteiten (en dus doorleer- en ontwikkelcapaciteit)
Misschien heeft behalve het collegegeld ook de huur van een kamer, kosten van boeken en een beetje leefgeld ook meegerekend? Met 33000 heb je alle kosten gedekt inclusief 115-215 euro leefgeld per maand
Ik hoop ook heel erg dat ze niet op mij lijken. Dan is het bedrag redelijk snel op. Als ze op mijn vriend lijken dan komt dat geld nooit op en eindigen ze na hun studie zelfs met meer op de bank.
Wij sparen er ook voor. In principe hebben we wel genoeg inkomen om 1 of 2 studerende kinderen tegelijk te kunnen betalen. Maar ja, ik weet niet hoe mijn inkomen als ondernemer er over 8-10 jaar uit ziet. Dus we sparen er gewoon voor, als het niet nodig is, gebruiken we dat geld wel voor wat anders. Ik wil mijn kinderen niet aan het begin van hun leven opzadelen met een schuld van tienduizenden euro's, terwijl dat helemaal niet nodig is, omdat wij het best kunnen betalen. Als je het zelf niet hebt, houdt het op natuurlijk. Van mij hoeven ze niet op kamers, hier in de buurt zitten diverse hogescholen en universiteiten. Man en ik hebben ook nooit op kamers gewoond. Als ze hier in de stad gaan studeren, ga ik ook echt niet die kamer voor ze betalen, als ze hier gratis kunnen wonen. Maar als ze aan de andere kant van het land gaan studeren, betalen we er wel aan mee. Ik hoop dat we tegen die tijd de mogelijkheid hebben om dan zelf een huis te kopen en dat te verhuren aan ons kind + medestudenten. Da's best een aardige belegging, heb ik bij diverse klanten van me gezien, en dan hou je aan het eind van de rit nog altijd dat huis over.
Wij kunnen niet sparen voor de studies van de kinderen. Ik ben al blij dat ik voor ons huis een x-bedragje per jaar kan sparen. Dus wij zeggen nu: wat dan komt, wat dan zorgt. Het is niet anders. Ze hebben wel een klein spaarpotje voor een rijbewijs oid. Daar zal tegen de tijd dat ze 18 zijn ruim 2000 in zitten. Overigens heb ik ook geleend en heb van mijn eerste 7/8 salarissen mijn lening afbetaald. We waren toen al getrouwd en mijn eerste salarissen gingen gewoon volledig naar de aflossing toe. Ik heb dus geen last gehad van mijn lening, maar het is dan maar net hoe je het aflost.
In mijn tijd waren het alleen de kneusjes die thuis bleven wonen (ik weet dat dit inmiddels anders is hoor). Ik had iig goedbetaalde bijbaantjes (discotheek in het weekend, hostess werk via uitzendbureau en in de vakanties bij grote bedrijven. Ook goed voor je connecties).
Wij sparen nu voor de kinderen. Hopelijk kunnen we de studie sowieso betalen tzt (hebben allebei een bovenmodaal inkomen) en kunnen we ze het geld geven voor ondersteuning bij de koop of inrichting van een huis. Mocht het er tegen die tijd anders voorstaan dan kunnen we het geld wel gebruiken voor een studie. We willen de kinderen graag schuldenvrij houden.
Wij hebben voor beide jongens een spaarpotje. Ik heb vaak genoeg de grap gemaakt dat ik hoop dat ze nietslim genoeg zullen zijn voor universiteit, en 'gewoon loodgieter oid' gaan worden. Want dan kunnen we dat potje lekker gebruiken voor vakantie. Maar helaas, het lijkt erop dat ze slim zijn. Ik hoop dat het tegen de tijd dat ze gaan studeren (als ze die keuze maken, want dat is echt aan hun zelf) het potje genoeg is. En anders hebben we nog onze 'huis-onderhoud-buffer' en een paar andere kleine potjes waaruit we kunnen putten. En ik ga wellicht ook weer meer uren maken als de kinderen zelfstandiger worden. Dus dan wordt het financieel vanzelf ook weer beter. En ik verwacht tegen die tijd ook dat ze zelf wat gaan bijverdienen.
Mwah of je nu zo extra zelfstandig wordt van op kamers wonen dat betwijfel ik. Genoeg vrienden die op kamers zijn gegaan en daar ook maar lang gebleven zijn....ik ben niet op kamers gegaan maar woonde met mn 21e samen in een koophuis met bijbehorende verantwoordelijkheid. 4 jaar later met een baby erbij. Een hoop van degenen die op kamers gingen hadden op hun 25e nog geen echt georganiseerd leven.
Dan is het over het algemeen ook niet een doelstelling om op 21ste een koophuis te hebben (de meeste studeren nog volop op die leeftijd) of op 25ste een kind.
Op kamers is ook niet de enige optie: ik woonde op mijn 18de in een huurwoning, net als weet ik het hoeveel mensen in Nederland. En als je huurt (een kamer of appartement of huis) dan heb je ook verantwoordelijkheden. Kopen deden we toen ik 24 was. Ruim op tijd.
Wij zetten geld apart voor studie (klein bedrag, alles helpt) en geld voor de kinderen als ze uit huis gaan(ook klein bedrag p.mnd)