Hoi, meiden, het voelt miss. een beetje raar op een zwangerschapspagina, maar heb hier leuke ervaringen dus wil hier kijken of er lotgenoten zijn. ik loop al tijdje met klachten die op hyperventilatie duiden, maar omdat ik ook vreselijke angst heb dood te gaan ( heeft allemaal zijn reden maar dat kan ik vertelllen indien iemand dat wil weten) en dus steeds bang ben dat ik tumoren of hartklachten heb. daardoor heb ik de term hyperventilatie steeds genegeerd, loop nu bij cardioloog maar daar komt gelukkig niets uit tot nu toe. merk wel dat de hyperventilatie en angst klachten me steeds meer belemmeren. Ik sla dicht met emoties, ben moe, snel geiriteerd, merk alleen maar dat ik veel klaag en me spontaniteit verlies omdat ik alles negatief zie....en natuurlijk de lichamelijke klachten die ik elke avond heb en weer denk...zie je nou wel ik ben ziek......en zo cirkel ik rond. nou moet je niet denken dat ik depri ben hoor want ik geniet van dingen , doe leuke dingen en zie leven heel vrolijk in. alleen de hyperventilatie en angstaanvallen beginnen zn tol te eisen ik heb de HA aangesproken of ik therapie kan krijgen, wat hebben jullie gedaan? Cesar therapie? en verdwenen de angst klachten dan ook als hyperventilatie minder werd? voor de ordelijkheid, mijn klachten die wijzen op cronische hyperventilatie is: hartkloppingen, druk op borst, hoofdpijn, duizilig, snel misselijk, snel gvoel van licht in hoofd, moe,......ik ga tijd met mijn man uit de weg omdat ik bang ben niet genoeg slaap te hebben. ik hoop lotgenoten te vinden hier. dank je wel
Ik heb 1 keer een vreselijke paniekaanval gehad in de bioscoop. Iets met heftige scene en keihard geluid. Ik dacht ook dat ik dood zou gaan. Ik ben mij toen heel bewust gaan richten op mijn ademhaling. Een paar seconden in door de neus, buik uit zetten en niet de borst, omdat je beter laag kunt ademen, zeg maar je middenrif omlaag moet laten komen. En dan zo lang mogelijk uit door de mond. In de maanden die erop volgden kwam die paniek nog wel opzetten en dan deed ik weer enkel focussen op ademhaling. Het is ook goed om te oefenen wanneer er niets aan de hand is. Luister eventueel naar meditatie op je telefoon om je erin te begeleiden. Dit is allemaal niet ter vervanging van een therapeut natuurlijk, maar om de tijd te overbruggen helpt het je misschien. Sterkte!
hey ja klopt in bios heb ik het ook, dus weet precies wat je meemaakt, ik heb wrs ook hypochondrie, en zodra ik hyperventileer denk ik dat ik een hartaanval ga krijgen waardoor ik dus nog erger ga hypervenileren, en zo cirkeltje rond. als ik steken heb in me zij ben ik meteen bang voor kanker, als ik duizlig ben en hoofdpijn ben ik bang voor tumor en voor mij is het heel echt.
Wat vervelend en zwaar zeg Ik herken dat doemdenken wel, alleen ben ik dan juist meer van het zal wel meevallen. En dan blijkt er echt iets ergs te zijn en ga ik er veel te laat mee naar de ha Maar goed, daar kan een goede therapeut je wel mee helpen. Bij mij heeft emdr ontzettend goed geholpen bij irreëel angsten.
Ik heb cesartherapie gedaan en dat hielp wel iets maar niet genoeg. Vervolgens ben ik mindfullness gaan doen. Ik vind het altijd weer stom om te oefenen en probeer het te ontduiken maar... het helpt me echt! Door de mindfullness zijn mijn klachten enorm afgenomen en heb ik weer meer rust en plezier in het leven.
oh echt? dat helpt je patroon van denken ook? fijn ga ik dat ook toh eens serieus overwegen. ben benieuwd wat de HA zegt en mijn voormalige, tot jan 2017, phychotherapeut hiervan zegt. ik schaam me heel erg voor mijn angst en hyperventilatie omdat mensen het niet begrijpen "maak je niet zo druk" of "je denkt veel te veel na"zijn zulke dooddoeners, zover was ik ook al, en vaak bedoelen ze het nog goed ook, maar ik voel me dan niet welkom het te bespreken uit angst dat mensen me lastig vinden. bij mij werkt de angst en hyperventilatie denk ik echt hand in hand, het een versterkt het ander.
Ah ja mindfulness idd! Dat heeft mij ontzettend geholpen. Ik begon met mindfulness en startte daarna met emdr. Het hielp mij om mijn verdriet en angst onder ogen te zien. Echt te zien en te voelen. En nee, dat wilde ik niet. Maar zo doorgaan was geen optie. Het helpt je om beter met je gevoelens en gedachten om te gaan. Mensen begrijpen het idd maar moeilijk. Het valt ook niet goed uit te leggen. Ik kijk nu terug en kan mij ook bijna niet meer voorstellen hoe ik mij toen voelde. Hoe diep ik zat. Laat mensen die het niet begrijpen er een beetje buiten. Dit is jouw weg die alleen jij kunt afleggen. En dat kun je echt! De eerste stap is de grootste en die heb je al gezet.
Het ligt er erg aan hoe jij aan je hyperventilatie komt hoe je er ook weer vanaf komt. Ik sla teveel spanning op in mijn lichaam en daar leer ik momenteel naar te luisteren en aandacht aan te besteden. Als sommige delen langdurig onder spierspanning staan kan het pijn doen en voelen alsof er iets mis is.
Ik volg sindskort nlp-therapie, en tot nu toe erg enthousiast over. Wel heftig Wanneer ik bewust na denk over ademen raak ik alleen maar meer in de war, maar zij adviseerde me om meer te zingen. Dat ben ik nu dus aan het proberen, terwijl ik werk aan de achterliggende oorzaak.
Ik vind de mindfullness-oefeningen waarbij ik op mijn ademhaling let ook moeilijk hoor. Zeker in het begin werd ik daar juist benauwd van. Maar de oefeningen die gericht zijn op voelen wat je lichaam doet en op het laten komen én weer gaan van gedachten, helpen mij enorm goed om afstand te nemen van het eeuwige blijven denken en daarmee neemt mijn hyperventilatie ook af. Ik moet zeggen dat ik van te voren niet dacht dat dat genoeg zou zijn hoor maar bij mij blijkt het onbewuste denken en bezig blijven dus wel echt het probleem te zijn en mindfullness een groot deel van de oplossing.
Het mamajojo, Wat goed dat je het deelt en je in actie komt om iets met je angsten te doen. Hyperventilatie en hypochondrie komen heel vaak samen voor. Een verkeerde ademhaling zorgen voor vage klachten en die zorgen op hun beurt weer voor een verkeerde ademhaling. Zelf heb ik er al jaren last van. Niet constant, maar het komt en het gaat. Ik ben van nature waarschijnlijk wat angstig aangelegd. Ben ook een enorme denker en dat helpt niet Omdat het bij mij steeds terugkomt en ik er ook andere angsten bij kreeg, ben ik anti-depressiva gaan gebruiken. Ook ik ben in de verste verte niet depressief trouwens, maar... dat was echt omdat de angst teveel grip op me kreeg. Sindsdien loop ik weer als een zonnetje Maar er is natuurlijk veel meer dan medicatie. Wat mij heel erg geholpen heeft is Mindfulness (boek van Danny Penman en Williams is een aanrader) en ook haptotherapie is fijn. Dat leert je om weer wat ontspannener in je vel te zitten en niet meteen in de kramp en in je hoofd te schieten als je iets voelt. Het is namelijk normaal om af en toe duizelig te zijn, of om een steek te voelen, of een blauwe plek te hebben Maar goed... dat kan ik wel zeggen, ondertussen ken ik je angst maar al te goed en weet ik dat die eeuwige discussie met jezelf dodelijk vermoeiend kan zijn. Je mag me altijd een PM sturen als je wil kletsen. Of gewoon hier natuurlijk. Ben een open boek en denk graag met je mee. Liefs!
Oja, Melian, die 'eeuwige discussie met jezelf' is echt precies het probleem he! Die ken ik ook zo goed en zelfs nu ik de afgelopen periode in een goede flow zat, betrap ik mezelf erop dat de eeuwige discussie af en toe weer oplaait. Zo vervelend!
Ja! Echt! Waardeloos is dat. Ze zeggen wel eens 'wat je aandacht geeft groeit'. Zelfs al die gerustellende en sussende gedachten naar jezelf: "Er is niets aan de hand.", "Ik heb wel hartkloppingen, maar geen tintelende arm, dus...", "Oeh, ik heb al tien minuten niet aan een enge ziekte gedacht." die putten je uit. Want eigenlijk zijn het constante antwoorden op een negatief scenario dat zich in je hoofd afspeelt. Daarvoor is mindfulness wel echt een heerlijk middel: Constateer en doe er niets mee. De momenten dat dat lukt is het leven heerlijk en rustig
Wel grappig om zoveel herkenning te lezen! Ik hoop dat jou dat ook steun geeft, TS. Je bent niet alleen.
Ontzettend herkenbaar. Ik heb 24/7 last van hartkloppingen, of officieel extrasystole. Ik ben daarmee naar de cardioloog geweest en het is onschuldig. Pas als het meer dan 5x per ecg voorkomt, krijg ik er wat voor. Dat de cardioloog dat zo zegt, stelt wel iets gerust natuurlijk. Maar toch, vaak als ik alleen thuis ben s'nachts, ben ik erg ongerust. Dan ga ik inderdaad ook doemdenken en wat als enz enz, en hyperventileren. Ik heb nu contact opgenomen met een psychotherapeut waar ik oa dit wil bespreken. Hopelijk heeft zij ook goede handvaten om hier beter mee te leren omgaan. Je bent hierin dus zeker niet alleen TS. Je verhaal is heel herkenbaar voor mij.
Hoi ja dit geeft me zeker steun deze erkenning. ik heb HA meteen advies gevraagd over cesar therapie of EMDR of combi ervan ofzo. echt fijn te lezen. dank je wel
Hoi even update, ik heb nu speciale soort fysio, die haalt alle spanning weer uit mijn lichaam. Mijn spieren zaten constant verkrampt en daardoor kort en dik, dit veroorzaakt hoop klachten. en loop bij de pycholoog weer. dank je wel voor de antwoorden!
Mijn partner heeft sinds november 2015 een angststoornis ontwikkeld wat begon met erge hyperventilatie- /paniekaanvallen. Heel veel dingen geprobeerd en uiteindelijk blijkt de combinatie van medicatie (antidepressiva wat ook een angstremmer is) en cognitieve gedragstherapie een goede zet!
Ik heb dit zelf niet, maar herken het helaas wel van mijn vriend. Chronische hyperventilatie. Maar ook de angst om dood te gaan, de angst omdat hij niet durf te slapen, omdat hij bang is dat hij de volgende dag niet meer wakker word. Dat hij tv kijkt, een ziekte ziet en ineens denkt dat hij dat miss ook wel heeft. (Volgens mij heet dit hypochonder?) Dat hij tv kijkt, of even met de laptop bezig is en dat hij alsware naar adem snakt, angstig is en naar zn hart grijpt omdat hij hyperventileert. De hyperventilatie brengt voor hem soms ook paniekaanvallen met zich mee. Het niet durven slapen, bang zijn om dood te gaan, hartkloppingen.. Wij zijn een enkele keer naar de dokter geweest hiervoor, maar uiteindelijk besloten dat dit ook niet wat was. Mijn vriend is ook naar een masseur geweest. Die ook haptonoom en dergelijk is. Hier heeft hij geleerd om op de juiste manier adem te halen, (via de buik.. neus in, mond uit). Maar gelukkig, kan ik hem de laatste tijd uit zijn angst gedachten halen en rustig krijgen. Ik heb hem geleerd om de angst gedachten niet toe te laten, hoe makkelijk gezegd ook. Maar voel je zo'n rot moment opkomen, echt aan iets moois gaan denken. Zodat die angst gedachte niet je hoofd binnen kan.. En probeer afleiding te zoeken. Waardoor je niet aan dingen hoeft te denken.. Iets van een sport of een hobby. Mijn vriend heeft overigens ook geen depressie. Hierdoor hebben wij besloten om niet zomaar voor de angst momenten om aan medicatie te gaan.. Mocht je nog vragen hebben of willen kletsen, mag je me altijd een pb sturen.