Ik heb 1 beste vriendin en jawel, 1 beste vriend. Die ken ik al jaaaaren. Al sinds basisschool en sinds 4e klas middelbare school dat we echt samen met elkaar optrokken. Ik heb echt 0,0 romantische/seksuele gevoelens voor hem. Andersom ook nooit gemerkt. 1 zomer (toen het net uit was met mijn ex) spraken we elke dag wel zo'n beetje af. Hij had ook het 1 en ander gaande en zo zochten we samen elke dag iets leuks om te doen. Soms tot diep in de nacht. Gamen, stiekem de drankenkast plunderen, van die vage dingen die pubers doen Toevallig nog een jaartje samen studie gedaan en toen ook hele avonden samen doorgebracht. Nooit is er ook maar iets voorgevallen. We hebben grotendeels dezelfde humor en kunnen over van alles en nog wat praten maar moet er niet aan denken om hem als mijn partner te hebben. Inmiddels zijn we beiden getrouwd, gezin, etc. We spreken en zien elkaar nog steeds. Soms ook zonder partners. Zou het niet geaccepteerd hebben van mijn man wanneer hij had gezegd dat ik hem niet meer zou mogen spreken of zien. Gelukkig vertrouwen we elkaar daar in. @Zonnebloem Als je de indruk krijgt dat de ander wel meer wil dan houdt het natuurlijk al snel op. Jammer maar helaas. Zou het contact laten verwateren.
Ik ook.... maar ik kwam er toen al achter dat het cliché "er is altijd meer in een vriendschap tussen man en vrouw" (mits geen homo) echt waar is. Al de jongens waar ik een vriendschap mee had waren stapelgek op mij. Ik nooit op hen trouwens... tot de hechte vriendschap met mijn man. Die bleek meer te zijn dan dat van beide kanten. Dus als er nu een hechte vriendschap tussen man en vrouw ontstaat denk ik daar meteen aan terug. Ik denk echt dat het klopt, er zit meer achter.
Nou ik ben toch echt al 13 jaar absoluut niet verliefd op mijn beste vriend. Zou geen relatie met hem kunnen hebben, dat wordt ruzie. En kwa uiterlijk is het echt totaaaaaal niet mijn smaak. Ik voor hem ook niet trouwens. Echt in al die jaren nooit romantische gevoelens gehad. Overigens is hij niet de enige. Ik heb wel meer mannelijke contacten waarbij er wederzijds echt geen sexy gevoelens zijn maar we het wel prima met elkaar kunnen vinden.
Mijn zusje heeft ook een mannelijke beste vriend. 2 handen op een buik. Ze bespreken persoonlijke dingen etc maar niets meer dan best friends is het niet. Hebben bijde een relatie en kinderen. Er is totaal geen jaloezie bij de partners volgens mijn. De vriendschap is nu zo'n 12 jaar erg hecht. Alleen maar mooi toch. Mijn man gamed nog wel is savonds en dat met vast clubje. Ook met een meid erbij. Er waren partners van hun game groepje die hiervoor al jaloers waren en hun mannen mochten niet meer mee game. Was echt verbaast. Is niet een levende lijven. De vrouw heeft nu haar foto veranderd in die van haar vriend ( profiel) zodat ze toch mee kan game. je hoort haar wel mee praten
Hier exact hetzelfde. Maar mensen die zelf een andere ervaring hebben, kunnen zich blijkbaar niet voorstellen dat het zo kan. Wel jammer dat er dan alleen vanuit hun eigen referentiekader gekeken wordt. Ik ben blij dat mijn man het zo niet ziet. Zou echt m'n vriendschap niet op willen geven.
Ik heb geen hechte mannelijke vrienden, maar doe wel aan een vechtsport met (meestal) alleen maar mannen. En daar komt ook wel redelijk wat fysiek contact bij kijken. Daar heeft mijn man geen enkele moeite mee. We gaan na het sporten ook wel eens samen nog wat drinken en we gaan wel eens uit eten. Dan ben ik de enige vrouw aan een tafel voor mannen. Allemaal prima. Toch zou 1 op 1 iets gaan drinken of uit eten gaan, toch anders voelen denk ik. Waarschijnlijk zou mijn man daar niet direct iets van zeggen, maar helemaal happy zou hij er ook niet van worden. Omgekeerd zou dat voor mij ook zo zijn, trouwens. Ik heb er geen moeite mee als mijn man met een groep vrouwen iets gaat doen. Maar heel vaak persoonlijk appberichten uitwisselen en 1 op 1 uit eten zou voor mij niet heel prettig voelen, denk ik. Dan heb ik toch liever dat ie met mij uit eten gaat. Waarom? Geen idee. Niet uit ervaring dat het 'mis' gaat. Maar misschien doordat ik toch het beeld heb dat appen / bellen / uit eten gaan tussen man en vrouw iets is wat je vaak ook doet als er een relatie aan het opbloeien is (en hopelijk daarna ook nog.) Daarom 'hoort het niet' (mijn gevoel!) om dat met een ander te doen als je eenmaal een relatie hebt. Voor onze relatie dan hè! Wat andere mensen doen, moeten ze zelf weten. Als je het er maar samen over eens bent. En dat laatste is denk ik het probleem bij TS. Jullie zijn het hier nog niet samen over eens. Ik zou niet graag in een relatie zitten waarbij je elkaar dingen ronduit verbiedt. Dan zou ik zo weg zijn. Maar ik zou ook snel weg zijn uit een relatie waarin je geen rekening houdt met elkaars mening en gevoelens. Ik heb met de sportclub ook wel eens in zalen getraind of demonstraties gegeven waar geen aparte kleedkamer was voor dames. Zelf zou ik me gewoon moeiteloos bij de mannen kunnen omkleden. (Toen ik als tiener nog aan wedstrijdzwemmer deed, kleedde we ook wel eens gemengd om.) Maar ik weet dat mijn man dat echt vervelend zou vinden. Hij willen niet dat andere mannen mij naakt of in mijn ondergoed zien. Ook al zie ik er persoonlijk geen probleem in, kies ik er in zo'n situatie toch voor om me om te kleden op de w.c. of desnoods in de bezemkast. Ook al is dat dan even onhandiger, ik heb respect voor mijn man en zijn gevoelens. En het is ook weer niet rampzalig om me af en toe eens aan te passen. Dat is denk ik voor jullie ook nodig. Niet elkaar iets verbieden. Maar wel elkaars wensen respecteren en samen tot overeenstemming komen over wat wel en niet oké is.
Dit is zeer persoonlijk hoor.. Ik ken mijn beste vriend al 15jaar, en in de tijd dat we beide vrijgezel waren en samen de hele nachten doorbrachten was werkelijk absoluut niks voorgevallen. We voelen geen enkele aantrekkingskracht tot de ander, zijn enkel echte soulmates.
Ook hier een man als beste vriens, van kinds af aan al. Ook heb ik wel meerdere oppervlakkige mannelijke contacten die ik tijdens de relatie met mijn man heb leren kennen en daarvoor. Ik ben altijd open en eerlijk in het contact. Uit mijzelf vertel ik vaak al dat ik 1 van hun gesproken heb. Ook heeft mijn man vrouwelijke vriendinnen. Moet ook kunnen. Echter heb ik wel moeite met contacten van het andere geslacht wanneer er bij 1 vd 2 voorheen gevoelens zijn geweest. Zo was er een meisje wat gek was op mijn man voordat hij bij mij kwam en ze werkelijk waar alles aangreep om een gesprek over te starten. Mijn man heeft toen zelf aangegeven hier geen behoefte aan te hebben en heeft het contact toen verbroken. Ook werd ik een poos terug eens toegevoegd op FB door een scharrel van 14jr geleden.. eerst normaal kletsen en vervolgens begon die steeds weer over die periode en of ik nu wel gelukkig ben etc etc... dat contact heb ik dus ook gelijk verbroken. Dit soort contact vind ik persoonlijk dus echt not done.. maar echte vriendschap maakt geen onderscheidt in geslacht, geloof etc..
Ik vind het persoonlijk niet kunnen. Ik heb ook liever niet dat mijn vriendin herrineringen ophaalt met mannelijke 'vrienden'. En zij heeft dat liever ook niet van mij. Als jullie er beide geen probleem mee zouden hebben, wat kan. Maar ik persoonlijk zou het zeker niet tof vinden. Maar ik weet ook van mezelf dat ik een jaloers type ben.