even een vraag.... Een vriendin van mij heeft twee kids die uit huis geplaatst zijn. Is zwanger van haar 3de. (alleenstaande mama). de reden zou zijn dat ze haar oudste niet kon opvoeden omdat die adhd heeft.... {lees wel ik ken het dossier niet persoonlijk, dit is wat ze mij heeft verteld...} Hoe zit het met dit kindje waar ze nu zwanger van is? Word dat zodra het geboren is ook uit huis geplaatst of hoe en wat? Als iemand links heeft of iets dergelijks waar ik er info kan vinden graag.... Alvast bedankt.....
Zover ik weet als de situatie nog zo is dat de andere 2 niet terug kunnen is de thuissituatie nog niet stabiel en zal er vast met haar contact op worden genomen over dit kindje
Dit hangt af van haar dossier. Meestal is het wel, nieuw kindje , nieuwe kansen. Ze doet er wel slim aan om het te melden bij jeugdzorg (gezinsvoogd) en daarbij een hulpvraag te stellen. Wat moet ik doen om dit kindje thuis te mogen houden? Je kind wordt nooit uit huis geplaatst omdat het adhd heeft...
Even offtopic misschien. adhd kan wel de oorzaak zijn van veel spanningen en gedragsproblemen. Sommigen kunnen zo'n extreme vorm van adhd hebben dat deze kinderen wel degelijk uit huis kunnen worden geplaatst. Niet omdat het kind adhd heeft, maar wel vanwege alle problemen die daarbij kunnen komen kijken.
Ik wil het bijna niet zeggen, maar zou ze niet energie steken om die andere 2 kindjes of i.e.g het ene kindje wat dan wel handelbaar is weer thuis te krijgen voor "verder" te gaan met een gezin te stichten? Nieuw kindje nieuwe kansen, ligt aan de situatie denk ik, wat ik weet is dat als de thuissituatie nog steeds niet stabiel genoeg is om de andere kinderen terug te plaatsen dat dus ook geldt voor het ongeboren kindje, want waarom verdienen die andere 2 wel een (volgens bepaalde gestelde normen) stabiel begin en het ongeboren kindje niet...beetje krom, maar goed dat zijn veel instanties in de wereld...krom...
ik zal wel eens vragen of ik een kijkje in het dossier mag nemen... Ze heeft namelijk een kopie hier van bij d'r thuis.... Misschien dat ik dan iets wijzer word..... Maar als zij een voogd aan stelt voor dit kindje? En t kindje word wel weg gehaald meteen na de geboorte, dan gaat het naar de voogd toe of alsnog naar jeugdzorg?
Een kennis van mij heeft ook een kindje uit huis geplaatst gehad dit oa omdat t verwaarloost werd tot op t punt waarop het gewoon gevaarlijk werd. Er werd nml gewoon niet naar het kind omgekeken buiten aankleden en voeden. Daarna heeft ze wederom een kindje gekregen en dit mocht ze gewoon houden. Welliswaar met controle van instanties (welke weet ik niet) Bij haar was borderline geconstateerd (al voor dat haar eerste uit huis geplaatst was, ze had nog kans gehad het te mogen houden mits ze onder toezicht ging wonen) en later bleek het kindje wat uit huis geplaatst was pdd-nos te hebben. Hoe het allemaal precies in elkaar steekt weet ik ook niet omdat ik niet zo bar veel contact met haar had en ze zowiezo alles ontkende (al is verbrande voedjes door heet water van je kindje en een afdruk van een heet strijk ijzer bijzonder moeilijk te ontkennen natuurlijk) Ik denk dat t aan de situatie ligt hoe zoiets zal gaan. Aan wat vooraf ging en wat de rede is waarom een kind uit huis geplaatst is. En hoe de situatie nu is. Ik heb van anderen gehoord dat mijn kennis op een gegeve moment haar eerste weer thuis gehad heeft maar die na verloop van tijd weer uit huis geplaatst is. Hoe het nu zit en of de tweede of allebei weer thuis wonen weet ik niet. Heb haar al zo'n 7 a 8 jaar niet meer gesproken, noch degene die haar kennen.
Pffff wat een situatie... Ik heb geen idee hoe dit werkt en gun iedereen een tweede (of derde of ...) kans, maar ik heb wel heel erg te doen met deze kinderen. Zij maken niet echt een lekkere start in hun leven... het kan hard zijn, hoe ongelijk de bagage wordt uitgedeeld...
mja.. e nige wat ik me dan afvraag he... punt is namelijk.. hoe zullen die andere kindjes zich voelen als er nu gewoon weer een nieuw kindje komt? aan de kant gezet? vervangen door een nieuw? snap wel dat je als moeder dat zo niet bedoeld.. maar op kinderen komt dat dus wel zo over
okee.. ik weet niet of je al antwoord heb maar bij mijn buren is hun kind ook uithuisgeplaats en ze is net bevallen van een andere kleine.... ze ligt nu nog in het ziekenhuis maar word niet uit huis geplaats... er word 3 maanden lang gekeken of ze het kind aankunnen of niet.. zo ja is er niks aan de hand moag ze het houden en zo niet word het kind wel uithuis geplaats... weet neit of je heir wat aan heb?
Mijn vriendin werk bij Jeugdzorg Noord Holland, als er al kinderen uit huis zijn geplaatst word een eventueel volgend kindje ook weggehaald. Ze worden door Jeugdzorg zelf weggehaald, en daarna overgeplaatst naar een opvanggezin. Kinderen worden nooit 'zomaar' weggehaald uit het ouderlijk gezin, ook Jeugdzorg wil het liefst dat kinderen worden opgevoed in hun eigen omgeving.
Wil toch wel even reageren hoor. Kijk aan ms en denken heb je niet zo veel vind dat je pas oordelen kunt trekken als je het hele verhaal weet. Ik heb ook een zoon met een extreme vorm van adhd en me dochtertje heeft het ook alleen niet zo erg. Ik heb zelf al een paar keer zelf besloten dat hij niet thuis kon blijven omdat zijn gedrag het gezin onstabiel maakte.(let wel alles is altijd vrijwillig geweest en heb geen opleggingen of wat dan ook) Vind ook niet dat ouders de schuld moeten krijgen dat ze een opvoeding niet aan kunnen als het kind een beperking heeft. En dat het vaak niet haalbaar is met de hulp die er aangeboden word. Het is en kan heel zwaar zijn om zo,n kind op te voeden vooral in je eentje. Op het moment is me zoon weer gewoon thuis maar ik hou altijd in me achterhoofd dat het weer is een keer spaak kan lopen en hij weer weg moet. Voel me dan ook geen slechte moeder dat ik me zoon op zo,n momenten uit handen kan geven . Op momenten dat ik hem niet kan bieden wat hij werkelijk nodig heeft. Dus vind een beetje jammer dat iedereen over de zelfde kam geschoren word als een kind uit huis is . Weet ook wel dat je ook ouders hebt die niet in het belang van de kinderen kijken maar je hebt ook ouders die dat wel doen en dat zelf besluiten. En dat is geen makelijke keuze maar soms is het gewoon beter voor iedereen. Trouwens ik ben ook zwanger van een derde kindje en mijn kinderen vinden het reuze spannend . Dus even over de vraag terug te komen die op het begin gesteld word als haar kindjes uit huis zijn geplaatst omdat die adhd zouden hebben kunnen ze dit nieuwe kindje niet zomaar weg halen. Omdat een kind met adhd niet te vergelijken is met een problematisch gezin waar de opvoeding niet strookt. Een ouder met een kind met adhd kan ms wel goede opvoeding geven maar ms net niet het datgene wat het kind nodig heeft . En het wil niet automatisch zeggen dat dit nieuwe kindje ook een beperking zou hebben.
lijkt me ook dat het nogal een verschil maakt of je kindje iets heeft waardoor het heel moeilijk op te voeden is.. of dat je er zelf een rotzooitje van maakt... maar kan me voorstellen.. zeker in het laatste geval.. het voor het andere kindje best een hele nare situatie kan zijn/worden. in het eerste geval.. tja dan heb je over het algemeen niet zo veel keuze denk ik. als het dan veel beter is voor kind EN gezin... dan is het misschien juist wel een teken van goed ouderschap dat je je kind (tijdelijk) uit handen durft te geven ik weet niet of ik dat zou kunnen... toen anne continu huilde.. wilde ik niet eens dat oma kwam oppassen om mij te ontlasten gewoon het hele idee dat anne zich zo rot voelde en dat ik dr uit handen zou geven.. dat kon ik nogal moeilijk verteren... nu woensdag.. komt oma voor het eerst dan toch oppassen en stiekum kijk ik er wel een beetje naar uit maarja.. we hebben nu dan ookw eer gewoon en normale blije (fanatiek spugende) baby en dat maakt het een stuk makkelijker om dr een dagje af te staan dus ik ga maar geen oordeel vellen over mensen die hun kind langdurig uit handen geven omdat het beter is voor het kind dat lijkt me echt supermoeilijk ondanks dat je weet dat het misschien wel beter is.
@joy72 mijn derde kind heeft pdd-nos met adhd en natuurlijk veroorzaakt zij de nodige problemen en ik kan me goed voorstellen dat je die keus hebt gemaakt, ook al zou dat hier nooit aan de orde komen om haar uit huis te plaatsen. In dit verhaal is er nog een tweede kindje uit huis geplaatst (die geen adhd heeft?) dat snap ik dan niet, als het een keus zou zijn geweest of situatie zoals bij jou, waarom is dat andere kindje dan ook uit huis geplaatst? Toch blijf ik me afvragen hoe vrouwen het kunnen om nog meer kinderen te krijgen terwijl ze al kinderen hebben die hun eigenlijk nodig hebben, ik vraag me net als Saskia87 af hoe zo'n kind zich dan voelt... Ik "ken" ook zo'n soort geval in mijn omgeving, danwel met een andere achtergrond maar zij kreeg ook vrolijk een derde terwijl ik zoiets had van zou je niet al je moeite stoppen in het terugkrijgen van de kindjes die je al hebt gebaard ipv je energie in een nieuwe, dáár kan ik niet bij. dat het wel eens zover komt dat kindjes (tijdelijk) uit huis moeten dat kan ik heus begrijpen maar niet dat er nieuwe kindjes verwekt worden.
de tweede heeft idd geen adhd..... Zal binnenkort ff afspraak maken om bij haar langs te gaan. want ze woont ook niet bepaald dichtbij zeg maar.... Dan weet ik meer......
@MamaDeluxe ja das ook raar want wat voor de ene goed is is ms voor de andere niet nodig. Dat was in mijn geval mijn dochtertje heeft ook adhd maar niet in die mate als me zoontje.Maar dan nog ga ik geen oordeel vellen over die andere mensen. Het blijft naar een kind te moeten missen op wat voor manier dan ook. @Saskia78 Geloof me dat is geen makelijke keuze. Totaal niet je moet alles overwegen . Hij heeft 1 x in medisch internaat gezeten 2 jaar lang en 1 jaar in psygisch ziekenhuis. Je staat je kind wel even een paar jaar af. Maar je moet ook in je achterhoofd houden als het echt niet meer gaat wat dan de gevolgen zijn . Voor hem en voor het hele gezin. En om hem beter te helpen zijn soms dingen nodig die niet leuk zijn om te beslissen.Maar wel nodig zijn voor zijn toekomst. Had ook liever 2 normale kinderen gehad(zonder stoornis)maar tis gewoon niet anders. Maar het ergste wat ik er aan vind is het onbegrip van de omstanders . das nog erger dan de stoornis op zich. Daarom zeg ik niet oordelen als je het hele verhaal niet kent .beste stuurman staan altijd aan wal.