Hier hebben we een paar jaar geleden precies hetzelfde gehad. Hij kreeg een baan aangeboden voor minder salaris, maar moest dan wel 40 uur gaan werken ipv 36. Zijn vaste vrije dag moest hij dus inleveren en er zou een studie bijkomen die op de zaterdag moest gaan plaatsvinden. Ik heb toen ook aangegeven dat ik dat niet zag zitten en was dus ook de boeman die hem niks gunde volgens hem. Uiteindelijk heeft hij het niet gedaan en achteraf was hij toch wel blij dat hij het niet had gedaan. Nu heeft hij zijn baan opgezegd en gaat per 1 april aan het werk als zzp. Veel succes, hoop dat jullie eruit komen!
Poe lastig hoor. Helemaal met een vierde op komst, dan is finaciele zekerheid toch ook wel lekker. Heb je de gevolgen op papier al eens opgeschreven met elkaar? De inkomsten en uitgaven, ook met een extra auto er bij? En misschien ook niet onbelangrijk..mocht het bedrijf het niet halen, is je ww 70% van dat lagere bedrag. Heeft hij een gewilde functie? Heeft hij op zijn huidig werk al eens aangekaart dat hij meer uitdaging zoekt? Soms is er meer mogelijk dan je denkt.
1000 euro minder is niet niks. Helemaal niet met een groot gezin als jullie. Ik zou er zelf ook niet blij mee wezen. Geen uitdaging in het werk is iets anders als het echt niet meer leuk vinden. Is er niet uitdaging te vinden in zijn huidige werk?
Oeh ik zou hier ook niet blij mee zijn, zelf ook nr 4 op komst. En ik ben best flexibel qua wat hij wil qua carrière. Maar wij zijn ook altijd in overleg geweest en de kinderen gaan voor. Dat betekent dus ook voldoende inkomen, ook om ze later verder op weg te helpen. En als je dan van 1000 euro kunnen sparen naar net kunnen rondkomen gaat, vind ik het wel een te grote stap. Als het nou was van we kunnen normaal 4000 euro sparen en nu 3000 is het een hele ander verhaal vind ik. En als ie nou binnen 1-2 jaar weer op het ongeveer oude niveau qua salaris zou zitten zou ik zeggen: ja, neem de gok maar. Maar ik zou echt zorgen hebben over de toekomst, kinderen worden gewoon steeds duurder en 4 is ook een onhandig aantal qua auto ed. Grotere auto's zijn ook weer duurder in aanschaf en onderhoud. En studeren, rijbewijs.. En dat nog even los van de tijd met het gezin, maar dat is nu nog een onduidelijk iets in jullie situatie, je weet immers nog niet hoe het uit gaat pakken.
Met tegenzin naar je werk gaan is iets verschrikkelijks dus dat je dan op zoek wilt naar iets anders is helemaal prima. Maar wanneer je een gezin hebt doe je dit wel in overleg met elkaar omdat zulke beslissingen ook jou en jullie kinderen zullen raken. Jouw man lijkt van mening te zijn dat hij vooral naar zijn eigen gevoel moet luisteren en eist min of meer dat je er als brave echtgenote maar gewoon in mee gaat. Doe je dat niet dan gaat ie maar als een kind van 5 staan mokken. Vind dat erg egoïstisch en onvolwassen. Je geeft aan dat jij zelf ook niet met plezier naar je werk gaat. Zou hij er blij van worden als jij je eigen plan zou trekken en je baan zou opzeggen? Of verwacht ie dan dat jij je wel verantwoordelijk gedraagt omdat jullie het financieel anders niet zouden redden?
Heeft hij op zijn huidige werk al besproken dat hij graag meer uitdaging zou zien? Als een bedrijf tevreden is over zijn werk, is dat zeker het overwegen waard om het bespreekbaar te maken. Er zijn genoeg bedrijven die actief willen meedenken in de carrieremogelijkheden binnen het bedrijf . Mogelijk dat hij een cursus kan gaan volgen, en er andere taken bij kan krijgen. Als de basis goed is, kan hij zo toch werken aan meer uitdaging maar missen jullie niet de 1000 euro.
Tja lastig. Ik ben zelf iemand die het heel belangrijk vind om je hart te volgen. Mijn man was ook erg ontevreden op zijn oude baan. Hij wilde dolgraag een eigen bedrijf. Ik was toen zwanger. Ik heb hem overgehaald zijn hart te volgen omdat ik vind dat hij het in ieder geval moest proberen. Omdat ik ook bang was dat hij altijd spijt zou krijgen als hij het niet zou doen. En omdat ik werkplezier heel belangrijk vind. Ik word zelf heel ongelukkig als ik zonder plezier naar mijn werk zou moeten. Hij is dus zijn bedrijf gestart. Dat houd natuurlijk wel in dat hij veel moet werken. Ook in de avond en ook in het weekend soms. En de eerste periode kwamen er natuurlijk maar heel weinig inkomsten binnen dus we hebben ook wel even op een houtje moeten bijten. Nu gaat het gelukkig super en heeft hij 9 mensen personeel. Mijn man is nu zoveel gelukkiger en ondanks dat hij minder tijd voor het gezin heeft is hij een hele leuke vrolijke vader. Dat vind ik echt het belangrijkste. Ik zou eens bij jezelf kijken waardoor je het somber inziet. Is dat alleen jouw angst of ook nog op andere dingen gebaseerd. Ik weet ook niet of er veel werk is in zijn werkveld. Anders zou hij misschien het een kans kunnen geven en ondertussen weer verder zoeken.
Wij laten elkaar echt enorm vrij in onze carrières omdat we dat beiden erg belangrijk vinden, maar... wel binnen bepaalde kaders. Het gezin staat uiteindelijk wel voorop. Ik snap dat jouw man ineens een uitweg ziet van zijn huidige baan en daar graag direct op in wil gaan maar zoveel meer werken voor zoveel minder geld, daar zou ik ook niet mee akkoord gaan. Daar lijkt hij nu enkel mee gebaat, en niet de overige (bijna) 5 andere leden van zijn gezin... Hopelijk kan hij dat ook gaan inzien, misschien hem dit topic eens laten lezen .
Ik zou verder zoeken naar een andere baan. De economie trekt aan dus er is een goede kans dat er in zijn sector/functie wel meer vacatures openstaan. Hij hoeft niet meteen de eerste de beste mogelijkheid aan te grijpen, er komen heus wel meer leuke banen langs.
Een fijne baan is heel belangrijk... maar je hebt als ouder ook echt verplichtingen naar je gezin. Ik zou echt eens goed gaan rekenen met dat nieuwe inkomen... wat betekent dit financieel voor het gezin en is dat realistisch. Dan kan je man neem ik aan ook realistisch zien welke gevolgen het heeft. Neem aan dat hij ook het beste voor z'n gezin wil. Toen mijn man van baan ging wisselen vond ik dat ook echt heel spannend. We hebben het echt samen heel erg goed bekeken en goed geluisterd naar elkaars voors en tegens.... Het was even wennen, nieuw ritme door andere werktijden en soms ook wel echt zwaar... maar m'n man had het echt naar z'n zin en het was het echt waard in ons geval. Maar blijf er goed over communiceren en elkaar geen verwijten maken
Duizend euro netto? Wat mag dat in hemelsnaam bruto wel niet zijn? Ik vind dat een heel groot risico, tenzij jij gaat werken en dat stuk nog in kunt vullen. Maar dan nog; als hem wat gebeurt, dan kijken ze op den duur naar zijn laatst verdiende salaris en dan bruto. Heeft hij daar al over nagedacht? Dit heeft niet zozeer te maken met de gunfactor richting je man, die de balen heeft van zijn werk, maar met je verstand gebruiken en echt door blijven zoeken. Bovendien; het heeft dus qua tijd ook consequenties voor het gezin en hij blijft gewoon zijn hobbie uitvoeren. Welke concessie doet hij in dit geheel? Ik zou toch nog eens om de tafel gaan zitten. Want als hij niet voor rede vatbaar is, zou ik me oprecht afvragen of hij überhaupt nog happy is en of het verstandig is om verder te kijken dan de onvrede in zijn baan. Waarom ik dit zo aangeef? Omdat hij verder niet aangeeft van "goh, ik begrijp de impact op ons gezien, de consequentie is misschien wat minder tijd naar mijn hobbie". Althans; ik stel me voor dat dit niet is gezegd door hem. Begrijp me niet verkeerd; ik vind het heel belangrijk dat je werk doet dat bij je past, waar je gelukkig van word en alles. Maar dit heeft zo'n grote impact in combinatie met jullie huidige omstandigheden, daar zou ik ook niet blij van worden.
Had die maar moeten bedenken voor er spaargeld in het huis ging plus een extra lening. Nu zou die van mij alleen op zoek mogen gaan naar een baan waar er voldoende ruimte is voor aflossing én sparen. De reden dat hij weg wil is niet dringend genoeg om de eerste baan die je op je pad komt maar aan te nemen.
De combinatie van minder verdienen én minder tijd voor jullie gezin zou bij mij echt een dikke nee zijn. Stel dat hij er in salaris op Vooruit ging dan zou jij voor thuis bijvoorbeeld nog een poets of iets kunnen betalen, maar ik vind dit echt een egoïstische keuze met een 4e kleintje op komst.
Ik vind ook de combinatie 1000 minder EN minder tijd voor gezin teveel en zou daar ook niet mee akkoord gaan. Ik vind het heel belangrijk om het naar je zin te hebben op werk en zou ook uitkijken naar een andere baan, maar dat moet niet ten koste van het hele gezin gaan. Hij heeft het nu niet naar zijn zin op z'n werk, dan lijkt alles wat nu voorbij komt ook een stuk leuker. Mijn advies: ga met elkaar om de tafel en zet alle voor- en nadelen op een rij.
Zit ook een risico aan vast. Als HIJ het leuk vindt die week (en er wordt daar wellicht ook nog op hem ingepraat), dan is de stap voor hem nog vele malen makkelijker. Daarbij zullen er in zo'n week vast niet veel overuren gedraaid worden zodat het qua tijd voor jou (en hem) nog mee lijkt te vallen. Daar kun JIJ dan dus geen opmerking over maken. Moet hij later wel overwerken (zoals je verwacht), dan zit je met de gebakken peren. Ik ben misschien wel erg pessimistisch, maar op basis van jouw verhaal vind ik je man erg egoïstisch! En als de stap eenmaal gezet is zit je er aan vast ... Kun je je verhaal ook bij familie of vrienden kwijt die hem wellicht weer met twee benen op de grond kunnen krijgen?
Ik vind dat hij eerst maar eens bij zijn huidige werkgever moet gaan informeren of hij wat meer uitdaging kan krijgen. Stukje loopbaanontwikkeling. Nu spontaan ja zeggen tegen een baan waar voor het gezin nogal wat haken en ogen aan zitten, vind ik onbezonnen. Jullie moeten er samen over praten, zonder boos te worden, luisteren naar elkaars bezwaren en kijken wat de mogelijkheden zijn. Ik vind dat je tijd moet vrij maken voor je gezin. Waarom krijg je kinderen als je er maar amper voor ze kan zijn?
Ik vind dat je partner te snel wil handelen zonder alle (financiële) consequenties goed te overzien. Met een gezin van 4 kinderen dien je hun belang heel zwaar mee te wegen. Dit zie ik op geen enkele wijze terug. Hij zal wat meer geduld moeten hebben en iets moeten zoeken waar ook jullie gehele gezin gebaat bij is. Zeker nu hij hoofdverdiener is. Alsof alleen zijn geluk er toe doet?
ik vind de combinatie én 1000 euro minder verdienen én minder thuis (met 4 kinderen komt dus het meeste op jou neer) echt heel onbezonnen..... Daarbij: werk is werk. Ik vind mijn werk ook niet uitdagend, leuk, super: het is gewoon mijn werk. En waar je ook werkt, in welke branche dan ook: het wordt altijd saai. Of in ieder geval in 95% vd gevallen dan. Het is niet anders. En tuurlijk, dat je het naar je zin hebt op je werk is belangrijk, bij mij wordt dat ingevuld doordat ik gewoon hele leuke collega's heb. Ik zou er in elk geval helemaal niet blij van worden wanneer mijn man deze keuze zou maken. Zeker niet omdat jij aangeeft thuis te willen blijven en je die keuze dus nu helemaal niet meer hebt.