Dikke doei had ik gezegd. Jullie hebben al zoveel pogingen gedaan. Liefde kan niet van 1 kant komen.... Als zij per se hun kleinkind willen zien en klagen dat dat te weinig gebeurt, zijn ze er ook zelf bij. Kom langs of kom anders niet, zou mijn motto nu zijn.
Ik zou het hierbij laten. Graag of niet hoor. Ze zouden vanaf nu niet meer welkom zijn bij mij thuis denk ik.
Je zal het nooit goed kunnen doen. Ik denk dat jullie moeten stoppen met energie steken in deze mensen hoe rot het ook is, het zijn je schoonouders. Mensen die jou niet respecteren om welke reden dan ook en zelfs niet mee willen werken aan een oplossing en de hulp stippen zijn het jiet waard om je leven te verpesten.
Wat moet je ermee? Helemaal niets. Je hebt ze uitgenodigd en ze kwamen niet. Je hoeft niet voor je schoonouders op je knieën hoor. Dan maak je het voor hen wel heel erg gemakkelijk om jou als voetveeg te gebruiken.
Ik snap dat hele niet moeten niet. Komop we zijn volwassen. Natuurlijk ligt niet iederen even goed maar gedraag je op zijn minst normaal. Ik zou er geen energie in steken, je hebt ze netjes uitgenodigd en ze kwamen niet. Dan niet , je hebt je goede wil getoond. Daarnaast zou ik als zoon zijnde moeders aanspreken op haar gedrag.
Jeetje wat netjes van je dat je het elke keer probeert maar ik was er allang klaar mee geweest. Je steekt er elke keer zoveel energie in om telkens teleurgesteld te worden.. ik zou er helemaal klaar mee zijn.
Het lijkt me dat juist een speciale dag zoals een verjaardag een mooie kans is om met het kennismakingsproces te beginnen. Ik "lees" in een eerder bericht tussen de lijntjes door dat juist hun afzeggen/excuses de oorzaak is van de slechte band met hun kleinkinderen en niet andersom. Jammer dat ze telkens weer een smoesje verzinnen om die stap niet te hoeven zetten. Hoe langer ze daarmee doorgaan hoe groter de kans is dat het een keer echt te laat is en ze nooit meer hoeven te komen.
Ik heb vandaag gehoord dat ze ter ere van een verjaardag een weekend weg willen gaan. Weet niet of dat echt Door gaat. Ik ga sowieso niet. Maar ze hebben het erover iedereen met de kinderen dus ons kindje ook. Ik snap niet dat ze het vragen.
Ik ben niet snel van geen contact meer maar hier zou ik er ook klaar mee zijn. Je hebt ze al een extra kans gegeven en ze nemen zelf ook initiatief om er voor jullie kindje te zijn. Voor contact heb je beide kanten nodig en ze zitten nu graag in een slachtofferol en laat ze daar dan maar zitten. Ze zouden met hele goede initiatieven moeten komen wil ik weer contact hebben. Zelf in de situatie gezeten dat ik jaren heb geprobeerd om met iemand contact te houden en dat leverde veel stress en geen succes en heb ik het los moeten laten. Met mijn moeder zat ik ook un een heel negatief spiraal, niks was goed, nooit genoeg en deed alles fout. Ze is hulp gaan zoeken en nu is hey contact weer zoals het eerst was en ben super blij dat we het toch hebben volgehouden. Duurde al met al ruim 2 jaar als het niet langer is.
Ik zou zeggen we komen niet. We zouden het rot voor jullie vinden als iedereen ziet dat jullie niet zo'n goed band hebben met zoontje. Kom zo maar een keer koffie drinken. Dikke doei en hier was ik zo klaar mee. Dat zou betekenen dat jij een weekend zonder man en kids bent omdat ze jou niet netjes behandelen ( de reden waarom je kiest om zelf niet mee te gaan waarschijnlijk ). Ik vind dat je meer dan ie best gedaan hebt om het contact te ondehoude. Hun willen dat niet jammer dan. Ik kan me vorige topics van je nog herinneren overigens en daarin was hun houding naar jou toe niet beter.
Het houdt maar niet op. Voor de verjaardag van ons kindje hebben ze een mailtje gestuurd met een felicitatie. Maar er stond niet alleen een felicitatie in. Er stond ook in of ze ons kindje beter mochten leren kennen, dat ze graag wilden dat ze kwam logeren en wat ze er allemaal mee wilden doen. Dat ze er veel verdriet van hadden en dat ze maar vreemden zijn voor ons kindje. Een buitenstaander zou het zielig vinden. Maar het gaat alleen maar weer om hun zelf. Naar de oorzaak waarom ze ons kindje niet vaak zien, daar hoor ik ze niet over. Hoe ze zich zelf gedragen.. Later belden ze nog op om te feliciteren en te vragen of we die mail hadden gehad. We hebben er verder niet op gereageerd. Hoe zou je hier nu mee omgaan?
Lastig zeg. Uiteindelijk hebben ze het er zelf naar gemaakt dat ze jullie kindje nog niet echt te kennen. Daar logeren zou ik persoonlijk niet doen. Dan moet er wel een goede vertrouwensband zijn en afspraken te maken zijn. Ik denk dat jij en je vriend/man je moeten afvragen of je deze mensen in het leven van je dochter wilt. Als het antwoord ja is dan zul je tot bepaalde hoogte wat dingen moeten slikken en misschien ook ze extra laten komen buiten de verjaardag. Ze moeten dan wel normaal tegen jou (als moeder van hun kleinkind) doen. Ik weet niet of jullie al eens met ze rond de tafel hebben gezeten. Maar je kan daarin best duidelijk zijn. Jullie willen je kleinkind beter leren kennen. Wij willen dat de verstandhouding beter wordt. Succes ermee meis!
we hebben zelf prof hulp bemiddeling ingeschakeld maar daar zijn ze na 1 keer mee gestopt. De dingen die ze graag zouden willen doen en de band die ze met ons kindje zouden willen hebben, dat zouden ze van mij ook mogen hebben. Mits ze mij wel accepteren en gewoon aardig tegen ons zijn. Maar daar ontbreekt het nogal eens aan. Ze willen hun eigen fouten steeds niet toegeven, en willen doorgaan met hun gedrag. Dat is het frustrerende eraan.
Lastig, ik zou terug mailen dat jullie ook graag willen dat zij een band kunnen opbouwen met jullie gezin. (dus niet alleen jullie kind) Dat hiervoor ook hulp ingeschakeld is en dat wat jullie betreft dit weer opgepakt kan worden. (je weet nu al dat dit niet gaat gebeuren). Ik zou wel vragen waarom zij denken dat ze vervreemd zijn van hun kleinkind, wat zij daaraan kunnen doen om dit te veranderen en hoe dit gaat gebeuren. Hoe het lekker bij hun in plaats van jezelf... Dus elke keer als ze komen (met een vraag etc, draai je het om?) Dan heb jij er geen 'last'van want je betrekt het niet op jezelf en zij hebben weer iets om over na te denken (Dat doen ze niet, maar jij hebt er geen last van)
Wil jij/willen jullie hun graag in je leven en in het leven van jullie kindje? Zo nee, dan zou ik ze alleen uitnodigen voor verjaardagen en verder geen moeite meer in steken. Zo ja. Dan zou ik een gesprek met hun aangaan en zeggen dat ze natuurlijk hun kleinkind beter mogen leren kennen. Ze kunnen bv 1x per maand op bezoek komen, maar ze moeten dan wel wel met respect met jullie(jou) omgaan. Als een aantal van die bezoeken goed gaan, kan je misschien een keer bij hun op bezoek. Logeren wordt pas besproken als de verstandhoudingen beter zijn lijkt me. Je laat je kind tenslotte niet logeren bij iemand die het amper kent en zeker niet bij iemand die niet eens respectvol met de moeder om kan gaan.
nu willen ze weer dat ik langskom om spullen uit te zoeken. ze hebben nog veel spullen liggen waar hun andere kleinkinderen niets mee doen en voordat ze alles wegdoen kan ik komen kijken of er iets voor ons kindje bij zit. Ik weet het allemaal niet. Normaal zou ik zeggen dat ze toch zich van hun goede kant laten zien, maar ik heb vaak het gevoel dat ik een goedzak ben want niet zo lang geleden kwamen ze dus niet op de verjaardag van mn dochtertje. Als ik niet langskom hiervoor zeggen ze: we hebben het geprobeerd maar ze wil niets. Als ik wel kom gaan ze binnenkort weer gewoon verder met hun gedrag.
Lastig he, ik zou het je man op laten lossen. Zelf zou ik niet langsgaan of een berichtje sturen dat je het fijn vindt dat ze aan je gedacht hebben, maar op dit moment niets nodig hebt. Bedankt en de groetjes
Erg lastig TS, ik snap wel de tweestrijd waar je in zit. Als je er heen gaat dan gaat het zo door, als je er niet heen gaat hebben zij een 'stok om mee te slaan'. Pff, lastig. Wilde gewoon even laten weten dat ik aan je denk en hoop dat je er goed uitkomt met je schoonouders (of eventueel zonder als dit beter voor jou en je gezin is).
Ik zou in jouw situatie je kindje ook niet zomaar laten logeren etc. Wat als ze later, als je kindje ouder is, haar ook opeens gaan negeren oid? Wij hebben ook geen contact met moeder van mijn vriend. Zij is streng gereformeerd en ik ben katholiek, ze accepteert mij ook niet. Omdat ik fulltime werk ipv hele dag thuis te zitten. Omdat ik zonder mijn vriend op stap ga met vriendinnen. Omdat mijn vriend tijdens kraamvis koffie in schonk toen ze op bezoek was ipv dat ik constant rondrende (3dgn na mijn vacuümbevalling) en omdat....ik wel eens een katholieke kerk bezoek. Schande. Catastrofe. Hel en Verdoemenis. Ze wilde eerst onze zoon wel kennen, maar na 1 bezoekje haakte ze af en 2jr niks horen. Toen opeens weer wel. Wij hebben ervoor gekozen om onze zoon deze lijdensweg te besparen. Nu kent hij haar nog niet, ziet hij haar nog niet als oma. En zal hij haar ook niet missen. Als hij haar een aantal keer ziet en ze laat hem dan in de steek dan lijdt hij daar veel meer onder.
Ik vind ze gezien de geschiedenis behoorlijk opdringerig bezig zijn en zou dat ook aangeven. Meer dan dat zouden ze van mij niet hoeven te verwachten qua reactie. Contact proberen af te dwingen zodat je het hoe dan ook gedaan hebt zou ik niet intrappen. Jouw gezin, jij bepaalt. Als jullie voorwaarden zijn dat ze eerst erkenning tonen voor het verleden, ga je niet in op verzoeken die volledig over die voorwaarden heenwalsen. Je bent niet verplicht je kind te laten logeren bij opa en oma en ook niet om daar langs te gaan. Maar goed, ik kan dat allemaal wel vinden, jij twijfelt ondertussn. Of bent er onzeker over waardoor je het zo moeilijk vind je mannetje te staan. Hoe staat je man erin na al die verzoeken om contact?