deze week wordt onze oudste vier en gaat ze naar de basisschool. Zij en haar broertje van twee zijn op dit moment altijd samen, twee dagen/week naar go en naar dezelfde psz. Ze spelen altijd samen (soms ook ruzietjes hoor) en zijn dol op elkaar. Ik merk wel aan de oudste dat zij wel rijp is voor nieuwe uitdagingen, maar ben heel benieuwd hoe straks hun relatie zal zijn. Veel samen spelen na school omdat ze elkaar hebben gemist? of misschien juist uit elkaar groeien omdat de oudste een nieuw wereldje krijgt waar de jongste nog niet in mee kan komen? Mijn man en ik zijn er wel een beetje verdrietig van Wat zijn jullie ervaringen?
Onze kinderen hebben tot de oudste 6 werd samen op KinderGarten gezeten (Duitsland). Na die zomervakantie ging de oudste naar de 1e klas (groep 3) en bleef de jongste op KiGa. Ik merk vrij weinig verschil in hun omgang. Ja zo nu en dan dat de jongste ook graag wil leren lezen en rekenen Ze komen nu toch beide op een leeftijd dat ze hun eigen vriendjes en vriendinnetjes uitzoeken en niet meer per definitie elkaar nodig hebben.
Dat gevoel had ik ook heel erg toen mijn oudste naar school ging . Maar ze zijn nog steeds beste vriendinnen en spelen heel veel met elkaar . Nu is de jongste 7 en de oudste 9 en merk ik wel dat mijn oudste echt wat 'ouder' aan het worden is. Maar alsnog spelen ze best veel met elkaar.
Ik snap je gevoel! Mijn jongste gaat straks naar de kleuterschool en dan zit ze tot en met september samen met haar zus op dezelfde locatie. Maar in september gaat mijn oudste naar de derde kleuterklas en dat is op een andere locatie... Ik vind het een fijn idee dat ze nog samen zitten als de jongste nog moet wennen, maar had het liever langer gezien.
Onze kids schelen exact 2 jaar en werden dus ook "gescheiden" toen onze oudste naar school ging. Jongste zit in hetzelfde gebouw op de psz en als ze elkaar tegen komen dan knuffelen ze met elkaar. In het begin stond broertje te huilen voor het raam van de psz als zus op het plein speelde, maar dat gaat inmiddels goed. Na school staat de jongste al te trappelen voor de nog gesloten klasdeur en knuffelen ze elkaar meteen als de deur open gaat. Na school nog steeds de beste vrienden en als er vriendinnetjes mee gaan dan mag m'n zoontje vrijwel altijd zonder problemen mee spelen. Ik zou me er geen zorgen over maken, bij ons is hun band niets veranderd en ze zijn inmiddels 3,5 en 5,5 jaar.
Mijn twee oudsten(11 en 13 jr) schelen precies 2 jaar en hebben daar nooit last van gehad. Ik heb daar zelf ook eigenlijk nooit overnagedacht toen, haha. Ze speelden al ontzettend leuk samen toen ze zo klein waren en nu zijn ze nog steeds dikke maatjes. Ze hebben het er zelfs over dat ze later samen op kamers gaan en welke huisdieren ze dan allemaal nemen zo schattig. En dat terwijl ze nu ook al een tijd niet meer op dezelfde school zitten en volgend jaar gaat mijn tweede dochter ook naar de middelbare, maar wel een andere dan haar zus. Dus mijn ervaring is dat het wel losloopt. Ze delen veel samen maar hebben ook hun eigen leven.
Mijn kinderen schelen precies 12 maanden. Dus de oudste is sinds november 2016 naar school. De jongste mag dit jaar naar school in november. Hij mist zijn zusje heel erg. Vooral als ze na schooltijd ook nog ergens anders gaat spelen. Dan is hij lang alleen. Ik kan hem ook niet de hele dag vermaken, dus ja ik vind het ook sneu voor hem. Ik nodig daarom ook vaak vriendinnetjes van mijn oudste dochter uit om na school bij ons thuis te spelen. Dan mag hij altijd meedoen. Of tenminste dan is hij niet meer alleen. Maar nu het mooie weer weer aankomt vind ik het gemakkelijker worden omdat hij dan ook mooi buiten kan spelen, en we kunnen sneller even wandelen/fietsen/zandbak spelen. Ik merk wel dat ik hem nu meer verwen, dus sneller even een ijsje als we bijvoorbeeld even weg zijn. Of even een broodje eten bij de bakker als we om boodschappen zijn enz..
Ik was juist blij dat ze even uit elkaar zijn. Hier begonnen ze behoorlijk aan elkaar te hangen en ik vind het best fijn wat alleen tijd met de jongste. Zo leuk om hem ook echt 1 op 1 mee te maken. Na mijn verlof (herfstvakantie) wil ik de jongste ook alvast naar het kdv bij de school verhuizen. Daar hebben ze een 3+ groep die soms meedraait met de kleutergroep. Maar voor nu mogen ze even hun eigen wereldje hebben en zijn ze beide blij als ze elkaar weer zien.
Spannende tijd is het zo de overgang naar school. Je kleine grote meisje ineens dagelijks naar school..! Hier is ook de ervaring dat de band goed blijft. Ze brengen thuis zoveel tijd samen door. Dat zit hem ook juist in samen opstaan, aankleden, eten, badderen etc. Die vertrouwdheid vindt grote zus ook juist bij de jongste. Hij mag ook lekker meespelen als er kindjes komen spelen. Wat ik wel merk is dat de jongste teleurgesteld is als dochter uit school elders gaat spelen. Blijft er weinig over van 'zus' ophalen Oja, en voordeel is de nieuwe tijd met alleen je (nu nog) jongste, ook heel fijn! En voor hem ook om even ongestoord met het poppenhuis te kunnen spelen
Het is zo lief om te merken dat als de meisjes verschillende speelafspraakjes hebben gehad uit school, ze elkaar echt gemist hebben. Ze staan te popelen om mee te gaan om de ander op te halen of te wachten tot ze thuis gebracht wordt. Ze hebben eigen vriendinnen, maar zijn het meest gek op elkaar. Overigens, toen de jongste naar school ging, hebben we bewust voor aparte NSO's gekozen (je hebt er eentje alleen voor kleuters en eentje voor kleuters en ouder). De oudste ging toen naar groep 3 en verhuisde van de eerst- naar de laatstgenoemde opvang. We hadden de jongste er ook naar de laatstgenoemde opvang kunnen doen maar ik was van mening dat het belangrijk is dat ze zelf vriendinnen kunnen maken en niet de hele tijd bij elkaar 'klitten'. Een goede keuze, want ook na een middagje NSO zijn ze erg blij elkaar weer te zien! Ze gaan dan bv echt tegen elkaar aanhangend tv kijken, schattig!
Nooit over na gedacht, dat is gewoon zo. Toen mijn oudste naar school ging had ik nog 2 kinderen thuis. De oudste was hard aan school toe, de middelste zat al op de psz (zonder haar zus) en de jongste was net 1 geworden.
Ik denk daar ook niet over na eigenlijk, oudste zat al 2 dagdelen op de psz toen de jongste kwam en straks gaat hij naar school. Ze spelen leuk met elkaar wanneer ze alleen elkaar hebben, maar als er een kindje is van zijn eigen leeftijd trekt de oudste daar naartoe en mag zijn zusje niet meespelen. Hij is eraan toe om naar school te gaan.
Misschien ben ik wat nuchterder en heb makkelijker praten omdat mijn kinderen 4 jaar schelen. Maar worden jullie daar zelf echt verdrietig van?? Ik kan mij daar echt niks bij voorstellen. In alle gezinnen komt dat verder goed toch...ik zou er niet zo'n punt van maken, straks breng je dat gevoel op je kinderen over.
Het komt in elk gezin wel goed inderdaad en het is ook logisch dat ze ook hun eigen weg gaan. Maar misschien speelt het ook mee of de kinderen heel goed met elkaar op kunnen schieten of niet? Hier waren en zijn ze dol op elkaar, dus voor mijn gevoel gingen ze elkaar echt best wel missen. Maar dat viel reuze mee
Hier gingen onze oudste twee (ook 2 jaar ertussen) wel een beetje andere wegen toen de oudste naar school ging. Hij ging ook ineens anders praten, zich wat anders en brutaler gedragen, beetje wereldwijzer. En toen kwamen er ineens vriendjes, vreemde jongetjes in huis, en daar moest de tweede dan weer aan wennen. Maar hij vond het ook wel weer lekker om al het speelgoed voor zichzelf te hebben en mama ook nog eens. En omdat hij qua ontwikkeling best voorlijk was, speelde hij binnen de kortste keren gewoon mee met die kleuters in huis. Nog steeds hebben ze grotendeels dezelfde vriendjes, trouwens.
leuk om al jullie reacties te lezen, dank. kan me wel voorstellen dat het moeilijker is om in te leven hoor als je kinderen misschien iets minder hecht zijn, maar zie toch ook wel herkenning bij veel anderen. goed om te horen dat het iig op de lange termijn meestal wel zijn weg vindt!
Helemaal niet herkenbaar, vind het juist leuk om te zien hoe ze aan het begin van hun 'eigen' leven bezig zijn.